Τελειωμενες καταστασεις

Καλησπερα ηθελα και γω να γραψω την ιστορισ μου δεν ξερω αν το κανω για να βοηθηθω ισως ακουσω κατι που να μς ξεσκαλωσει δεν ξερω απλσ θελω να τα βγαλω απο μεσα μου..η αληθεια ειναι οτι το τελευταιο διαστημα τραβαω μεγαλο ζορι.χρονια με βασανιζει μια κατασταση αν κ νιωθω ανιατη περιπτωση.προερχομαι λοιπον απο μια οικογρνεια κατεστραμμενη ο αδερφος μου τρελαθηκε και η πορεια του παει απο το κακο στο χειροτερο.οι γονεις μου απο τοτε που εγινε αυτο με τον αδερφο μ και ειδαν οτι δεν επιδεχεται βελτιωσης παραιτηθηκαν εντελως κανενα ενδιαφερον τοσο καιρο με αντιμετωπιζαν σαν να μην υπαρχω.παλευα μονη μου με ολη αυτην την καταστροφη καιτις δικες μου κρισεις πανικου αλλα δεν τα καταφερα.η αδυναμια που ειχα εγινε αισθητη στους αλλους ετσι ολοι οσοι συναντησα φιλοι γκομενοι με χρησιμοποιησαν ειτε γτ ημουν ο ψυχολογος τους ειτε για να μ εχουν να με πηγαινοφερνουν εκει που αυτοι ηθελαν.εψαχνα απεγνωσμενα στηριγματα για να βγω απο ολα αυτα για να παρω λιγη δοση ζωης εγινα το ερμαιο του καθενος.μιας και τα δικα μου ονειρα και κινητρα γκρεμιστηκαν εγινα το σκαλοπατι για να φτιαξουν οι αλλοι τα δικα τους.αποκορυφωμα η τελευταια μου σχεση ενας πρςζακιας που κ αυτος προσπαθησε να με πατησει αλλα δεν τα καταφερε ακομα..μισ τελειωμενη ιατορια αυτο ειμαι ενα αχρηστο τιποτα θελω να αυτπκτονησω αλλα δεν ξερω πως ακομα

Κι εσυ θελεις να αυτοκτονησεις? ΕΛΕΟΣ!!!
Να γινεις πιο δυνατη και να μην κανεις παρεα με πρεζακιδες ,ουτε με γκομενους που σε χρησιμοποιουν.
Να βαλεις τα δικα σου ονειρα πανω απο ολους.
Και οσους γνωριζεις απο το 1ο ' λεπτο που κατι δεν σου καθεται καλα με αυτους να σηκωνεσαι και να φευγεις!!
Το θεμα κοπελια μου ειναι οτι ''στηριζεσαι ακομη στα ποδια σου'' και αυτο ειναι ενας πολυ μεγαλος αθλος!!
Ο Θεος δεν μας δημιουργησε ''αχρηστο τιποτα'' οπως εσυ λες, αλλα ανθρωπους με ελευθερη βουληση,κριση και λογικη..
Σηκω πανω, παλεψε και θα τα καταφερεις ...στηριξου στον Θεο και στον εαυτο σου...η αυτοκτονια δεν ειναι λυση...ξερεις που θα βρεθεις εαν αυτοκτονησεις? κανεις δεν ξερει λοιπον...:D

Δεν στεκομαι πια...ολα μου φαινοντααι ματαια δεν εμπιστευομαι κανεναν ουτε τον εαυτο μου

