Παρανοικη συμπεριφορα-αδιαγνωστη..

Καλησπέρα. Μολις ανακαλυψα αυτό το forum και αποφασισα να συζητησω ένα θεμα το οποιο υποθετω θα απασχολησει και αλλους που εχουν βρεθει σε αναλογη θεση και εχουν ερθει αντιμέτωποι με το διλημμα : should i stay or sould i go? αναφορικα με καποιον που αγαπησαν και ερωτευτηκαν...εκαναν σχεση...και στην πορεια εμφανιστηκαν συμπεριφορές περιεργες...τις οποιες προσπαθουν από μονοι τους να τις κατανοησουν η να τις καταλαβουν... αναφέρομαι σε περιπτώσεις οπου το ατομο που μαλλον πασχει από καποιας μορφης παρανοικης συμπεριφορας...αλλα το ιδιο δεν παραδεχεται τιποτα...αντίθετα στελνει εσενα σε γιατρους...οι δικοι του δεν συζηταν το θεμα..τα ριχνουν όλα στην ιδιαιτεροτητα και το στρες...και δεν εχεις αλλους γνωστους του να ρωτήσεις...να μαθεις...οποτε αναγκαζεσε να παιξεις τον ψυχαναλυτή και ναψαχνεις ότι πληροφορια μπορεις να βρεις στο ιντερνετ και λανθασμένα προφανως να κανεις διαγνώσεις...πιο συγκεκριμενα...μιλαμε για ατομο...ιδιαιτερα ευφυη..εξυπνο...με χιουμορ...τρυφερο...των σχεσεων...γλυκο..γοητευτικο. ..που σε εκανε να πιστεψεις ότι σε θελει για ολη του τη ζωη... τοτε ποιο είναι το πρόβλημα?...όλα αυτά όταν όλα είναι ομορφα...όταν με το παραμικρο χαλαει το κλιμα (ανθρωποι ειμαστε κι εμεις ειμαστε με τις μερες μας εχουμε και τα δικα μας)..νιωθει ότι απειλείται...και αλλαζει... δηλαδή?...δηλαδή....παμε λοιπον στην μαυρη σελιδα...
χειριστικη συμπεριφορα,τον ενοχλεί να βλέπεις φιλους,τον ενοχλεί να πηγαίνεις να βλέπεις μονη σου την οικογενεια σου,γραφεις μνμ στο κινητο?θεωρει ότι τον απατας..η δεν τον θες...γενικα θες οποιον άλλο συναντάς υποτίθεται,και υποτίθεται ζηλευει τους πρωην σου με τους οποιους δεν εχεις καμια επαφη,ενώ αυτό κραταει επαφη με τις πρωην του..και ξαφνικα όταν χαλαστηκε από κατι μεταλλαχτηκε: σκυθρωπιασε το προσωπο σου,σου ειπε εχει κανει εγκληματα,σου ειπε είναι κακος,εγινε επιθετικος,πηγε να σε χτυπησει..τελικα σε χτυπησε,σε τρομαξε...και μετα από λιγα λεπτα όλα οκ...σου ζητησε συγνωμη και σε πηρε αγκαλια.εσυ τρόμαξες. ειπες δε θα ξανασυμβει...και ξανασυναιβει... ...αναρωτιεσε παιρνει χαπια?...περιεργα ωραρια υπνου..απαγορευση αλκοολ...αργει σε ραντεβού ωρες...ερχεται αργα... προσπαθεις να βγαλεις ακρη...λες οκ με εσπρωξε αλλα δε με αφησε σημαδι... μετα ξαναγινεται... μετα κατηγορει εσενα...σε λεει αρρωστη... σε υποτιμάει με λεξεις... και χωριζεις...και σε ψαχνει...και σπαει η καρδια σου που δεν του μιλας... και λες ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? ...αφου ο ιδιος δεν παραδεχεται ποτε ότι εχει κατι... και ανακαλύπτεις ότι σου εχει πει ψεμματα για τη ζωη του...και εξακολουθεις να αναρωτιεσε αν πρεπει να μεινεις και να το παλεψεις η να μεινεις μονη να πενθεις....δεν ξερεις τι είναι καλυτερο για εσενα αλλα και για εκεινον.... ευχαριστω! : (

