τελειομανια

ειχα 3 μηνες που ειχα ξεκινησει να μαθαινω βιολι.σταματησα μετα απο 3 μηνες γιατι τρεμανε τα χερια μου απο το αγχος να ειμαι αριστη και δε μπορουσα να παιξω.εχουν περασει απο τοτε 2+ χρονια.
σκεφτομαι αν παρω το επιδομα να το ξαναρχισω.τωρα δεν παιζουν λεφτα για ωδειο.
ισως εφταιγε και το αλοπεριντιν που επαιρνα τοτε και μου δημιουργουσε κι αυτο τρεμουλο πολυ.
ακουω κομματια με βιολι και νοσταλγω.
η δασκαλα μου τοτε στο ωδειο γνωριζε καποια πραγματα για τα ψυχολογικα μου και τα φαρμακα και μου ελεγε..οταν θα παιζεις βιολι θα το κανεις μονο και μονο για να χαλαρωνεις και να το ευχαριστιεσαι.δε μπορεσα να το κανω.
τελειομανια..

μικρη πηγαινα κολυμβητηριο.ειχα παρει μερος και σ αγωνες.μια φορα εγινε ενα μπερδεμα στη χρονομετρηση και μαλλον θα με βγαζανε 2η ενω ειχα τερματησει ουσιαστικα 1η.αυτο με εκανε να μην ξαναπατησω στο κομυμβητηριο.ασχετα αν μετα απο χρονια η μανα μου μου εδειξε το χρυσο μεταλλιο που ειχε παει και το παρελαβε αντι για εμενα.
παλι η τελειομανια..

αργοτερα στη σχολη μου στο πανεπιστημιο προσπαθουσα στην αρχη να δουλεψω πανω στα μαθηματα αλλα επειδη δεν εβγαζα το τελειο αποτελεσμα στις εργασιες που μας βαζανε ειχε σαν αποτελεσμα να τα παρατησω ολα για 4 χρονια και να κανω φοιτητικη ζωη παραμελοντας τελειως τη σχολη.δουλευα, εβγαινα ολη μερα κλπ φοιτητικη ζωη στο φουλ
τελειομανια παλι..

ακομα και τωρα που κανω μαθηματα για να ξαναδωσω πολλες φορες αν δεν ειμαι τελεια διαβασμενη ακυρωνω μαθηματα, τα αναβαλω και μπορει να μην τα αναπληρωσω και ποτε.
τελειομανια..

γενικα παντα ηθελα να ειμαι τελεια σε οτι εκανα κι αυτο σταματησε πολλες προσπαθειες μου σε διαφορα πραγματα στη ζωη μου αοταν δεν ειχα το αριστο για μενα αποτελεσμα.

απο που πηγαζει αραγε αυτη η τελειομανια και πως μπορεις να την καλμαρεις λιγο?

Οικογένεια,σχολείο,πρότυπα κοινωνίας είναι η πηγή του κακού. Κάνε μια ανασκόπηση για το πως σε χειριζόταν οι γονείς ,οι δάσκαλοι και πως εκλάμβανες πρότυπα όπως ''το τέλειο σώμα''΄,''ο ιδανικός σύντροφος'' και θα καταλάβεις από που προέρχεται.

Η λύση είναι να αποδεχτούμε πως δεν υπάρχει τέλειο στον κόσμο αυτό και να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κάνει λάθη.
Κάνει λάθη για να μάθει όπως λέει κ ο Παντελίδης χαχα
Σίγουρα είναι δύσκολο όταν έχεις μάθει να συμπεριφέρεσαι με συγκεκριμένο τρόπο τόσα χρόνια.

Ρεαλιστικοί στόχοι χωρίς να αφαιρούμε τον παράγοντα λάθους και να επιτρέπουμε να γίνονται καθώς είμαστε απλά άνθρωποι νομίζω είναι κάτι θετικό.

Σηνυθως οι γονεις εξαργηρωνουν με αγαπη την επιτυχια του παιδιαου τους.Η αναγκη του παιδιου για αγαπη ,μεταφραζεται σε υπερπροσπαθεια να πρωτευσουν απεντι στα ματια των γονιων τους .Το αποττελεσμα ειναι για παντα να νομιζουν οτι η επιτυχια και ο θαυμασμος ειναι ιδιο με την αγαπη προς το προσωπο τους
Αν εχεις χρονο διαβασε αυτο .Θα σε βοηθησει να κατανοησεις το προβλημα σου
https://www.scribd.com/document/2505...E%91%CE%A3-pdf

Quote:

---

Originally Posted by boo

απο που πηγαζει αραγε αυτη η τελειομανια και πως μπορεις να την καλμαρεις λιγο?