Σκεφτομουν και γω να μπλεξω στην πρεζα.δεν ξερω σααν τελευταια διοδο το βλεπψ

Μελινα θέλω να ξέρεις πως δεν είσαι μόνη και να ξέρεις πως υπάρχει υγιής διεξοδος ακόμα και αν δεν τη βλέπεις τώρα. Δεν ειναι αλαζονικο να πιστεύεις ότι μπορείς να προβλέψεις όλες τις πιθανές εκβασεις στη ζωή σου;
Νομίζω πως παρα το πώς νιώθεις, το λογικό κομμάτι της σκέψης σου που δεν επηρεάζεται από άσχημα συναισθηματα συμφωνεί με αυτό. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρη για τιποτα, ούτε και για τα μαυροτερα καταστροφικοτερα σενάρια που έχεις στο μυαλό σου λοιπόν, τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Οπως πιστεύεις ότι δεν μπορείς να είσαι συνέχεια ευτυχισμένη σου εγγυωμαι ότι δεν μπορείς να είσαι συνέχεια τόσο δυστυχισμένη. Καμιά κατάσταση δεν ειναι αδιεξοδη, είμαι πεπεισμενη για αυτο. Κανείς δεν είναι ένα άχρηστο τίποτα αν δεν θέλει να είναι, είμαι σιγουρη και για αυτό. Απλά δεν έχουν όλοι τα θετικά ερεθίσματα από το περιβάλλον τους για να το θελησουν/πιστεψουν/εφαρμοσουν. Από όσους δεν τα έχουν κάποιοι πεισμωνουν και κάποιοι πιο ευαίσθητοι παραδινονται. Γιατί να εφαρμόσεις η ίδια στον εαυτό σου την απόρριψη της οποία έχεις νιώσει δέκτης από άλλους;
Ας πιάσουμε τώρα το κομμάτι της αυτοκτονίας...ίσως είναι χαζό αυτό που θα σου περιγράψω αλλά εμένα με βοήθησε όταν ήμουν στο χείλος του γκρεμού και όχι απλά ήθελα, είχα σχεδιάσει δύο τρόπους. Είχα πολύ καιρό να σκεφτώ και εφόσον το είχα αποφασίσει δε βιαζομουν ούτε ένιωθα κάποια παρόρμηση, ήμουν ήρεμη μέσα στη παραίτηση μου. Και καθώς στριφογυριζε ή σκεψη στο μυαλό μου οτι αυτό είναι, θα γίνει, ειμαι στη τελική ευθεία αναρωτηθηκα ποιος είναι ο πραγματικος λόγος που θέλω να το κάνω. Ρωτησα τον εαυτό μου θέλω να πεθάνω; Ή κάτι άλλο; Και απάντησα πως οχι δεν θέλω να πεθάνω, απλά θέλω άλλη ζωή, αυτή που έχω με θλιβει, με πνίγει, είμαι εγκλωβισμένη. Θα ήθελα να πεθάνω αν είχα μία ζωή διαφορετική; Οχι. Σκεψου τι σε θλιβει; Τι σε πνίγει; Αν δεν το είχες αυτό θα ήθελες να πεθάνεις; Αν δεν ήταν ο αδερφός σου αρρωστος και είχες υγιείς σχέσεις και έκανες πραγματα που σε γεμίζουν αν ειχες βρει ποια ειναι και αν ενιωθες καλύτερα γενικά θα ήθελες να πεθάνεις; Απάντησε αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου. Και μετά απάντησε στον εαυτό σου γιατί να του στερησεις την ευκαιρία; Έχεις αρκετή ζωή μπροστά σου για να δοκιμασεις να την κάνεις όπως θες. Δεν είναι η ζωή που δεν θες, είναι η ζωή που έχεις που δεν θες. Ε άλλαξε την, γιατί να απαρνηθείς τη ζωή γενικότερα;;

Τώρα το ξέρω δεν έχεις το κουράγιο...αλλά ξεκινα από την απλή σκέψη οτι καλύτερα ζωντανή αλκοολική ***** στη βενεζουελα παρά νεκρή και τελος. Το ξέρω. Ειναι ηλίθια σκέψη. Αλλά εγώ στην αρχή αυτή τη σκέψη έκανα. Αφού υποτίθεται οτι δεν με νοιάζει η ζωή/δεν τη θέλω, γιατί να μην παραιτηθω/κανω ότι να ναι; Γιατί να μη σηκωσω τα λεφτά της οικογένειας μου και να μη φύγω όπου στο διάολο να ναι χωρίς αίσθηση κινδύνου; Εχει διάφορα αν πεθάνω από τα ίδια μου τα χέρια ή από βλακεία ενώ δοκίμαζω κάτι διαφορετικό αφού αυτή ουτως ή άλλως είναι η πρόθεση μου; Σκέφτηκα πως δεν έχει διαφορα. Και μετά σκεφτηκα ότι φυσικά αυτό που περιγραφω είναι τρελό και ΔΕΝ το θελω...και ότι καλύτερα να δοκίμασω σιγά σιγά χωρίς μεγάλες προσδοκιες από τον εαυτο μου να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Και πιστεύω το ίδιο θέλεις και εσύ.
Έχω και εγώ άρρωστο αδερφο...έχω ζησει τρελα σκηνικα... έχω κάνει και εγώ λάθη στη προσωπική μου ζωή...έχω και εγώ περίεργη σχέση με την οικογένειά μου. Αλλά επαψα να τα χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία για να βολευτω στην μιζέρια μου, εσύ μπορείς να επιλέξεις Μελινα τη πορεία σου, ποτέ δεν είναι αργα, κάνεις δεν είναι καμμένο χαρτί, αυτά είναι σκέψεις πάνω στη μαυριλα...αλλά φεύγει η *******, στο υπόσχομαι. Απλά δες τι μπορείς να κάνεις εσύ για αυτό...Όσο κουρασμένη και μπουχτισμενη και αν εισαι, δεν είσαι έρμαιο κανενός αν δε θέλεις να εισαι, μην υιοθετείς το σκεπτικό του θύματος....

