η δικη μου ιστορια, πειτε μου γνωμες....

Θα προσπαθησω να παραθεσω και την δικη μου ιστορια εν συντομια, γιατι ξερω πως είναι κουραστικο να διαβαζεις ένα μεγαλο κειμενο!! Λοιπον, τελειωνοντας τις ναυτικες σπουδες μου και ενώ ταυτοχρονα παλευα με την αντιμετωπιση της καταθλιψης, εφυγα επαγγελματικο ταξιδι…Η ολη κατασταση της φυσης της δουλειας με εκαναν χειροτερα με αποτελεσμα να θελω να παραιτηθω, αφου αντεπεξερχομουν με δυσκολια… Γυριζοντας πισω ανακαλυψα πως ηταν ο πατερας μου σοβαρα στο νοσοκομειο, και ότι μπορει να μην τα καταφερει, με αποτελεσμα να διαπιστωσω πως οι δικοι μου με λεγανε ψεμματα όταν επικοινωνουσα μαζι τους, πως όλοι είναι ενταξει… Προφανως το κανανε για να μην στεναχωρεθω επιπλεον…

Αφου τελικα ενεδωσε ο πατερας μου βρεθηκα σε βαθεια καταθλιψη, αρχισα να απαξιω για οτιδηποτε…Στην συνεχεια, από την πιεση της εταιρειας ξαναεφυγα επαγγελματικο ταξιδι, εχοντας μεγαλη αναγκη για λεφτα… Για ακομα μια φορα βρεθηκα να ζοριζομαι να ανταπεξερχομαι με δυσκολια στην δουλεια, και κάθε πρωι να μην μπορω να σηκωθω από το κρεββατι… Μαζι με την πολυωρη εργασια που ειχαμε, ξαναπαραιτηθηκα… Από τοτε απλα περιμενω, ουτε εγω ξερω για τι, βρισκομαι κατω από μεγαλη αθλια οικονομικη κατασταση, και η καταθλιψη συνεχιζει να με ταλαιπωρει… Διαπιστωνω και ο ιδιος ότι απλα περιμενωντας στο σπιτι να γινω καλα και να εχω ορεξη ξανα για ζωη, δεν προκειται να γινει…. Μοιαζει σαν θαυμα αυτό, αλλα φοβαμαι να γυρισω πισω στην δουλεια, δεν την συχαινομαι αλλα ουτε νοιωθω πως θελω να την κανω με 1000… Απλα θελω να ειμαι πιο δραστηριος και πιο δυναμικος για να την κανω…

Κάθε μερα λεω θα την συνεχισω και κάθε μερα που περναει λεω αστο δεν ειμαι ακομη ετοιμος. Ενας χρονος από την ζωη μου χωρις να εχω κανει κατι ουσιαστικο και εχει αρχισει να με τρωει αυτό… Αλλα δεν ξερω τι θα γινει, αν επιστρεψω πισω στην δουλεια και δεν μπορω παλι να ανταπεξελθω θα αρχισω να ζοριζομαι και παλι, και θα στεναχωριεμαι περισσοτερο με αποτελεσμα να αρχισουν ολοι να εχουν παραπανο από την αποδοση μου…. Δεν ξερω τι να κανω… Θελω τις γνωμες σας, τωρα εχω καποια βελτιωση ως προς την καταθλιψη, αλλα καμια φορα νοιωθω και σε απογνωση… Ξερω πως αν δεν προσπαθησω δεν θα αλλαξει η οικονομικη κατασταση στην οποια ειμαι, αλλα και παλι φοβαμαι… φοβαμαι, να αντιμετωπισω κατι για το οποιο δεν ειμαι ακομη σιγουρος, αλλα θα νοιωσω ποτε σιγουρος και ετοιμος για οτιδηποτε χρειαστει να κανω? Θελω τις αποψεις σας, γιατι αυτό είναι κατι το οποιο με τρωει σαν σαρακι… Μπορει να φτασει καποια μερα που θα μετανοιωσω για όλα αυτά, για ότι εμεινα απραγος, ενώ θα προσπουσα να προσπαθησω… και τοτε θα είναι χειροτερα και θα ειμαι σε μεγαλυτερη καταθλιψη και απογνωση που ο καιρος περασε και δεν εκανα τιποτα…. Ξερω πως κάθε αρχη είναι και δυσκολη, και το να βρεθεις από τα θρανια στην δουλεια ξαφνικα είναι μια μεγαλη αλλαγη και χρειαζεται χρονος για να το συνηθισεις… βλεπω ανθρωπους που δουλευουν καθημερινα, και τους ρωταω μα καλα δεν κουραζεστε? Η απαντηση που παιρνω είναι πως ειμαι μαθημενος να δουλευω….

Τωρα βρεθηκε και σε εμενα αυτην η κατασταση? Στα 18 μου ηθελα να εργαστω με χιλια… Ειπα όμως ας παρω και κανενα πτυχιο, για να μην δουλευω όπως οι Αλβανοι κάθε μερα σαν χαμαλης… Τωρα δεν εχω τοσο ορεξη για δουλεια, αλλα και πολλοι καταθλιπτικοι, λογω της καταστασης τους εχουν παραιτηθει από όλα… εγω τουλαχιστον εκανα υπομονη να τελειωσω την σχολη μου, εκανα την προσπαθεια μου αλλα ηταν και οι δυο αποτυχημενες… Από πού να βρω δυναμη και εγω?