Αναφερεις συμπεριφορες οι οποιες σιγουρα σε στεναχωρουν αλλά αναρωτιεσαι ταυτοχρονα εαν αξιζει να περιμενεις πως θα αλλαξει κατι ;
Το να ασκει σωματικη βια και λεκτικη καποια στιγμη δεν νιωθεις πως θα σε "νεκρωσει" ψυχολογικα ;
Τα θετικα στοιχεια του ποια ειναι ;

Quote:

---

Originally Posted by personalmatter

Καλησπέρα. Μολις ανακαλυψα αυτό το forum και αποφασισα να συζητησω ένα θεμα το οποιο υποθετω θα απασχολησει και αλλους που εχουν βρεθει σε αναλογη θεση και εχουν ερθει αντιμέτωποι με το διλημμα : should i stay or sould i go? αναφορικα με καποιον που αγαπησαν και ερωτευτηκαν...εκαναν σχεση...και στην πορεια εμφανιστηκαν συμπεριφορές περιεργες...τις οποιες προσπαθουν από μονοι τους να τις κατανοησουν η να τις καταλαβουν... αναφέρομαι σε περιπτώσεις οπου το ατομο που μαλλον πασχει από καποιας μορφης παρανοικης συμπεριφορας...αλλα το ιδιο δεν παραδεχεται τιποτα...αντίθετα στελνει εσενα σε γιατρους...οι δικοι του δεν συζηταν το θεμα..τα ριχνουν όλα στην ιδιαιτεροτητα και το στρες...και δεν εχεις αλλους γνωστους του να ρωτήσεις...να μαθεις...οποτε αναγκαζεσε να παιξεις τον ψυχαναλυτή και ναψαχνεις ότι πληροφορια μπορεις να βρεις στο ιντερνετ και λανθασμένα προφανως να κανεις διαγνώσεις...πιο συγκεκριμενα...μιλαμε για ατομο...ιδιαιτερα ευφυη..εξυπνο...με χιουμορ...τρυφερο...των σχεσεων...γλυκο..γοητευτικο. ..που σε εκανε να πιστεψεις ότι σε θελει για ολη του τη ζωη... τοτε ποιο είναι το πρόβλημα?...όλα αυτά όταν όλα είναι ομορφα...όταν με το παραμικρο χαλαει το κλιμα (ανθρωποι ειμαστε κι εμεις ειμαστε με τις μερες μας εχουμε και τα δικα μας)..νιωθει ότι απειλείται...και αλλαζει... δηλαδή?...δηλαδή....παμε λοιπον στην μαυρη σελιδα...
χειριστικη συμπεριφορα,τον ενοχλεί να βλέπεις φιλους,τον ενοχλεί να πηγαίνεις να βλέπεις μονη σου την οικογενεια σου,γραφεις μνμ στο κινητο?θεωρει ότι τον απατας..η δεν τον θες...γενικα θες οποιον άλλο συναντάς υποτίθεται,και υποτίθεται ζηλευει τους πρωην σου με τους οποιους δεν εχεις καμια επαφη,ενώ αυτό κραταει επαφη με τις πρωην του..και ξαφνικα όταν χαλαστηκε από κατι μεταλλαχτηκε: σκυθρωπιασε το προσωπο σου,σου ειπε εχει κανει εγκληματα,σου ειπε είναι κακος,εγινε επιθετικος,πηγε να σε χτυπησει..τελικα σε χτυπησε,σε τρομαξε...και μετα από λιγα λεπτα όλα οκ...σου ζητησε συγνωμη και σε πηρε αγκαλια.εσυ τρόμαξες. ειπες δε θα ξανασυμβει...και ξανασυναιβει... ...αναρωτιεσε παιρνει χαπια?...περιεργα ωραρια υπνου..απαγορευση αλκοολ...αργει σε ραντεβού ωρες...ερχεται αργα... προσπαθεις να βγαλεις ακρη...λες οκ με εσπρωξε αλλα δε με αφησε σημαδι... μετα ξαναγινεται... μετα κατηγορει εσενα...σε λεει αρρωστη... σε υποτιμάει με λεξεις... και χωριζεις...και σε ψαχνει...και σπαει η καρδια σου που δεν του μιλας... και λες ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? ...αφου ο ιδιος δεν παραδεχεται ποτε ότι εχει κατι... και ανακαλύπτεις ότι σου εχει πει ψεμματα για τη ζωη του...και εξακολουθεις να αναρωτιεσε αν πρεπει να μεινεις και να το παλεψεις η να μεινεις μονη να πενθεις....δεν ξερεις τι είναι καλυτερο για εσενα αλλα και για εκεινον.... ευχαριστω! : (