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Σκεφτομουν και γω να μπλεξω στην πρεζα.δεν ξερω σααν τελευταια διοδο το βλεπψ

---

Μην το κάνεις. Δεν είναι διέξοδος το ξέρεις ότι είναι μαλακία. Δεν σε σπρώχνει τίποτα και κανείς εκει, ειναι επιλογή σου και πολύ κακη μάλιστα...
Έχεις την ευθύνη του εαυτού σου. Αν είχες την ευθύνη για κανα παιδί θα το θεωρουσες καλή ιδέα να μπλέξει με αυτά; Γιατί λοιπόν να μην ισχύει το ίδιο για εσένα; Σε κάποιον άλλον τι θα ελεγες ναι κάνε; Να σε φροντίζεις και να σε αγαπάς...δε θα σε πάρει άλλος από το χερακι να το κάνει αν δεν το κάνεις εσύ πρώτη.

Και πραγματικά συμφωνω με willowfairy άλλαξε παρέες και σκηνικά, δεν είναι η δική τους αποδοχή που χρειάζεσαι...αν δίψας να ανήκεις κάπου και να σε νοιάζονται ξεκινα από εσένα την ιδια, να ανήκεις στον αυτό σου, να φροντίζεις και να νοιάζεσαι εσύ για αυτόν και ξεκοψε τους...μην βάζεις τον εαυτό σου στο περιθώριο από μόνη σου. Δε στέκεσαι στα πόδια σου σήκω. Αν πέσεις σήκω ξανά. Παλι θα πέσεις; Σήκω ξανά...και ξανά και ξανά και ξανα. Να επιμενεις. Να πεισμωσεις. Στο χέρι σου είναι αν θα χαλάσεις ή θα φτιάξεις τη ζωή σου.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Μελινα θέλω να ξέρεις πως δεν είσαι μόνη και να ξέρεις πως υπάρχει υγιής διεξοδος ακόμα και αν δεν τη βλέπεις τώρα. Δεν ειναι αλαζονικο να πιστεύεις ότι μπορείς να προβλέψεις όλες τις πιθανές εκβασεις στη ζωή σου;
Νομίζω πως παρα το πώς νιώθεις, το λογικό κομμάτι της σκέψης σου που δεν επηρεάζεται από άσχημα συναισθηματα συμφωνεί με αυτό. Δεν μπορείς να είσαι σίγουρη για τιποτα, ούτε και για τα μαυροτερα καταστροφικοτερα σενάρια που έχεις στο μυαλό σου λοιπόν, τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Οπως πιστεύεις ότι δεν μπορείς να είσαι συνέχεια ευτυχισμένη σου εγγυωμαι ότι δεν μπορείς να είσαι συνέχεια τόσο δυστυχισμένη. Καμιά κατάσταση δεν ειναι αδιεξοδη, είμαι πεπεισμενη για αυτο. Κανείς δεν είναι ένα άχρηστο τίποτα αν δεν θέλει να είναι, είμαι σιγουρη και για αυτό. Απλά δεν έχουν όλοι τα θετικά ερεθίσματα από το περιβάλλον τους για να το θελησουν/πιστεψουν/εφαρμοσουν. Από όσους δεν τα έχουν κάποιοι πεισμωνουν και κάποιοι πιο ευαίσθητοι παραδινονται. Γιατί να εφαρμόσεις η ίδια στον εαυτό σου την απόρριψη της οποία έχεις νιώσει δέκτης από άλλους;
Ας πιάσουμε τώρα το κομμάτι της αυτοκτονίας...ίσως είναι χαζό αυτό που θα σου περιγράψω αλλά εμένα με βοήθησε όταν ήμουν στο χείλος του γκρεμού και όχι απλά ήθελα, είχα σχεδιάσει δύο τρόπους. Είχα πολύ καιρό να σκεφτώ και εφόσον το είχα αποφασίσει δε βιαζομουν ούτε ένιωθα κάποια παρόρμηση, ήμουν ήρεμη μέσα στη παραίτηση μου. Και καθώς στριφογυριζε ή σκεψη στο μυαλό μου οτι αυτό είναι, θα γίνει, ειμαι στη τελική ευθεία αναρωτηθηκα ποιος είναι ο πραγματικος λόγος που θέλω να το κάνω. Ρωτησα τον εαυτό μου θέλω να πεθάνω; Ή κάτι άλλο; Και απάντησα πως οχι δεν θέλω να πεθάνω, απλά θέλω άλλη ζωή, αυτή που έχω με θλιβει, με πνίγει, είμαι εγκλωβισμένη. Θα ήθελα να πεθάνω αν είχα μία ζωή διαφορετική; Οχι. Σκεψου τι σε θλιβει; Τι σε πνίγει; Αν δεν το είχες αυτό θα ήθελες να πεθάνεις; Αν δεν ήταν ο αδερφός σου αρρωστος και είχες υγιείς σχέσεις και έκανες πραγματα που σε γεμίζουν αν ειχες βρει ποια ειναι και αν ενιωθες καλύτερα γενικά θα ήθελες να πεθάνεις; Απάντησε αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου. Και μετά απάντησε στον εαυτό σου γιατί να του στερησεις την ευκαιρία; Έχεις αρκετή ζωή μπροστά σου για να δοκιμασεις να την κάνεις όπως θες. Δεν είναι η ζωή που δεν θες, είναι η ζωή που έχεις που δεν θες. Ε άλλαξε την, γιατί να απαρνηθείς τη ζωή γενικότερα;;

