ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΣΟΥ?

Γεια σας, εδω και καποιο καιρο πηγαινω σε μια ψυχολογο. Ηταν αναγκαιο καθως εβγαζα στη σχεση μου απιστευτες ανασφαλειες και επιπλεον ημουν πολυ χειριστικη. Με το χειριστικη εννοω επεβαλλα στη φιλη μου να μη μιλαει σε καποια ατομα αλλιως θα χωριζαμε, να κοψει καποιες επαφες καθως και συναισθηματικο εκβιασμο στο χειροτερο βαθμο. Ολα αυτα καταρρακωσαν τη φιλη μου και μενα και αποφασισαμε οτι επειδη το προβλημα χρονιζει και θα ειχε κακη καταληξη η σχεση, να επισκεφτω εναν ειδικο. Μεσα σ αυτο το διαστημα που πηγαινω η φιλη μου εχει παρατηρησει εμφανη σημαδια βελτιωσης ( δεν της εχω ξαναφωναξει αλλα ο,τι και να με ενοχλησει το συζηταμε ψυχραιμα και με διαλογο) και οσον αφορα την ανασφαλεια και την απαγκιστρωση που εχω απο αυτην, εχουμε καταληξει στο οτι ειναι επειδη δεν εχω δικες μου φιλες ή δικο μου χομπι οποτε αυτο ισως καπως απαλυνθει αν βρω δικη μου παρεα ή χομπι, ωστε να περναω καποιο ανεξαρτητο χρονο απο κεινη, καθως ολος μου ο κοσμος αντικειμενικα ειναι η σχεση μας και μια παρεα κοινη που εχουμε για το σαβκο. Τελος παντων, αυτη ειναι η εισαγωγη. Το θεμα που αντιμετωπιζω τις τελευταιες δυο βδομαδες στη συνεδρια ειναι το εξης. Επειδη νιωθω μεσα μου οτι εχω ξαλαφρωσει και εχω αποβαλει την αναγκη μου να ελεγχω τη φιλη μου και να τη χειριζομαι (τουλαιχστον εχω μαθει να συζηταω ο,τι με ενοχλει) και εν πασει περιπτωσει επειδη τωρα δε νιωθω οτι τα απιστευτα προβληματα που ειχα στη συμπεριφορα μου μου δημιουργουν καποιο θεμα, εχω βαλτωσει. Δηλαδη δεν ξερω σε καθε συνεδρια τι να πω. Σιγουρα θιγω το ζητημα της ανασφαλειας και της λεω οτι πρεπει να κανω κατι ανεξαρτητο για να ξεκολλησω απο την απαγκιστρωση που εχω στη φιλη μου, αλλα επειδη καταληγουμε στο οτι ναι, αυτο πρεπει να γινει αλλα εγω δεν το κανω πραξη επειδη δε νιωθω την αναγκη αυτη τη στιγμη να κανω κατι ξεχωριστα απλα και μονο για να το κανω, ενω κατα τα αλλα ειμαστε πολυ καλα στη σχεση μας, η συζητηση με την ψυχολογο κοβεται εκει κ μετα απλα κοιταζομαστε. Νιωθω οτι χανω χρηματα αλλα το κυριο ειναι οτι νιωθω αμηχανια εκεινη την ωρα. Δε μπορω να την κοψω γιατι η φιλη μου επειδη ειναι πολυ ευαλωτη με τη συμπεριφορα μου ολο τον προηγουμενο καιρο θα αντιδρασει αν της πω και μαλιστα την προηγουμενη φορα μου ειχε φωναξει οταν της ειπα οτι δεν ειχαμε κατι να πουμε και μου ειπε οτι πρεπει επιτελους να λυσω την ανασφαλεια μου και πώς αν δεν εχουμε κατι να πουμε με την ψυχολογο να θιγω το θεμα της ανασφαλειας απο μονη μου. Αυτο με εκνευριζει πολυ που μου λεει διοτι αν δε νιωθω εκεινη την ωρα οτι εχω να πω κατι πανω στην ανασφαλεια απλα δε μ βγαινει! Δε μπορω να πηγαινω εκει κ να της λεω σημερα να μιλησουμε για την ανασφαλεια μου γενικα. Αυτο και παλι θα βαλτωσει μετα απο δυο μηνες. Εχω πεσει σε τελμα, δεν ξερω τι να κανω. Δε με νοιαζει να λυσω αυτη την περιβοητη ανασφαλεια που λεει η φιλη μου, απο τη στιγμη που της φερομαι τελεια και προσπαθω να το διατηρησω. Θελω απλα να πηγαινω και να νιωθω οτι κατι κανω! Εσεις εχετε πεσει ποτε σε τελμα με τον ψυχολογο, δηλαδη να μην εχετε τι να πειτε? τι κανατε? Η δικη μου δεν ειναι και ιδιαιτερα ομιλητικη. Περιμενει παντα απο μενα.Ευχαριστω πολυ

δεν εχω τετοια εμπειρια, αλλα απο τα λιγα που ξερω, ΕΚΕΙΝΗ πρεπει να σε καθοδηγει οταν βαλτωνει η συζητηση.
στην θεση σου θα ελεγα στην ψυχ αυτα που λες εδω σε μας.
αυτον τον προβληματισμο και την αμηχανια δλδ.

