Αυτισμός + Σχιζοφρένεια?

Καλησπέρα Συμφορoυμίτες!Ανοίγω ένα θέμα που αφορά ένα μικρό αγόρι 8 ετών,για το οποίο πριν από λίγα λεπτά είχα σημαντικό Update.Είναι ο υιός της αδερφής του γαμπρού μου και πραγματικά η περίπτωσή του μου έχει κινήσει το ενδιαφέρον και προσπαθώ κι εγώ να βοηθήσω όσο μπορώ.Το παιδί κατά την γέννησή του έπαθε εγκεφαλικό και ως συνέπεια αυτού παρουσίασε Υδροκέφαλο (συσώρευση υγρού στον εγκέφαλο).Τελικώς επέζησε της δύσκολης αυτής κατάστασης αλλά με συνέπειες.Βασικά να τονίσω πως η μητέρα του είχε αρρύθμιστο σάκχαρο και κάπνιζε καθόλη την διάρκεια της κύησης και κατά τους γιατρούς αυτό έπαιξε κομβικό ρόλο στην ανωτέρω επιπλοκή.

Το παιδί κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του είχε περίεργη συμπεριφορά με έντονα ξεσπάσματα θυμού και επανάληψης προτάσεων.Εγώ πριν 2 χρόνια,σε τραπέζι Πασχαλινό,τον είδα να ρωτάει συνεχώς καθέ 3-4 λεπτά το ίδιο πράγμα τον πατέρα του για διάστημα τουλάχιστον 2 ωρών!Μπορούσε μεν να παίξει με τις 2 ανιψιές μου στα οικογενειακά τραπέζια αλλά από κάποιο σημείο και μέτα ξέφευγε.Φώναζε και έκανε άγαρμπες κινήσεις,με αποτέλεσμα να κινητοποιείται η αδερφή μου και να τις απομακρύνει από κοντά του.

Τελικώς τον πήγαν σε ειδικό σχολείο και η διάγνωση ήταν Αυτισμός.Μέχρι σήμερα που είναι 8 ετών,γνωρίζαμε πως έπασχε από Αυτισμό.Δεν ξέρω να σας πω τον ακριβή τύπο του Αυτισμού του.Όλα αυτά μέχρι σήμερα,που έμαθα τα νεότερα….

Σύμφωνα λοιπόν με τα νεότερα,ο (Α) παππούς και η γιαγιά του που παραχωρούσαν την οικία τους στο ζεύγος λόγω οικονομικών προβλημάτων,έδιωξαν από το σπίτι όλη την οικογένεια!Αιτία?Το παιδί κυκλοφορούσε με μαχαίρι και έψαχνε να σκοτώσει την γιαγιά αλλά και την μαμά του!Τον πρόλαβαν και του πέταξαν το μαχαίρι από τα χέρια (ευτυχώς)…Η οικογένεια τώρα μετακόμισε στο σπίτι του (Β) παππού + γιαγιάς όπου και διαμένουν και πάλι όλοι μαζί (5 άτομα δηλαδή).
Θορυβημένοι η μητέρα πηγαίνει το παιδί στον Ψυχίατρο και σε ερώτηση του Ψυχιάτρου στον μικρό <πόσα άτομα βλέπεις να υπάρχουν σε αυτό το δωμάτιο?>,ο μικρός απάντησε πως έβλεπε 4 άτομα ενώ ήταν 3!Το παιδί έδειξε ουσιαστικά έναν 4ο άνθρωπο σε μια γωνία όπου φυσικά και δεν υπήρχε τίποτα!Η διάγνωση του Ψυχιάτρου ήταν φυσικά Σχιζοφρένεια και του έχει ξεκινήσει φάρμακα τα οποία όμως είναι για ενήλικες και υπάρχει φοβία για το πώς θα εξελιχθεί η υγεία του με την λήψη αυτών των φαρμάκων.Δυστυχώς δεν έχω πληροφορίες για το ποια είναι τα φάρμακα αυτά καθώς δεν μπορώ να έχω εύκολη απευθείας επικοινωνία με το ζευγάρι και ότι μαθαίνω είναι μέσω του γαμπρού μου και της μάνας μου.

Το θέμα τώρα είναι πως εδώ φαίνεται να συνυπάρχει Αυτισμός & Σχιζοφρένεια ταυτόχρονα.Είναι πιθανόν αυτό να ισχύει ή λέτε από την αρχή όλα τα συμπτώματα να ήταν της Σχιζοφρένειας?Θα μου πείτε πως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς τα περισσότερα φάρμακα είναι κοινά και στις 2 παθήσεις.
Από ότι πληροφορήθηκα κυριαρχούν κάποιες σκέψεις στο ζευγάρι παρόμοιες με εκείνες που έκανα κι εγώ ακούγοντας το περιστατικό.Δηλαδή για το αν πρέπει το παιδί να εγκλειστεί σε κάποιο ίδρυμα,έστω προσωρινά,καθώς ο φόβος κάποιας νέας επίθεσης στους γονείς του,δεν μπορεί να αποκλειστεί.Να τονίσω πως μαχαίρια,πιρούνια και λοιπά αιχμηρά αντικείμενα έχουν εξαφανιστεί από το σπίτι για λόγους ασφάλειας…Εσείς τι θα κάνατε??

