Γενικευμένη αγχώδεις διαταραχή και συμπτώματα Κατάθλιψης
Καλησπέρα σε όλους,
Μιας και τελευταία έχω διαβάσει άπειρες φορες θεματα σχετικά με τα οποία με αφορούν είπα και γώ να πω συνοπτικά την ιστορία μου.
Είμαι 25 χρονών και γενικά απο τα παιδικά μου , εφηβικά μου και φοιτητικά μου χρόνια δεν μπορώ να θεωρήσω ότι ούτε πέρασα δύσκολα ούτε αγχωνομουν υπερβολικά για κάτι.΄Την σχολή μου στο πολυτεχνείο την έβγαλα σχετικά γρήγορα και εύκολα και σαν φοιτητής γενικά έζησα πολύ ομορφα(btw μακριά απο το σπίτι μου σε επαρχία) με πολύ ευχάριστες εμπειρίες.
Όλα ξεκίνησαν μετα την εκπλήρωση της στρατιωτικής μου θητείας (Αυγουστος 2016) .Με το που επέστρεψα πίσω στην Αθήνα στο πατρικό μου(μετα απο 7 χρόνια πάλι με πατέρα και μητέρα) όλα μέσα μου άρχισαν να αλλάζουν.΄Ήμουν στα τελευταία με την κοπέλα μου λόγω απόστασης , πολλοί φίλοι μου παιδικοί είχαν φύγει εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη και γενικά το γεγονός που επέστρεψα στην 'ιδια πολη μετά απο πολλά χρόνια με επηρεασε αρκετά.
Στα αρχικά στάδια απλά ξυπνούσα με ενα αίσθημα θλίψης , ενα αισθημα μοναξιας.Δεν με επηρεαζε τπτ αλλο παρα το πώς θα μπορούσα να δημιουργήσω νέους κύκλους παρεών , κοίταζα συνεχώς το τηλέφωνο για να δώ αν είναι online η πρώην μου (μιας και δεν ειχε τελειώσει οριστικά ακόμα) καθώς έστελνα σε πολλά ατομα απο το παρελθόν να βρεθούμε και να τα πομυ.
Ξαφνικα λίγες μέρες πριν πάρω την άδεια απολύσεως από ένα περιστατικό αγχους στην υπηρεσία μου ως στρατιωτης , το ίδιο βράδυ αρχισαν ολα.Ήταν 7 αυγούστου που ξεκινησε η πρώτη μέρα αυπνίας .Όσο συνέχιζαν οι μέρες πρίν φύγω για διακοπές και πάω να δώ για τελευταία φορα την πρώην μου οι αυπνίες γίνονταν ολο και πιο εντονες.Δεν το χα συνδιάσει με τπτ αλλο .Λέω περιστασιακό ήταν θα περάσει.Και όμως πάω διακοπές στην πρώην μου και εκει δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καμία μέρα μέσα σε 4 μέρες που μουν εκει.Η αυπνία ήταν τρομαχτικά εντονη αλλα δεν συνοδευόταν απο κάτι αλλο.Απλά ξυπνούσα και δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ.
Και εκει που ειμαστε μια μέρα παραλία ξεσπάει η πρώτη μου κρίση πανικού.Μια αισθηση οτί πνίγομαι και οτι δεν μπορώ να αντεξω ακόμα.Η πρώην μου ήδη ξενερωμένη απο την κατασταση μου και απογοητευμένη που τις χάλασα τις διακοπές με οδήγησε να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να γυρίσω πίσω στην πόλη μου.Εκει λοιπον αρχισαν όλα.
Αυπνίες, εντονα νεύρα , μια τάση να μην θέλω να κάνω τπτ απολύτως μια τρομαχτική κατασταση να μην μπορώ να μιλήσω σε άνθρωπο , να τα αισθάνομαι ολα γύρω μου 'κενα'.Φοβισμένοι οι γονείς μου κατευθείαν με πάνε σε ενα Ψυχιατρ.Μετα απο την πρωτη συνάντηση ο Γιατρός μου διέγνωσε ΓΑΔ λόγω προσαρμογής και οτι αυτό θα χρειαζόταν φαρμακευτική αγωγή.Αρχικά την αρνήθηκα αλλα έπειτα αναγκαστικά την ακολούθησα καθως οι αυπνίες μου δεν μου επετρεπαν να μπορώ να σταθώ όρθιος.Αρχικά πήρα Effexor μαζι με Xanax τα οποία ουσιαστικά μου τα έδινα το βράδυ για να μπορέσω να κοιμηθώ.Παρόλα αυτά όυτε με 1 mg xanax το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ πάνω απο 4 ωρες και μετα πήγα σε Remeron.Σιγα σιγα όσο περνούσε ο καιρός υπήρχε μια αισθητή αλλαγη στην διάθεση προς το καλύτερο αλλα το αγχος παρεμενε.Ελεγα στον ευατό μου και στους γόνεις μου οτι είμαι αχρηστος , υπερευαίσθητος και με φοβους ευθυνών.Ελεγα στον ευατό μου δεν μπορώ να δουλέψω, δεν μου αρεσει τπτ , και είμαι καταδικασμένος να ζήσω μέσα στην μιζέρια τπτ δεν θα ναι ίδιο όπως παλια.
