Μια νέα προσωπική εμπειρία
Καλημέρα σας,
πριν κάμποσα χρόνια διαγνώστηκα με αγχώδη κατάθλιψη. Παρακολουθήθηκα από γιατρό (όχι εκτενώς) όπου μου χορηγήθηκαν για 3 χρόνια αντικαταθλιπτικά (Seroxat και ύστερα Effexor XR) τα οποία τα σταμάτησα μόνος μου αλλά με πολύ αργό ρυθμό (καθώς ο γιατρός μου είχε προτείνει να τα μειώσω μέσα σε μια βδομάδα απλά μειώνοντας τη δόση κάτι που μου έφερε τρομερές παρενέργειες). Κατά τη διάρκεια λήψης είχα δυσκολία στη στύση με το seroxat και μια μικρή βελτίωση με το effexor. Δεν ήμουν επιθετικός και νευρικός αλλά ένιωθα μέσα μου ένα κενό.
Το διάστημα που τα έκοψα άρχισα να νιώθω καλύτερα. Αλλά το άγχος επέστρεψε και ο πανικός μαζί. Πανικοβαλλόμουν για τα πάντα. Τελικά μετά από ένα χρόνο, και αφού έχασα τα γένια μου από το άγχος, απευθύνθηκα σε νέο ψυχίατρο ο οποίος μου συνταγογράφησε tranxene και Valdoxan. Το Valdoxan στον έναν μήνα που το έπαιρνα με έκανε πολύ χειρότερα (κλάμα, άγχος, τρέμουλο και πολύ υπνηλία) και έτσι αποφασίσαμε να το γυρίσουμε στο γνωστό Effexor για μένα. Με συμβουλευτική αυτή τη φορά (ψυχαναλυτικού τύπου) κατάφερα να κόψω τα φάρμακα και να σταθώ στα πόδια μου. Ενώ είχα άγχος αυτό ήταν διαχειρίσιμο. Το τελευταίο διάστημα, και με αποχή πάνω από χρόνο από αντικαταθλιπτικά άρχισα να παίρνω πάλι Tranxene. Ο λόγος είναι ότι συνέβησαν αρκετές αλλαγές στη ζωή μου σε διάστημα ένα μήνα, τόσο στο οικογενειακό όσο και στο εργασιακό περιβάλλον οι οποίες με στρέσαραν αρκετά, όντας τελείως νέες εμπειρίες για μένα. Να σημειώσω πως όταν ήμουν εκτός φαρμάκων είχα πάθει 2 κρίσεις πανικού αλλά ο λόγος που τις έπαθα ήταν λόγω μιας διαπροσωπικής σχέσης. Βέβαια οι νέες εργασιακές συνθήκες με έχουν αγχώσει απίστευτα ειδικά τώρα που κάνω ένα ξεκίνημα στη ζωή μου. Ο γιατρός με βοήθησε πολύ και έκανα σπουδαία βήματα σε προσωπικό επίπεδο (όπως το ότι μετακόμισα μόνος μου, βελτίωσα τις σχέσεις με τους δικούς μου και με τους φίλους μου και είδα κατάματα τα προβλήματα και τις λάθος αντιλήψεις που έχω) αλλά το άγχος επέστρεψε. Βέβαια άγχος έχω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Μαζί και οι αυπνίες και τα αισθήματα παλμών. Ο γιατρός μου συνταγογράφησε tranxene και xanax (αρχικά) το οποίο άρχισα να παίρνω. Αλλά πείσμωσα και το σταμάτησα το tranxene (1/4 καθημερινά) και μαζί με αυτό οι αγαπητές αϋπνίες επέστρεψαν. Να σημειώσω και πάλι ότι περνάω σε προσωπικό, οικονομικό και οικογενειακό επίπεδο μια μεταβατική και στρεσογόνο κατάσταση ( μετακόμισα, αλλάξαν τα εργασιακά και το μέλλον φαίνεται επισφαλές). Τα τελευταία με αγχώνουν απίστευτα καθώς νιώθω ότι κολυμπάω στα βαθιά ξαφνικά και έχω αναλάβει πολλές