---

Τώρα έπεσες διάνα! Ακριβώς ίδια ιστορία αν εξαιρέσω τη σωματική βία.
Κι όλα αυτά που περιγράφεις, ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη να μην ξέρεις από που σου ήρθε! Να τον ρωτάς τι έπαθε, γιατί δεν έχεις ιδέα, και να θυμώνει κι άλλο γιατί θεωρεί οτι τον δουλεύεις μες τα μούτρα του και κάνεις την ανήξερη, εσύ όμως να είσαι όντως ανήξερη!
Να γίνεται απόλυτα χειριστικός, αλλά να κατηγορεί εσένα για χειριστική, να σου βάζει λόγια στο στόμα που δεν είπες ποτέ, δεν σκέφτηκες καν και μετά να καταλαβαίνεις ότι είναι προφανώς δικές του σκέψεις που προβάλει σε σένα.
Να βλέπεις οτι δεν είναι καλά, αλλά αυτός να λέει σε σένα οτι δεν είσαι καλά και οτι χρειάζεσαι βοήθεια... και να χάνεις το μυαλό σου!
Και μετά από λίγο, σαν να μην έχει ειπωθεί τίποτα από όλα αυτά, λες κι όλος του ο θυμός κι ο πόνος εξανεμίστηκαν, να σε αγκαλιάζει και να σου λέει πόσο σε αγαπάει! Και να γίνεται ο πιο τρυφερός κι ο πιο γλυκός και δοτικός άνθρωπος που υπάρχει.

Ακριβως επειδή ασκει λεκτικη και κατά καιρους προσπαθεια σωματικης βιας..εχω νεκρωθεί συναισθηματικα και με βαρια καρδια αποφασισα να κοψω.. Το θεμα είναι ότι μονο όταν "απειλείται" κατά καποιο τροπο βγαζει αυτή τη συμπεριφορα...όταν νιωθει ότι δεν τον αγαπας και ότι δεν τον θες.. αν του δειξεις αγαπη σου δειχνει αγαπη. Οποτε νιωθω και ενοχη ότι θα μπορουσα να είμαι πολύ καλη μαζι του και να περιορισω αυτές τις συμπεριφορές... νιωθω σαν να ανακαλυψα ότι είναι αρρωστος και να τον παρατησα...σαν να τον απογοητευσα... μπορει να ρισκαρει όμως κανεις να μεινει με έναν τέτοιον ανθρωπο όταν η συμπεριφορα του είναι απροβλεπτη και ισως και ο ιδιος δεν την ελεγχει. δεν εχει αισθηση της δυναμης του. θα εδινα τα παντα να ηξερα τι ειχα...αλλα δεν παιζει...όταν προσπαθησα να του πω να παει καπου η να μου πει αν εχει παει... μου ελεγε απίστευτα πραγματα.. ελεγε ότι εγω είμαι τρελη..και παιρνω φαρμακα ..και θα μπορουσα να σκοτωσω το παιδι αν εμενα εγκυος... κτλ... και αλλα ακραια... και ασχημα... και μετα από 5 λεπτα αφου τον εδιωξα μου εστελνε φιλακια...και δεν αντεξα και εφυγα. αλλα ακομα λυπαμε...είναι πολύ περιπλοκο τελικα το συναισθηματικο μπλέξιμο... δηλαδή αυτοι οι ανθρωποι δεν αξιζουν την αγαπη?...κανω τέτοιες σκεψεις...γιατι πηγα σε ειδικο και μου ειπε να φυγω...ηταν καθετη...και το εκανα... και τωρα νιωθω πολύ ασχημα...

ναι ναι..ετσι ακριβως... αλλα επιπλέον....η εμμονη με την "εγκληματολογικη" ορολογια...όταν του γυριζε το μυαλο....είναι τρομακτικη...σαν να παιζεις ξαφνικα σε θρίλερ και να μην ξερεις αν πρεπει να χειροκροτήσεις στο τελος της ταινιας... η αν είναι αληθεια όλα αυτά... και πρεπει να σοκαριστείς...