---

εισαι result-oriented.
Aν δεν δινεις τεραστια σημασια στο αποτελεσμα αλλα στο να απολαυσεις την πορεια?
δηλαδη σημασια δεν εχει να βγεις 1η στο κολυμπι αλλα να συμμετεχεις, κι ας βγεις τελευταια...
σημασια στο βιολι δεν εχει να γινεις ο θηλυκος Καβακος αλλα εσυ να μαθεις και να χαιρεσαι τη γνωση που εχεις...

Εσυ με κριτηριο το αποτελεσμα προσδιοριζεις αυτο που κανεις και τον εαυτο σου...

Η τελειομανια κρυβει απο πισω αισθηματα ανεπαρκειας οτι το ατομο αν δεν τα καταφερι τελεια δεν θα ναι αποδεκτο π.χ εγω παω σε σχολη οδηγησης και εμαθα τα σηματα σε 4 μερες γιαυι ειμ αυστηρος με τον εαυτο μου και δεν δεχομαι να κοπω στις εξετασεις....η τελειομανια ειναι ενα ειδος παραφροσυνης κανεις συνεχεια την ιδια ξεφρενη προσπαθεια και περιμενεις το διαφορετικο αποτελεσμα ενω στα ματια σου ποτε δεν εισ αρκετος....εγω ας πουμε επειδη ειμαι εθισμενη προσωπικοτητα εκτος απο ψυχωσικος κινουμαι στα ακρα δηλαδη εννοω οτι κινουμαι μεταξυ τελειομανιας και επιπολαιοτητας κινουμαι μεταξυ ανεπαρκειας και μεγαλομανιας κλπ....το αντιδοτο για ολα αυτα ειναι η αποδοχη του εαυτου και η πιστη σε ρεαλιστικες προσδοκιες απο τον εαυτο μας μονο ετσι φευγει ο φοβος αποριψης που νιωθουν καταβαθος οι τελειομανεις......ελπιζω να βοηθησα

Quote:

---

Originally Posted by serios

Οικογένεια,σχολείο,πρότυπα κοινωνίας είναι η πηγή του κακού. Κάνε μια ανασκόπηση για το πως σε χειριζόταν οι γονείς ,οι δάσκαλοι και πως εκλάμβανες πρότυπα όπως ''το τέλειο σώμα''΄,''ο ιδανικός σύντροφος'' και θα καταλάβεις από που προέρχεται.

---

Συμφωνώ πολύ με αυτή την απάντηση.
Κυρίως το οικογενειακό περιβάλλον.

Οταν οι γονείς έχουν μεγάλες απαιτήσεις από τα παιδιά τους και η επιτυχία γίνεται μέσον για να τα αγαπάνε και να τα καμαρώνουν ή και ακριβώς το αντίθετο όταν οι γονείς είναι αδιάφοροι ή και οι 2 ή μόνο ο ένας πάλι έχει ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα,αυτή η συμπεριφορά!
ΤΕΛΕΙΟΜΑΝΙΑ

Και κάπως έτσι δημιουργούνται και οι νάρκισσοι χαρακτήρες στην κοινωνία
Που θεωρητικά μπορεί μέχρι ενός σημείου να είναι και καλό,αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που μπαίνουν παθολογικά στοιχεία και η αυτοεκτιμηση γίνεται μία παθολογική ναρκισιστική διαταραχή!

Αλήθεια εσύ πότε έπαθες σχιζοφρένεια και με ποιά αιτιολογία;

καθομαι και σκεφτομαι αυτα που λετε..

οι γονεις μου ειναι αληθεια πως χαιροντουσαν μονο στις μεγαλες επιτυχιες μου.οταν κατι δεν πηγαινε καλα σε αυτα που εκανα τοτε ξινιζανε και προσπαθουσαν με καθε τροπο να φτασω αυτο που ηθελαν.ακομα κι οταν τα πηγαινα καλα σε κατι θελανε το κατι παραπανω.

στο σχολειο για παραδειγμα αν επαιρνα κατω απο 18 υπηρχε μεγαλη δυσαρεσκια και προσπαθουσαν να διορθωσουν την "τεραστια" αυτη αποτυχια μου.με βαζανε να κανω μαθηματα σε φροντιστηρια για τη "χαμηλη" μου επιδοση.
γενικα τους ενδιεφερε πολυ το να ειμαι αριστη στα γραμματα.στα αλλα αδιαφορουσαν αρκετα.

