ερωτευμένη; με φίλη

Αρχικά μου άρεσε ο αδερφός της και έγινα φιλη της για να τον βλέπω και να μαθω περισσότερα γι αυτον. Όμως όσο τη γνώριζα καλύτερα, άρχισα να νιώθω πραγματα για την ιδια και να αδιαφορω για τον αδερφό της. Δεν είχα ποτε τίποτα με το γυναικείο φύλο και δεν ξέρω αν μπορω να το πω ερωτα, πλατωνική έλξη ή κάτι άλλο.

Εκείνη είναι 35 και εγω 26. Μπορεί να παιζει ρολο η διαφορά ηλικιας και το οτι είναι προστατευτική μάζι μου; Να υποθέσω οτι επειδή είχα παντα κακές σχέσεις με τη μητέρα μου, ψάχνω υποκατάστατο σε αυτη την κοπελα;

Οσο για αυτή, είναι ανύπαντρη και αδιαφορεί για έρωτες και σχέσεις. Δεν είχε ποτε της κάτι. Ζει μονιμα σε χωριό και δεν έχει ελευθερία, λόγω συντηρητικών γονιών. Δεν συζητά πολύ για τον εαυτό της, είναι πολύ κλειστή. Δε βγαίνει γενικά, αλλα προσέχει την εμφανιση της κ είναι ελκυστική. Δουλεύει κάπου και τα έσοδα της πηγαίνουν στην οικογένεια. Δε νοιάζεται για τον εαυτό της κ δεν κανει σχεδια για το μέλλον. Μονο να είναι εκεί για την οικογένεια της, καμμιά ανεξαρτησία. Κ δεν το συζητά.

Με το ζόρι βγαινουμε "φιλικά" κ αν δε βρίσκει χρονο, της κάνω σκηνές ζηλοτυπίας. Καταλαβαίνει κ προσπαθει να επανορθώσει, περνώντας χρονο μαζί μου, άλλα σύντομα ξανακλεινεται στο σπίτι της κ τη δουλεια.. Εχει τυπικά καλες σχέσεις με ολους, αλλά ως εκεί. Κολλητές παρέες δεν εχει. Ζει για να προσφέρει υπηρεσίες κ δεν ανοίγεται σε κανέναν. Δεν διασκεδάζει, παρα μόνο οικογενειακές συγκεντρώσεις.

Μαζι μου, μιλα λιγοτερο και ακούει περισσότερο τα δικά μου. Μάλλον με βλέπει σαν μικρότερη αδελφή ή κάτι τέτοιο. Εγω δεν ξέρω πως τη βλέπω. Δεν έχω σεξουαλικές φαντασιώσεις, άλλα θέλω να ασχολείται μαζι μου, να με φροντίζει, να με ενισχύει, κλπ.

Δεν καταλαβαίνω γιατί το ζω αυτό. Σαν επανάληψη της απορριπτικης-εξαρτημενης σχέσης μου με τη μητέρα μου σε ερωτικη εκδοχή όμως και σε ενήλικη φαση.

Νομιζω η ιδια δινεις την απαντηση στο θεμα σου δλδ οτι αποζητας και βρισκεις σε εκεινη ενα ατομο να σε νοιαζεται οπως θα ηθελες να το εκανε η μαμα σου. Αφου λες οτι δεν μπορεις να σας φανταστεις σεξουαλικα - το οποιο θα εθετε καποια ζητηματα -, γιατι προβληματιζεσαι να περιγραψεις με ενα ονομα τη σχεση σας ; Ερωτας παντως δεν ειναι (σε πλατωνικα και τετοια δεν πιστευω προσωπικα, ή θες - εστω στην ακρη του μυαλου σου - να βαλεις την αλλη/ον κατω ή δεν θες :p ).

