Τι είναι αυτή η ζαλάδα πάλι;;

Στα ξαφνικά! Τάση λιποθυμίας, φούσκωμα στο στομάχι, δυσπεψία, μαυρίζουν όλα, τρέμουν χέρια, ιδρώνουν χέρια, πόνος πίσω στην πλάτη, δυσκαμψία αυχένα, θέλω να βάλω τις φωνές, να πάρω το 166 να δω ποιό νοσοκομείο εφημερεύει. Να παρατηρείς πότε σε πιάνει μου είπε η ψυχολόγος. Έχω μόλις λίγη ώρα που έχω φάει, έχω πιεί ένα συμπλήρωμα B12 και τραγανίζω μερικές ρόγες σταφύλι. Είμαι εκεί στον υπολογιστή και κάτι γράφω, χαλαρή, κάποιο τραγούδι. Κι αρχίζει... χωρίς λόγο... χωρίς αιτία. Ψάχνω να μπώ στο forum Να μιλήσω με κάποιον να με καθησυχάσει, οι κωδικοί δεν μπαίνουν, τους ξαναδίνω... 2, 3, 4, 5 φορές... τίποτα. Ψάχνω να βρώ το αρχείο που φυλάω τους κωδικούς. Είναι σωστοί όπως τους θυμάμαι... Τσεκάρω το capslock και το πληκτρολόγιο να είναι γυρισμένο στ' αγγλικά. Τους ξαναδίνω... προσωρινή ανακούφιση... γράφω μανιωδώς, τα δαχτυλα μου έχουν πάρει φωτιά... μου ξαναέρχεται... όχι στην ίδια ένταση αλλα μου ξαναέρχεται... γράφω... Τυπική κρίση πανικού;;; Ο καρδιολόγος μου είπε ότι είμαι εντάξει. Έχω βέβαια μια μικρή ανεπάρκεια στην μητροειδή βαλβίδα, το γνωστό φύσημα, αλλά αυτό το έχει πάρα πολύς κόσμος και δεν είναι τίποτα. Με στέλνει για τεστ κοπόσεως, το κάνω κάτι έκτακτες συστολές, όχι τίποτα παθολογικό, λίγη υπέρταση.... άγχος μου λέει. Έχω βάλει και κάποια παραπανίσια κιλά. Πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο. Ερωτική απογοήτευση καραμπινάτη. Με καθησυχάζει.. Εγώ γιατί δεν τον πιστεύω;; Συνεχίζει ακόμα η αδιαθεσία σφίξιμο στο στήθος και στην πλάτη, κόμπος στο λαιμό, νομίζω ότι δεν μπορώ ν' αναπνεύσω... Γιατί εγώ πιστεύω ότι θα πεθάνω απο καρδιά;;

Βάζω τα κλάματα, απευθύνομαι στον Θεό ρωτώντας τον τι έχω κάνει;; ποιά είναι η αμαρτία μου;; γιατί να μου συμβαίνει εμένα αυτό. Που έχω φταίξει;; Να ζητήσω συγχώρεση. Έχω κουραστεί πολύ απ' αυτό.

Καλησπέρα Novia. Τυπική κριση πανικου με ολα τα καλά ! Σε επιασε επειδη χαλαρωσες προφανως. Προσπάθησε οσο το δυνατον εκεινη τη στιγμη να απασχολησεις το μυαλο σου με κατι διαφορετικο. Και υπομονη..μην τους φοβασαι τους πανικους. Δρουν προστατευτικά, απλα αποδεξου τους σιγα σιγα.. Βγαζουν την ενταση απο μεσα σου και σε αποφορτιζουν. Και ΔΕν φταις σε τιποτε για αυτους, πιστεψε με...:)