Quote:

---

Originally Posted by Efi25

Εσεις εχετε πεσει ποτε σε τελμα με τον ψυχολογο, δηλαδη να μην εχετε τι να πειτε? τι κανατε? Η δικη μου δεν ειναι και ιδιαιτερα ομιλητικη. Περιμενει παντα απο μενα.Ευχαριστω πολυ

---

Νομιζω το θεμα σου ειναι περισσοτερο στο να σκαψεις μεσα σου να βρεις τα θεματα που σε ταλαιπωρουν για να τα βγαλεις προς τα εξω. Δηλαδη αυτεπιγνωση.
Το να μειωσεις τη χειριστικη σου διαθεση, οκ, ευλογο, αλλα ειναι το συμπτωμα, ο αφρος, δεν ειναι το κυμα...Στο κυμα πρεπει να εστιασεις!
Οπως επισης και το οτι κολλησες με μια και μοναδικη φιλη, δεν εχεις αλλες φιλες, νιωθεις προσκολλημενη και εξαρτημενη απο τη φιλη αυτη. Λεω μερικα ενδεικτικά...
Γενικα στην υπολοιπη ζωη σου τι κανεις? πως περνας το χρονο σου? η σχεση με γονεις πως ειναι? με το αλλο φυλο? το πλανο σου για τη ζωη σου πως εχει? Δεν σε ρωταω για να δωσεις απαντησεις σε εμενα, στα λεω για να τα σκεφτεις...

Απο τη λιγη ψυχοθεραπεια που εκανα παλιοτερα στην Αθηνα, ο ψυχιατρος ηταν καπως ετσι οπως περιγραφεις, δηλαδη εγω μιλουσα, εγω εθετα το ζητημα... και παντα κατεληγε στο ποσο συγκροτημενη ειμαι, ποσο το παλευω, οτι θα βρω τη λυση, κλπ κλπ κλπ. Συν ενα αυτοανοσο που εχω το οποιο δυσχεραινει τα ψυχολογικα μου. Και τελικα δεν με βοηθησε γιατι καθηλωθηκα στη δουλεια, εμεινα πολυ πισω και μου πηρε τελικα 4 χρονια για να καταληξω σε αλλο ψυχιατρο να μου δωσει μια πιο δυναμικη αγωγη. Καλα τα λογια αλλα αμα πιανεις πατο θελεις και φαρμακευτικη βοηθεια._

Επισης, θα σου πω και τι αλλο εκανα. Πηρα ενα τετραδιο και σε συνδυασμο με καποια βιβλια που διαβαζα για ορια και χαμηλη αυτοεκτιμηση προσπαθησα να κρατησω σημειωσεις και να εφαρμοσω οσα διαβαζω στη ζωη μου>> αυτο παιρνει αρκετο διαστημα γιατι χρειαζεται να σκαψεις βαθια μεσα σου, δεν τα αντιλαμβανεσαι με την 1η ματια. Και προσπαθησα να γινω παρατηρητης του εαυτου μου, γιατι σκεφτομαι τωρα ετσι, γιατι ενιωσα θυμο, γιατι ενιωσα κοινωνικη φοβια και θελω να κλειστω στο καβουκι μου, τι ακουσα και τα πηρα στο κρανιο, γιατι ζηλεψα, γιατι ενιωσα κατωτερη. Καταλαβες? αντιλαμβανεσαι τι νιωθεις, βρισκεις τη σκεψη που το πυροδοτησε και μετα αν βρεις και το πως σου δημιουργηθηκε αυτη η σκεψη απο ποιο βιωμα, ενταξει εχεις ολοκληρωσει το εργο... Επειδη ειναι πολυ δυσκολα αυτα, προσπαθησε για αρχη να αντιλαμβανεσαι τα συναισθηματα σου, τι νιωθεις. Κρατα και σημειωσεις για αρχη του τυπου πχ το πρωι αυτος μου ειπε αυτο και εγω ενιωσα ετσι. Ή σκεφτηκα αυτο και ενιωσα ετσι.
Και σιγα σιγα ολο αυτο θα ωριμαζει μεσα σου και θα προχωρησεις και στα επομενα.
Αυτα για αρχη θα προτεινα φιλικα!

Τωρα αν με τη ψυχολογο προς το παρον δεν βρισκεις θεματα, μπορεις να διακοψεις και να κανεις μια καποια δουλιτσα μονη σου με τον εαυτο σου. Ελπιζω λιγο να βοηθησα με καποιες ιδεες...