Quote:

---

Originally Posted by electribe

Νομιζω η ιδια δινεις την απαντηση στο θεμα σου δλδ οτι αποζητας και βρισκεις σε εκεινη ενα ατομο να σε νοιαζεται οπως θα ηθελες να το εκανε η μαμα σου. Αφου λες οτι δεν μπορεις να σας φανταστεις σεξουαλικα - το οποιο θα εθετε καποια ζητηματα -, γιατι προβληματιζεσαι να περιγραψεις με ενα ονομα τη σχεση σας ; Ερωτας παντως δεν ειναι (σε πλατωνικα και τετοια δεν πιστευω προσωπικα, ή θες - εστω στην ακρη του μυαλου σου - να βαλεις την αλλη/ον κατω ή δεν θες :p ).

---

Μπορώ να φαντασιωθώ σκηνικά προκαταρκτικών: πχ φιλι, αγκαλιά, χαδι, αλλα για κάποιο λογο, αυτά μου φαίνονται αρκετά. Η φαντασίωση της διείσδυσης δλδ που έχω οταν πρόκειται για άνδρες, εδω δεν παιζει. Φαντασιωνομαι πολύ λάιτ πραγματα, συναισθηματικής φύσης. Άλλα το γεγονος είναι οτι έχω αναγκη να ξέρω οτι με αγαπάει με βάθος, όχι έτσι απλα.

Quote:

---

Originally Posted by Μαρούλι

.....
Μαζι μου, μιλα λιγοτερο και ακούει περισσότερο τα δικά μου. Μάλλον με βλέπει σαν μικρότερη αδελφή ή κάτι τέτοιο. Εγω δεν ξέρω πως τη βλέπω. Δεν έχω σεξουαλικές φαντασιώσεις, άλλα θέλω να ασχολείται μαζι μου, να με φροντίζει, να με ενισχύει, κλπ.

Δεν καταλαβαίνω γιατί το ζω αυτό. Σαν επανάληψη της απορριπτικης-εξαρτημενης σχέσης μου με τη μητέρα μου σε ερωτικη εκδοχή όμως και σε ενήλικη φαση.

---

απο την στιγμη που δεν εχεις σεξουαλικες φαντασιωσεις, γιατι σε προβληματιζει τοσο πολυ? οχι οτι θα ηταν κακο να ειχες, αλλα αφου δεν εχεις, γιατι θετεις το θεμα της ομοφυλοφιλιας ?
και μονο την αναγκη της προσοχης της να εχεις, εξηγειται η σταση σου και το ενδιαφερον σου.
ας το παρουμε αναποδα.
ποιο ειναι το προβλημα σου σε σχεση με την κοπελα αυτη?

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

απο την στιγμη που δεν εχεις σεξουαλικες φαντασιωσεις, γιατι σε προβληματιζει τοσο πολυ? οχι οτι θα ηταν κακο να ειχες, αλλα αφου δεν εχεις, γιατι θετεις το θεμα της ομοφυλοφιλιας ?
και μονο την αναγκη της προσοχης της να εχεις, εξηγειται η σταση σου και το ενδιαφερον σου.
ας το παρουμε αναποδα.
ποιο ειναι το προβλημα σου σε σχεση με την κοπελα αυτη?

---

Έχεις δίκιο να υπονοείς ότι τραβάω ζόρι με την υποψία ότι ίσως μου αρέσουν και οι γυναίκες. Δε θέλω να αφήνω τον εαυτό μου να τη βλέπει με αυτό τον τρόπο. Έχω προσπαθήσει να απομακρυνθώ, να μην την επισκεφθώ για μια βδομάδα, δέκα μέρες, και ήταν ανυπόφορο. Δεν έχω διάθεση για τίποτα όταν δε την βλέπω.

Την βρίσκω όμορφη γενικά, θαυμάζω το πρόσωπο και το σώμα της, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι (άν είχα την ευκαιρία) θα μπορούσα να την ακουμπήσω. Με ξεπερνά η ιδέα. Θα ένιωθα αμήχανα και θα φοβόμουν. Και η απλή οπτική επαφή, μου δημιουργεί άγχος και συμπτώματα πανικού.