Οι γόνεις μου είχαν τρελαθεί (και με το δίκιο τους καθώς τους είχα ο ίδιος τρελάνει). Αυτό ειχε σαν αποτελεσμα να προσπαθώ να δείχνω οτι κάνω ενέργειες τύπου να στελνω βιογραφικα σε εταιρίες για να τους ευχαριστίσω(αν και πραγματικά μέσα μου δεν ηθελα κάτι τετοιο καθως ήμουν πολύ μπερδεμένος εσωτερικα).Με την πρώτη συνέντευξη που έκανα ,σε μια πολυεθνική μάλιστα εταίρια , ενω έφυγα ανακουφισμένος οτι δεν με πήρανε, αλλα τουλάχιστον προσπάθησα, την επόμενη μέρα με πήραν τηλέφωνο οτι θα θελαν και μια δευτερη συνάντηση.Για να μην πολυλογώ η εταιρία με προσέλαβε και απο τότε για 2 τώρα εβδομάδες που μαι και καλά σε εκπαίδευση εχω πραγματικά φτάσει στο ζενιθ του αγχους.
Σκέψεις συνεχόμενες , ωρες ατελείωτες στο κρεβάτι απομόνωση είναι τα πράγματα που με χαρακτηρίζουν.Κάθε στιγμή νιώθω μουδιασμένος και καθε βράδυ βλέπω ονειρα με εικόνες απο πρόσωπα του παρελθόντος οπου καταλήγουν σε υπνική παράλυση(Νομίζεις οτι είσαι ξύπνιος αλλα δεν μπορείς να κουνηθείς).Τρελό στρες ξηροστομία διαφοροι τύποι πόνων τσουξιμο ματιών ιδρωμένα ,χέρια σε σωματικό επιπεδο και απαισιοδοξια και φόβο αποριψης σε ψυχολογικό.Γενικα έχει γίνει ένα τσίρκο ο εγκεφαλος μου οπου πραγματικά με έχει ανυσηχήσει ΄πάρα πολύ.Νιώθω οτι δεν θα καταφέρω ποτε να ξαναγίνω καλά.Σκέφτομαι το παρελθόν μου και λέω πόσο ωραία ήταν τότε και δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναζήσω κάτι τέτοιο.Σύντομα θα με καταλάβουν στην δουλεια και θα με απολύσουν και έπειτα θα είμαι επίσημα ένας αποτυχημενος.
Συνεχεια κατηγορώ τον ευατό μου και λεω απο μέσα μου.Μήπως τα αξίζω ολα αυτά? Μήπως ήμουν πολύ καλομαθημένος πάντα και με υψηλές απαιτήσεις?Μήπως είμαι εγώ υπεύθυνος για ολα που μου συμβαίνουν? Μέχρι εναν βαθμό το χω αποδεχ΄θεί καθώς πάντα φοβόμουν να πάρω αποφάσεις και να αναλάβω ευθύνες και ουσιστικά το βλέπω σαν τιμωρία του ίδιου μου του ευατού.
Απλά θέλω να ζήσω σαν νορμάλ άνθρωπος τπτ αλλο παραπάνω .Τι μπορώ να κάνω?Είναι σωστό που προσπαθώ να κάνω αυτοκριτική και να κατηγορώ τον εαυτό μου ?
Συγνώμη για το μακροσκελες ,και σε πολλούς κουραστικό κείμενο αλλα με έκανε να αισθανθώ καλύτερα.
Υ.Σ -> Πριν λίγες μέρες απο εξετάσεις αίματος βγήκε ότι εχω υποθυρεοειδισμό.
