Καλησπερα παιδια !
ανοιξα αυτο το thread για να σας εξομολογηθω κατι που με βασανιζει εδω και καιρο.. Θυμαμαι παντα τον εαυτο μου οταν ακουει για αρρωστιες να τον λουζει κρυος ιδρωτας..μαλιστα , μια φορα χρειαστηκε η μανα μου να μπει σε ενα νοσοκομειο για μια επεμβαση ρουτινας και με ειχε παρει μαζι της κι εγω εκανα εμετο επειδη δεν αντεχα τα νοσοκομεια .. Απο περυσι , δεν νιωθω καλα με τον εαυτο μου ..ψαχνομαι συνεχως για τα παντα , κανω συνεχως αρνητικες σκεψεις και παραλληλα υποτιμαω τον εαυτο μου για τα παντα .. απο γονεις μεχρι καθηγητες μου λενε να μην ειμαι τοσο απαισιοδοξη .. γκουγκλαρω συμπτωματα απο εδω κι απο εκει , απο τον HIV μεχρι το στιγμα της μεσογειακης αναιμιας , αναλυω και κοιταζω καθημερινα τις γενικες αιματος που ειχα κανει τον περασμενο δεκεμβριο ..εχω μαθει απεξω ολα τις ασθενειες χωρις να ειμαι ειδικος , περυσι μου ειχαν κολλησει στο μυαλο τα χλαμυδια , πηγα κι εκανα εξετασεις και βγηκαν αρνητικα , ειχα παθει αλλεργια και το μυαλο πηγε στον HIV .. αποδεχομαι το προβλημα μου , το ξεπερναω για λιγο διαστημα και μετα ξανα τα ιδια .. να σημειωθει οτι φετος εχω παθει κι αρκετες κρισεις πανικου , ενιωθα μουδιασματα στα ακρα μου..οταν ολα μου πανε καλα ανησυχω , πιστευω πολυ στις δυναμεις των αλλων και ποτέ στον εαυτο μου.. κοιταω συμβουλες ψυχολογων στο ιντερνετ , αισθανομαι καλα για μια ωρα και μετα απο λιγο αρχιζω παλι να γκουγκλαρω .. η μανα μου μου λεει να ξεκολλησω αφου οι γενικες αιματος ειχαν βγει ολες καλες και οι γιατροι ειπαν οτι δεν εχω τιποτα , αλλα εγω εκει κολλαω .. η αδερφη μου μου λεει οτι ειμαι 18 χρονων και να συνελθω και να μην ψαχνομαι τοσο γτ στο τελος θα παθω τιποτα απο το αγχος μου... ειχα παει διακοπες 4 μερες σε ενα νησακι κι εκει δεν μου περασε τιποτα απο ολα αυτα στο μυαλο μου , εκει ηρεμησα πραγματικα ..οταν επεστρεψα ομως το δραμα συνεχιστηκε .. ολοι με κοροιδευουν . ειμαι 18 χρονων και δεν μπορω να χαρω την ζωη μου πια :(
Υ.Γ στις κρισεις πανικου η αρτηριακη μου πιεση αγγιζει σχεδον το 18