Λεσβια+χωριο=σας βλεπω να καιγεστε στην πυρα σαν τις μαγισσες.
Αν δεν ειναι και εκεινη λεσβια δε θα θελει να την αγγιξεις ουτε με κονταρι.

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

Λεσβια+χωριο=σας βλεπω να καιγεστε στην πυρα σαν τις μαγισσες.
Αν δεν ειναι και εκεινη λεσβια δε θα θελει να την αγγιξεις ουτε με κονταρι.

---

Εκείνη είναι από χωριό, εγώ επισκέπτομαι τα σ/κ. Όντως, η οικογένειά της είναι αιώνες πίσω, δεν την αφήνουν να βγαίνει μόνη της και είναι ήδη 35 ετών. Δυο προξενιά της έκαναν παλιότερα και αρνήθηκε. Το έχει πάρει απόφαση και δεν μιλά ποτέ για ερωτικά θέματα. Ποτέ όμως. Γι'αυτό δεν ξέρω τι αισθάνεται για μένα ή γιατί κάνει παρέα μαζί μου. Δεν έχουμε πολλά κοινά, μπορεί και τίποτα κοινό. Ούτε ηλικία, ούτε τρόπο ζωής, ούτε αντιλήψεις. Άσπρο-μαύρο. Είναι πολύ συντηρητική για το εαυτό της, αλλά σέβεται τις επιλογές των άλλων. Κατά βάθος πιστεύω ότι θα ήθελε να ζούσε τη ζωή μου (να είχε σπουδάσει, να έβγαινε όσο ήθελε, να είχε γνωρίσει άντρες), δεν είναι σε καμμία περίπτωση η κλασική γυναικούλα ελληνίδα της επαρχίας. Είναι κάπως πιο προβληματισμένη, κυρίως επειδή δεν παντρεύτηκε και εργάζεται, σε αντίθεση με όλες τις συνομίληκές της που τύλιξαν γαμπρούς από τα 18 τους και έχουν από 5 παιδιά η καθεμία. Θεωρώ ότι συνειδητά προτιμά να μένει ελεύθερη, αλλιώς θα είχε βρει κάτι, όπως οι αδελφές και οι αδελφοί της,που είναι όλοι "νοικοκυρεμένοι" από νωρίς..

Δεν είναι κατι πρωτότυπο αυτο που νιώθεις για την γυναίκα αυτή. Ουτε σημαίνει κατι απαραίτητα. Γενικα ομως καθε ποτε βρισκόσαστε; Δεν είναι και πολυ απ' οτι κατάλαβα.

Quote:

---

Originally Posted by Μαρούλι

Έχεις δίκιο να υπονοείς ότι τραβάω ζόρι με την υποψία ότι ίσως μου αρέσουν και οι γυναίκες. Δε θέλω να αφήνω τον εαυτό μου να τη βλέπει με αυτό τον τρόπο. Έχω προσπαθήσει να απομακρυνθώ, να μην την επισκεφθώ για μια βδομάδα, δέκα μέρες, και ήταν ανυπόφορο. Δεν έχω διάθεση για τίποτα όταν δε την βλέπω.

Την βρίσκω όμορφη γενικά, θαυμάζω το πρόσωπο και το σώμα της, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι (άν είχα την ευκαιρία) θα μπορούσα να την ακουμπήσω. Με ξεπερνά η ιδέα. Θα ένιωθα αμήχανα και θα φοβόμουν. Και η απλή οπτική επαφή, μου δημιουργεί άγχος και συμπτώματα πανικού.

---

η κοπελα ειναι τοσο κλειστη και τοσο συντηρητικη, που αυτη η συμπεριφορα ειναι πιο πιθανο να κρυβει κατι ασεξουαλ, παρα ομοφυλοφιλια.
αν μαλιστα ειναι και θεουσα, ειναι πιο πιθανο να σας την κανει για κανενα μοναστηρι παρα να ανταποκριθει σε καποια κινηση σου.