Τώρα το ξέρω δεν έχεις το κουράγιο...αλλά ξεκινα από την απλή σκέψη οτι καλύτερα ζωντανή αλκοολική ***** στη βενεζουελα παρά νεκρή και τελος. Το ξέρω. Ειναι ηλίθια σκέψη. Αλλά εγώ στην αρχή αυτή τη σκέψη έκανα. Αφού υποτίθεται οτι δεν με νοιάζει η ζωή/δεν τη θέλω, γιατί να μην παραιτηθω/κανω ότι να ναι; Γιατί να μη σηκωσω τα λεφτά της οικογένειας μου και να μη φύγω όπου στο διάολο να ναι χωρίς αίσθηση κινδύνου; Εχει διάφορα αν πεθάνω από τα ίδια μου τα χέρια ή από βλακεία ενώ δοκίμαζω κάτι διαφορετικό αφού αυτή ουτως ή άλλως είναι η πρόθεση μου; Σκέφτηκα πως δεν έχει διαφορα. Και μετά σκεφτηκα ότι φυσικά αυτό που περιγραφω είναι τρελό και ΔΕΝ το θελω...και ότι καλύτερα να δοκίμασω σιγά σιγά χωρίς μεγάλες προσδοκιες από τον εαυτο μου να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Και πιστεύω το ίδιο θέλεις και εσύ.
Έχω και εγώ άρρωστο αδερφο...έχω ζησει τρελα σκηνικα... έχω κάνει και εγώ λάθη στη προσωπική μου ζωή...έχω και εγώ περίεργη σχέση με την οικογένειά μου. Αλλά επαψα να τα χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία για να βολευτω στην μιζέρια μου, εσύ μπορείς να επιλέξεις Μελινα τη πορεία σου, ποτέ δεν είναι αργα, κάνεις δεν είναι καμμένο χαρτί, αυτά είναι σκέψεις πάνω στη μαυριλα...αλλά φεύγει η *******, στο υπόσχομαι. Απλά δες τι μπορείς να κάνεις εσύ για αυτό...Όσο κουρασμένη και μπουχτισμενη και αν εισαι, δεν είσαι έρμαιο κανενός αν δε θέλεις να εισαι, μην υιοθετείς το σκεπτικό του θύματος....

---

Ωραίο ποστ..........

Ναταλι μου σ ευχαριστω πολυ για το ενθαρρυντικο σου ποστ.γελασα μ αυτο με την αλκοολικη ***** αν κ αλκοολικη ειμαι ηδη λολ.απλα πιστευω οτι δεν εχω τις κοινωνικες δεξιοτητες για να κανω καινουριες παρεες ειμαι λιγο κλειστη στην επικοινωνια.και πιστευω οτι κ οι καινουριοι που θα κανω θα με εκμεταλλευτουν θα με μειωσουν η δεν ξερω κ γω τι.κ μ αυτο που εχω παθει τωρα εχω παρσ πολλα νευρα με τον εσυτο μου σαν να με μισω πως να σου πω.νιωθω οτι δεν μπορω να αντιμετωπισω καμια κατασταση κσι φοβαμσι τον εαυτο μου.εδω ερωτευτηκα τον πρεζακια και δεν μπορω να τον ξεχασω και μου την σπαω αφανταστα.ακομα κσι κεινος βρισκει κινητρα να συνεχισει την ζωη του ενω εγω οχι.νιωθω τελειωμενη και αχαριστη και ηλιθια.

