Μετανιωνω για τη σχολη που επελεξα

Γεια σε ολους!
Δεν ξερω αν εχετε μετανιωσει ποτε για πραγματα που εχετε κανει στο παρελθον ή για αποφασεις που πηρατε. Εγω παντως το νιωθω αυτο συναισθημα πολυ συχνα αυτον τον καιρο. Καταρχην επειδη ειμαι σε μια σχολη που παρολο που ηλπιζα οτι καποια στιγμη θα αρχισει να μου αρεσει, εξακολουθει να μου φαινεται μη ενδιαφερουσα και βαρετη. Ειμαι στο 3ο ετος οποτε η δυνατοτηα του 10 τοις εκατο χαθηκε. Ειχα σκεφτει παρα πολλες φορες να φυγω αλλα κολωνα γτ ειναι σχολη που θεωρειται οτι εχει περισσοτερη αποκατασταση απο αλλες κ πιο πολλα χρηματα ( που στην εποχη που ζουμε και ακουμε συνεχεια για ανεργια κ οικονομικα προβληματα ειναι 2 πολυ σημαντικα πραγματα) Εχω αρχισει να μετανιωνω ομως γιατι εδωσα περισσοτερη σημασια σε αυτα, παρα στο τι μ αρεσει πιο πολυ. Και τωρα καθε φορα που παω στη σχολη νιωθω να μαραζωνω. Καθε φορα το μονο που σκεφτομαι ειναι ποτε θα ρθει η ωρα να φυγω :/ Το μονο που με σωζει ειναι η καλη παρεα που εχω εκει..Αρχισα επισης να σκεφτομαι και να μετανιωνω και για το πιανο, με το οποιο ασχολιομουν 9 χρονια, εφαγα κουραση, αγχος και ψυχικη φθορα και τωρα δεν παιζω καθολου. Γιατι παντα το εβλεπα περισσοτερο σαν υποχρεωση, αλλα το συνεχιζα γτ με ειχαν επηρεασει πολυ οι δικοι μου. Οσο σκεφτομαι οτι χανω χρονο απο τη ζωη μου κανοντας πραγματα για τα οποια δεν εχω μερακι κ τα οποια εν τελει θα παρατησω, εκνευριζομαι πολυ. Και τωρα στη σχολη γυρισμο δεν εχει..Λογικα θα φυγουν αλλα 3 χρονια και μετα θα ασχοληθω με κατι αλλο ή μπορει να "παγιδευτω" σε αυτη τη δουλεια που δε θα με ευχαριστει μονο κ μονο επειδη θα επιβιωνω χαρη σ αυτην. :S Κχχχχ

Quote:

---

Originally Posted by rainbow96

Γεια σε ολους!
Δεν ξερω αν εχετε μετανιωσει ποτε για πραγματα που εχετε κανει στο παρελθον ή για αποφασεις που πηρατε. Εγω παντως το νιωθω αυτο συναισθημα πολυ συχνα αυτον τον καιρο. Καταρχην επειδη ειμαι σε μια σχολη που παρολο που ηλπιζα οτι καποια στιγμη θα αρχισει να μου αρεσει, εξακολουθει να μου φαινεται μη ενδιαφερουσα και βαρετη. Ειμαι στο 3ο ετος οποτε η δυνατοτηα του 10 τοις εκατο χαθηκε. Ειχα σκεφτει παρα πολλες φορες να φυγω αλλα κολωνα γτ ειναι σχολη που θεωρειται οτι εχει περισσοτερη αποκατασταση απο αλλες κ πιο πολλα χρηματα ( που στην εποχη που ζουμε και ακουμε συνεχεια για ανεργια κ οικονομικα προβληματα ειναι 2 πολυ σημαντικα πραγματα) Εχω αρχισει να μετανιωνω ομως γιατι εδωσα περισσοτερη σημασια σε αυτα, παρα στο τι μ αρεσει πιο πολυ. Και τωρα καθε φορα που παω στη σχολη νιωθω να μαραζωνω. Καθε φορα το μονο που σκεφτομαι ειναι ποτε θα ρθει η ωρα να φυγω :/ Το μονο που με σωζει ειναι η καλη παρεα που εχω εκει..Αρχισα επισης να σκεφτομαι και να μετανιωνω και για το πιανο, με το οποιο ασχολιομουν 9 χρονια, εφαγα κουραση, αγχος και ψυχικη φθορα και τωρα δεν παιζω καθολου. Γιατι παντα το εβλεπα περισσοτερο σαν υποχρεωση, αλλα το συνεχιζα γτ με ειχαν επηρεασει πολυ οι δικοι μου. Οσο σκεφτομαι οτι χανω χρονο απο τη ζωη μου κανοντας πραγματα για τα οποια δεν εχω μερακι κ τα οποια εν τελει θα παρατησω, εκνευριζομαι πολυ. Και τωρα στη σχολη γυρισμο δεν εχει..Λογικα θα φυγουν αλλα 3 χρονια και μετα θα ασχοληθω με κατι αλλο ή μπορει να "παγιδευτω" σε αυτη τη δουλεια που δε θα με ευχαριστει μονο κ μονο επειδη θα επιβιωνω χαρη σ αυτην. :S Κχχχχ