Καλησπέρα ΕΛΠΙΔΑΨ και ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Αυτή τη στιγμή έχω ηρεμήσει. Μόνο μια μικρή δυσπεψία έχω. Το περιστατικό είναι περίπου 20'. Αναπνέω κανονικά αλλά στο ενδιάμεσο που και που αναστενάζω σαν ο αέρας να μην μου φτάνει. Τις κρίσεις πανικού τις ξέρω. Έχω ξεκινήσει απο τα 19, εδώ και 20 χρόνια δηλαδή. Όταν έδινα για πανελλήνιες. Κάποια μεγάλη περίοδο δεν είχα καθόλου. Μου είχε μείνει μια αγοραφοβία αλλά τους πανικούς τους είχα ξεχάσει. Πολύ αραιά κάποιες φορές πήγαινε να μου συμβεί αλλά είχα μάθει να το διαχειρίζομαι. Δηλαδή μου σταματούσαν πριν καλα καλα εκδηλωθούν και νόμιζα ότι το είχα ξεπεράσει. Δυστυχώς εδώ και κάποιο καιρό έχω κάνει υποτροπή. Πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο στη ζωή μου με πολλά και διαδοχικά αρνητικά γενονότα συν μια πολύ άσχημη απόρριψη απο ερωτικό σύντροφο. Σ' αυτή τη φάση νιώθω ότι έχω χάσει τη μπάλα. Δεν πιάνει καμία τεχνική απο όσες έχω μάθει. Μοιάζει όπως όταν σου συμβαίνει για πρώτη φορά. Το συναίσθημα είναι ότι πεθαίνεις. Εγώ αυτή τη στιγμή αν και έχω ηρεμήσει, ενεργειακά νιώθω ένα κουρέλι.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Καλησπέρα ΕΛΠΙΔΑΨ και ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Αυτή τη στιγμή έχω ηρεμήσει. Μόνο μια μικρή δυσπεψία έχω. Το περιστατικό είναι περίπου 20'. Αναπνέω κανονικά αλλά στο ενδιάμεσο που και που αναστενάζω σαν ο αέρας να μην μου φτάνει. Τις κρίσεις πανικού τις ξέρω. Έχω ξεκινήσει απο τα 19, εδώ και 20 χρόνια δηλαδή. Όταν έδινα για πανελλήνιες. Κάποια μεγάλη περίοδο δεν είχα καθόλου. Μου είχε μείνει μια αγοραφοβία αλλά τους πανικούς τους είχα ξεχάσει. Πολύ αραιά κάποιες φορές πήγαινε να μου συμβεί αλλά είχα μάθει να το διαχειρίζομαι. Δηλαδή μου σταματούσαν πριν καλα καλα εκδηλωθούν και νόμιζα ότι το είχα ξεπεράσει. Δυστυχώς εδώ και κάποιο καιρό έχω κάνει υποτροπή. Πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο στη ζωή μου με πολλά και διαδοχικά αρνητικά γενονότα συν μια πολύ άσχημη απόρριψη απο ερωτικό σύντροφο. Σ' αυτή τη φάση νιώθω ότι έχω χάσει τη μπάλα. Δεν πιάνει καμία τεχνική απο όσες έχω μάθει. Μοιάζει όπως όταν σου συμβαίνει για πρώτη φορά. Το συναίσθημα είναι ότι πεθαίνεις. Εγώ αυτή τη στιγμή αν και έχω ηρεμήσει, ενεργειακά νιώθω ένα κουρέλι.

---

Σε καταλαβαινω απολυτα, κι εγω εχω περασει απο εντονους πανικους, αλλα πλεον εχω μαθει να τους αντιμετωπιζω. Εδικα το αισθημα πως δεν μου αρκει ο αερας ειναι φοβερο και το πρωτοεννοιωσα στην πρωτη μου εγκυμοσυνη...Πραγματικος εφιαλτης γιατι τοτε δεν ηξερα καν τι ειναι ολα αυτα.
Μπραβο παντως αν τα καταφερες χωρις την βοηθεια καποιου zanax η κατι παρεμφερες. Και δεν νομιζω πως εχεις χασει την μπαλα. Μια χαρα το διαχειριζεσαι ολο αυτο. :)