Σε καταλαβαίνω τι έννοεις όταν λες πως νιώθεις ότι σου λείπουν κάποια εφόδια και δεξιότητες...αλλά τρώγοντας έρχεται η όρεξη, με την εξάσκηση μαθαίνουμε, κάνεις δεν προχωράει με τη ζωή του και δεν μαθαίνει τίποτα αν είναι κλεισμένος σε ένα καβούκι...το θέμα είναι το αρνητικό και αυτοτιμωρητικο σκεπτικό. Ότι άμα κάνεις λάθος ή τη πατήσεις με κάποιο τρόπο ή και αν γελοιοποιηθεις ακόμα ή αν πληγωθεις, στο μυαλό διογκώνονται όλα και ερχεται ή συντέλεια του κόσμου, κόλλας στο κουτελο σου τη ταμπέλα του καταδικασμένου και αυτο ηταν. Αντ'αυτου θα μπορούσες κάθε φορά που θα δοκιμασεις κάτι και θα σου βγει στραβό να συγχωρήσεις τον εαυτό σου και να πεις "οκ έκανα μαλακια, θα ξέρω άλλη φορά ότι αυτό το συγκεκριμένο πράγμα δεν είναι καλό για εμένα/δε λειτουργεί"...ένα άτομο που έχει μάθει όμως να μετρά την αξία του με τις πράξεις του, με την οποία στραβή προσδιορίζει τον εαυτό του και τον ταμπελωνει: έκανα μαλακια/λαθος, άρα ειμαι άχρηστος/η!" Εσύ συμφωνεις ότι πάει έτσι; Νομίζω πως όχι...
Άλλο το έκανα κάτι ηλίθιο άλλο το είμαι ηλιθιος/α...το θέμα είναι τι θα κάνεις από εκεί και έπειτα με την εμπειρία και πληροφορία που έχεις αντλήσει από το λάθος σου. Ξέρεις ποιοι πάνε μπροστά και είναι τραλαλα τριλιλο; Αυτοί που τα συγχωρούν όλα στον εαυτό τους...και γιατί όχι, στο πηγάδι κατουρησαν;
Θα πάω στο παράδειγμα του παιδιού πάλι...αν ενας μικρός μαθητής φέρει ορθογραφία χάλια σημαίνει ότι ειναι ηλίθιος; Καθυστερημενος; Δεν μπορει να το αλλάξει αυτο που εκανε λαθος; Μπορει να έτυχε να μην πρόσεξε κάποια στιγμή το δασκαλο/τη δασκαλα. Αν έχει το σκεπτικό του ανθρώπου που συγχωρεί τον εαυτό του προχωράει παρακάτω, βελτιωνεται...αν όμως του λειπει ή προσοχή και η φροντίδας/αποδοχη ίσως από το περιβάλλον του θα μάθει να σκέφτεται ότι φταίει που δεν κάνει κάτι καλά για αυτή την έλλειψη...θα την αποδωσει στην "αξία" του, ή οποία αξία του στο μυαλό του προσδιορίζεται απο τα λάθη του. Και την επόμενη φορά θα λέει στον εαυτό του "αφού είμαι ηλίθιος τι νόημα έχει"...
Ξέρω πως είναι μόνο λόγια αυτά...αλλά μου βγαίνει να σου πω αυτές τις κουβέντες από καρδιάς γιατι τις πιστεύω. Νομίζω πως η νούμερο ένα προτεραιοτητα είναι να προσπαθησεις να αποβαλλεις από μέσα σου τις αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό σου και να τον τιμωρεις. Κάθε φορά που πας να σκεφτεις "είμαι τελειωμένη" οδήγησε τη σκέψη σου μακριά από τον εαυτό σου, σκεψου τι μπορείς να ΚΑΝΕΙΣ για να μην είσαι τελειωμένη, κάθε φορά που σκέφτεσαι ότι "δεν μπορώ" σκεψου αν και τι ακριβως δοκιμασες, κάθε φορά που πιστεύεις ότι κάτι είναι ανώφελο ή θα πάει στραβά σκεψου τι περνάει από το χέρι σου για να μην πάει. Εκτός αν είσαι μαντισσα και ξέρεις ότι όλα πάντα πανε στραβά :)
Κάθε φορά που σκέφτεσαι "είμαι ηλίθια" αλλαξε τη σκέψη σου, καντην "φερομαι ηλίθια" ή "μένω απραγη/δεν κάνω ότι είναι καλό για εμένα και ΑΥΤΟ είναι ηλίθιο, όχι εγω".
Λογικό είναι να φοβάσαι και να νιώθεις εγκλωβισμένη στη κατάσταση σου...λες φοβάσαι οτι θα σε εκμεταλλευτούν θα σε μειώσουν ή δε ξέρεις κι εσύ τι αν προσπαθησεις να φτιάξεις τη ζωή σου διαφορετικα λίγο λίγο...τι είναι καλύτερο να σε εκμεταλλευτούν/μειωσουν/να πληγωθείς παλι ή να μη ζεις; Ή να φοβάσαι να ζήσεις και να κάθεσαι κοιτώντας τη ζωή να περνάει από μπροστά σου; Ή ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ να μπλεξεις με ναρκωτικά; Εγώ θα έλεγα χίλιες φορές να πληγωθω και να μειωθω και δε ξέρω τι παρά να αφήσω τον εαυτό μου μέσα σε ένα αδιέξοδο. Που στη πραγματικότητα δεν είναι αδιέξοδη ή κατάσταση σου...απλά φοβάσαι την διέξοδο που θα σε οδηγήσει σε κάτι καλυτερο...γιατι είναι πολύ ζορικη ναι. Αλλα είναι εκεί και σε περιμένει και οκ πρέπει να "ατσαλωθεις" λίγο στη πορεια...
Άπαξ και αρχίσεις να προσπαθεις εμπρακτα για το καλό σου αποβάλλοντας τον φοβο, να συγχωρείς τον εαυτό σου για ότι πάει στραβά, να μαθαίνεις από τα λάθη σου, ε δεν μπορεί...θα γίνουν καλυτερα τα πράγματα.