γενικα ειχα αυτο το συναισθημα οτι ειμαι λιγη για να ικανοποιησω τα θελω τους.

παντα κανανε συγκρισεις με αλλα παιδια που τα πηγαιναν καλυτερα απο εμενα.

υπαρχει αυτο το ανικανοποιητο που νιωθω σε οτι και αν κανω.οτι μπορω να το κανω ακομα καλυτερα οτι κανω.μου εχει γινει τροπος ζωης.αλλα σε ασχημοι σημειο.ακυρωνω καθε προσπαθεια που κανω οταν δεν ειναι τελεια.τα βαζω με τον εαυτο μου μετα

τα πρωτα σημαδια ψυχωσης μου εμφανιστηκαν στα 15-16 μου.ειχα περασει μια πολυ βαρια καταθλιψη στα 14 μου για 1.5 χρονο.μετα το μυαλο μου προσπαθωντας να δικαιολογησει το γιατι μου συνεβησαν οτι συνεβησαν και γιατι το περασα ολο αυτο σκεφτηκα οτι με παρακολουθουν.οτι δηλαδη ολα ειναι φτιαγμενα ετσι ωστε να παρακολουθουν τις αντιδρασεις μου σε καθε τι.αυτα χοντρικα.ετσι ξεκινησαν τα ψυχωτικα μου

Αδερφια εχεις??

εχω αλλα 2 αδερφια ναι.εναν αδερφο μεγαλυτερο 4 χρονια και μια αδερφη 10 χρονια μικροτερη μου

Νομιζα οτι ησουν μοναχοπαιδι... δεν ξερω γιατι μου δημιουργηθηκε αυτη η εντυπωση...

Στα 3 παιδια λενε οτι το μεσαιο παιδι υφισταται τη μεγαλυτερη πιεση...

Στην γ' γυμνασιου γιατι περασες καταθλιψη? στενοχωριοσουν με τα μαθηματα? πιεζοσουν ενοψει λυκειου και πανελληνιων?

η αληθεια ειναι πως τη μεγαλυτερη πιεση απο τα 3 αδερφια την εχω υποστει εγω.στον αδερφο μου δεν ηταν τοσο απαιτητικοι ως 1ο παιδι.και στην αδερφη μου δεν τους αφηνα εγω να την πιεζουν.
β'γυμνασιου εως μεσα της γ γυμνασιου περασα την καταθλιψη.εφταιξε μια παρεξηγηση στο σχολειο.με κατηγορησαν για κατι που δεν εκανα.με ρεζηλεψαν μπροστα σε 50 παιδια.και μετα δε με εκανε κανεις παρεα.δεν εφταιγα αλλα δεν υπερασπιστηκα τον εαυτο μου, δεν τους ειπα οτι δεν εφταιγα εγω.καθομουν αμιλητη και ακουγα ολες τις κατηγοριες προς εμενα χωρις να κανω τιποτα

τι μπορω να κανω για να ξεφυγω απο τα διχτυα της τελειομανιας?

μου λετε να μην κοιταω μονο το αποτελεσμα και οτι τιποτα δεν ειναι τελειο.

αλλα εγω οταν αποτυγχανω για τα δικα μου μετρα και σταθμα με στηνω στον τοιχο.δεν υπαρχει στο λεξιλογιο μου για μενα παντα το "δεν πειραζει" αλλα υπαρχει παντα το "θα μπορουσες και θα επρεπε να το κανεις καλυτερα".

απο τους αλλους δεν ειμαι απαιτητικη.σε μενα μου βγαινει αυτο.

δε μπορω να ηρεμησω.το μετριο ειναι για μενα αποτυχια.και επειδη τιποτα δε μπορω να το κανω τελεια παραταω πολλα πραγματα.υπεραναλυω το τι γινεται και με κατηγορω

Ειναι κριμα να ζεις μεσα στην πιεση διαρκως. Να μην μπορεις να ευχαριστηθεις τη στιγμη .Ειναι φορες και εγω που γινονται πραγματα καταπληκτικα γυρω μου δεν μπορω να τα απολαυσω .Λες και τα βλεπω μεσα απο μια οθονη τηλεορασης ...

ετσι ειναι.ειμαι διαρκως υπο πιεση..