Μην το λες! Με έχει πιάσει ήδη πολύ μεγάλος φόβος. Έχω περιορίσει κατα πολύ τις εξόδους μου και έχω αρχίσει να μην θέλω να μετακινούμαι χωρίς συνοδεία κάποιου δικού μου. Αυτή τη στιγμή που μ' έχει πιάσει είμαι μέσα στο σπίτι, είναι οι δικοί μου δίπλα, αν μου συμβεί σε κάποιο χώρο που είμαι μόνη μου;; Μου έχει κολλήσει η ιδέα ότι έχω καρδιακή ανεπάρκεια γιατί κάποια -αν όχι όλα- είναι σ' αυτά που δηλώνουν πρόβλημα με την καρδιά. Κυρίως αυτά που με έχουν ανησυχήσει γιατί τα άλλα είναι συμπτώματα κοινά με τις κρίσεις πανικού είναι πως συνδυάζονται με πρόσληψη βάρους έχω πάρει συνολικά 25 κιλά, τα τελευταία 13 μέσα στον προηγούμενο χρόνο, συν η περιφερειακή παχυσαρκία που έχω κάνει και η έντονη κόπωση. Βέβαια έχω σιδηροπενική αναιμία και έλλειψη βιταμίνης D αλλά αυτά τα δύο είναι προβλήματα απ' ότι έχω διαβάσει που συνδέονται με την καρδιακή ανεπάρκεια. Γι' αυτό δεν μπορώ να τις αντιμετωπίσω αυτή τη φορά γιατί δεν έχω πιστεί ότι το πρόβλημα δεν είναι οργανικό.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Μην το λες! Με έχει πιάσει ήδη πολύ μεγάλος φόβος. Έχω περιορίσει κατα πολύ τις εξόδους μου και έχω αρχίσει να μην θέλω να μετακινούμε χωρίς συνοδεία κάποιου δικού μου. Αυτή τη στιγμή που μ' έχει πιάσει είμαι μέσα στο σπίτι, είναι οι δικοί μου δίπλα, αν μου συμβεί σε κάποιο χώρο που είμαι μόνη μου;; Μου έχει κολλήσει η ιδέα ότι έχω καρδιακή ανεπάρκεια γιατί κάποια -αν όχι όλα- είναι σ' αυτά που δηλώνουν πρόβλημα με την καρδιά. Κυρίως αυτά που με έχουν ανησυχήσει γιατί τα άλλα είναι συμπτώματα κοινά με τις κρίσεις πανικού είναι πως συνδυάζονται με πρόσληψη βάρους έχω πάρει συνολικά 25 κιλά, τα τελευταία 13 μέσα στον προηγούμενο χρόνο, συν η περιφερειακή παχυσαρκία που έχω κάνει και η έντονη κόπωση. Βέβαια έχω σιδηροπενική αναιμία και έλλειψη βιταμίνης D αλλά αυτά τα δύο είναι προβλήματα απ' ότι έχω διαβάσει που συνδέονται με την καρδιακή ανεπάρκεια. Γι' αυτό δεν μπορώ να τις αντιμετωπίσω αυτή τη φορά γιατί δεν έχω πιστεί ότι το πρόβλημα δεν είναι οργανικό.

---

Μα παραπανω εγραψες πως ο καρδιολογος σε βρηκε ενταξει. Για να σιγουρευτεις ομως κανε ξανα μια επισκεψη και θα πειστεις πως δεν εχεις κατι παθολογικο. Ο δικος μου με βαρεθηκε χρονια τωρα , (πηγαινα σχεδον καθε τριμηνο!! ) και με εστειλε σε ψυχολογο. Την τελευταια φορα δε, δεν ηθελε καν να μου κανει ουτε απλο καρδιογραφημα!! Κακως παντως εχεις περιορισει τις δραστηριοτητες σου. Το παν ειναι να συμφιλιωθεις με τους πανικους σου και να αποδεχεσαι, οποτε κι αν ερθουν. Ετσι κανω κι εγω και συνεχιζω την ζωη μου κανονικα. Τα κιλα ειναι ενα θεμα, αλλα η ελλειψη βιταμινης διορθωνεται ευκολα (κι εγω εχω ανεπαρκεια D) . Σταματα καλυτερα να διαβαζεις διαφορα γιατι θα τρελλαθεις στο τελος . Το εκανα κι εγω αυτο και γινομουν χαλια. Τωρα δεν ασχολουμαι καθολου και ειμαι μια χαρα.

Quote:

---

Originally Posted by ΕΛΠΙΔΑΨ

Μα παραπανω εγραψες πως ο καρδιολογος σε βρηκε ενταξει.