Ο φόβος και οι αρνητικές σκέψεις σε εμποδίζουν και σε παγωνουν σε μία φενομενικα αδιεξοδη κατάσταση, τίποτα άλλο. Γιατί είναι ΣΚΕΨΕΙΣ και ο φοβος είναι συναίσθημα, δεν είναι πραγματικά...ίσα ίσα μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις προς όφελος σου...να βλέπεις τι φοβάσαι να σκέφτεσαι τα χειρότερα σενάρια και να βλέπεις πως μπορείς να τα αποφευγεις πετυχαίνοντας αυτό που θες. Ξέρω πως είσαι μακριά από αυτο το τρόπο σκέψης τώρα και δεν μπορείς να το αισθανθεις/υιοθετησεις από τη μία στιγμή στην άλλη...αλλά δούλεψε το μέσα σου. ΔΕΝ είσαι άχρηστη. Και δεν είναι λόγια ενθάρρυνσης αυτα, το πιστεύω ότι κανείς δεν ειναι. Απλά πρόκειται για άσχημες συγκυριες σε συνδιασμό με λάθος επιλογές. Και είναι οκ αυτό, δεν πειράζει. Κανείς δεν είναι άχρηστος εξ ορισμού και αμετακλητα όμως, κάνεις απολύτως.

Το ότι δεν έχεις κινητρα τώρα για να συνεχισεις τη ζωή σου δεν σημαίνει κάτι...απλά δεν τα βρηκες ακόμα. Το να αρχίσεις να την βιώνεις όμορφα ξανά τη ζωή δεν είναι αρκετό κίνητρο; Υπήρχε μια περίοδος που μου αρκούσε μία βόλτα στη παραλία μες στο καταχείμωνο τα ξημερώματα για να πω ότι εχω αρκετό λόγο να είμαι εδώ. Για να κοιταω την ομίχλη λολ. Θα έρθουν όλα σιγά σιγά...