Κι εγώ συναισθηματικά κι ερωτικά νέκρωσα, αλλά μπήκα στο λούκι να το παίξω μητέρα τερέζα στην αρχή νομίζοντας οτι μπορώ να τον βοηθήσω. Ένιωσα ακριβώς όπως περιγράφεις, οτι τον εγκαταλείπω στην αρρώστια του. Σκεφτόμουν "αν είχε καρκίνο θα τον άφηνα;" κι ένιωθα απίστευτα ένοχη!
Και ναι, ούτε ο δικός μου είχε αίσθηση της δύναμης του ή του φόβου που μου προκαλούσε. Όταν μετά από ένα ξέσπασμα του, του είπα οτι τον είχα φοβηθεί, οτι είχα φοβηθεί οτι μπορεί να μου έκανε και κακό, του φάνηκε αστείο! Δεν μπορούσε να το διανοηθεί καν, πόσο τρομακτικός γινόταν εκείνες τις στιγμές. Σε άλλες στιγμές βέβαια, παραδέχτηκε οτι θέλησε να με τρομάξει. Ατέλειωτες αντιφάσεις....

Όντως μόνο όταν απειλείται γίνεται έτσι, αλλά πότε απειλείται τελικά κι από τι; Ο εχθρός είναι καθαρά στο μυαλό του, δεν εξαρτάται από τις δικές σου κινήσεις. Εμένα μπορεί να μου τηλ μέσα στη νύχτα πχ και να με κατηγορούσε οτι είμαι στο τάδε μέρος με τον τάδε και εγώ ήμουν σπίτι μου και κοιμόμουν! Κι όταν του λεγα, ωραία θα σου ανοίξω τη κάμερα στο κινητό να δεις ότι είμαι σπίτι, έλεγε δεν θέλω να δω τίποτα! Σα να έτρεμε στην ιδέα οτι μπορεί όλα αυτά να ήταν απλά στο μυαλό του που θα σήμαινε οτι έχει πρόβλημα και πρέπει να το κοιτάξει.

Ήσασταν καιρό μαζί; εγώ ακόμα προσπαθώ να συνέρθω από αυτή την ιστορία πάντως

Quote:

---

Originally Posted by personalmatter

ναι ναι..ετσι ακριβως... αλλα επιπλέον....η εμμονη με την "εγκληματολογικη" ορολογια...όταν του γυριζε το μυαλο....είναι τρομακτικη...σαν να παιζεις ξαφνικα σε θρίλερ και να μην ξερεις αν πρεπει να χειροκροτήσεις στο τελος της ταινιας... η αν είναι αληθεια όλα αυτά... και πρεπει να σοκαριστείς...

---

Τι εννοείς με αυτό; Για πες παράδειγμα να καταλάβω

1 χρονο. ακριβως όπως το περιγραφεις! νιωθω ετσι ακριβως: "αν ειχε καρκινο θα τον εγκατελειπα"?
η ευκολια με την οποια η ειδικος μου ειπε να φυγω...με εθλιψε.
εχω διαβασει πολλα τελευταια..πχ για σχιζοφρενεια οπου λεν ότι "μιλαει η ασθενεια" κατά τη διαρκεια επεισοδιων και όχι η πραγματικη του προσωπικοτητα... όμως όταν μιλαμε για προσπαθεια να σε χτυπησει καποιος?μπορεις να το δικαιολογήσεις?η βια δικαιολογειται?
όταν τον πιανει αυτή η συμπεριφορα ..τι εννοω? λεει ότι θα μπορουσε να σκοτωσει ανθρωπο..και είναι πολύ κακος..και εχει μεγαλωσει και μπορει να μην αλλαξει ποτε..και με εχει σπρωξει με δυναμη... και μετα σαν να στεναχωριοταν που το ξαναπαθε...σαν να απογοητευτηκε που και εγω του εβγαλα αυτόν τον εαυτο και δεν εχει μπορεσει να αλλαξει.το μονο που εχει παραδεχτει είναι ότι εχει θεμα με την επιθετικοτητα. ολες τις άλλες παρανοιες δεν τις παραδεχεται ουτε τις καταλαβαινει.. ουτε είναι ειλικρινης... με μεγαλη ευκολια λεει ψεμματα... αλλα ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ? ...να πεταξεις την αξιοπρεπεια σου... αλλα μετα?