Δε χρειάζεται να βρέισ δύναμη από πουθενά ούτε θαύματα γίνονται το σκασε και κολυμπά το ξέρεις;ε αυτό ακριβώς όλα αυτά που λες είναι φυσιολογικα και τα έχουν πολλοί πού δουλεύουν και κάτι άλλο τώρα που είσαι μικρός υπάρχουν ευκαιρίες μετά δε θα υπάρχουν

Quote:

---

Originally Posted by elis

Δε χρειάζεται να βρέισ δύναμη από πουθενά ούτε θαύματα γίνονται το σκασε και κολυμπά το ξέρεις;ε αυτό ακριβώς όλα αυτά που λες είναι φυσιολογικα και τα έχουν πολλοί πού δουλεύουν και κάτι άλλο τώρα που είσαι μικρός υπάρχουν ευκαιρίες μετά δε θα υπάρχουν

---

ναι αλλα τι θα γινει αν εγω αρχισω να ζοριζομαι? μια βραδια αν δεν κοιμηθω καλα, τωρα που δεν κανω τιποτα ουσιαστικο, και δεν μπορω να παρω τα ποδια μου την επομενη μερα... στην δουλεια αν τυχει να μην κοιμηθω καλα, απλα θα χασομερω μεχρι να κανω αυτα που πρεπει και να τελειωσω εγκαιρως!!! Με αποτελεσμα να ακουω κατσαδες απο τους ανωτερους για την αποδοση μου... και μετα θα αγχωθω με αποτελεσμα να να μην εχω καλη ποιοτητα υπνου και την επομενη ακομα πιο μειωμενη αποδοση....Οποτε αν ξαναφτασω στο σημειο που να πω ''παραιτουμαι'' τι γινετε μετα? Η δουλεια ειναι χειροναχτικη, δεν ειναι δουλεια γραφειου.....

Βρες μια δουλειά να σε εκφράζει... Επίσης, σκέφτηκες να δεχτείς τη βοήθεια ειδικού; Μαζί σιγά σιγά θα μπορέσετε να ξετυλίξετε το κουβάρι της κατάθλιψής σου και να φτάσεις σε σημείο να είσαι πιο λειτουργικός... Στο εύχομαι!

Quote:

---

Originally Posted by girl1988

Βρες μια δουλειά να σε εκφράζει... Επίσης, σκέφτηκες να δεχτείς τη βοήθεια ειδικού; Μαζί σιγά σιγά θα μπορέσετε να ξετυλίξετε το κουβάρι της κατάθλιψής σου και να φτάσεις σε σημείο να είσαι πιο λειτουργικός... Στο εύχομαι!

---

αυτην την περιοδο και στο μερος οπου κατοικω δεν υπαρχουν εναλλακτικες...θα πρεπει να μετακινηθω σε καποια μεγαλη πολη που σημαινει ειτε εξοδα καθημερινης μετακινησης ή εξοδα για διαμονη στην πολη....επισης, το ενδεχομενο να μην μπορω να καλυπτω ουτε τα εξοδα μου ειναι μεγαλο, καθως δεν νομιζω οτι μπορω να βρω κατι αξιολογο....αφου αυτο συνεπαγεται αφου το αντικειμενο μου ειναι τελειος διαφορετικο για να κανω κατι αλλο...τιποτα delivery με 250Ε το μηνα!!!

θα ειμαι περισσοτερο ικανοποιημενος, επειδη δεν θα νοιωθω τοσο μονος σε μια πολη οπου βλεπεις κοσμο να περπαταει παντου....αλλα θεωρω πως ενας ψυχοθεραπευτης δεν μπορει να βοηθησει ιδιαιτερα εναν καταθλιπτικο να βρει την ευτυχια που του λειπει!!! Εχω κανει παλιοτερα γυρω στις 15 συνεδρειες αλλα στην καταθλιψη δεν βλεπεις συνηθως διαφορα? ειναι σαν ενα που πειναει, να του λες μην πεινας!! ενας που νυσταζει, μην νυσταζεις!!! Τον καταθλιπτικο τι να του πεις ωστε να βρει την ευτυχια? Ευτυχια που πηγες? Γυρνα πισω?

Ρε μεγάλε στις χειρωνακτικές δουλειές πρέπει να το έχεις κι αν δεν το έχεις να προσπαθεισ κάθε μέρα αλλιώς δε γίνεται μετά σιγά σιγά ψηνεσαι κι έτσι οπωσ περπατασ δουλευεισ κι όλα σε πέντε δέκα χρόνια σου γίνεται τόσο συνήθεια που άμα δεν πας στη δουλειά δε μπορείς θέλει υπομονή θέληση όλα τα θέλει άμα ή δουλειά ήταν εύκολη θα δούλευαν ολοι δυστυχώς είναι δύσκολα τα πράγματα για όλους όσους δουλευουν

με λιγα λογια ριξου στον χωρο και θα μαθεις σιγα-σιγα να τα βγαζεις περα... καθε αρχη και δυσκολη που λεμε.....αυτο!!!