---

καλα κανενας δεν ευχαριεστιεται που παει για μαθημα στην σχολη του...σε ολους φενοβται βαρετα τα μαθηματα....και εγω σχολη....μονο για καφε παω.....και για να παρω σημειωσεις...τι ενοεις......
οσο αφορα την δουλεια αλλαζει το θεμα...μπορει και να σ αρεσει..........δεν ξρεις ποτε......
ελα μην κλεγεσαι μια χαρα εισαι :p

Όχι ρε γαμωτο κάνεις κάτι που δε σ αρέσει μην μου το λες θα κλάψω απλά σε ενημερωνω ότι σε κανένα δεν αρέσει ή δουλεια του όποιον και να ρωτήσεις με εμπειρία αυτό θα σου πει καλη συνέχεια

τοτε θα πρεπει να γραψω και εγω για την δικη μου υποθεση...ειχα περασει σε μια σχολη λογιστικης, η οποια και εμενα δεν με αρεζε αλλα εκτος αυτου ειχα περασει εκει απο απλη τυχη και οχι απο επιλογη!! Αναγκαστηκα εκατσα δυο χρονια, και πηγαινα στα μαθηματα απλα και μονο απο αγκαρεια...ενω στο πισω μερος του κεφαλιου μου σκεφτομουν τι να κανω...μετα αλλαξα σχολη, την παρακολουθησα και την τελειωσα...Μου φαινοταν πολυ ενδιαφερουσα η σχολη, γιατι ηταν ακριβως πανω σε αυτο που με ενδιεφερε, αλλα δυστυχως δεν με αρεσε και τοσο το κλιμα της δουλειας, που απο συνθηκες σε συνθηκες αλλαζει!!! Παρολα αυτα, αν ακομα εξακολουθεις να θεωρεις πως αυτο που σπουδαζεις δεν θελεις να το ασκησεις, τοτε αφου εισαι στο τριτο χρονο, τελειωσε το και πανε σε κανενα ΙΕΚ να σπουδασεις αυτο που σ'αρεσει...μην ξαναμπεις στην διαδικασια να δωσεις και παλι πανελληνιες