Σταυρο, το περιστατικο που αναφερεις ειναι εξαιρετικα βαρυ. Εμεις δεν εχουμε τις γνωσεις εδω να εκφρασουμε αποψη, εδω κι εμεις απαντησεις ψαχνουμε.
Βρειτε εναν καλο ψυχιατρο και ακολουθειστε τις οδηγιες του. δεν μπορω να πω κατι αλλο.

Καλο ΚΟΥΡΑΓΙΟ στους γονεις και συγγενείς του παιδιού!

Αναρωτιέμαι αν η συμπεριφορά του παιδιού είναι αποτέλεσμα μόνο των προβλημάτων της υγείας του ή μήπως είναι και πρόβλημα διαπαιδαγώγησης και ορίων που θα πρέπει να θέτουν οι γονείς.
Επίσης, στο θέμα της σχιζοφρένειας μήπως υπάρχει κάποια κληρονομικότητα. Γιατί, για να καπνίζει η μητέρα στην εγκυμοσύνη της συνέχεια και να αφήνει το σάκχαρο ανεξέλεγκτο, φαντάζομαι οτι δεν πρέπει να ήταν και σε καλή ψυχολογική κατάσταση.
Χρειάζονται οπωσδήποτε βοήθεια από ειδικούς, όσο περισσότερη τόσο το καλύτερο.
Εκείνοι άραγε πώς διαχειρίζονται το θέμα του παιδιού; Έχει σημασία και η σχέση των γονιών μεταξύ τους καθώς και η γενική ατμόσφαιρα στο σπίτι.
Δεν μπορώ να φανταστώ σε τί είδους ίδρυμα θα μπορούσε να πάει το παιδάκι γιατί τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι και συνηθισμένες.
Για τί είδους ίδρυμα συζητάνε;

Kαλησπέρα Κασσάνδρα.
Αυτό που λες πρέπει να έχει βάση.Αλλά επειδή το παιδί από την γέννηση του αντιμετώπιζε προβλήματα θεωρήθηκε ως αιτία το εγκεφαλικό που υπέστη μετά την γέννησή του.
Τώρα όσον αφορά την αμέλεια της μάνας,ενδεχομένως να είναι λόγω κακής ψυχολογικής της κατάστασης,αλλά ίσως να είναι και λόγω άγνοιας (δύσκολο στις μέρες μας) ή και της άποψης:Έλα μωρέ,τι θα πάθει?Κι άλλες καπνίζουν και τα παιδιά τους είναι υγιέστατα!
Θα προσπαθήσω να μάθω κι άλλες λεπτομέρειες καθώς άλλαξε την αγωγή ο γιατρός και ευελπιστώ σε ανταπόκριση της αγωγής από το παιδί.

@Diana1982
Πράγματι αυτό που βιώνουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που περιτριγυρίζουν το παιδί,είναι πολύ δύσκολο.Έχουν άγχος για το οτιδήποτε.
Ελπίζω να έχω καλά νέα στο μέλλον....

@Μara.Z
Όντως αυτή η περίπτωση είναι πολύ δύσκολη και ακόμα δυσκολότερο να γνωρίζει κάποιος συμφορουμίτης κάτι παραπάνω.
Ελπίζω με τα νέα φάρμακα του Ψυχιάτρου,να υπάρξει βελτίωση...

Ευχαριστώ πάντως για τις απαντήσεις σας!!!

συμφωνω απολυτα με την μαρα.
θα ελεγα αντι να αναρωτιεσαι για τα ιατρικα στοιχεια, να ριξεις το βαρος της επιθυμιας σου να βοηθησεις, σε ερευνα για τον καλυτερο γιατρο, πιθανως παιδιατρο εξειδικευμενο σε διαταραχες? και να βοηθησεις προτεινοντας τον .

Καλησπέρα Stavros! Διάβασα το μηνύμά σου με ιδιαίτερη προσοχή. Δυστυχώς, η περίπτωση του παιδιού που περιγράφεις είναι εξαιρετικά δύσκολη. Τόσο ο αυτισμός, όσο και η σχιζοφρένεια είναι κληρονομικές διαταραχές, τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν οι σημερινές έρευνες.

Αυτό που με βάζει σε υποψίες ωστόσο είναι μήπως δεν έγινε σωστή διάγνωση εξ αρχής όσον αφορά στον αυτισμό. Με λίγα λόγια το παιδί να είχε εμφανίσει πρώιμα σημάδια σχιζοφρένειας, αλλά κανείς να μην μπορούσε να τα διακρίνει.

Πιστεύω πως το παιδί σαφέστατα έχει ανάγκη καθημερινής βοήθειας από το στενό οικογενειακό του περιβάλλον, όπως επίσης και η στενή παρακολούθηση από παιδοψυχίατρο ή αναπτυξιολόγο θα παίξουν σημαντικό ρόλο. Αν και δεν είμαι υπέρ του εγκλεισμού σε μια κλινική, πιστεύω πως αν οι επιθετικές τάσεις που εκδηλώνει το παιδί θέτουν σε κίνδυνο ολόκληρη την οικογένεια ίσως θα πρέπει και αυτό να συζητηθεί. Γενικά, η οικογένεια πρέπει να είναι σε συνεχή επικοινωνία με τους γιατρούς. Καλό κουράγιο ειλικρινά!!