ΜΗΝ επαναλαμβανω, ΜΗΝ τυχον επιχειρησεις να κανεις κινηση που δεν ειναι φιλικη, μπορει να φρικαρει.
μπορεις να δοκιμασεις τα ορια της με θεωρητικες συζητησεις, να την ρωτησεις ευθεως ας πουμε πως την παλευει χωρις ερωτικη σχεση στην ηλικια της, η να την ρωτησεις τι γνωμη εχει για την ομοφυλοφιλια, γενικως, οχιμεταξυ γυναικων.
αν ειναι θεουσα, μπορει να το θεωρει και μεγαλη αμαρτια.
γενικα, εγω στην θεση σου θα την προκαλουσα να ξεκουνηθει απο το comfort zone της αν ηθελα κατι πιο ουσιαστικο μαζι της, φιλικα μιλωντας, δεν με ενδιαφερουν οι γυναικες ερωτικα.
για την ερωτικη προεκταση δεν το συζητω καν. ειναι συζητηση για πολυυυυυ μετα σου ανοιχτει κι αποκτησετε επικοινωνια.

στο γιατι κραταει επαφη μαζι σου,νο1 σεναριο, μιας και αυτοεπιβεβαιωνεται με την προσφορα για καποιον λογο, ανταποκρινεται στο οτι την ψαχνεις κι επιδιωκεις την παρεα της , γιατι δειχνεις να την χρειαζεσαι. κι αυτη ανταποκρινεται. οπως κανει και για την οικογενεια της.

νο2 σεναριο να θελει κατα βαθος μια πιο χαλαρη ζωη αλλα να μην μπορει να ξεφυγει απο την τωρινη, ωστοσο της αρεσει να ακουει μεσω εσου πως ζουν αλλες (πιο φυσιολογικες) κοπελες.

Βρισκόμαστε μια φορά τη βδομάδα. Πηγαίνω στο σπίτι της, που είναι γειτονικό και κάθομαι 1-2 ώρες ή περισσότερο. Αυτή δεν κατεβαίνει ποτέ στην Αθήνα, αν και ξέρει να οδηγεί. Οι (ανυποψίαστοι) συγγενείς της δείχνουν να με συμπαθούν πολύ, οι γονείς της έχουν πάντα ένα χαμόγελο όταν με βλέπουν και οι αδελφές της το ίδιο. Αλλά: όσο κάθομαι για καφέ μαζί της, δεν είναι αυτό δικαιολογία για να μην κάνει ενδιάμεσα διάφορες αγγαρείες του σπιτιού. Τη λυπάμαι κ την βοηθάω αν μπορώ, ώστε να μένει περισσότερος χρόνος να καθόμαστε. Μιλάμε περί ανέμων κ υδάτων, αφού οι δικοί της είναι τριγύρω και εννοείται ότι ακούν. Μόνο μερικές στιγμές μπορεί να μείνουμε μόνες κ να πούμε τίποτα σημαντικό. Να βγεί μαζί μου έξω, δεν παίζει. Πάντα κάτι γίνεται. Ένα χρόνο τώρα, βγήκα μόνη μαζί της δυο φορές: μια στην εκκλησία και μια για κάτι ψώνια που ήθελε. Δυο μόνο φορές ηρθε στο σπίτι μου και αφού πέρασαν 30-40 λεπτά, έπρεπε να γυρίσει στους γονείς της για να βοηθήσει σε δουλειές. Άλλες φορές που κανονίζαμε να βγούμε, ξαφνικά εμφανιζόταν η μητέρα, η νύφη, τα ανήψια και ήθελαν να έρθουν μαζί, μη χάσουν! (Αυτό λέγεται έλεγχος.)

Σχετικά με τα σενάρια που γράφεις Remedy, κάποτε μου έλεγε ότι ήθελε να φύγει από το χωριό και εγώ την ενθάρρυνα όσο μπορούσα. Κάποια παράπονα για την οικονομική εκμετάλλευση από τους δικούς της, όνειρα για σπουδές που δεν έκανε αλλά ήθελε πολύ, κλπ. Αλλά πλέον μου λέει ότι "αυτή θα είναι η ζωή της από δω κ πέρα, έχει παραιτηθεί". Όντως έχει παραιτηθεί. Δεν ξέρω πως να τη βοηθήσω και αν θέλει σε πρώτη φάση να βοηθηθεί.