Εγώ την ερωτική σχέση την διέκοψα από μόνη μου από την αρχή, αλλά θεωρούσα πως μπορούσαμε να μείνουμε "φίλοι", οπότε συνεχίζαμε να έχουμε καθημερινή επικοινωνία (ήμασταν σε διαφορετικές πόλεις). Στον ειδικό που πήγα (γιατί κι εγώ εκεί κατέληξα για να καταλάβω τι γίνεται) δεν ήταν κάθετος από την αρχή στο να ξεκόψουμε. Προσπάθησε να με βοηθήσει στο θέμα των ενοχών που ένιωθα και στο αν μπορούσα να τον βοηθήσω όπως θεωρούσα εγώ. Επειδή όμως εκείνος έστω και με αυτή την ανθρωπινή επαφή που είχαμε, συνέχιζε την παρανοική συμπεριφορά, έφτιαχνε συνεχώς σενάρια για μένα και προσπαθούσε να με πείσει οτι έτσι είμαι,τότε ναι και ο δικός μου ψυχολόγος μου είπε οτι έπρεπε να ξεκόψω τελείως.

Έβλεπα κι από μόνη μου οτι παρόλες τις καλές μου προθέσεις, δεν τον βοηθούσα στην ουσία. Το αντίθετο. Του έκανα κακό! Στο τέλος είχε μπει τελείως σε αυτό τον δικό του φανταστικό κόσμο και οι στιγμές "διαύγειας" ήταν πια η εξαίρεση. Σε μια τέτοια στιγμή, μου το είπε και ο ίδιος οτι αυτή η ιστορία του έκανε κακό κι ότι έπρεπε να ξεκόψει. Διάβαζα και εγώ συνέχεια για σχιζοφρενία, παράνοιες, όλα αυτά... ήταν λες και ορισμένες στιγμές που επικοινωνούσα με το "υγιές" κομμάτι του, να είχε πλήρη συναίσθηση για το τι συνέβαινε. Έτσι το ένιωθα εγώ. Σ' αυτές τις στιγμές μου ζητούσε συγνώμη, μπορεί να έβαζε τα κλάματα, να μου έλεγε οτι πρέπει να ξεκόψουμε για να ηρεμήσει και να βρει τον εαυτό του. Την αμέσως επόμενη στιγμή τα έπαιρνε όλα πίσω όμως και μπορεί να με παρακαλούσε να μην τον αφήσω.

Και εμένα μου φάνηκε σκληρό όταν ο ψυχολόγος μου είπε να ξεκόψω τελείως αν δεν θέλω να γίνω νοσοκόμα του. Ένιωσα οτι παραβαίνω έναν όρκο, οτι του τη φέρνω. Δεν είναι έτσι όμως και μέσα μου το ήξερα όπως φαντάζομαι και εσύ. Το ξέρεις κάτα βάθος πως αν ο ίδιος δεν θελήσει να βοηθήσει τον εαυτό του, δεν μπορείς καμιά βοήθεια να του προσφέρεις εσύ ή κάποιος άλλος.

Και σε μενα μόνο αυτό είχε παραδεχτεί και το έλεγε μάλιστα από την αρχή, πολύ πριν φανούν σημάδια οτι κάτι δεν πάει καλά. Οτι έχει θέμα με τον θυμό του, κι οτι είχε υπάρξει επιθετικός, αλλά ότι τώρα πια έχει μάθει να τον ελέγχει κάπως.
Ψέμματα δεν είχα εντοπίσει... δεν είχα και τρόπο να διασταυρώσω πολλά. Αντιφάσεις πολλές, αλλά δεν μου έδινε την αίσθηση ψέματος. Το πίστευε την στιγμή που το έλεγε.

