ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΙΕΣ

Καλησπέρα παιδιά.Θέλω να σας πω πως αντιμετωπίζω εδώ και ένα διάστημα ιδεοληπτική διαταραχή με έμμονες σκέψεις και ιδέες.Όλα αυτά άρχισαν εδώ και ένα 6μηνο και όσο περνούσε ο καιρός τα συμπτώματα έγιναν πιο έντονα στο να μου επηρεάζουν τις σχέσεις μου την δουλεία μου δηλαδή την καθημερινότητα μου. Στην αρχή μου ήταν ήπια ερχόταν για πολύ λίγο σκέψεις αλλά τώρα είναι σχεδόν όλη την διάρκεια της ημέρας. Οι σκέψεις είναι πάρα πολλές χιλιάδες μπορώ να πω.Ότι πχ μπορεί να τρελαθώ ότι μπορεί να χάσω τον έλεγχο και να κάνω κάποιο κακό σε γνωστούς μου σε άγνωστους ή σε μένα.Και μετά με πιάνει φόβος σχεδόν βιώνω κρίση άγχους. Φοβάμαι αιχμηρά αντικείμενα και τέτοια. Ότι μπορεί να είμαι ομοφυλόφιλος ότι δεν θα μπορώ πλέον να οδηγώ. Με πιάνουν ιδεοληπτικές εικόνες.Μοτίβα τραγουδιών έρχονται στο μυαλό μου.Να πω ότι υπέφερα και πριν 4 χρόνια από κρίσης πανικού αλλά τις είχα ξεπεράσει σε έναν βαθμό όπως και την αγοραφοβία όχι όμως 100%. Και πριν 1 χρόνο έχασα τον πατέρα μου και αυτό όλο με επηρέασε ψυχολογικά πιστεύω.Γιατί βασιζόμουν πολύ πάνω του και με βοηθούσε πάντα ψυχολογικά. Φάρμακα δεν έχω δοκιμάσει αλλά το σκέφτομαι πλέον.Έχω κάνει 3 συνεδρίες με ψυχίατρο και μου χορήγησε SOLBEN(παροξετίνη). Ακόμα το σκέφτομαι να πάρω αλλά όσο πάει γίνεται δύσκολο. Επηρεάζομαι από αρνητικές ειδήσεις αποφεύγω ταινίες μην επηρεαστώ.Μόνο για καφέ βγαίνω πλέον. Οι καλοί μου φίλοι το ξέρουν αλλά ο καθένας έχει τα προβλήματά του και μου λένε έλα ξέχασε το και τέτοια.Και τώρα που γράφω εδώ δεν ξέρω αν κάνω σωστά η λάθος γιατί ίσως επηρεάζομαι. Τέλος πάντων θα ήθελε να μου πείτε αν η μόνη λύση είναι το φάρμακο όπως μου λέει ο γιατρός ή ο χρόνος, διατροφή και γυμναστική μπορούν να με βοηθήσουν? Θέλω γνώμες από κάποιον με παρόμιες εμπειρίες να μου δώσει κουράγιο.Απορώ πλέον γιατί σκέφτομαι έτσι.Πόσο έφτασα ως εδώ να φοβάμαι την ζωή τόσο. Με πιάνουν και υπαρξιακά και τέτοιες μαλακίες. Δεν είναι ήρεμο το μυαλό. Σκέψεις σκέψεις σκέψεις χωρίς ουσία ανόητες και ανηπόφορες. Αυτά μάγκες. Καλά να περνάτε και καλή δύναμη σε όλους!

Σε ψυχολόγο έχεις πάει? Υπάρχει και η μέθοδος της εσωτερικής παρατήρησης στη γνωστική συμπεριφορική μέθοδο ψυχολογίας, που βοηθάει το άτομο να αντιμετωπίζει τις αρνητικές σκέψεις/ τις εμμονές, να τις διακρίνει ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη και να τις απομονώνει, να τις απομακρύνει, ως παρατηρητής της ίδιας του της σκέψης. Έχω γραψει πολύ παλια για τη μέθοδ αυτη εδω στο φορουμ, σε θρεντς που ειχα ανοιξει. Όλοι έχουμε τετοιες σκέψεις, απλά με τη μεθοδο που σου ειπα το παλεύουμε, παρότι δεν ειναι και τόσο απλη υποθεση, ωστοσο έχουμε δει καποια διαφορα. Τα φαρμακα απλα καταλαγιαζουν/καταστέλλουν τα συναισθηματα κι ισως αυτο βοηθαει στο να μειωθει η συχνοτητα και η ενταση αυτων των σκεψεων.