ευθύνες, με κυριότερη αυτή του εαυτού μου. Αλλά θεωρώ και εγώ και ο γιατρός ότι αυτά είναι αναγκαία βήματα που πρέπει να γίνουν. Αναγκάστηκα να ξαναπάρω το tranxene σε μικρή δόση αλλά ο γιατρός επιμένει ότι έχω κατάθλιψη (μιας και σκέφτομαι απαισιόδοξα) και γιαυτό μου συνταγογράφησε το Zoloft 50mg. Η αλήθεια είναι ότι δε θέλω να το πάρω, είμαι αρνητικός πλέον με τα φάρμακα καθώς στη συγκεκριμένη περίπτωση εκτιμώ ότι δεν υπάρχει τόσο σοβαρός λόγος όπως παλιότερα για να το πάρω (παλιότερα πάθαινα κρίσεις, τα έβλεπα όλα μαύρα, έκλεγα συνεχώς κτλ). Βέβαια αυτός είναι γιατρός και ξέρει καλύτερα από εμάς. Αλλά λόγω της προηγούμενης μου εμπειρίας ειδικά στο σεξουαλικό κομμάτι αλλά και στην αύξηση βάρους αλλά και επειδή είμαι και αρνητικός στην παρούσα φάση, θεωρώ ότι το φάρμακο αυτό τώρα δε θα μου φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν διαφωνώ με τον γιατρό ότι υπάρχουν σημάδια κατάθλιψης αλλά διαφωνώ στην ευκολία συνταγογράφησης αντικαταθλιπτικών. Το δέχομαι ότι δε μπορώ να διαχειριστώ τις καταστάσεις με ευκολία αλλά πως θα μάθω αν είμαι συνέχεια μπουκωμένος με φάρμακα. Και έτσι αποφάσισα να μη το πάρω, καθαρά και αποκλειστικά με δική μου ευθύνη, έως ότου αποδεδειγμένα το χρειαστώ. Νομίζω ότι το να το παλέψω ακόμα μόνος μπορεί να είναι δύσκολο να ξεπεράσω την γενικευμένη αγχώδη διαταραχή αλλά πρέπει. Να σημειώσω πως συνεχίζω συνεδρίες με το γιατρό και ψυχοθεραπεία ψυχαναλυτικού τύπου παράλληλα αλλά δεν είμαι σε διάθεση για νέα φάρμακα, νέες παρενέργειες χωρίς το πρόβλημα να το ξεριζώσω τελείως, κάτι που προφανώς απαιτεί χρόνο. Από τη στιγμή που σιγά σιγά μαθαίνω να στέκομαι στα πόδια μου, έστω και λίγο επώδυνα, αποφάσισα να μη πάρω το αντικαταθλιπτικό.Έχω μια υπέροχη σύντροφο με πολύ καλές σεξουαλικές σχέσεις που με βοηθάει και δε θα ήθελα να το διακινδυνεύσω.
Θα ήθελα συγκεκριμένες εμπειρίες παρόμοιες με εμένα. Τα συμπτώματα δεν είναι τρομερά, πέρα της αϋπνίας και του φτερουγίσματος που και αυτό έχει μειωθεί αισθητά με το tranxene. Επίσης να πω πως έκοψα τον καφέ μαχαίρι, πίνω πολύ χαμομήλι που με καταπραΰνει και από 1/4 tranxene των 20mg πρωί βράδυ σε σταθερή ώρα. Έχω άγχος και πανικοβάλλομαι εύκολα αλλά νομίζω πως κάποιες φορές μπερδεύεται το φυσιολογικό άγχος των καταστάσεων με το καταθλιπτικό άγχος, ειδικά στην εποχή μας. Εμπειρίες με το Zoloft των 50mg θα με βοηθούσαν αρκετά. Σε καμία περίπτωση δεν υποτιμάω τους γιατρούς και το γιατρό μου και τη δουλειά που κάνουν. Εξάλλου, ποιος δε θέλει να είναι χαρούμενος; Απλά προσπαθώ να σταθώ στα δικά μου πόδια παρά στα φάρμακα.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