---

Πρόσφατη είναι η επίσκεψη απλώς δεν το πιστεύω. Μάλιστα μου το είπαν 2 καρδιολόγοι κι ο ένας του Ωνασείου που έκανα το test. Μάλλον δεν μου είπε τίποτα, εννοώ πως αν έβλεπε κάτι θα το ελεγε. Θεωρώ. Παρόλα αυτά και η μικρή ανεπάρκεια βρέθηκε στο triplex και οι έκτακτες συστολές στο test κοπώσεως και μια ανεβασμένη πιέση στο 16,7 (που η ψυχολόγος είπε ότι είναι λογική γιατί όταν κάνουμε κρίση πανικού η πίεση ανεβαίνει όπως θ' ανέβαινε σε περίπτωση που βρισκόμασταν σε κίνδυνο γιατί εκκρίνει αδρεναλίνη ο οργανισμός).

Τι να σου πω; Νομίζω ότι για όλα ευθύνεται η ερωτική απογοήτευση. Ήταν μια πάρα πολύ άσχημη εμπειρία. Πολύ ταπεινωτική για μένα. Σχεδόν με εξευτέλισε ως γυναίκα και με διέβαλλε σε έναν κύκλο ανθρώπων απο τους οποίους δέχθηκα και άσχημες συμπεριφορές συνολικά στη συνέχεια όπως και περιθωριοποίηση. Άνθρωποι οι οποίοι προηγουμένως με είχαν με το σεις και με τα σας. Πέραν του διασυρμού του οποίου υπέστει. Δούλεψε πολύ άσχημο παρασκήνιο εις βάρος μου. Ήταν μια πάρα πολύ τραυματική εμπειριά αυτή που έζησα. Νομίζω ότι τη βιώνω ως διαταραχή μετατραυματικού στρες που ενεργοποίησε εκ νέου ό,τι άλλο υπήρχε. Ο άνθρωπος αυτός με φλέρταρε, ήταν πολύ γοητευτικός, εγώ την πάτησα, τον ερωτεύτηκα κι όταν το κατάλαβε άρχισε να με ταπεινώνει και να με απωθεί, φλερτάρωντας άλλες μπροστά στα μούτρα μου για να με κάνει να ξεκολλήσω. Συνήθως δεν ερωτεύομαι εύκολα, ούτε δένομαι, εδώ ούτε κατάλαβα πως την πάτησα και αφέθηκα, το θέμα είναι πως στη συνέχεια δεν μπορούσα να βγω απο το συναίσθημα αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Τι να σου πω; Νομίζω ότι για όλα ευθύνεται η ερωτική απογοήτευση. Ήταν μια πάρα πολύ άσχημη εμπειρία. Πολύ ταπεινωτική για μένα. Σχεδόν με εξευτέλισε ως γυναίκα και με διέβαλλε σε έναν κύκλο ανθρώπων απο τους οποίους δέχθηκα και άσχημες συμπεριφορές συνολικά στη συνέχεια όπως και περιθωριοποίηση. Άνθρωποι οι οποίοι προηγουμένως με είχαν με το σεις και με τα σας. Πέραν του διασυρμού του οποίου υπέστει. Δούλεψε πολύ άσχημο παρασκήνιο εις βάρος μου. Ήταν μια πάρα πολύ τραυματική εμπειριά αυτή που έζησα. Νομίζω ότι τη βιώνω ως διαταραχή μετατραυματικού στρες που ενεργοποίησε εκ νέου ό,τι άλλο υπήρχε. Ο άνθρωπος αυτός με φλέρταρε, ήταν πολύ γοητευτικός, εγώ την πάτησα, τον ερωτεύτηκα κι όταν το κατάλαβε άρχισε να με ταπεινώνει και να με απωθεί, φλερτάρωντας άλλες μπροστά στα μούτρα μου για να με κάνει να ξεκολλήσω. Συνήθως δεν ερωτεύομαι εύκολα, ούτε δένομαι, εδώ ούτε κατάλαβα πως την πάτησα και αφέθηκα, το θέμα είναι πως στη συνέχεια δεν μπορούσα να βγω απο το συναίσθημα αυτό.