Για τη δική μου ζωή, δεν σοκάρεται όταν της λέω διάφορες τρέλες που έχω κάνει, ή απόψεις που έχω (περί θρησκείας, καριέρας vs οικογένειας, διάφορα προοδευτικά), δεν μπορεί να υποστηρίξει με επιχειρήματα την καταπίεση που υφίσταται στην επαρχία, λέει απλά: "αυτές είναι οι παραδόσεις μας, δε χρειάζεται να έχουν λογική, είναι αυτές που είναι".

Φυσικά με βάση αυτά,δεν μπορώ να της πω ότι νιώθω "περίεργα" απέναντί της. Θα το σεβόταν, δε θα έκανε κριτική (πιστεύει στο "μην κρίνεις"), αλλά σίγουρα θα ένιωθα εγώ άβολα μετά. Περιορίζομαι στο να της δείχνω ότι είναι ξεχωριστή για μένα έμμεσα. Της φέρνω μικρά ασήμαντα δώρα κι εκείνη το ίδιο. Μοιράζομαι τα προβλήματα και τα σχέδιά μου και με ακούει προσεκτικά. Με συμβουλεύει για όλα παίρνοντας το μέρος μου και λέγοντας αισιόδοξα πράγματα.

Με την σωματική επικοινωνία είναι πιο ανοιχτή (εγώ δεν έρχομαι κοντά και δεν αγγίζω τους άλλους, λόγω φοβιών που έχω), μπορεί να μου πιάσει το χέρι, ή να με φιλήσει στο μάγουλο, ή να μου δώσει κάτι από αυτό που τρώει, ή αν μαγειρεύει μου δίνει ένα κομμάτι κτλ. Θα μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά σαν "μεγαλύτερη αδελφή" ή σαν "μητέρα", αλλά όσο περισσότερο μου δείχνει φροντίδα, τόσο εξαρτώμαι από αυτό. Δεν έχω μάθει εκδηλώσεις αγάπης από το σπίτι μου, μόνο ψυχρότητα. Εκεί είναι που δεν καταλαβαίνω: είναι έρωτας ή ανάγκη κάλυψης κενού; Και γιατί να το νιώθω αυτό με μια γυναίκα και όχι με έναν άντρα; Με τους άντρες είμαι υπερ-άνετη και αυτόνομη συναισθηματικά.

Το ότι δεν μπορείς να φανταστείς ότι κάνεις μαζί της κάτι πιο έντονο σεξουαλικά έχει σχέση και με το ότι δεν έχεις κάνει ποτέ μέχρι τώρα κάτι με γυναίκα. Πώς να οπτικοποιήσεις κάτι που δεν έχεις ζήσει ποτέ όπως κάνεις με τους άντρες και τη διείσδυση; Από εκεί και πέρα, έτσι όπως τα περιγράφεις δεν φαίνεται καλή ιδέα να κάνεις κάποια κίνηση μαζί της πέρα από κάποιες γενικές συζητήσεις. Συμφωνώ με όσα σου είπε η Remedy, αν θέλεις ξεκίνησε πρώτα μια γενική συζήτηση πάνω στο θέμα για να δεις ποιες είναι οι απόψεις της.

