Originally Posted by
Constantly curious
Ειναι το πλεον πιο συχνο φαινομενο η εντονη θλιψη ανεξαρτητα απο την ηλικεια. Αν πας σε γιατρο και σου δωσει καποια αγωγη δεν σημαινει απαραιτητα οτι θα λυθουν οσα σε δυσαρεστουν, μερος, ανθρωποι,συνηθειες, οι ουσιες ξεκολλανε κατα καποιο τροπο τον εγκεφαλο απο τη μαυριλα και οσο καιρο δρουν δρα και το ατομο με νεες συνηθειες αν μπορεσει να ανεβασει το επιπεδο της ζωης του.
Υπαρχουν ψυχολογοι ον λαιν με μειωμενη τιμη συνεδριων, το οτι δεν πετυχε στο παρελθον δεν σημαινει πως ουτε τωρα θα πετυχει.
Απο προσωπικη εμπειρια πρωτα εξαντλησα ολες μου τις δυναμεις, μετα πηγα σε γιατρο και τελος ψυχοθεραπεια γιατι τα λεφτα δεν ειναι χαρτοπετσετες. Δεν ισχυει η αλλοιωση χαρακτηρα πιστευω. Ειμαι με αγωγη χρονια και παραμενω ανθρωπος με διακυμανσεις, χαρα λυπη, στεναχωρια, θυμο.
Ειναι υποκειμενικο. Εμενα με βοηθησαν αλλά καταλαβα πως κυριως πρεπει να αλλαξω εγω.
Οι ουσιες σε σηκωνουν απο το κρεββατι, εσυ αποφασιζεις τι θα κανεις και ενας καλος ψυχοθεραπευτης ισως σου δειξει οτι υπαρχει και μια επιπλεον διαδρομη...
Καπως ετσι τα εχω καταλαβει μεχρι στιγμης.