εγω ηδη θα ειχα ξεκινησει συμπεριφοριστικη γνωσιακη ψυχοθεραπεια..αυτο το ιδιο που σου λεει ο ιωαννης..
κ φυσικα θα επαιρνα κ τα φαρμακα για να τελειωσει αυτο το πραμα!
καλυτερα ετσι παρα να ζεις με αυτο το πραμα.
μη φοβασαι αντικαταθλιπτικο σου χορηγησε..πλεον παιρνει ολη η Ελλαδα...υπομονη ..ξεκινα την θεραπεια σου.

Το τι παίρνει αντικαταθλιπτικά όλη η Ελλάδα δεν είναι επιχείρημα. Μάλλον είναι αντι-επιχείρημα επειδή αν παίρνει όλη η Ελλάδα γιατί η κατάθλιψη παραμένει από τις πρώτες ψυχικές διαταράχες από τις οποίες πάσχει ο κόσμος ;
οι ιδεοληψίες είναι μοτίβα σκέψεων όπως είπες. τα αντι καταθλιπτικά και τα διάφορα ηρεμιστικά μπορούν να ηρεμήσουν με την έννοια της καταστολής το μυαλό σου, σίγουρα δεν αντικαθιστούν τις σκέψεις, ούτε τις αλλάζουν.
άπαξ και αναγνωρίσεις 3-4 πράγματα που κάνεις σταθερά, προσπάθησε να βρεις τεχνικές προσωπικές δικές σου..
είναι πολύ απλοικό αυτό που γράφω..η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει..η γνώμη μου είναι τα φάρμακα να είναι η τελευταία επιλογή πάντα..δεν είναι καραμέλες λαιμού.. Αυτά! Σόρρυ αν κούρασα..

δεν κουρασες φυσικα..απλα πιστευω οτι ο συνδυασμος των δυο..ειναι το καλυτερο..

Και εγώ φίλε μια από τα ίδια ξεκίνησε με ιδεοληψίες ομοφυλοφιλίας και αϋπνίας επεκτάθηκε στις ψυχικές ασθένειες μετά στις θρησκευτικές και εν τέλη η χειρότερη οι υπαρξιακές....γενικά εμείς έχουμε ανοχή στην αμφιβολία!Το μυαλό μας λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε αν δεν έχουμε απαντήσεις για οποιαδήποτε σκέψη να αντιδράμε σε παθολογικό βαθμό με άγχος...εγώ ας πούμε ενώ έχω δει πριν χρόνια την ταινία μάτριξ(βέβαια δεν είχα πολυπιάσει το νόημά της) όταν πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο επηρεάστηκα σε τέτοιο βαθμό που βιώνω αποπραγματοποίηση έντονο στρες ψυχοσωματικά και επίμονες σκέψεις...αύριο έχω ραντεβού με γιατρό και την παρασκευή με ψυχολόγο!Υπομονή και επιμονή...απλώς βοηθάει πάρα πολύ να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας ώστε ο καθένας από εμάς να αναγνωρίζει συμπτώματα και παρόμοιες σκέψεις γιατι το χειρότερο σε αυτή την διαδικασία είναι η υποσυνείδητη ιδεοληπτική αίσθηση οτι "είμαι ο μόνος που τα περνάει όλα αυτά"....

