Ομορφιά και κατάθλιψη

Νομίζω ότι η σχέση με το σώμα μας παίζει τεράστιο ρόλο στην ψυχική μας υγεία. Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας ότι είμαστε μόνο το σώμα μας και προσπαθούμε να το φτιάξουμε όσο το δυνατό σύμφωνα με τα αποδεκτά πρότυπα. Απίστευτες εγχειρήσεις, επώδυνες πολλές φορές, για να αισθανόμαστε απλώς καλά με το σώμα μας. Εκατοντάδες ώρες καταναλώνονται στον καθρέπτη για να νιώθουμε αποδεχτοί. Φυσικά, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να νιώσουμε την πραγματική ασφάλεια όσες εγχειρήσεις και να κάνουμε. Τα ίδια τα μοντέλα, είναι απίστευτα ανασφαλή με την εμφάνισή τους. Την οποία δεν θα έχουν και για πάντα.

Ειλικρινά δεν έχω γνωρίσει ούτε μία γυναίκα που να νιώθει άνετα με το σώμα της. Όλο και κάτι δεν θα της αρέσει. Μάλλον θα δυσκολευτείται να βρείτε ότι της αρέσει κάτι.

Ίσως η υπερβολική έμφαση που δώθηκε στην γυναικεία ομορφιά να ερμηνεύει το γεγονός ότι οι γυναίκες πάσχουν από κατάθλιψη σε διπλάσιο ποσοστό από τους άντρες.

Όχι μόνο η ομορφιά Μιχάλη......
Όλα τα \"πρέπει\" που μας επιβάλλει ο σύγχρονος τρόπος ζωής στα οποία είναι αδύνατο να ανταποκριθούμε αν προσπαθήσουμε να τα πετύχουμε........

Μιχαλη εισαι απο τους λιγους αντρες που το διακρινουν αυτο...τα προτυπα που διαφημιζονται δεν ανταποκρινινται στην πραγματικοτητα....κ ενα αρνητικο-προσβλητικο σχολιο,επειδη δεν εισαι αποστεωμενη η με 6-packs αλλα φυσιολογικος οπως ολοι,οσο και να θελουμε να το προσπερασουμε,μας ποναει...και οταν γινεται απο τον συνροφο μας η καποιον που μας αρεσει μας καταρρακωνει...

αλλα πανω απο ολα ειναι η αυτοπεποιθηση που εχουμε και βγαινει προς τα εξω..!!εγω εχω 7κιλα παραπανω αλλα και 7 κιλα παραπανω αυτοπεποιθηση και πραγματι αισθανομαι πολυ πιο ομορφη και ας μην ειμαι μοντελο!!και το αισθανονται και οι γυρω μου(και εχω ακουσει πολλα προσβλητικα σχολια απο ατομα που καλο θα ηταν να κοιταξουν τα χαλια τους πρωτα...)κυριως τετοια ατομα καλο ειναι να μην τα λαμβανεις υπ\'οψιν...

το SHALLOW HAL ειναι μια ταινια που σχετιζεται με το θεμα...

οσοι αρκουνται στην εμφανιση μονο και μονο να τονωνουν το \'\'ασχημο\'\' εγω τους,ειναι ρηχοι σαν ανθρωποι..
κ εγω θα κοιταξω εναν ωραιο αντρα αλλα δεν θα ειναι κριτηριο βασικο για κτ παραπανω..ποσο μαλλον αν το ξερει ηδη οτι ειναι ωραιος(πολυ αντιπαθητικα ατομα...νομιζουν οτι μπορουν να κατακτησουν το κοσμο)

Επομενως,δεν χρειαζεται να μοιαζουμε αλλα να διαφερουμε...καθενας μας ειναι ομορφος και καθενας εχει μερες που νιωθει θεος κ μερες που νιωθει κακασχημος...ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ χρειαζεται κ τπτ αλλο...

Μήπως η άνεση ή δυσφορία με το σώμα μας έχει να κάνει με σεξουαλικά απωθημένα? Σε τί κοινωνία μεγαλώσαμε και πόσο ξέρουμε το σώμα μας? Μέχρι πρόσφατα ήμασταν βουτηγμένες στην \"αμαρτία\".. Η αυτοπεποίθηση δεν ξεφυτρώνει αυτόματα..

ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ..ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ REINA...η αυτοπεποιηθηση φυσικα και δεν ξεφυτρωνει...αλλα μηπως θα επρεπε να απομακρυνουμε καθε τι που την κλονιζει??και εξαφανιζει εστω και αυτη την ελαχιστη που ολοι διαθετουμε...