Αυτό ναι ������

Δυστυχώς αγαπητέ θεματοθέτη,το πρόβλημα σου δεν είναι η εργασία σου,αλλά η κατάθλιψη σου που σου απομυζεί όλη την ενέργεια που έχεις και δεν μπορείς να εργαστείς.
Δυστυχώς ή ευτυχώς πρέπει να βρεις τί είναι αυτό που σου δημιούργησε την κατάθλιψη και με την βοήθεια ειδικού να την ξεπεράσεις.

Απο κει πρέπει να ξεκίνησεις με ή χωρίς λεφτά,αλλιώς θα κάνεις τη μία αποτυχημένη προσπάθεια μετά την άλλη.

Πάρε μαγνήσιο. Εμένα με βοήθησε πολύ όσον αφορά την δραστηριοποίηση και την κόπωση.

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Δυστυχώς αγαπητέ θεματοθέτη,το πρόβλημα σου δεν είναι η εργασία σου,αλλά η κατάθλιψη σου που σου απομυζεί όλη την ενέργεια που έχεις και δεν μπορείς να εργαστείς.
Δυστυχώς ή ευτυχώς πρέπει να βρεις τί είναι αυτό που σου δημιούργησε την κατάθλιψη και με την βοήθεια ειδικού να την ξεπεράσεις.

Απο κει πρέπει να ξεκίνησεις με ή χωρίς λεφτά,αλλιώς θα κάνεις τη μία αποτυχημένη προσπάθεια μετά την άλλη.

---

Σχεδον ειναι και τα δυο ταυτοσημα... Ξερω πως χωρις καταθλιψη, θα ημουν σε κατασταση να ανταπεξελθω στην φυση της εργασιας μου... Αλλα το ενα φερνει το αλλο και ολα μαζι την καταστροφη!!! Να εξηγησω λοιπον τι εννοω...Οι λογοι που με οδηγησαν στην καταθλιψη, ξερω ποιοι ειναι και τους βρηκα και χωρις βοηθεια ειδικου, απο εκει και περα προσπαθω να βγω απο την καταθλιψη αλλα δεν ξερω πως!!! Αυτο που λενε: ''μπηκα σε καταθλιψη, αλλα δεν θυμαμαι απο που μπηκα για να βγω'''..

Ενω εχω αναζητησει βοηθεια απο ειδικο, δεν ειδα καμια διαφορα ως προς το θεμα της καταθλιψης...Νομιζω πως κανενας ανθρωπος δεν μπορει να δωσει στον καταθλιπτικο την χαμενη ευτυχια που αναζητα...Ειναι σαν να προσπαθει να πει σε εναν που πειναει, μην πεινας!!! Σε εναν που διψαει, μην διψας!!! Αντιθετως, ξερω τι ειναι αυτο που θα μπορουσε να με κανει να νοιωσω καλυτερα...ωστε επιτελους να βγω απο αυτην την καταθλιψη...Μια νυχτερινη εξοδος σε καποιο κλαμπ, μια ταινια σε εναν κινηματογραφο, παρακολουθηση μια κωμικης θεατρικης παραστασης, ενασχοληση σε καποια ομαδα ζωγραφικης ή ομαδας χορου ή εκμαθηση ενος μουσικου οργανου.... Με λιγα λογια καποιο χομπυ....Ολα μα ολα αυτα που ανεφερα δεν μπορεις να τα κανεις χωρις λεφτα και προπαντως σε εναν χωριο οπου ειναι χτισμενο το πατρικο σου με 500 κατοικους....
Για αυτο εγραψα πως χωρις δουλεια ο ανθρωπος δεν μπορει να κανει κατι να βοηθησει τον εαυτο του να αισθανθει καλυτερα, οποτε επειδη δεν κανεις τιποτα σε τρωει η καταθλιψη, και με την καταθλιψη ξεχνας να αγωνιζεσαι, ξεχνας γιατι ζεις...ξεχνας τα παντα

Και τί σκέφτεσαι να κάνεις;

το να μεινω απραγος, δεν θα αλλαξουνε πολλα πραγματα, ισα-ισα μπορει να χειροτερεψει η καταθλιψη...τωρα που εχω μια μικρη βελτιωση λογο τροποποιησης της αγωγης ειναι καιρος για δραση...απλα πιανω καμια φορα τον εαυτο μου να σκεφτεται ολη μερα αυτο το διλημμα....δουλεια ή αναμονη για να βελτιωθω και αλλο? Αφησα εναν χρονο απο την ζωη μου σε αναμονη, και δεν εβλεπα αλλαγες, προς το καλυτερο...οποτε το να αφησω και αλλο χρονο να κυλησει, δεν θα βοηθησει σε κατι...αντιθετως, πρεπει να προσπαθησω αλλα ο φοβος θα συνεχισει να με διακατεχει...