Ααα και να προσθέσω οτι πέραν της βιολογικής ευαισθησίας που μπορεί να έχει ο εγκέφαλος μερικών ανθρώπων,όλα αυτά πηγάζουν από υπαρκτά προβλήματα....δηλαδή το άγχος βρίσκει την σκέψη και όχι η σκέψη το άγχος!Το άγχος υπάρχει επειδή υπάρχει μια αιτία που το προκαλεί όλο αυτό!Δηλαδή να σας το θέσω απλά,οι σκέψεις αυτές είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους...και συνήθως δεν αντιδρούν σε αυτές!Κάποιοι όμως που έχουν παθολογική έκφραση στο άγχος όταν τους παρουσιάζεται η κοινή σε όλους σκέψη τότε το άγχος βρίσκει τρόπο να γραπωθεί πάνω από αυτή τη σκέψη και να σε κάνει να νομίζεις οτι ευθύνεται η σκέψη για το άγχος σου και όχι το αντίστροφο.Πιο απλά,βρείτε τι συμβαίνει λάθος στη ζωή σας,τι δεν κάνατε σωστά,τι έχετε παραμελήσει,τι έχετε αφήσει μετέωρο χωρίς να το εκλογικεύσετε στο παρελθόν,ΚΑΙ ΛΥΣΤΕ ΤΟ.Διαφορετικά αυτός ο αμυντικός μηχανισμός του εγκεφάλου θα παραμένει και κάθε φορά που θα εκλογικεύεις την μια σκέψη,θα έρχεται μια άλλη δυνατότερη στη θέση της!

Δημήτρη001....μαγική κουβέντα....
"δηλαδή το άγχος βρίσκει την σκέψη και όχι η σκέψη το άγχος!Το άγχος υπάρχει επειδή υπάρχει μια αιτία που το προκαλεί όλο αυτό!"

Απλά η αναζήτηση του τι δεν έγινε σωστά δεν είναι πάντα εύκολη κ δε λύνεται εύκολα...

Η ΙΔΨ θεωρείται η πιο "βαριά" από τις αγχώδεις διαταραχές (πρώην νευρώσεις) και είναι πραγματικά ΑΝΥΠΟΦΟΡΗ.
Φυσικά παίζει ρόλο και ο βαθμός στον οποίο το έχει κάποιος, όπως σε κάθε νόσο...άλλοι πιο ελαφρά, άλλοι λιγότερο.... Εγώ μετά από 20 χρόνια που ζω μ'αυτό το πράγμα, ξέρω από το γιατρό μου ότι η δική μου περιπτωση εχει βαθιές ρίζες άγχους (αυτό που είπε ο Δημήτρης001) και είναι ιδιαίτερα επίμονη.
Έχω δοκιμάσει ΤΑ ΠΆΝΤΑ (μόνο Ultrex δεν ήπια... lol).
-Και διαφορετικούς γιατρούς - και επέστρεψα στον ίδιο γιατί με τάιζαν ό,τι φάρμακο τραβάει η καρδιά σας-,
-σε γιατρό - ιερέα (γιατί οι ιδεοληψίες μου την ώρα του άγχους έχουν συνδεθεί με όλα τα ενοχικά που μας έχουν φορτώσει), ο οποίος, ευγενέστατος, ΑΡΝΗΘΗΚΕ να μιλήσει για θεολογικά πράγματα - γιατί ο άνθρωπος είναι σοβαρός επιστήμων και είχε καταλάβει οτι δε θα παίξει το παιχνιδάκι του εγκεφάλου μου να μου ενισχύσει τις ιδεοληψίες- και με παρέπεμψε στο γιατρό μου με την ίδια αγωγή (Dumyrox- φλουβοξαμίνη + Xanax),
-δοκίμασα και τα υπόλοιπα SSRI,
-δοκίμασa NSRI,
-ομοιοπαθητική,
-Υπερικό (ή βαλσαμόχορτο, ή St.John's wort)
-νυχτολούλουδο (που δίνουν για το προεμμηνορυσιακό σύνδρομο)
-νευροανάδραση
-ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία (από κει ξεκίνησα και η θεραπεύτρια -φαντάσου, ψυχοδυναμική- με υποχρέωσε να πάω στον ψυχίατρο για φάρμακα)
- τίποτα θα τα καταφέρω μόνη μου (μεγάααααλη επιτυχία!!!)

και έχω καταλήξει στο σχήμα ψυχοθεραπεία και φλουβοξαμίνη. Δεν είμαι χωρίς συμπτώματα, αλλά υπάρχει ένα μέτρο....ένα επίπεδο λειτουργίας. Έχω υπάρξει καλύτερα, έχω υπάρξει και ΤΡΙΣΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.

