Originally Posted by
Nefeli28
Έχω ΊΔΨ από τα 10 μου και είμαι 35.
Κυρίως Ιδεοληψίες και καταναγκασμους σχετικά με αρρώστιες και μικρόβια. Πλυσίματα και οινόπνευμα παντού.
Πριν 2 χρόνια μετά από μια πολύ δύσκολη και στρεσογονο κατάσταση στη δουλειά η διαταραχή χτύπησε κόκκινο. Η ζωή μου έγινε εντελώς δυσλειτουργικη.
Τότε επισκέφτηκα τον εν λόγω ειδικό.
Τίποτα δεν ήταν ξεκάθαρο και η όλη εμπειρία μαζί του ιδιαίτερη και παράξενη.
Δεν "πήγαινε " τους ψυχολόγους, δεν ακολουθούσε συγκεκριμενες μεθόδους, μου έλεγε ότι κάνουμε ομοιοπαθητικη ψυχολογία, μου μιλούσε με λεπτομέρειες για πολύ προσωπικά του θέματα, έβριζε τη τη θρησκεία που πιστεύω, έλεγε ότι με χειροτερεύει για να γίνω καλύτερα (τα ομοιοπαθητικα που λεγαμε), ενώ είχαμε συμφωνήσει κάποια πράγματα (πχ να πηγαίνω 1 φορά την εβδομάδα ) όταν έπαθα τρελή εξάρτηση μαζί του και ήθελα να τον βλέπω πιο συχνά, δεν με εμπόδιζε, με αποτέλεσμα να κάνουμε διπλές και τριδιπλες συνεδρίες μέσα στη βδομάδα. Υπήρχεμεγάλη και συχνή επικοινωνία μεταξύ μας μέσω email.
Πριν 4 μήνες με παρέπεμψε σε φίλο του συμπεριφοριστη αλλα: την άλλη μέρα το πήρε πίσω και όταν τελικά ξανά άλλαξε γνώμη κι είπε να το κάνω, πήρα τηλ τον συμπεριφοριστη και αρνήθηκε να κάνει κάτι μαζί μου όταν άκουσε από ποιον ερχόμουν....
Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Είπα κάτι συμβαίνει εδώ πέρα. Δεν είναι φυσιολογικά όλα αυτά. Κι έτσι πριν 2 μήνες πήρα την απόφαση να διακόψω τη θεραπεία μου με αυτόν. Ήμουν εκεί σχεδόν 2 χρόνια.
Είμαι σε άθλιο σημείο γιατί δεν μπορώ να διαχειριστώ τις ενοχές μου οι οποίες έχουν φουντώσει. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν ενώ εγώ αποφάσισα να φύγω. Νομίζω πως εγώ φταίω για όλα. Πως εγώ δεν ήμουν ικανή, εγώ δεν τον κατάλαβα, εγώ δεν έκανα κουράγιο και υπομονή.
Νιώθω πολύ βαριά μέσα μου όλη αυτή την κατάσταση γιατί εγώ πήγα εκεί για να βοηθηθω και βγήκα χειρότερη από πριν. Πλήρωσα έναν "ειδικό " για μια δουλειά που δεν έγινε ποτέ.
Στην τελευταία συνεδρία με απαξιωσε, με ειρηνευτηκε και μου άνοιξε την πόρτα να φύγω με ένα νεύμα του κεφαλιού.
Έμαθα ότι έβλεπε άτομο της οικογένειας μου κρυφά από μένα παράλληλα .
Δεν μπορώ να δεχτώ αυτό όλο τον παραλογισμό με τίποτα.
Δεν ξέρω τι να κάνω και που να στραφώ...