Ενοχη, απογοητευση, τελος μιας σχεσης. Σε αυτη την σχεση εδινες 10 λαμβανες με το ζορι 2. Μεταφορικα μιλωντας. Ειναι δυσκολο να βγουμε απο τη θεση του θυματος και να απομακρυνθουμε απο μια εξαρτητικη σχεση με μη υγιεις ορους. Ο ανθρωπος, ο δικος σου ανθρωπος ειναι σε αρνηση πληρη. Η αμυνα του να σε κατηγορει οτι εσυ θα εισαι η αιτια για ενα παιδι με προβλημα λογω αγωγης δεν σε προβληματιζει ιδιαιτερα ; Εδειξες ανοχη, υπομονη και η ενοχη νομιζω οτι μπορει να σε κανει και να ξανα επιστρεψεις. Αξιζει ; Νιωθεις χαρα ; νιωθεις στο στοχαστρο ; νιωθεις μονιμα υπο επικριση και απορριψη ; Θελεις να βρισκει παντα λαθος και μονο καλη, γλυκια, υπεροχη οταν ακολουθεις τους δικους του κανονες ;

Καθε τελος ποναει αλλά ποσο θα σε κακοποιησεις για να καταλαβει εκεινος οτι ειναι λαθος ;
Χωρισες αλλά εχεις αμφιβολιες, σου θετω τα παραπανω ερωτηματα μονο εαν θες να το δεις και απο μια αλλη οπτικη. Την δικη σου οπτικη και μονον.

Το παρελθόν του πως ήταν ξέρεις; Τα παιδικά του χρόνια, η οικογένεια του;
Εμένα μου είχε μιλήσει πολύ για αυτά και ήταν φρικτά... πολλή βία, ξυλοδαρμοί, μπλεξίματα διάφορα... πολύ άσχημες καταστάσεις. Όταν μετά τα συνδίασα όλα αυτά που είχε ζήσει , δε μου φαινόταν παράλογο οτι είχε τέτοια θέματα. Αλλά στην αρχή τον είχα ερωτευτεί τόσο πολύ που δεν έβλεπα την τύφλα μου! Μιλούσε με τέτοια σιγουριά για τον εαυτό του, έδειχνε καλλιεργημένος, ψαγμένος, κατασταλαγμένος, τον θαύμαζα !
Και μέσα στις υπόλοιπες ενοχές βάλε κι αυτές που μου έριχνα το φταίξιμο οτι δεν το κατάλαβα από την αρχή πως κάτι δεν πήγαινε καλά λες καιι ήμουν ηλίθια.
Πάντως ήταν οτι πιο έντονο έχω νιώσει ποτέ... και δεν είμαι μικρό κοριτσάκι.Όταν ήταν στα καλά του, ήταν ακριβώς οτι είχα ονειρευτεί σε έναν άντρα και παραπάνω.

Θα σασ πω μία κουβέντα κι ότι καταλάβεις οποίος έφαγε ξύλο μικρός είναι έτσι δε σημαίνει ότι έχει πρόβλημα ούτε ότι έχετε εσείς απλά εσείς είστε σαν εξωγήινοι μπροστά του οπωσ κι εκείνος είναι εξωγήινος για σασ σασ αγαπάμε ειλικρινά αλλά δε μας αντεχετε οπότε μηδέν εις το πηλίκο

Νομίζω αναφέρεσαι και σε μένα elis .... ευχαριστώ για την οπτική που μας δείχνεις!

Δεν είναι οπτική όταν μου λες ότι σαν παιδί δεν έκανες μαλακιεσ όταν εγώ ήμουν όλη μέρα στο δρόμο κι έπαιζα και είμασταν όλοι έτσι όταν μου λες ότι δεν το έκανες αυτό είσαι εξωγήινη εγώ μέχρι τα δεκαπέντε τα πόδια μου ήταν όλο μελανιές μπάλα ξύλο στη μπάλα δεν παίζανε όλοι καθαρά καμώματα ψέμματα αλήθειες όλα τουρλουμπουκι κι έρχεσαι εσύ και μου λες ότι είμαι εξωγήινος ε δεν είμαι τι να κάνουμε τώρα ούτε πρόβλημα έχω παρόλο που παίρνω φάρμακα σαν να μην τα παίρνω είναι

elis το ξέρω οτι εσύ αντιμετωπίζεις τα θέματα σου αλλιώς και έχεις πει κιόλας οτι το λες στις κοπέλες που γνωρίζεις και μπράβο σου!
Εδώ μιλάμε για ανθρώπους που το κρύβουν και δημιουργούνται παρεξηγήσεις και καθόμαστε εμείς και ψαχνόμαστε κι έχει κι ενοχές η κοπέλα τι έκανε λάθος.
καλέ κι εγώ ήμουν όλο στο δρόμο και με μελανιές μικρή, δεν είμαι εξωγήινη :)