Τώρα το γιατί νιώθεις έτσι με γυναίκες και όχι με άντρες μπορεί να έχει πολλές ερμηνείες και δεν νομίζω ότι κανείς μπορεί να σου δώσει την απάντηση σε αυτό. Μπορεί να είναι γιατί αποζητάς την αγάπη που δεν πήρες, μπορεί να το νιώθεις με τις γυναίκες γιατί έτσι έχουμε στο μυαλό μας το γυναικείο φύλο - ότι είναι το φύλο που θα προσφέρει φροντίδα. Μπορεί να είσαι bisexual και να μην ξέρεις (δεν ξέρω πώς έχεις μεγαλώσει αλλά σε ένα περιβάλλον που το κατακρίνει είναι πιο δύσκολο να αποδεχτείς κάτι τέτοιο για τον εαυτό σου). Εσένα σε αγχώνει η ιδέα να σου αρέσει και το άλλο φύλο; Θα ένιωθες πιο καλά δηλαδή αν κάποιος σου έλεγε ότι όλο αυτό είναι γιατί αποζητάς τη μητρική στοργή από το να σου έλεγε ότι όλο αυτό έχει να κάνει με τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις;

Αγαπη μου,
Ο Ερως φυλλο δεν κοιτα !!!!

Quote:

---

Originally Posted by melissa

Το ότι δεν μπορείς να φανταστείς ότι κάνεις μαζί της κάτι πιο έντονο σεξουαλικά έχει σχέση και με το ότι δεν έχεις κάνει ποτέ μέχρι τώρα κάτι με γυναίκα. Πώς να οπτικοποιήσεις κάτι που δεν έχεις ζήσει ποτέ όπως κάνεις με τους άντρες και τη διείσδυση;

Μπορεί να είναι γιατί αποζητάς την αγάπη που δεν πήρες, μπορεί να το νιώθεις με τις γυναίκες γιατί έτσι έχουμε στο μυαλό μας το γυναικείο φύλο - ότι είναι το φύλο που θα προσφέρει φροντίδα. Θα ένιωθες πιο καλά δηλαδή αν κάποιος σου έλεγε ότι όλο αυτό είναι γιατί αποζητάς τη μητρική στοργή από το να σου έλεγε ότι όλο αυτό έχει να κάνει με τις σεξουαλικές σου προτιμήσεις;

---

Ίσως δε χρειάζεται να φανταστώ κάτι πιο έντονο, γιατί και τα πιο μικρά και αθώα είναι από μόνα τους αρκετά έντονα, δεν μπορώ να τα διαχειριστώ, πρέπει να βάζω στοπ στις σκέψεις μου.

Είμαι αρκετά "διαφορετική" και περίεργη στα μάτια της οικογένειας και των γνωστών μου, για να προσθέσω και αυτή την ιδιαιτερότητα. Δε θα προτιμούσα να ήταν τα συναισθήματα αυτά αποτέλεσμα της απόρριψης από τη μητέρα μου, γιατί την απόρριψη την έχω πάντα και ζω με αυτό να με καταθλίβει, όλη μου τη ζωή. (Σε ένα άλλο thread περσινό έγραφα αναλυτικά πως είναι η σχέση με το περιβάλλον μου. )

Δεν έχω αντιλήψεις περί αμαρτίας κλπ, γιατί δεν έχω παρτίδες με την εκκλησία. Σχετικά περισσότερο με φοβίζουν οι κοινωνικές συνέπειες, αλλά και πάλι δεν είμαι και τόσο κομφορμίστρια ώστε να ακολουθώ τις απαιτήσεις άλλων κατά γράμμα. Μπορώ να πω ότι το σοβαρό πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι, αλλά ο εαυτός μου. Το που με οδηγεί η εξάρτηση από τη φίλη μου. Η τεράστια αδυναμία που μου δημιουργεί, είτε παρούσα, είτε απούσα. Έχει γίνει πιο σημαντική από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μου (δουλειά, φίλοι, άντρες, σπουδές, όλα έχουν αφεθεί στην τύχη τους) και πιο σημαντική από την συναισθηματική μου ισορροπία.

Κι έχω μόλις τέσσερις μήνες που έκοψα τα αντικαταθλιπτικά, μετά από 3 χρόνια.