Ξεκινα από απλά μικρα πράγματα για εσένα...ξεκινα με την εξάρτηση σου από το αλκοόλ πχ μείωσε το όσο μπορείς, ξεκινα απο τη βοήθεια ψυχολογο αν τη χρειάζεσαι και αν μπορείς...επίσης αν είσαι άνεργη πχ ξεκινα από μαθήματα του οαεδ έχουν διαφορα σεμινάρια κατά καιρούς...μπορείς να γραφτεις σε μαθήματα πληροφορικής δωρεαν νομίζω, γιατί όχι; Κάνε μόνη σου μικρά πραγματακια που σου αρέσουν...δοκίμασε να μην λυπάσαι τον εαυτό σου και να μην τον μισείς. Πάρε την κηδεμονία του και νταντεψε τον, καθοδήγησε τον όπως θα προσπαθουσες με κάποιον που θα είχε την ανάγκη σου. Γιατί ειπες ότι έχεις κάνει το ψυχολόγο σε ανθρωπους και σε έχουν εκμεταλλευτεί...άρα κάπως στηρίχτηκαν πάνω σου εν μέρει σωστά; Άρα το έχεις μέσα σου...κατευθυνε το λοιπόν σε εσένα και όχι σε τρίτους αυτό...κάθε φορά που θες να μισησεις τον εαυτό σου φαντασου πως είσαι μία φίλη που έχει την ανάγκη σου. Τι θα της έλεγες; Και αυτό να κάνεις και για εσένα.
Ότι και να πω οκ λόγια είναι...αλλά τα πιστεύω και ελπίζω να σε επηρεασε κάτι θετικά έστω μια σταλιτσα.
Αν θέλεις να μας δώσεις λεπτομέρειες του τι σε χαλάει στη ζωή σου ίσως βρούμε διεξόδους βήμα βήμα. Όπως και να έχει θα τελειώσω λέγοντας πως όλα είναι εφημερα και η ευτυχία και η δυστυχια, για αυτό μην μασας... :)

Σ ευχαριστω πολυ για ολα αυτα που ειπες οντως βλεπω ανθρωπους να συγχωρουν στον εαυτο τους τα ασυγχωρητα και να ναι κομπλε..απλα δεν ξερω τι ειναι σωστο και τι ειναι λαθος απ αυτα που κανω.νιωθω οτι ολοι γυρω μου ειναι καπως συμπαγεις ενω εγω ειμαι ευθραυστη.θυματοποιηση; δεν ξερω.αλλα νιωθω πολυ μονη μου γιατι οντως δεν εχω στηριξη απο το σπιτι μου και ψαχνω απεγνωσμενα πατηματα γτ αλλλιως θα τρελαθω..να σου θεσω ενα παραδειγμα μιας ιστοριαας που με επηρεασε πολυ τωρα.με δυο φιλες μου ημασταν μαζι ααπο το δημοτικο οταν σου λεω κολλητες κολλητες.ωστοσο εγω εφυγα για σπουδες σε αλλη πολη και οταν γυρισα η κατασταση ηταν πολυ διαφορετικη.εδω δεν ειχα φιλους παρα μονο εκεινες,ηρθα παλι αντιμετωπη μεωτα προβληματα στο σπιτι μου και ειχα πεσει τοτε.ωστοσο εκεινες οι δυο ειχαν δεθει ειχαν τακτοποιησει τις ζωες τους εδω και ειχαν ταυτιστει εντελως στις αποψεις τους.ενιωθα λοιπον οτι δεν κολλαω διοτι εγω ερχομουν και ειχα να ξαναχτισω τη ζωη μου ενω εκεινες ειχαν τακτοποιηθει..συνεχιζαμε να βγαινουμε ωστοσο αντιμετωπιζα μεγαλη κριτικη για τις επιλογες μου,παντα βγαιναμε τρεις παντα σπανια εγω ξεχωριστα με την καθεμια χωριστα.επισης τους εξηγουσα οτι δεν περναω καλη φαση καο γι αυτο μπορει να απομακρυνομαι καποιες φορες και με κρινααν και γι αυτο.ενιωθα οτι επρεπε να απολογουμαι συνεχως .κααι παντα οταν γινοταν κατι δεν εβρισκα το δικιο μου γιατι πολυ απλα πανταα τσακωνομασταν ουσες και οι τρεις παρουσες και παντα οι δυο τους επαιρναν η μια το μερος της αλλης.δεν τις ξεκοψα διοτι ημουν δεμενη μαζι τους αλλα παραατηρουσαα τη φιλια αυτη να ξεφτιζει.δεν εκανα και πολλα για να τη σωσω η αληθεια ειναι αλλα ισως ειχα περισσοτερες απαιτησεις απο κεινες απεναντι μου και ειχα τσαντιστει με ολα αυτα που μου πετουσΑν καποια ηταν πολυ χοντρα και παντα οταν ημασταν τρεις γινοταν...πληγωθηκα πολυ απ ολα αυτα γτ πραγματικα ημουν πολυ δεμενη ..τωρα εχω αποστασιοποιηθει εντελως ξερουν οτι ειμααι χαλιακαι απο τις συγκεκριμενες ειχα πολλες απαιτησεις γιατι ημασταν μαζι απο μικρα παιδια και λεω δεν ξερω το βλεπω εγω λαθος ολο αυτο? Δεν ξερω σιγουρα δεν με βοηθουν να προχωρησω και πιστευω οτι ισως και να χαιρονται κ λιγο που εχω κατααντησει ετσι γιατι παλιοτερα πριν συμβουν ολα αυτα ημουν αυτη που συνεχως προοδευε σε ολα.αλλα πααρ ολα αυτα μου ειναι πολυ δυσκολο να τις βγαλω απο την ζωη μ εντελως