---

Σιγουρα ηταν τραυματικη εμπειρια και θελει τον χρονο της για να περασει....Ισως θα σου εκανε καλο μια νεα απασχοληση, δεν ξερω αν εργαζεσαι, αλλα περα απο αυτο, κατι δημιουργικο που να σε ευχαριστησει και να σε αποσπασει απο ολη αυτη την αρνητικη φαση που εζησες.

Πιστεύω πως αν ακόμα ανησυχείς, μπορείς να κάνεις τεστ κοπωσεως με θαλλιο. Είναι μια ειδική εξέταση η οποία στα βγάζει όλα. Αν δεν έχεις τίποτα εκεί, τότε επιβάλλεται να χαλαρωσεις. Εγώ είχα (και έχω ακόμα) σφαχτες σε όλο μου το στήθος, ταχυπαλμιες, δύσπνοια, Ζαλαδες κλπ. Τρεις φορές πήγα στο επειγοντα. Και την τριτη φορά έκανα όλες τις εξετάσεις και δεν έβγαλαν τίποτα φυσικά. Μυοσκελετικο το θέμα. Και λόγω άγχους πιθανοτερα. Το ζήτημα είναι ότι και εγώ έλεγα "Μα πως άγχος ρε παιδιά, αφού μια χαρά ήρεμη είμαι τώρα" αλλά το θέμα είναι ότι όλα αυτά έρχονται κατόπιν εορτής. Και αγχώνεσαι που συμβαίνουν και γίνεται ένας φαυλος κύκλος ανακυκλωσιμου πανικού. Καλώς ή κακώς, δεδομένου ότι όλα πάνε καλά στις εξετάσεις, πρέπει να τα αγνοησεις. Και να τα αγνοησεις μέχρι να σου περάσουν εντελώς. Πρέπει να μάθεις να τα αναγνωρίζεις και να τα αντιμετωπίζεις. Άρχισε με λίγη βαλεριανα. Και επειδή βλέπω ότι όλο αυτό υποκινηθηκε λόγω ερωτικής απογοήτευσης, μάθε πως κανένας γελοίος δεν αξίζει ούτε την χαρά σου, ούτε την υγεία σου. Αν αυτός ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να εκτιμήσει την ύπαρξη σου και τη φύση σου, τότε πράγματι δεν άξιζει να σε επηρεάζει ούτε στο ελάχιστο. Τα έχεις καταφέρει τόσο καιρό χωρίς αυτόν και θα συνεχίσεις επίσης χωρις αυτόν. Επιδοξοι γαμπροι θα βρεθούν πολλοί. Το θέμα είναι εσύ να καταφέρεις να διαλέξεις τον σωστό, αυτόν που θα μπορέσετε να μοιραστείτε πράγματα και να συμπορευτειτε. Και όσον αφορά τα κιλά; Πρώτον ξεκινά γιόγκα. Θα σε ηρεμήσει φοβερά και θα σε αναγκασει να έρθεις πιο κοντά με την ελαφριά άσκηση. Είναι μεγάλο αγχολυτικο η γιόγκα, όσο αστείο και να δου φαίνεται. Θα δώσει άλλη ροή στη ζωή σου. Και σιγά σιγά αν θες μπορείς να κάνεις και άλλα είδη εκγυμνασης να γεμίσει η μέρα σου. Κόψε και τη ζάχαρη στα υγρά σου (όχι ζάχαρη στον καφέ δηλαδή, όχι αναψυκτικά και τέτοιες μαλακίες), πιες μια μπύρα ή ένα κρασί αντί για τη βότκα έξω, φάε δύο πιρουνιες παραπάνω σαλάτα από ότι το κυρίως πιάτο και θα φύγουν τα κιλά πριν το καταλάβεις. Και μόλις επανέλθει η αυτοπεποίθηση σου, θα φύγει και το άγχος και ούτε που θα τα ξανακουσεις τα συμπτώματα αυτά. Πίστεψε με. Και εγώ στο δρόμο να τα βρω είμαι αυτά, αλλά θα προσπαθήσω γιατί μου αξίζει. Σε όλους μας. Κανείς δεν πρέπει να βασανιζεται από τον φόβο... Αυτά από μένα :)

Πολύ ωραία τα λες Κατερίνα! :)

Quote:

---

Originally Posted by Katerina13

Άρχισε με λίγη βαλεριανα. Και επειδή βλέπω ότι όλο αυτό υποκινηθηκε λόγω ερωτικής απογοήτευσης, μάθε πως κανένας γελοίος δεν αξίζει ούτε την χαρά σου, ούτε την υγεία σου.