Καλημερα κ καλως σας βρηκα καθως μολις γραφτηκα στο φορουμ. Μετα απο εναν συντομο σχετικα περιπατο στο φορουμ θα πω πως χαρηκα που συναντησα ατομα με ευαισθησιες κ ορεξη να ασχοληθουν καλλωπιζοντας και μιλωντας για το πολυπλοκο δωρο που μας δοθηκε, αυτο της ζωης. Η γνώμη μου ειναι -και φυσικα μετα απο μια καταθλιψαρα 5 ετων οπου αισθανθηκα πως τρακαρα με τραινο- πως το θεμα της αυτοπεποιθησης ειναι ενα καθημερινο αθλημα, η ενα στοιχημα αν θελετε, που καλουμαστε καθημερινα να αναμετρηθουμε, αλλοτε δινοντας εναν ευκολο αγωνα, αλλοτε παιρνοντας την ευκολα χωρις κοπους κ στριμωγματα, κ αλλοτε αποτυγχανοντας παταγωδως, γυρνώντας -τουλαχιστον εγω- στο σπιτι σαν βρεμενες γατες.
Θεωρω πως το μεγαλυτερο μεριδιο παιδιων εχει την αυτοπεποιθηση στο τσεπακι, χωρις να γνωριζει φυσικα τι ειναι, διοτι ισως να μην εχει αντικρυσει την αλλη οψη του νομισματος, ουτε τις τις συνεπειες του.
Επειδη το βλεπω πως παω να μακρυγορήσω, θα συμπληρωσω απλως -συμφωνωντας με ολα τα παραπανω παιδια- πως αυτο που \"ξεφυτρώνει\" τελικα ισως ειναι η συνειδητοποιηση της πολυτιμοτητας του να εχει καποιος αυτοπεποιθηση, και μαζι με αυτη τη διαπιστωση χρωσταμε στους εαυτους μας να προσπαθουμε αυτη να κρατειται σε ενα ικανοποιητικο για μας επιπεδο.
Επισης η γυμναστικη συμβαλλει τα μεγιστα σε αυτην την προσπάθεια, κανοντας τα οργανα μα κ τις αισθησεις να λειτουργουν με μεγαλυτερη οξυτητα.
Οταν πριν καποια χρονια επισκεπτομουν μια ψυχολογο για να κατανοησω το προβλημα μου, εκεινη καποια στιγμη μου ειχε πει \"νταβανοσκόπα όσο θες, ολη τη μέρα, αλλα 2 ωρες θελω να ιδρωνεις στο γυμναστηριο, στο κολυμβητηριο, οπου θες. Και μετα ελα να μου μιλήσεις\". Είχε πολυ δικιο, με την ασκηση ολα αλλαζουν. Και η αυτοπεποιηθηση εκτινασσεται απο την ασφαλή της καρέκλα...
Καλημερα και παλι, ελπιζω να μη σας κουρασα και να τα ξαναπουμε.

Παλιοτερα,οταν ημουν καλα ψυχολογικα,γυμναζομουν πολυ και ενιωθα ομορφα με το σωμα μου.Προσφατα ομως,χαλασα 4000 ευρω και εφτιαξα γυμναστηριο στο εξωχικο μου,που βρισκεται 500 μετρα απο το σπιτι μου(μενω σε χωριο) και δεν εχω το κουραγιο να ξεκινησω προπονηση,γιατι αισθανομαι χαλια και κουρασμενος καθε μερα,χωρις να κανω κατι εξοντωτικό.Πασχω σιγουρα απο χρονια καταθλιψη(απο το στρατο και μετα,εκει που εχασα την αυτοπεποιθηση μου και ολα μου τα συναισθηματα εκτος απο αυτο της λυπης..)και ας μην εχω επισκεφτεί ειδικο.Δακρυζω χωρις λογο,αγχώνομαι χωρις λογο,εχω μεινει μονος 3 χρονια αφου χωρισα με την κοπελα μου και με πηρε η κατω βολτα.Εχω σχεδον ολα τα συμπτωματα που αναφερονται προς την ασθενεια αυτη.Πιστευα και πιστευω πως η ομορφια σου σε κανει να αισθανεσαι περισσοτερη αυτοπεποίθηση.Μολις χωρησα πηγα και εκανα πλαστικη επεμβαση στη μυτη και δεν μπορω να αποδεχτω τον εαυτο μου οπως ειναι τωρα.Πριν δεν ειχα κατι το ασχημο,αλλα νομιζα πως ειχα και τα εβαλα με τη μυτη μου.Τωρα δεν ειμαι τοσο χαλια,αλλα βλεπω καθε μερα στον καθρεφτη τον εαυτο μου και ξερω πως πριν κατι ηταν πιο ομορφο.Νοσταλγω το παρελθον..Ειναι αυτο που λεμε,\"βαζω τα χερακια μου και βγαζω τα ματακια μου\"... Εφτασα σε σημειο να ξαναπαω σε πλαστικο γιατρο για δευτερη επεμβαση,αλλα κατι με εκανε να κανω πισω.Ισως κανω τα πραγματα χειροτερα.Αυτο που περιμενα παντως μετα απο την επεμβαση δε συνεβη.. Επεισης περιμενα οτι ολοι θα μου ελεγαν τι πηγες και εκανες και διαφορα,αλλα ειναι σαν κανεις να μην πηρε χαμπαρι κατι..Κανεις?Μεχρι και στον κολλητο μου αναγκαστηκα να το πω,για να το βγαλω απο μεσα μου και δεν πιστευε στα αυτια του..Εγω ομως,γιατι να μην μπορω να το βγαλω απ το μυαλο μου και να συνεχίσω τη ζωη μου κανονικα?
Γιατι συνεχίζω να καταστρεφομαι και οικονομικα και κοινωνικα?
Ειναι τελικα η ομορφια το κλειδι της ευτυχιας η κατι συμβαινει με τη χημεια του εγκεφαλου μας?

Υγ:Διαβασα το κειμενο μου ξανα σημερα και συνειδητοποιώ οτι με τα λεγομενα μου,θα με περασατε για ψωνιο και πλουσιοπαιδο..Η αληθεια ειναι πως οτι περιεγραψα πιο πανω τα εκανα με δανεια και καρτες και δεν ενιωθα ποτε ομορφος γιατι απλα δεν πιστευω στον εαυτο μου..
Anyway,οτι εγραψα,μου βγηκε αυθορμητα και οτι γραφει δεν ξεγραφει,ε? ;-)
Μαλλον σας χαλασα το topic..
Sorry!