Αυτό που λες οτι νιώθεις ότι όλοι γύρω σου είναι συμπαγείς και εσύ εύθραυστη είναι ένα βάσιμο συναισθημα, δε μπορώ να σου πω πως έχεις άδικο για οτιδήποτε νιώθεις...αλλά ναι πιστεύω πως είναι θυματοποιηση του εαυτού σου το να το σκέφτεσαι όταν προσπαθείς να κάνεις κάτι. Δε θα πάψεις να το νιώθεις αν δεν "σκληρυνεις" λιγο και αυτό δε θα γίνει αν δεν προσπαθησεις να κάνεις αυτά που θες αποβάλλοντας ή περιορίζοντας για αρχή τις αρνητικές σκέψεις που σου περιεγραψα πριν.
Εσύ ξέρεις καταβαθος αν θα σου κάνει καλό να κρατήσεις τη φιλία σου ή όχι αλλά σαν τρίτο άτομο μου φαίνεται πως είναι τοξική για εσένα...σε φθείρει και σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα για τον εαυτό σου. Άρα γιατί να τη διατηρήσεις; Από φόβο της μοναξιάς; Μάλλον αυτό...τα πολλά χρόνια φιλίας από παιδια δεν αρκούν, μεγαλώνοντας αλλάζουν οι άνθρωποι. Δεν θα σου πω ωστόσο ξεκοψε, αλίμονο....
Απλα δοκίμασε για αρχή αν θέλεις να μην επηρεάζεσαι από τη συμπεριφορά τους, αποστασιοποιησου λιγάκι από αυτές τουλάχιστον στη σκεψη σου...γεμισε τον ελεύθερο σου χρόνο με κάτι που σου αρεσει, προσπάθησε να κάνεις παρέα στον εαυτο σου και αγάπα τον λιγο χωρίς πολλα πολλα τριγυρω...και δες πως θα αισθάνεσαι καλύτερα ή χειρότερα; Και αποφάσισε μετά αν τις χρειάζεσαι στη ζωή σου η όχι...ή κρατα τα πράγματα όπως είναι...απλά προσπάθησε να απομακρύνεις το "φοκους" από τους άλλους και το τι θέλουν απο εσένα και το τι νομιζουν, δεν χρειάζεσαι κριτές στη ζωή σου, είσαι ήδη ο αυστηροτερος κριτής σου. Περιτριγυρισε τον εαυτό σου μόνο με θετικά πραγματα και άτομα. Ευκολο να το λες δύσκολο να το κάνεις ναι...αλλα δεν είναι αδύνατο...μία χαρά είσαι ούτε άχρηστη ούτε αχάριστη ούτε ηλίθια, το περιβάλλον και οι συγκυρίες είναι περίεργα. Αλλά μπορείς να τα αλλαξεις. Όχι από τη μία μέρα στην άλλη, σιγά σιγά...συμφιλιωσου για αρχή με το πώς είναι τα πράγματα στη ζωή σου χωρίς περιττές σκέψεις και περιττά άτομα και μετά αγαλι αγαλι θα έχεις το κουράγιο να κάνεις μικρες θετικές αλλαγες...
Και κανείς δεν ξέρει πάντα τι είναι σωστό και τι λάθος (πέρα από τα προφανεστατα φυσικά)...αλλά για αυτό ειμαστε εδώ να ζούμε τη ζωή και να μαθαίνουμε και απο θετικά και από τις μαλακιες μας, όχι να φοβομαστε να κουνησουμε βλέφαρο.

Ψαχνεις για πατήματα λες...οκ θα τα βρεις...αλλά τι είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί αν για λίγο καιρό το μόνο σου πάτημα θα είναι ο εαυτός σου;
Μέχρι να τα βρεις..;
Κοίτα...ότι και να σου πω τώρα το ξέρω πως θα υπάρχει ένα "αλλά"...μία διάθεση άρνησης και παραίτησης...αλλά αν έκανες λίγο κουράγιο ακόμα ίσως εφτανες σε σημείο να νιωσεις/βιωσεις αυτα που σου περιγραφω, όχι να τα δεις απλά ως λόγια ή συμβουλές τρίτου ξέρω γω...οταν πειστείς για αυτά και πως υπάρχει διέξοδος θα την βρεις. Μέχρι τότε απλά δείξε υπομονή στον εαυτό σου, συγχώρεσέ τον.