Καλησπέρα.
Έχω ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή και θα ήθελα να ρωτήσω:
1. ποια είναι η καταλληλοτερη μορφή θεραπείας
2. Η ψυχανάλυση βοηθάει τον ασθενή με ιδψ;
Printable View
Καλησπέρα.
Έχω ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή και θα ήθελα να ρωτήσω:
1. ποια είναι η καταλληλοτερη μορφή θεραπείας
2. Η ψυχανάλυση βοηθάει τον ασθενή με ιδψ;
Η καλύτερη θεραπεία ειναι να εχει νόημα η ζωη μας, να περναμε καλα! Όπως λένε και οι ειδικοί, όταν κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, οι εμμονές μας υποχωρουν, ότι εμμονές κι αν είναι. Αντίθετα όταν δεν κάνουμε αυτά που θέλουμε και ακομα χειρότερα δεχομαστε καταπίεση, οι εμμονες μας πολλαπλασιαζοντε και γινονται ακομη πιο επιμονες. (Άρα η θεραπεια δεν εξαρταται μονο απο εμας, ειναι και θεμα περιβαλλοντος, αν μας καταπιεζει ή οχι, αν μας χαλαει την διαθεση ή οχι. Δεν νομίζω το πιεστικο περιβάλλον να δημιουργει την ΙΔΨ, σιγουρα όμως την αναζωπυρωνει.)
Σκεφτειτε το λίγο, αν εχω ότι θέλω από την ζωή μου, φίλους, σχεσεις, διασκέδαση, hobies, καθολου μοναξια ή ότι αλλο θελει ο καθένας και πεταω στα συνεφα, τι με νοιαζει μετα αν διπλοτσεκαρω ή τριπλοτσεκάρω την πόρτα, αν θα πλύνω 1,3 ή 13 φορές τα χερια, αν θα μολυνθω ή αν δεν θα μολυνθω - ας μολυνθώ κ ας πεθανω.. ή οποιοσδηποτε αλλος ψυχαναγκασμος. Αν περνεις ικανοποιηση οση θες απο τη ζωη σου, οι ψυχαναγκασμοι μπορει να σου φαινονται τοσο αστειοι, που μπορει να τους κανεις κ να γελας. Θα προστιμουσα να ειχα οτι ηθελα απο την ζωη μου και ας ειχα τους πενταπλασιους!
Οι ψυχαναγκασμοί δρούνε μόνο προς μια κατευθυνση, της δυστυχίας.
Όταν εισαι ευτυχισμενος δεν μπορουν να ενισχυσουν τον φαυλο κύκλο, δεν υπαρχει φαυλος κύκλος! Υπάρχουν αλλα δεν σε ρίχνουν, ειναι λιγότεροι και αδρανεις. Ειναι αυτο που λεμε μαθαινεις να ζεις με αυτους. Όταν εισαι δυστυχισμενος, καταπιεσμενος κ γενικα χανεις το νοημα, οι ψυχαναγκασμοι σε κανουν ακομη πιο δυστυχισμενο, τοσο που αναρωτιεσαι αν η αιτία της δυστυχιας σου ειναι αυτοι. Την επανατροφοδοτουν, όπως και το άγχος και σε κλείνουν μεσα στον κύκλο. Επειδη ειναι δυσκολο να σταματησουν οι ψυαχαναγκασμοι με αποφαση, καλυτερα να ψαχνουμε πραγματα που μας αρεσει να κανουμε. Θεμα διαθεσης ειναι η θεραπεια. Όταν κανουμε τις πραξεις που μας ανεβαζουν, αυτα που θελουμε, τοτε τους αγνοουμε και τους περιφρονουμε. Οταν δεν τις κανουμε, τότε κανουμε μονο τις πραξεις που μας ριχνουν, της ΙΔΨ.
