Κουράγιο

Περασε ο Αυγουστος του κουραγιου. Νομιζω δε εχω ξανακανει τοσο κουραγιο οσο αυτον το μηνα.30 μερες χωρις ανθρωπινη επικοινωνια περαν του ιντερνετ. Καποιες λιγες βολτες μονη, ερημια, οι περισσοτεροι να λειπουν σε διακοπες. Δεν ξερω ποιοι με θυμαστε απο το προηγουμενο τοπικ δεν εχει κ σημασια ομως. Προσπαθω παρα πολυ να ειμαι καλα να κλαιω λιγοτερο να σκεφτομαι ακομα πιο λιγο. Ειναι δυσκολο.Υπηρξαν και 2-3 φορες μεσα στο μηνα που ξεσπασα ασχημα φωναζα εκλαιγα για ωρες. Τιποτα δε θα ειναι οπως πριν τελικα. Οτι και να γινει στη ζωη μου φοβαμαι οτι εχω καταστραφει σαν ανθρωπος.Ειναι αδυνατο πια να συμβει και κατι καλο.Μονο να πανε στο χειροτερο μπορουν τα πραγματα και οτι καλο μπορει να εχει απομεινει. Καπου παλι ηθελα να τα πω και τα γραφω εδω.Περιμενα πολλες μερες μηπως ενδιαφερθει καποιος να δει τι κανω και τελικα καταλαβα οτι κανεις δεν ενδιαφερεται γιατι ολοι νομιζουν πως ειμαι καλα.

Και εγώ μόνος και έρημος και ώρες ώρες θλίβομαι για την τωρινή μου κατάσταση :(
Απο ότι φαίνεται η σημερινή κοινωνία όχι απλά δεν φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά αλλά ίσα ίσα τους αποξενωνει καλά για καλά...

Να σου πω πιστεύω είναι γενικό φαινόμενο με το πέρας του Αυγούστου, κάπως μας πιάνει μια μελαγχολία που ξαναμπάινουμε σε πρόγραμμα, που ξεκινούν οι υποχρεώσεις, που νυχτώνει πιο νωρίς κλπ. Τωρα οσο για φίλους να σε στηρίξουν ποιος είναι πραγματικός φίλος σήμερα;

Quote:

---

30 μερες χωρις ανθρωπινη επικοινωνια περαν του ιντερνετ

---

πιστευεις οτι η επικοινωνια με τους ανθρωπους που εχεις στη ζωη σου θα σε βοηθουσε να εισαι καλυτερα την δεδομενη περιοδο?

Quote:

---

Υπηρξαν και 2-3 φορες μεσα στο μηνα που ξεσπασα ασχημα φωναζα εκλαιγα για ωρες

---

το οτι ξεσπασες δεν ειναι κακο αν δεν ξεσπαγες θα υπηρχε προβλημα. καμια φορα το να μενουμε μονοι μας μας δινει την ευκαιρια να ξεσπασουμε να κλαψουμε, να τα σπασουμε, να φωναξουμε για να φυγει η πιεση απο μεσα μας. στις εσωτερικες μας συγκρουσεις ειμαστε μονοι μας.