Καλησπερα σας! ειμαι 20 χρονων και σπουδαζω τεχνολογος γεωπονος μακρια απο την πολη μου...ειμαι στο 2ο ετος και ειμαι σε περιοδο εξεταστικης..εχω σοβαρο θεμα με την σχολη μου..δεν μου πολυαρεσει..και χρωσταω παρα πολλα μαθηματα..εχω περασει μονο 5 θεωριες και προσπαθω να διαβασω αλλα δεν μπορω να συγκεντρωθω..εκει που μαθαινω κατι μετα το ξεχναω....απο την αρχη που ειχα πρωτοπερασει σε αυτη την σχολη δεν πολυηθελα να παω και ειχα προτεινει στους γονεις μου να μην παω καλυτερα και να γραφτω σε κανενα ιεκ να ασχοληθω με κατι που θα με ενδιεφερε πιο πολυ..αλλα ο πατερας μου δεν συμφωνουσε και ειχε νευριασει με την αποφαση να αφησω το τει και να παω σε ιεκ...με ειχε πιεσει λιγο..και εγω επειδη δεν ηθελα να τον στεναχωρησω αποφασισα να κατεβω μηπως γινοταν καμια βελτιωση...αλλα τελικα περασαν ηδη τα 2 πρωτα ετη και τελικα αντι να βελτιωνομαι χειροτερευω..αισθανομαι περισσοτερη δυσφορια με την σχολη οσο περναει ο καιρος..ειμαι σε απογνωση αυτες τις μερες δεν ξερω τι να κανω..ειμαι μεσα στο αγχος..μου φαινεται βουνο η σχολη..δεν μου αρεσει σχεδον καθολου...εδω και δυο εβδομαδες εχω κλειστει στο σπιτι μ διαβαζω οσο μπορω και συνεχεια σκεφτομαι αυτο το πραγμα..αισθανομαι οτι δεν μπορω να συνεχισω αλλο με αυτη την σχολη...πιστευω οτι ειναι καλυτερο να την αφησω τωρα που ειμαι ακομα 2ο ετος γτ αμα συνεχισω κ φτασω 4ο ετος θα χειροτερεψουν τα πραγματα...

Γειά σου Μαρίζα! Να σε ρωτήσω κάτι; Αυτό που θα σε ενδιέφερε να σπουδάσεις τι είναι; Υπάρχει περίπτωση μελλοντικά να βρεις κάτι παρεμφερές σαν μεταπτυχιακό από την σχολή που είσαι ή κάτι τέτοιο ή είναι εντελώς άσχετο; Με τους γονείς σου έχεις συζητήσει καθολου πρόσφατα για όλα αυτά; Τι λένε;

θα ηθελα να πηγαινα σε ενα ιδιωτικο ιεκ βοηθος βρεφονηπιοκομου στην Αθηνα..εχω ξεκινησει να το συζηταω με τους γονεις μου αλλα εκεινοι ακομα ειναι αρνητικοι να με στειλουν σε ιδιωτικο ιεκ..ενταξει εχουν το δικιο τους γιατι εχουν σπαταλησει παρα πολλα λεφτα μεσα σε αυτα τα 2 χρονια αλλα και γω ομως δεν το κανω επιτηδες.. με την παροδο του χρονου αρχιζε να μου βγαινει αυτη η απεχθεια για την σχολη...(Στην Καλαματα ειναι η σχολη που σπουδαζω..εγω καταγομαι απο μια πολη της Βοιωτιας...ειναι 1 ωρα απο την Αθηνα)

Λοιπόν, θα σου πω κάτι. Αν δεν σε ευχαριστεί κάτι και ιδίως αν είναι τόσο άσχετο με αυτό που θες και τόσο εξειδικευμένο, είναι χάσιμο χρόνου να συνεχίσεις το πανεπιστήμιο.
Και το λέω διότι έχω φίλη που σπούδασε γεωπόνος απλά επειδή έτυχε εκεί να περάσει, έκανε μεταπτυχιακό προς πιο οικονομική κατεύθυνση στον κλάδο, μετά πήρε διδακτορικό μπας και της χρησιμεύσει πουθενά, έχει γραφτεί σε ανοικτό πανεπιστήμιο να πάρει κι άλλο πτυχίο και γενικά μαζεύει χαρτιά για να μαζεύει. Έχει δουλέψει κάτι εποχική στον ΟΠΕΚΕΚΕ κατά καιρούς, είχε δουλέψει λίγο σε μαγαζί με αγροτικά εφόδια και τα βρόντηξε μέσα σε ένα χρόνο και υποτίθεται στέλνει βιογραφικά σε κάτι εταιρείες που ζητάνε γεωπόνους ή τεχνικούς με ISO και τάδε εξειδίκευση και ακόμα κι όταν της απαντάνε, βρίσκει ότι δεν της κάνουνε αυτές οι δουλειές διότι έτσι και γιουβέτσι. Κάθεται και κοροϊδεύει τον εαυτό της δηλαδή κι έχει φτάσει 35 χρονών γαϊδουρα, διότι κάνει μπαμ ότι το αντικείμενο δεν την ενδιαφέρει.
Δηλαδή να τρέχει με τον ΟΠΕΚΕΚΕ στα χωράφια να κάνει μετρήσεις ή στα μαντριά να ελέγχει τον κάθε μπουρτζόβλαχο που πήρε με κονέ τις επιδοτήσεις αν τηρεί ISO τάδε ή να δουλέψει σε θερμοκήπιο ή σε εργοστάσιο με ζωοτροφές ή να ψάχνει να βρει ποιό ζιζανιοκτόνο ταιρίαζει στην τάδε καλλιέργεια και πάει λέγοντας; Αφού δεν το έχει. Δνε το λέω υποτιμιτικά σαν δουλειά, ίσα ίσα, απλά της συγκεκριμένης δεν της αρέσει το αντικείμενο, πως θα γίνει; Υποτίθεται βοηθάει την μάνα της στο μαγαζί που έχει μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο, αλλά πιο πολύ την γεμίζει να πουλάει ρούχα ξέρω 'γω παρά 20 κιλά κουνελίνη. Άρα εκεί την βλέπω μέχρι τα γεράματα κι ας γκρινιάζει ότι δεν βρίσκει στο αντικείμενό της.