Ένας ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ που θα ήθελα να αναφέρω, γιατί ειλικρινά σας λέω έχω δοκιμάσει τα πάντα, έχω διαβάσει για την ασθένεια από βιβλία, άρθρα, blog, όσο μπορώ, (και έχω σπουδάσει και ψυχολογία πανάθεμά με!!!)... είναι το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΗΡΕΜΙΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ (στο μέτρο που είναι δυνατό πάντα και που ταιριάζει στον καθένα). Γιατί όπως κάποτε μου ειπε ο γιατρός μου ότι "τα φάρμακα δεν είναι μαγικά φίλτρα, πρέπει να "δουλέψει" κι ο ασθενής" (κι εγώ δουλεύω σα σκυλί 20 χρόνια τώρα) εννοώντας την ψυχοθεραπεία, την ανοχή/αντοχή στις ιδεοληψίες όσο μπορείς κτλ... έτσι είναι και το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.
Γιατί δεν πα να τρέχεις σε γιατρούς, ψυχοθεραπευτές, παπάδες, μάγους και σαμάνους, αν η δουλειά που κάνεις εκεί σε πάει 2 βήματα μπροστά και επιστρέφεις σε ένα περιβάλλον (εργασία; σπίτι; γειτονια; - ο καθένας ξέρει) που ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ... τότε έχεις μια τρύπα στο νερό.

Μετά από τόσα χρόνια συνύπαρξης με ΙΨΔ και έχοντας δοκιμάσει ό,τι υπάρχει (τώρα δοκιμάζω και κάτι που είναι σε πειραματικό στάδιο κ γι αυτό δε μπορώ να το αναφέρω) με όλη μου την αγάπη και τη συμπαράσταση θα συμβούλευα ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ (σε όποιο βαθμό μπορείτε), ψυχοθεραπεία (γνωσιακή-συμπεριφορική), ΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ φάρμακα (βρείτε γιατρό- άνθρωπο όχι πιόνι των φαρμακευτικών και ΜΗΝ ΠΑΡΕΤΕ ΑΝΤΙΨΥΧΩΣΙΚΑ ΠΟΥ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟΝ ....ΤΟΥ ΚΑΤΩ) και οπωσδήποτε δημιουργήστε ένα ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΗΡΕΜΙΑΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ. ΠΕΤΑΞΤΕ Ο,ΤΙ ΔΕ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΦΤΙΑΞΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΗΡΕΜΙΑ Κ ΧΑΡΑ...ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΤΏΜΑΤΑ ΕΓΓΥΗΜΈΝΑ.

Τεο21... δεν είσαι μόνος σου. Επίσημες έρευνες δείχνουν ότι το 2% του αμερικανικού πληθυσμού (και κάτι άντίστοιχο στην Ελλάδα) υποφέρει από αυτή τη διαταραχή....και αυτό το ποσοστό είναι ΨΕΥΤΙΚΟ. Γιατί το 2% αυτο είναι από όσους το έχουν αναφέρει/δηλώσει κτλ. πόσοι το κρύβουν? (κι εγώ το έκρυβα για χρόνια)...άρα είναι περισσότεροι. Ούτε μόνος είσαι, και υπάρχουν πολλοί που σε νιώθουν...

Φρόντισε τον εαυτό σου και θα δεις βελτίωση ή και θεραπεία. Εγω απόλυτα να πω ότι θεραπεύεται ή όχι δε μπορώ γιατί γιατρός δεν είμαι, μόνο πάσχουσα και απόφοιτος ψυχολογίας. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Αλλά θα σου πω ότι παρ όλο που η δική μου ρημάδα και βαριά είναι και εμμένουσα, μέσα στα χρόνια και κανονικά δούλευα, και μεταπτυχιακά έκανα και συνεχίζω...και πίστεψέ με, με πονάει πολύ...μου αλλάζει τα φώτα...αλλά ΠΟΤΕ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ!
Ευχαριστώ και με συγχωρείτε για τη μακρηγορία...