Το αστειο ειναι οτι εμενα με παρηγορει που επανερχονται οι κανονικοι ρυθμοι δουλειας και ρουτινας. Εργασιοθεραπεια κανω εδω και πολλα χρονια.Το ριχνω εκει για να μη σκεφτομαι. Ναι , πιστευω πως αν ειχα φιλους κοντα μου κι οχι απλα θεωρητικα θα ενιωθα πολυ καλυτερα. Γιαυτο και θα προσπαθησω φετος να κανω νεες παρεες οσο μπορεσω. Δυστυχως οι περισσοτεροι φιλοι μου ειναι ειτε εξωτερικο ειτε μακρια,εχουν οικογενειες κλπ.Με αποτελεσμα η ζωη μου να εχει γινει τραγικα μοναχικη. Δε θελω να ξεσπαω αλλο γιαυτο το ανεφερα ετσι.Ολα τα τελευταια χρονια θυμαμαι τον εαυτο μου να κλαιει και να χτυπιεται συνεχως. Επειδη ηξερα πως ο Αυγουστος θα περασει ετσι οπως περασε ειχα πει οτι θα κανω κουραγιο και υπομονη(δεν κανω κ τιποτε αλλο ετσι κι αλλιως) και θα περιμενω απλα να περασουνε οι μερες.Περασε αργα και βασανιστικα αλλα επιτελους περασε. Πρεπει να ειναι πολυ αδεια η ζωη ενος ανθρωπου που μερες ξεκουρασης, αδειας απο τη δουλεια και αναπαυλας ,παρακαλαει να περασουν οσο το δυνατον γρηγοροτερα.

Eσυ πας ανάποδα τελικά!:p

Quote:

---

Originally Posted by Phalaenopsis

Το αστειο ειναι οτι εμενα με παρηγορει που επανερχονται οι κανονικοι ρυθμοι δουλειας και ρουτινας. Εργασιοθεραπεια κανω εδω και πολλα χρονια.Το ριχνω εκει για να μη σκεφτομαι. Ναι , πιστευω πως αν ειχα φιλους κοντα μου κι οχι απλα θεωρητικα θα ενιωθα πολυ καλυτερα. Γιαυτο και θα προσπαθησω φετος να κανω νεες παρεες οσο μπορεσω. Δυστυχως οι περισσοτεροι φιλοι μου ειναι ειτε εξωτερικο ειτε μακρια,εχουν οικογενειες κλπ.Με αποτελεσμα η ζωη μου να εχει γινει τραγικα μοναχικη. Δε θελω να ξεσπαω αλλο γιαυτο το ανεφερα ετσι.Ολα τα τελευταια χρονια θυμαμαι τον εαυτο μου να κλαιει και να χτυπιεται συνεχως. Επειδη ηξερα πως ο Αυγουστος θα περασει ετσι οπως περασε ειχα πει οτι θα κανω κουραγιο και υπομονη(δεν κανω κ τιποτε αλλο ετσι κι αλλιως) και θα περιμενω απλα να περασουνε οι μερες.Περασε αργα και βασανιστικα αλλα επιτελους περασε. Πρεπει να ειναι πολυ αδεια η ζωη ενος ανθρωπου που μερες ξεκουρασης, αδειας απο τη δουλεια και αναπαυλας ,παρακαλαει να περασουν οσο το δυνατον γρηγοροτερα.

---

Δεν είσαι η μόνη που σκέφτεται έτσι..

Ναι το ξερω...Ειναι θλιβερο το οτι ειμαστε πολλοι....
Αναρωτιεμαι αραγε θα αλλαξει ποτε η ζωη? Η θα συνεχιζουμε ετσι μεχρι να το παρουμε αποφαση.

Κοίτα από όσα έχεις γράψει και στο άλλο θέμα σου,δεν θεωρώ ότι χάθηκαν οι ελπίδες σου.Είσαι καταρχήν σε μια καλή ηλικία για σοβαρή σχέση,δεν είσαι τέρας εμφανισιακά,σε βλέπω γενικά προσγειωμένη και μένεις και σε περιοχή που συγκριτικά με την υπόλοιπη ηπειρωτική ελλάδα έχεις μακράν τις περισσότερες ευκαιρίες να γνωρίσεις κόσμο

Quote:

---

Originally Posted by Phalaenopsis

.Περιμενα πολλες μερες μηπως ενδιαφερθει καποιος να δει τι κανω και τελικα καταλαβα οτι κανεις δεν ενδιαφερεται γιατι ολοι νομιζουν πως ειμαι καλα.

---

Σε φίλους αναφέρεσαι σε γονείς?