τι ωραιο ειναι αυτο που ειπες..!ακριβως ετσι ειναι οταν περναμε καλα δε μας νοιαζει τιποτα...μπορουμε ομως να περναμε παντα καλα?Quote:
Originally Posted by Anti-pression
Όχι! Όπως ειπε κ ενα μελος εδω μεσα, η ευτυχια ειναι στιγμες. Δεν βρισκω ομως και καποιον αλλον τροπο που θα ηταν θεραπεια. Οι ψυχαναγκασμοι αλλαζουν μορφη. Ακομη κι αν καταφερεις να σταματησεις αυτους που εχεις, θα προκυψουν αλλοι, το μυαλο κολαει συνεχως. Ισως με ψυχοθεραπεια, οταν σταματησει ομως και αυτη, μετα απο καιρο παλι οι ψυαχαναγκασμοι πολλαπλασιαζονται. Οπως ειπες μπορουμε να περναμε παντα καλα; Ομοίως μπορουμε παντα να κανουμε ψυχοθεραπεια;Quote:
Originally Posted by eleni.p
Εκεινο που μπορουμε παντα να κανουμε ειναι να επιδιωκουμε να περναμε καλα. Δυσκολο, αλλες φορες θα αποτυχουμε, αλλες θα πετυχουμε. Το αποτελεσμα θα δειξει αν νικησαμε -'θεραπευτηκαμε' από την ΙΔΨ. Αν τα βαλεις κατω και δεις οτι στη ζωη δεν κανεις τιποτα που να σε ευχαριστει και οι ψυχαναγκασμοι σε θλιβουν και κανουν τη ζωη σου μαρτυριο, τοτε λες δεν αξιζει η ζωη με την ΙΔΨ. Αν δεις οτι κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν και γενικα περνεις πανω-κατω αυτο που θες απο τη ζωη, τοτε βαζεις τους ψυχαναγκασμους σε δευτερη μοιρα, και λες ετσι αξιζει. Μπορει να μην εισαι ευτυχισμενος αλλα κρατας μια ισορροπια που λες ναι ετσι την ζωη μπορω να την ζησω. Πλησιαζεις πιο κοντα σε αυτους που δεν εχουν το προβλημα και ειναι πιο ευτυχισμενοι, χωρις την προσπαθεια να απαλλαχτουν απο την ΙΔΨ.
Εξηγησα πιο πανω ότι οι ψυχαναγκασμοι έχουν δυο πρόσωπα. Μπορείς να τους βλέπεις σαν φοβητρο, να τους κανεις και να σε θλιβουν ή μπορεις να τους βλέπεις σαν παιχνίδι, να τους κανεις και να γελάς. Αναλογως την διαθεση σου. Την οποια ομως θα προσπαθεις να την ανεβασεις κυρίως με αλλους τροπους για να πετυχεις το δευτερο, και λιγοτερο προσπαθωντας να κοψεις τους ψυχαναγκασμους.
Τελικά η ΙΔΨ θεραπεύεται ή μιλαμε απλα για διαχείριση;
Διαβαζω σε άρθρα, blog, foroum κλπ οτι στην καλύτερη των περιπτώσεων ενα 80% διαχειριζεται τις ιδεοληψίες και φοβιες.
Αρα, θα ζουμε με αυτο, δεν θα γινουμε ποτέ εντελως καλα. Δεν υπαρχει ιαση, σωστα;
Διαχειρίζεται! Είχα γράψει παλιά για μια καλή μέθοδο, σ' αυτή την ενότητα (ΙΨΔ), την οποία δοκίμασα, και αξιολόγησα ως πολύ αποτελεσματική, της "εσωτερικής παρατήρησης'. Όμως μετά διαπιστώνω πόσο βαρυφορτωμένοι είμαστε (είμαι) με απωθημένα. Καμιά μέθοδος δεν τα διώχνει παρά μόνο το πως αντιμετωπίζω όλες τις προκλήσεις στη ζωή μου απ εδώ και μπρος. Τί δηλαδή κανω κάθε φορά που μου παρουσιάζεται κάτι που στην ουσία αποτελεί ίδια ή παρόμοια κατάσταση με αυτήν που μου είχε δημιουργήσει στο παρελθόν απωθημένα. Τα περί συγχώρεσης δεν περπατάνε στο κεφαλι μας ως θεραπευτικό μέσο.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
γενικα η θεωρια λεει να εντοπισεις τις αρνητικες σκεψεις που σου προκαλουν αγχος και να τις δουλεψεις, να τις αντικαταστησεις με θετικες κλπ.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Θελεις να γινεις πιο συγκεκριμενη στους καταναγκασμους που εκδηλωνεις? και τους εκδηλωνεις ποτε? παντα οταν κανεις κατι ή οταν κανεις κατι συγκεκριμενο??
