Printable View
Σας έχει τύχει ποτέ να νιώθετε κάποια στεναχώρια,ανησυχία και να κλείνετε τα μάτια σας και μόλις σκεφτείτε πως έχετε π.χ.μια θηλια στο λαιμό και κρεμεστε απο κάπου νιωθετε πως ηρεμειτε λιγο,πως νιωθετε καποια ανακούφιση;
(Δεν εχω αυτοκτονικες τασεις και με τιποτα δεν θα εκανα κατι τετοιο)
Σκεφτεσαι δηλαδη οτι ανακουφιζεσαι οταν εισαι κρεμασμενη με το λαιμο απο μια θηλια στο κενο??
Οχι δεν μου έχει τύχει,αλλά αυτό είναι ένδειξη ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο θα ήταν ανακουφιστικό για σένα,αφού με την παύση της ζωής σταματούν και τα επιγεια προβλήματα.
Γιατί δεν μας λες τί σε βασανίζει;
Οχι στο κενό.Υπαρχει πατωμα στην εικονα μου.Diana,αυυο που εχω οπως εγραψα κ στο αλλο μου post ηταν απλα ατονια αν πρεπει να το περιγραψω με μια λεξη,αλλα τωρα εγινε κ στιγμες με αγχος,σφίξιμο στο στομαχι.Χωρις λογο.Μπορει να ξυπναω 4 η ωρα απο αυτό..
ατονια?εχεις περασει κατι κακο τωρα στην ζωη σ?
σε βασανιζει κατι?
το σκεφτεσαι σε φαση σαν να θες ν χτυπησεις τ κεφαλι σ στο τοιχο να μεινεις σεκος κ ν περασουν στεναχωριες και ανησυχιες ? γιατι συνηθως γ να φτανεις σε τετοιες σκεψεις σημαινει οτι εχεις συσσωρευμενα πολλα στο κεφαλι σου λογω καθημερινοτητας η και αλλων προβληματων τα οποια εφοσον καλεισαι να τα διαχειριστεις νιωθεις οτι θα καταρρευσεις στην ιδεα και μονο ....τωρα εσυ π βλεπεις αυτη την εικονα στ κεφαλι σου και απαλλασεσαι απο το ψυχολογικο σου βαρος ? τι θεματα εχεις που σε στεναχωρουν και σου δημιουργουν αγχος κλπ ?Quote:
Originally Posted by Cath
Έχω ζήσει σε ένα περιβάλλον άσχημο.Ο πατερας μου πάντα φωναζε,μας χτυπουσε οταν ημασταν μικρα.Κ εζησα μια πολυ τραυματικη σχεση με καποιον που με καταπιεζε και ειχα μόνιμα αυτο το αισθημα της θηλιας για μηνες συνεχομενους.Με ψυχοθεραπεια κ μετα με λιγα χαπια νομιζα το ξεπερασα.Παντα υποτονικη και απαισιοδοξη και κατα διαστηματα αυτο το αισθημα του πνιγμου..τωρα ομως δεν υπάρχει καποιος λογος να ειμαι ετσι.Ζω μονη,φαινομενικα καλα(δουλεια,κτλ.),υποτιθετ� �ι πρέπει να ειμαι καλα.Γιατι συνεχίζω ετσι?γιατι ερχεται παλι αυτό το πνιξιμο?
ισως αυτα που συνεβησαν στο οικογενειακο σου περιβαλλον δεν τα χεις αποβαλλει πληρως....τα κουβαλας ακομα μεσα σου και κυριως και στο κομματι της σχεσης που επρεπε να υπαρχει ισορροπια ..αν εσυ βιωνες πιεση σε βαθμο που δε μπορουσες να "ανασάνεις" ειναι παρα πολυ ευκολο αυτο να ξεσπασει στο σωμα σου και ετσι να νιωθεις αυτο το πνιξημο που λες ... εγω ας πουμε εχω ενα παρομοιο βιωμα ανα διαστηματα οπου απο στεναχωριες αγχοι και παλαιοτερα βιωματα να τρεμω ολοκληρη να τρεμει μεχρι κ η ανασα που παιρνω ενω καθομαι ωραια κ ησυχα στ κρεβατακι μ και η ζωη μ κινειται σε νορμαλ πλεον πλαισια .. εχεις πολυ ελευθερο χρονο γενικα ? τωρα στη ζωη σου περα απο το επαγγελματικο κομματι πως εισαι ?
.....................Quote:
Originally Posted by magdalene
Δουλεια πολλες ωρες και μετα σπιτι και καναπές ή κρεβατι και οταν ειμαι καλα ωστε να μπορω να κουνηθω λιγο καμια βολτα.Σχεση εχω,αλλα αυτο το διαστημα ειναι μακρια.Quote:
Originally Posted by magdalene
αποκλειεται να ειναι χωρις λογο...Quote:
Originally Posted by Cath
εισαι ευχαριστημενη με την ζωη σου? εχεις νιωσει ποτε ευτιχια?
αυτο π νιωθεις την ατονια και το σφιξιμο ...τα εχεις καιρο η ειναι προσωρινα?
εγω παλι θελω ν αυτοκτονησω..