Quote:

---

Originally Posted by admforall

Κοίτα από όσα έχεις γράψει και στο άλλο θέμα σου,δεν θεωρώ ότι χάθηκαν οι ελπίδες σου.Είσαι καταρχήν σε μια καλή ηλικία για σοβαρή σχέση,δεν είσαι τέρας εμφανισιακά,σε βλέπω γενικά προσγειωμένη και μένεις και σε περιοχή που συγκριτικά με την υπόλοιπη ηπειρωτική ελλάδα έχεις μακράν τις περισσότερες ευκαιρίες να γνωρίσεις κόσμο

---

Αυτο το λενε πολλοι κ οποτε το ακουω μου φαινεται τοσο αδυνατο. Δεν αλλαζει τιποτα εδω και χρονια ολο στο χειροτερο παω

Cube εχω χασει τον πατερα μου κ πολλους αγαπημενους συγγενεις τα τελευταια χρονια. Φιλοι πρακτικα εξαφανισμενοι,τωρα που ερχεται κ χειμωνας αν τυχον βγω για ενα καφε το μηνα,ισως λεω κ πολυ, θα ειναι θαυμα.Μια μανα εχω που πικραινεται καθημερινα που ειμαι ετσι. Περασαμε κ περναμε ακομα πολλα αλλα το παραπονο της ειναι που με βλεπει ετσι. Απορει και δε το περιμενε λεει ποτε. Ουτε εγω το περιμενα.Τωρα θελω μονο ηρεμια. Αλλα ονειρα δεν κανω. Μονο να ηρεμουσα να μην εκλαιγα αλλο....αυτο.

Μετά το κλάμα έρχεται το κενό! καλύτερα κλάμα.................δεν ξέρω , αδέρφια δεν έχεις? μην αφήνεσαι βρε παιδί μου μες στο σπίτι , γιατί δεν κάνεις κάτι, δεν πας τώρα πουθενά ? Δραστηριότητες και τέτοια?

Δεν εχω αδερφια ωρες ωρες νομιζω δεν εχω κανεναν
Προσπαθω πολυ να κανω διαφορα αλλα μεσα μου εχω κουραστει....τοση κουραση τοσες προσπαθειες κ συνεχως μια τρυπα στο νερο.Ποσοι ειμαστε τοσο μονοι μας εδω μεσα ειπαμε? Πικρα και τιποτε αλλο......

Πολλοί....
Δεν ξέρω τι να σου πω.........
Αν εσύ τώρα έχεις τις μαύρες σου, να σου μιλάω για δραστηριότητες? Μπούρδες..........
Αλλά και μες στο σπίτι χειρότερα........................

Θα βγω παλι εξω το εχω βαλει στο προγραμμα, οπως ολη η ζωη ενα προγραμμα ειναι. Θα ξεκινησω κανενα καινουριο χομπυ για να γνωρισω νεους φιλους μπας κ εχω ατομα να παω μια βολτα παραπανω. Αλλα καποια στιγμη κουραζεσαι λες ως ποτε θα κυνηγας ετσι τη ζωη. Δεν κυνηγαω λεφτα κ ας μη μου περισσευουν. Ανθρωπινη επικοινωνια ζηταω και ειναι ολο και πιο δυσκολο. Υπηρχε εποχη που ειχα τοσους διπλα μου και μετα χαθηκαν ολοι ενας ενας. Ουτε η πρωτη ειμαι ουτε η τελευταια, το ξερω απλα εχω κουραστει. Σε ψυχολογο που πηγα μου ειπε πως εχω ατακτοποιητο πενθος. Θα ημου ν σιγουρη πως εχω και καταθλιψη με τοσο κλαμα καθε βραδυ.... αλλα οχι να ζησω θελω και να εχω παλι αγαπη στη ζωη μου. Εκανα και διαιτα εχασα σχεδον 4 κιλα, μου μενουν αλλα 5-6....μακαρι να λυνοταν τοσο ευκολο το προβλημα ομως.....