τα (ξανά)γράφω για να τα βγάλω από μέσα μου..

δε μπορώ να συνέλθω με τίποτα..
πάνε κάτι μέρες τώρα που δε μπορώ να κάνω ούτε μία θετική σκέψη..
δεν βρίσκω κανένα κίνητρο..
θέλω συνεχώς να είμαι ξαπλωμένη..δεν έχω κέφι να μιλήσω..κι αν το κάνω βάζω τα κλάματα..επειδή όλοι είναι σε καλύτερη κατάσταση από μένα..κι εγώ συνεχώς μιλάω για τα προβλήματα/συμπτώματα μου..
κλαίω γιατί τα όνειρά μου για μία καλύτερη ζωή έφτασαν να γίνουν εμμονή..εφιάλτης..
έφτασα να ξυπνάω κάθε πρωί προσπαθώντας να δώσω λίγο κουράγιο στον εαυτό μου,να του πω ότι θα φτιάξουν τα πράγματα αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει λύση..δεν υπάρχει διέξοδος..και πέφτω ακόμα πιο πολύ..
το βάρος και το σφίξιμο στο στήθος το έχω κάθε μέρα..ταχυκαρδία..εξάψεις..ε φιδρώσεις..ταραχή..δεν μπορώ να μείνω σ ένα δωμάτιο για πολύ ώρα..σηκώνομαι και φεύγω πανικόβλητη..και πάω ξαπλώνω..και τίποτα δε μπορεί να φτιάξει έτσι..ένα κάρο συμπτώματα..το ένα μετά το άλλο..το ένα πάνω στο άλλο..ζαλάδες..πιάσιμο στον αυχένα..αναγούλες..αδυναμία ..όλα πάνω μου γμτ..
όταν βάλω τα κλάματα και ξεσπάσω τα συμπτώματα θα φύγουν..εδώ και κάτι μέρες έχω δέκατα..δηλ από 36.8 μέχρι 37.2..δέκατα είχα όταν έχασα τον μπαμπά μου..όταν είχα βρει δουλειά-μέχρι να προσαρμοστώ-κι όταν έχασα άλλο ένα άτομο απ το περιβάλλον μου..πριν από ένα χρόνο έκανα τις τελευταίες εξετάσεις αίματος..δεν έδειξαν τίποτα..τώρα φοβάμαι να πάω πάλι..
νιώθω ότι δε μπορώ να μιλήσω σε κανέναν πια..κανένας δε μπορεί να ασχοληθεί μαζί μου..κι αυτό με πνίγει..γιατί καταπιέζομαι να μη μιλάω..για να μη γίνομαι βάρος..νιώθω τελείως μόνη..δεν περίμενα να φτάσω σ αυτό το σημείο..νόμιζα θα το ξεπεράσω..
αλλά πως να το ξεπεράσω..δεν έχω τρόπο..
δεν θέλω να είμαι έτσι..
δε μπορώ να χαρώ με τίποτα πια..όλα μαύρα τα βλέπω..όλα μάταια..
όλη μου η ζωή είναι μισή..γεμάτη από μισές προσπάθειες..γεμάτη από αποτυχημένες προσπάθειες..

Quote:

---

Originally Posted by katerinakilg

δε μπορώ να συνέλθω με τίποτα..
πάνε κάτι μέρες τώρα που δε μπορώ να κάνω ούτε μία θετική σκέψη..
δεν βρίσκω κανένα κίνητρο..
θέλω συνεχώς να είμαι ξαπλωμένη..δεν έχω κέφι να μιλήσω..κι αν το κάνω βάζω τα κλάματα..επειδή όλοι είναι σε καλύτερη κατάσταση από μένα..κι εγώ συνεχώς μιλάω για τα προβλήματα/συμπτώματα μου..
κλαίω γιατί τα όνειρά μου για μία καλύτερη ζωή έφτασαν να γίνουν εμμονή..εφιάλτης..
έφτασα να ξυπνάω κάθε πρωί προσπαθώντας να δώσω λίγο κουράγιο στον εαυτό μου,να του πω ότι θα φτιάξουν τα πράγματα αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει λύση..δεν υπάρχει διέξοδος..και πέφτω ακόμα πιο πολύ..
το βάρος και το σφίξιμο στο στήθος το έχω κάθε μέρα..ταχυκαρδία..εξάψεις..ε φιδρώσεις..ταραχή..δεν μπορώ να μείνω σ ένα δωμάτιο για πολύ ώρα..σηκώνομαι και φεύγω πανικόβλητη..και πάω ξαπλώνω..και τίποτα δε μπορεί να φτιάξει έτσι..ένα κάρο συμπτώματα..το ένα μετά το άλλο..το ένα πάνω στο άλλο..ζαλάδες..πιάσιμο στον αυχένα..αναγούλες..αδυναμία ..όλα πάνω μου γμτ..
όταν βάλω τα κλάματα και ξεσπάσω τα συμπτώματα θα φύγουν..εδώ και κάτι μέρες έχω δέκατα..δηλ από 36.8 μέχρι 37.2..δέκατα είχα όταν έχασα τον μπαμπά μου..όταν είχα βρει δουλειά-μέχρι να προσαρμοστώ-κι όταν έχασα άλλο ένα άτομο απ το περιβάλλον μου..πριν από ένα χρόνο έκανα τις τελευταίες εξετάσεις αίματος..δεν έδειξαν τίποτα..τώρα φοβάμαι να πάω πάλι..
νιώθω ότι δε μπορώ να μιλήσω σε κανέναν πια..κανένας δε μπορεί να ασχοληθεί μαζί μου..κι αυτό με πνίγει..γιατί καταπιέζομαι να μη μιλάω..για να μη γίνομαι βάρος..νιώθω τελείως μόνη..δεν περίμενα να φτάσω σ αυτό το σημείο..νόμιζα θα το ξεπεράσω..
αλλά πως να το ξεπεράσω..δεν έχω τρόπο..
δεν θέλω να είμαι έτσι..
δε μπορώ να χαρώ με τίποτα πια..όλα μαύρα τα βλέπω..όλα μάταια..
όλη μου η ζωή είναι μισή..γεμάτη από μισές προσπάθειες..γεμάτη από αποτυχημένες προσπάθειες..

---

κοπελαρα μ χαλαρωσε λιγο για αρχη αισιοδοξια και δυναμη θελει..
φιλους εχεις?συντροφ?γονεις?γνωστ� �υς?
καμια ασχολια?δουλεια?σπουδες κατι τελωπαντων?
και τι εχεις για καταθλιψη σ κοβω?και καμια κρισουλα?
αναλυσε τα λιγο....
ολα ξεπερνιουνται αμα βρεις την δυναμη

έχω..κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει γιατί κανείς δεν με καταλαβαίνει..κανείς δεν είναι στη δική μου θέση..ίσως έχουν κουραστεί να με ακούνε..κι εγώ έχω κουραστεί με τα χάλια μου..

Δουλεια εχεις,συντροφο εχεις,ποιο ειναι το προβλημα ακριβως?

το μηνυμα μ δεν φαινεται ολοκληρο δεν ξερω γτ.....ελπιζω παντως να το διαβασες ολο....φαινεται μεχρι τους γνωστους αλλα γραφω και αλλα...

απο καταθλιψη πασχεις?
σε ψυχολογο εχεις παι η σ ψυχιατρο?

Σε νιώθω και εγώ στα ίδια χάλια είμαι Κατερίνα...
Καλό είναι να ξεσπά κάποιος έστω και σε φόρουμ αγνώστων γιατί ώρες ώρες γινόμαστε σαν τα καζάνια έτοιμοι να εκραγουμε...
Έχεις κάποιο έμπιστο άτομα να του μιλήσεις για αυτά τα προβλήματα ;

Διαβασα το πρωτο θεμα που ειχες ανοιξει,τον Ιανουαριο και καταλαβα γιατι νιωθεις.Ειναι λογικο με αυτην την μανα,και τωρα εχεις χασει τον πατερα σου.

Αρχικα,απορω γιατι κρατας αυτον τον αλητη που σε βαραει ακομα.Δεν σου προσφερει το παραμικρο και σε κανει χειροτερα.Αν μη τι αλλο απο αυτον ξεφευγεις πιο ευκολα απο οτι απο την μανα σου.

Πρεπει να δωσεις βαση στο επαγγελματικο σου για να μπορεσεις να φυγεις απο το σπιτι.Μετα ολα θα πανε καλυτερα.

το μήνυμά σου φαίνεται μέχρι εκεί που λες "γνωστούς" .. δεν έχω πάει σε κάποιον ειδικό..δε μπορώ να ξέρω τι έχω..δυστυχώς δεν έχω δουλειά..οπότε δε μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο..

Quote:

---

Originally Posted by katerinakilg

το μήνυμά σου φαίνεται μέχρι εκεί που λες "γνωστούς" .. δεν έχω πάει σε κάποιον ειδικό..δε μπορώ να ξέρω τι έχω..δυστυχώς δεν έχω δουλειά..οπότε δε μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο..

---

υπαρχουν και κεντρα ψυχικης υγειας κοπελια π ειναι δωρεαν...