Από την άλλη έχω μια άλλη φίλη που μάλιστα την γνώρισα όταν σπουδάζαμε μαζί διοίκηση τουριστικών επιχειρήσεων. Την δεύτερη χρονιά τα παράτησε και γράφτηκε σε μια γενική διοίκησης επιχειρήσεων -παρεμφερές δηλαδή- που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έκανε αυτή την αλλαγή. Εκείνη την σχολή την τελείωσε με τα χίλια ζόρια και κατάλαβε ότι τελικά δεν την ενδιέφερε. Δούλεψε λίγα χρόνια σε δουλειές γραφείου και ξενέρωσε και αποφάσισε ότι ήθελε να ασχοληθεί με παιδάκια. Γράφτηκε στα 28 της σε Δημόσιο ΙΕΚ στον Κορυδαλλό βοηθός βρεφονηπιοκόμων το τελείωσε, πήρε την πιστοποίηση και από τότε όσο μπορεί δουλεύει σε κάτι που της αρέσει τουλάχιστον. Πρακτική και μετά με πρόγραμμα σε παιδικό σταθμό, λίγους μήνες σε παιδότοπο, μετά δυο χρόνια πρόσεχε παιδιά μιας κυρίας στο σπίτι, μετά άλλον ένα χρόνο άλλο μωράκι... Τώρα ψάχνει πάλι σε παιδότοπους και παιδικούς, υπάρχει παντού ανεργία και άρχισε και πολύ αργά την σχολή κι όλα αυτά, αλλά το παλεύει. Δεν είναι όλα τέλεια, αλλά βρήκε τι την ευχαριστεί τουλάχιστον. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Αλλά και το γοργόν και χάρην έχει. Εσύ έχεις καταλάβει τι θα σου άρεσε κι είσαι μόλις 20, μην αφήνεις τα χρόνια να περνάνε έτσι στα χαμένα, όσο νωρίτερα ξεκινήσεις τόσο το καλύτερο.

Να πας σε ιδιωτικό ΙΕΚ να κάνεις τί? Βρήκες δλδ σε ιδιωτικό ΙΕΚ αυτό που σ' αρέσει και θες τόσο πολύ να πας σε ΙΕΚ ή απλά είναι η λύση για να πάρεις πιο εύκολα ένα χαρτί σε έναν κλάδο απλά κάπως καλύτερο απ αυτον που είσαι τώρα?
Πρώτα απ όλα, τί είναι αυτό με το οποίο πραγματικά θα θελες ν' ασχοληθείς? Αυτό το έχεις ξεδιαλύνει μέσα σου? Διαφορετικά, τι θα σ' αρεσε περισσότερο σε σχέση με οτιδήποτε άλλο για ν' ασχοληθείς?
Επίσης, πραγματικά δεν σ αρεσει η σχολή σου ή απλά λόγω δυσκολιών στα μαθήματα σου δημιουργήθηκε αυτή η ιδέα?