Quote:

---

Originally Posted by Μαρούλι

Εκείνη είναι από χωριό, εγώ επισκέπτομαι τα σ/κ. Όντως, η οικογένειά της είναι αιώνες πίσω, δεν την αφήνουν να βγαίνει μόνη της και είναι ήδη 35 ετών. Δυο προξενιά της έκαναν παλιότερα και αρνήθηκε. Το έχει πάρει απόφαση και δεν μιλά ποτέ για ερωτικά θέματα. Ποτέ όμως. Γι'αυτό δεν ξέρω τι αισθάνεται για μένα ή γιατί κάνει παρέα μαζί μου. Δεν έχουμε πολλά κοινά, μπορεί και τίποτα κοινό. Ούτε ηλικία, ούτε τρόπο ζωής, ούτε αντιλήψεις. Άσπρο-μαύρο. Είναι πολύ συντηρητική για το εαυτό της, αλλά σέβεται τις επιλογές των άλλων. Κατά βάθος πιστεύω ότι θα ήθελε να ζούσε τη ζωή μου (να είχε σπουδάσει, να έβγαινε όσο ήθελε, να είχε γνωρίσει άντρες), δεν είναι σε καμμία περίπτωση η κλασική γυναικούλα ελληνίδα της επαρχίας. Είναι κάπως πιο προβληματισμένη, κυρίως επειδή δεν παντρεύτηκε και εργάζεται, σε αντίθεση με όλες τις συνομίληκές της που τύλιξαν γαμπρούς από τα 18 τους και έχουν από 5 παιδιά η καθεμία. Θεωρώ ότι συνειδητά προτιμά να μένει ελεύθερη, αλλιώς θα είχε βρει κάτι, όπως οι αδελφές και οι αδελφοί της,που είναι όλοι "νοικοκυρεμένοι" από νωρίς..

---

Δεν ξερεις αν ειναι ομοφυλοφιλη ομως,ουτε πιστευω πως στα 34 θα επαναστατησει εναντιον του περιγυρου της και μαλιστα για να μπλεξει με αλλη γυναικα.Εγω θα σου λεγα να προχωρησεις γιατι θα σου φαει χρονο και δυναμεις αυτη η περιπετεια και δε θα βγαλεις και τιποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Μαρούλι

.... Μπορώ να πω ότι το σοβαρό πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι, αλλά ο εαυτός μου. Το που με οδηγεί η εξάρτηση από τη φίλη μου. Η τεράστια αδυναμία που μου δημιουργεί, είτε παρούσα, είτε απούσα. Έχει γίνει πιο σημαντική από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μου (δουλειά, φίλοι, άντρες, σπουδές, όλα έχουν αφεθεί στην τύχη τους) και πιο σημαντική από την συναισθηματική μου ισορροπία.

Κι έχω μόλις τέσσερις μήνες που έκοψα τα αντικαταθλιπτικά, μετά από 3 χρόνια.

---

εφοσον ειναι ευαισθητη η ψυχικη σου ισορροπια, θα επρεπε να την προφυλασσεις.

αυτη η ιστορια με την φιλη σου, αυτην την στιγμη βρισκεται στο πουθενα κυριολεκτικα, απο αποψη εξελιξεων.
η επικοινωνια σας αν και συχνη ειναι ΠΟΛΥ επιφανειακη, εσυ εχεις ηδη αναπτυξει ΠΟΛΥ εντονα συναισθηματα και επιθυμιες, ενω η ιδια ειναι αλλου γι αλλου.

οσο βρισκεσαι στο περιβαλλον της, ολα αυτα θα γιγαντωνονται, μαζι με την ελλειψη που θα νοιωθεις απο την μη ανταποκριση.
πραγματικα ριχνεις αλατι στις πληγες σου με αυτην την ιστορια, ειτε προκειται για θεμα της σχεσης με την μανα σου ειτε προκειται για μια ομοφυλοφιλικη αγαπη.

η ξεκαθαρισε αμεσα το τι συμβαινει με αναλογες συζητησεις μαζι της, η απομακρυνσου.
μονη σου το τροφοδοτεις κι εσυ θα την πληρωσεις στο τελος.