πρε μ λιγο τα συμπτωματα....τι νιώθεις?πνιγεσαι ?αγχος?θλιψη?βαριεσαι τα παντα?ολα ειναι μαυρα γυρω σ?αυπνιες?κοιμασαι υπερβολικα?δεν μπορεις να σηκωθεις απο το κρεβατι?νιώθεις μουντη?

Quote:

---

Originally Posted by περαστικός

Σε νιώθω και εγώ στα ίδια χάλια είμαι Κατερίνα...
Καλό είναι να ξεσπά κάποιος έστω και σε φόρουμ αγνώστων γιατί ώρες ώρες γινόμαστε σαν τα καζάνια έτοιμοι να εκραγουμε...
Έχεις κάποιο έμπιστο άτομα να του μιλήσεις για αυτά τα προβλήματα ;

---

και πώς το αντιμετωπίζεις;;;είχα που είχα όλα αυτά τα συμπτώματα..τώρα αυτά τα δέκατα με έχουν τσακίσει..φοβάμαι πολύ..έμπιστα άτομα έχω..απλά έχουν βαρεθεί να με ακούνε..δε μπορούν να με βοηθήσουν..

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

υπαρχουν και κεντρα ψυχικης υγειας κοπελια π ειναι δωρεαν...

πρε μ λιγο τα συμπτωματα....τι νιώθεις?πνιγεσαι ?αγχος?θλιψη?βαριεσαι τα παντα?ολα ειναι μαυρα γυρω σ?αυπνιες?κοιμασαι υπερβολικα?δεν μπορεις να σηκωθεις απο το κρεβατι?νιώθεις μουντη?

---

όλα αυτά που λες..εκτός απ την αυπνία..και όλα αυτά που έχω γράψει παραπάνω..εδώ που μένω δεν έχει κέντρο ψυχικής υγείας..είναι πολύ μακριά..

Quote:

---

Originally Posted by katerinakilg

όλα αυτά που λες..εκτός απ την αυπνία..και όλα αυτά που έχω γράψει παραπάνω..εδώ που μένω δεν έχει κέντρο ψυχικής υγείας..είναι πολύ μακριά..

---

ωραια ακουσε με κοπελα μ τα ειχα περασει και εγω πριν χρονια αυτα....δεν μπορω να σ πω τι εχεις γτ δεν επιτρεπεται απο το σαιτ...

για να ανακουφιστεις και να νιώσεις καλυτερα ο ειδικος ειναι μονοδρομος...επισης θα σ βοηθησει πολυ αν ασχοληθεις μ κατι π σ αρεσει και κανεις λιγη γυμναστικη η κολυμπι...

δεν εχεις καθολου λεφτα να πας?τουλαχιστον βρες το λησιεστρερο κεντρο ψυχικης υγειας και παρε και κλεισε ραντεβου.....και πηγαινε οποτε σ πουνε..

ειναι σημαντικο να μην το αφησεις θα γινεις καλα θα ξαναβρεις τον εαυτο σ.....ακουσε μ π σ λεω μην το αφηνεις αλλο..δεν ειναι τιποτα απλα δεν εισαι καλα τωρα αλλα περναει αυτοο..

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

Διαβασα το πρωτο θεμα που ειχες ανοιξει,τον Ιανουαριο και καταλαβα γιατι νιωθεις.Ειναι λογικο με αυτην την μανα,και τωρα εχεις χασει τον πατερα σου.

Αρχικα,απορω γιατι κρατας αυτον τον αλητη που σε βαραει ακομα.Δεν σου προσφερει το παραμικρο και σε κανει χειροτερα.Αν μη τι αλλο απο αυτον ξεφευγεις πιο ευκολα απο οτι απο την μανα σου.

Πρεπει να δωσεις βαση στο επαγγελματικο σου για να μπορεσεις να φυγεις απο το σπιτι.Μετα ολα θα πανε καλυτερα.

---

τώρα που έβαλε αυτός μυαλό εγώ δε μπορώ να συνέλθω..
είναι μεγάλο θέμα το επαγγελματικό..και το να φύγω απ το σπίτι..ντρέπομαι που το λέω..αλλά φοβάμαι να μείνω μόνη μου..δεν ήμουν πάντα έτσι..ήμουν τελείως το αντίθετο..
δε μπορώ να καταλάβω πως κατάντησα έτσι..ή μάλλον καταλαβαίνω..γι αυτό στενοχωριέμαι τόσο πολύ..

katerinakilg Δεν ξερω τι συμβουλη να σου δωσω ακριβως τα γνωστα πανω κατω οτι σου εχουν πει το μονο που μπορω να σου πω ειναι οτι ευχομαι μεσα απο την καρδια μου ν απαν ολα καλα!!

To θυρεοειδη σου τον εχεις τσεκαρει? αιματολογικές εξετασεις εχεις κανει για να αποκλεισθει κατι οργανικο;;;