Με προβληματιζει πως ελεγχουμε τους καταναγκασμους οταν ειμαστε στη φαση επιτευξης ενος στοχου... πχ εγω τωρα προσπαθω να τελειωσω μια εργασια, και εχω υπολογισει οτι πρεπει να διαβαζω/κατανοω καθε μερα γυρω στις 100 σελιδες απο την υλη που εχω. Καποια sos που πρεπει να αφομοιωσω τα διαβαζω αναγκαστικα 5 φορες, αλλα παλευω να τα περιορισω σε αυτο τον αριθμο και μονο, γιατι αλλιως θα με παρει και θα με σηκωσει...
Πιεζομαι να διαβασω ενα 8ωρο, πιεζομαι να παω γυμναστηριο, τρεχω να προλαβω και τις υπολοιπες υποχρεωσεις, ενα μυαλο το εχω, πως να τα θυμαμαι ολα? οποτε βλεπω τους καταναγκασμους (που ελεγχω και δεν με εμποδιζουν, αντε το πολυ να αργω) σαν μεσο πειθαρχιας στο προγραμμα που πρεπει να τηρησω για να πετυχω το στοχο.
Με αλλα λογια, αν στοχευσεις να τρεξεις μαραθωνιο, δεν μπορεις να ζεις και να δουλευεις σα να προκειται να κανεις περιπατο,, διοτι απλα θα αποτυχεις.
Ειχα μια συζητηση με μια ψυχολογο, η οποια μου ειπε οτι στην πραγματικότητα ολοι φερουμε γονιδιακά λίγο πολυ απ'ολες τις "παθολογίες" . Κι οτι αναλογα με διαφορους παραγοντες απο κληρονομικους μεχρι περιβαλλοντικους, αναπτύσσουμε στην πορεία της ζωης μας καποια ή κάποιες παθογένειες.
Στην ουσία αυτες δεν θα φυγουν ποτέ με την εννοια που το επιδιώκουμε και πασχιζουμε εμεις να μαθουμε.
Μεσα απο θεραπείες θα διαχειριστούμε την όποια μας προβληματικη κατασταση και θα ριξουμε τα επίπεδα παθογένειας και δυσλειτουργίας ουτως ωστε να ζησουμε πιο ισορροπημένα.
Nεφελη, στην καθημερινοτητα σου δηλαδη συγκεκριμενα τι κανεις?? σε ειχα ξαναρωτησει αλλα για να καταλαβω χρειαζομαι μια απαντηση πιο συγκεκριμενη.
Ας πουμε οτι σε λιγο πας για υπνο πχ. Αν δεν πλυνεις τα χερια σου 5 φορες και δεν τα απολυμανεις, δεν πεφτεις στο κρεβατι?
Ναι. Εχω συνεχως την αισθηση οτι κάτι με μολυνε, οπότε το τελετουργικο λεει: να βαλω οινόπνευμα (μονο δεν το εχω πιει ακομα),να πλυνω χερια κι αν δεν ηρεμησω να πλυνω και τα ρούχα και να καθαρίσω όπου ακουμπησα.
Εχω πεταξει τσαντες, παπούτσια και ρουχα επειδή δεν θα καθαριζονταν...
Υποφέρω...
Στο λεωφορειο που μπαινεις, τι κανεις???
Υποφερω.
Δεν ειναι μονο το λεωφορείο, είναι ολα. Το μετρό, το αυτοκίνητο, το εξω, το μεσα, τα πάντα.