Coconut σπουδαία και σοφά τα λόγια σου πραγματικά!Ειναι οντως δύσκολο όλο αυτό...θέλω να σε ρωτήσω υπήρχαν φορές που σε έπιανε τρελό άγχος μετά ηρεμούσες για ένα διάστημα και μετά πάλι τα ίδια(τα λεγόμενα μπρος πισω) και κάθε φορά η ιψδ να επανέρχεται δριμύτερη?Εγώ αυτή τη στιγμή περνώ το πιο δύσκολο μονοπάτι...μου βγήκε με έντονο στρες η ιψδ και με χτύπησε στα υπαρξιακά μου με αποτέλεσμα να φοβάμαι πολύ,να με πιάνει αποπροσωποποίηση να νομίζω οτι όντως θέλω να είμαι έτσι και οτι δεν πρέπει να πάω σε γιατρό και διάφορα τέτοια!Πραγματικά κόλαση...

Γεια σας παιδιά και πάλι... Υπάρχουν μέρες που είμαι καλύτερα και μέρες που νιώθω να μην σταματάνε οι σκέψεις όπως σήμερα.Υπάρχουν σκέψεις γελοίες οι οποίες μου προκαλούν στρες και άγχος. ότι πχ κάτι κακό θα πάθω ότι είμαι κακός χαρακτήρας που μου έρχονται αυτά στο μυαλό. Απλά κουράζεσαι. Το μεγαλύτερο όνειρο μου είναι να ξυπνήσω μία μέρα ελεύθερος όπως παλιά. ελεύθερος από ενοχικές σκέψεις και από σκέψεις χαζές.Και η μητέρα μου πάσχει από ΙΔΨ αλλά μόνο στο θέμα μολύνσεων εδώ και 25 χρόνια.Είναι με μια χαρτοπετσέτα στα χέρια συνέχεια :) αλλά μόνο αυτό. Εγώ πάλι δεν έχω τέτοια αλλά μπορεί να έχω στο μέλλον μ αυτά που μου έρχονται συνέχεια. Χάπια ακόμα δεν πήρα και προσπαθώ μόνος μου. Θέλει πολύ υπομονή όμως. Κάποτε που δεν μπορούσα να κοιμηθώ πάνω από 3 ώρες την μέρα μου δώσαν χάπια αλλά δεν τα είχα πάρει.Ξεκίνησα περπάτημα και πολλά άλλα και το ξεπέρασα.Απλά θέλει χρόνο και προσπάθεια. Να σας πω ότι έχω περάσει όλα τα συμπτώματα άγχους που βλέπω που γράφεται άρα δεν είμαστε μόνοι. Το θέμα είναι να βοηθήσει και η επιστήμη σ αυτά. Δεν θέλω να παίρνω μόνο χάπια ως λύση για να σταματάνε οι σκέψεις αυτές. Θέλει δουλειά να σταματήσεις να φοβάσαι τον εαυτό σου και τον κόσμο. Μακάρι να βρεθεί λύση για όλους. Νιώθεις σαν ανάπηρος ενώ δεν είσαι. Σκέφτομαι μερικές φορές τι δύναμη έχουν εκείνοι και παίρνω κουράγιο.Σκέφτομαι ότι κάπου αλλού δεν έχουν νερό φαι και λέω πόσο τυχερό με θεωρούν. Η ΙΔΨ σε κάνει να είσαι δέσμιος από κάτι και πιστεύω αγχώδεις διαταραχές παθαίνουν οι ευαίσθητοι χαρακτήρες. Είναι και πως μεγάλωσες πολλές φορές, τα παιδικά σου χρόνια, είναι η προδιάθεση είναι πολλά. Απλά και η γιατροί πρέπει να μην σε βλέπουν ως 50ευρω στην επίσκεψη αλλά σαν άνθρωπο. Γι αυτό ίσως άλλο ψυχολόγος άλλο ψυχίατρος. Και ο πατέρας μου θυμάμαι που μου έλεγε ο μόνος σου φτιάχνεις την ψυχολογία σου. Μία γιατρός παλιά μου είχε πει δεν υπάρχει τρέλα και λογική απλά μας μάθανε να υπάρχει σωστό λάθος ηθικό ανήθικο. Και όσοι ήταν ευαίσθητοι επειδή ο κόσμος έξω είναι άγριος δεν αντέχει και σπάει. Καλή δύναμη να έχουμε. Καλό αγώνα μάγκες