---

Κατερίνα, σ΄ευχαριστω πρώτα απ' όλα που το πήρες τόσο ζεστά το μήνυμα μου και μπήκες στη διαδικασία να μου γράψεις. Έχω πάρει βαλεριάνα αλλά δεν την πίνω συνέχεια. Παίρνω περιστασιακά, κάποιες μέρες που αισθάνομαι μεγάλη υπερένταση, πλην μιας φορας που πραγματικα με χαλαρωσε και κοιμηθηκα, όλες τις υπολοιπες δεν νομίζω οτι μου έκανε τιποτα. Μάλιστα μου προκαλούσε κι ενόχληση στο στομάχι, (η ψυχολογος ειπε οτι τα κανει αυτα γι' αυτό θα πρέπει να έχω φάει καλα πριν τη λάβω) όπως σήμερα ας πούμε. Διατροφή έχω ξεκινήσει εδώ και 3 εβδομάδες αλλά δεν έχω χάσει ούτε γραμμάριο γιατί τα ψυχολογικά μ' έχουν κλείσει στο σπίτι και δεν περπατάω. Γενικότερα έχω μια άρνηση στο να βγαίνω απο το σπίτι. Η ερωτική απογοήτευση ήταν η αφορμή, η χαριστική βολή που λένε, τα προβλήματα είναι βαθύτερα. Έχω πράγματα να κάνω, είμαι σε μια σχολή, υπάρχουν δραστηριόττες που μ' ενδιαφέρουν αλλά οι κρίσεις πανικού και η κατάθλιψη με έχουν στεγνώσει ενεργειακά και δεν έχω το κουράγιο.

Νovia γεια σου! πολυ χαιρομαι που τα ξαναλεμε!!
Η γιογκα οντως βοηθαει, και το πιλατες επισης! δοκιμασε τα!
βρες μια δραστηριοτητα να εκτονωθεις, να βρισεις, να χτυπηθεις, να ιδρωσεις.......βοηθαει παρα πολυ!!!!
εμενα με χαλαρωνει απιστευτα ο διαδρομος, κανω πολλα χιλιομετρα καθημερινα, η απολυτη εκτονωση!! αφου νιωθω οτι αναγεννιεμαι μετα.
και μετα μια επισκεψη σε ενα γιατρο επισης βοηθαει, τοσα φαρμακα υπαρχουν. Εγω κατεληξα με 2 αντικαταθλιπτικα που κανουν δουλεια ομως!
Για την απογοητευση κι εγω μαζι σου! ξερεις ποιο λαθος πιστευω οτι καναμε? οτι φαντασιωθηκαμε οτι ενας ανθρωπος μπορει να μας δωσει τον ουρανο με τα αστρα επειδη εχει μια καποια λαμψη, τη στιγμη που κι αυτος ενας ανθρωπος ειναι με τις μικροτητες, τις κακιες, τη φαυλοτητα του. Ταυτισαμε τη λαμψη ΤΟΥ με την ικανοποιηση των προσδοκιων μας, και την πατησαμε...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Νovia γεια σου! πολυ χαιρομαι που τα ξαναλεμε!!

---

Γεια σου Μάρα μου κι εγώ χαίρομαι. Για το αντικαταθλιπτικό το σκέφτομαι. Θέλω να ξαναγίνω λειτουργική. Νομίζω ότι πάω απ' το κακό στο χειρότερο. Στη δουλειά το καλοκαίρι πέρασα πολύ άσχημα. Κι αμέσως μόλις τελείωσα άρχισε η σχολή. Δεν έχω καταφέρει καν να ξεκουραστώ. Έχεις δίκιο! Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Εμείς τους εξιδανικεύσαμε. Αν το είχαμε πάρει χαλαρά μπορεί και να είχαν εξελιχθεί αλλιώς τα πράγματα. Γι' αυτό δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου γιατί ξέρω ότι εγώ τα χάλασα τα πράγματα.