Συμφωνώ με αυτό! Πράγματι η ευτυχία απωθεί τους ψυχαναγκασμούς στο περιθώριο της μνημης. Τότε η ανακληση τους γινεται αραιότερα και με λιγοτερη ένταση συναισθημάτων και διάρκειας.Quote:
Originally Posted by Anti-pression
Ενώ η δυστυχία τους φερνει στο προσκήνιο της μνήμης. Η σκεψη εχει την ταση τη δυστυχία του τωρα να την συνδεει με δυσαρεστες καταστασεις του παρελθοντος στις οποιες αναζηταει την αιτια της τωρινης δυστυχίας και ετσι ενδυναμωνει τα υπάρχοντα απωθημένα, φτιαχνει φανταστικα δυσαρεστα σεναρια συνδυαζοντας το παρελθον και το παρον και ετσι ενδυναμωνει τους ψυχναγκασμούς.
Κάντε ότι μπορείτε για να στε ευτυχισμένοι στο σήμερα, ειναι από τα καλύτερα φαρμακα κατα των ψυχαναγκασμών. Ιδιως κάντε αυτα που σας φοβίζουν κι αυτα που στερηθηκατε. Τοτε το μυαλο σας θα εχει θετικες αναμνησεις, οι οποίες πέραν του ευχάσριστου που προκαλει η ανακληση τους απο τη μνημη, εχουν την ταση να μειωνουν το πεδιο των ψυχναγκασμων στο μυαλο και να αποτελουν στο εξης πηγη αντλησης ψυχικής δυναμης.
Νεφελη εχω πεταξει τσαντα καινουρια γιατι νομιζω πως δεν θα με αφηνε να αναπνευσω γιατι το δερμα της μυριζει, δεν βαζω οινοπνευμα το φοβαμαι βαζει ο πατερας μου και του λεω σταματα αλλαζω θεση στο θεατρο, στο σινεμα αν μια κυρια φορα αρωμαQuote:
Originally Posted by Nefeli28
Καλησπερα.Σε ενα βαθμο εχω και εγω ΙΔΨ και επισκεφθηκα εναν ψυχολογο για διαφορετικο λογο ,παρολα αυτα προφανως δουλεψαμε πανω σε αυτο το κομματι.Απο την εμπειρια μου με τις ΙΔΨ αυτο που εχω καταλαβει ειναι αρχικα να μιλησεις με καποιον ειδικο για μερικες φορες η κ πολλες αναλογα με το προβλημα για να σου δωσει μια κατευθυνση στο πως να αρχισεις να σκεφτεσαι τις κακες καταστασεις διαφορετικα απο πριν.Νομιζω ειναι λιγο σαν ασκησεις στο οτι θα πρεπει επεμβαινεις λογικα στο να μην σε καταβαλει ο φοβος σου.Θελει δουλεια και παιρνει αρκετο καιρο αλλα σιγα σιγα βελτιωνεσαι.Εμενα αυτα που με βοηθανε γενικα στην ολη φαση ειναι 2 κομματια..ΤΟ ενα ειναι σχετικα με τον ιδιο το ΙΔΨ και να εκλογικευω το φοβο, σιγα σιγα να με εκθετω σε αυτον αλλα οχι με μαζοχιστικο τροπο διαπιστωνοντας στην τελικη οτι δεν επαθα κατι, και οταν ειμαι στις καλες μου απλα να δεχομαι και να αδιαφορω για τις ιδεοψυχαναγκαστικες σκεψεις μου (γιατι παντα 8α ερχονται).ΔΕυτερο κομματι ειναι το προσωπικο, δηλαδη να βαζω μικρους στοχους και να τους πετυχαινω , πχ με καποια δουλεια , χομπυ οτι θες, γιατι οσο τα εχω καλα με εμενα μειωνονται και οι σκεψεις και οι φοβικες στιγμες,Τελος και το να βρεις ποια πραγματα κανεις σε αγχολυτικη βαση (αυτα π κανεις για να ξεφυγεις απο τις σκεψεις σου ,εθισμοι,πχ υπολογιστη, ποτο,τζογος οτι εχει ο καθενας) και να τα περιορισεις.Η φαση θελει κοπο αλλα ανταμοιβεσαι και παντα να σκεφτεσαι αυτα που σ αρεσουν και να τα κυνηγας.