Sonia, κάποιοι με πολλά πτυχία βρίσκονται σ αυτη την κατασταση που περιέγραψες. Ξέρω άλλους που με ένα πτυχίο μόνο με βαθμό λίγο πιο πάνω από τη βάση και δουλειά βρήκαν και λεφτά βγάζουν. Άρα πρέπει να μας αρέσει ιδιαίτερα κάτι και να χουμε την τολμη και τη θέληση να κάνουμε το ξεκίνημα.
Το να πετάγομαι από το ένα πτυχίο στο άλλο κάπου μοιάζει με φυγή, δλδ κατά βάθος δεν μ αρεσει αυτό που σπούδασα, φοβάμαι να βγω στη δουλειά και ψάχνω για εναλλακτικές, δεν εχω την αυτοπεποίθηση και βρήκα τις συνεχείς σπουδές ως κάτι για να γεμίζω τον καιρό μου κλπ συναφή και ατελέσφορα.

Μα ακριβώς αυτό λέω Ιωάννη κι εγώ. Δεν της αρέσει, το σπούδασε γιατί έτυχε, δεν το κυνηγάει και κοροϊδεύει τον εαυτό της. Άρα γιατί να το σπουδάσει εξ αρχής και να μην κάνει κάτι άλλο που μπορεί να της άρεσε; Επειδή την ψωνίσαν όλοι να βγάλουν τα παιδιά τους πανεπιστήμιο και να μαζεύουν πτυχία και παραπτυχία; Θυμάμαι καμάρωνε μάνα μιας συμμαθήτριάς μου που η κόρη της σπούδαζε ιχθυοκαλλιέργειες στο Μεσολόγγι, λες και η συγκεκριμένη κοπέλα υπήρχε περίπτωση να ακολουθήσει ποτέ αυτόν τον τομέα. Αν ήξερες την συμμαθήτριά μου θα καταλάβαινες πόσο γελοίο ήταν όλο αυτό, η μάνα της χαιρόταν που είχε κόρη φοιτήτρια κι εμείς σκάζαμε στα γέλια. Εννοείται η κοπέλα τελείωσε το ΤΕΙ και μετά πήγε σε μια σχολή για μακιγιάζ κτλ και τώρα φιάχνει νύχια. Και τι κατάλαβαν μάνα και κόρη δηλαδή; 4 χρόνια χαμένα σε κάτι άσχετο για να έχουμε να λέμε.

Η Μαρίζα λέει θα της άρεσε να τελειώσει ιδιωτικό ΙΕΚ βοηθός βρεφονηπιοκομου, άρα γιατί να συνεχίσει να σπουδάζει τεχνολόγος γεωπόνος; Τι σχέση έχουν αυτά τα δύο;

Sonia, μια άλλη πτυχή. Ο συγκάτοικος μου ο Δημητράκης σπούδαζε επιστήμη της υγιεινής σε ΤΕΙ. Καμάρωνε ότι μπήκε σε σχολή θετικού κλάδου. Το χαιρόταν που έκανε φοιτητική ζωή παρά διάβασμα. Εγώ γελούσα με τα μαθήματα που διάβαζε (πιο κάτω από το επίπεδο λυκείου). Ο μπαμπακας του επειδή είχε τα μέσα τον έβαλε στο δημόσιο σε θέση με βάση τις σπουδές του. Οι δε συμφοιτήτριες του έγιναν καλές νοικοκυρές και οι συμφοιτητές του δεν θυμούνται τι σπούδασαν!
Συμφοιτητές μου με γενικό χαμηλότερο από μένα βρίσκονται τώρα σε καλύτερη μου θέση επειδή κατά τον κρίσιμο χρόνο πριν και αμέσως μετά τις σπουδές δεν έπεσαν σε ψυχολογική κατάπτωση όπως έπαθα εγώ.

Ατυχια ρε ιωαννη αλλα πρεπει να προσαρμοστεισ και να κανεισ οτι μπορεισ

Εγω ασ πουμε αντιδραω δεν ξερω αν κανω καλα

Αλλη λυση ειναι να το αποδεχτεισ

Ακόμα και να το αποδεχτώ δεν θα πάψω ποτέ να βασανίζομαι μέσα μου. Πέρασαν ήδη χρόνια και η κατάπτωση έχει πάρει τη μορφή της απογοήτευσης και κάποιων απεγνωσμένων ανούσιων κινήσεων αλλαγής.