Κατάθλιψη από χωρισμό ...

Χώρισα μετά από 4 χρόνια συγκατοίκησης. Η απόφαση ήταν κοινή. Λόγω προβλημάτων όχι από έλλειψη αγάπης. Ο χωρισμός ήταν πρόσφατος. Πριν από λιγες μέρες. Εκείνος έχει φύγει ,έρχεται μόνο τις ώρες που λέιπω στην δουλειά , για να μαζέψει λιγα λίγα τα πράγματά του μέχρι να βρει ένα σπίτι να νοικιάσει. Επίσης έρχεται να δει και τον σκύλος μας τον οποίο των μεγαλώσαμε μαζί από κουτάβι και είναι όλη μας η ζωή. Όταν βρει το σπίτι θα παρει και τον σκύλο και η απώλεια μου θα είναι διπλή. Το σ/κ από την στεναχώρια μου δεν έφαγα τίποτα, κοιμόμουν 29 ώρες σερί για να ξεχαστώ καθώς και οτι ένιωθα άρρωστη δεν ήμουν. Το σπίτι μου θυμίζει εκείνον και την κοινή μας ζωή και ανήκει στους δικούς μου. Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να μείνω κάπου αλλού αφού εδώ δεν πληρώνω νοίκι. Περνάω δύσκολες ώρες και θα περάσω περισσότερες αφού θα περάσουν οι μέρες , θα φύγει και ο σκύλος μου και η απώλεια θα γίνεται μεγαλύτερη. Επίσης έχω ψυχοσωματικά
Πονάω παντού. Μέση, αυχένας, κεφάλι , στομάχι και δεν με κρατάνε τα πόδια μου. Έχω χωρίσει και άλλες φορές αλλά πρώτη φορά έίχα επενδύσει τοσα σε μία σχέση και πήγαινα για γαμο. Βοηθήστε με σας παρακαλώ. Παρακαλάω να κοιμηθώ και να μην ξαναξυπνήσω για να τελειώσουν όλα.

υπομονη κ ενας ψυχολογος θα εκανε καλο πιστευω..λογικο να βιωνεις ολα αυτα..ο χωρισμος ειναι ενα πενθος..εδω εγω κ μονο που τα διαβασα πονεσε η ψυχη μου, ποσο μαλλον εσυ που το βιωνεις.
πρεπει να ζησεις την απωλεια κ το πενθος για να φυγει απο μεσα σου...ειναι πολυ νωρις ακομα.βρισκεσαι στο πρωτο σταδιο του πενθους που ειναι η αρνηση..μετα θα αλλαξουν τα συναισθηματα..
προσπαθησε να σε φροντιζεις οσο μπορεις.
αυτη τη στιγμη το θεωρω φυσιολογικο να καταρρεεις..προσπαθιησε να τρως ουσιαστικα φαγητα με βιταμινες..
ασε τον καιρο να απαλυνει τις πληγες....σε αυτα δεν μπορουμε δυστυχως να κανουμε κατι..παρα μονο υπομονη, να το ζησουμε κ αν δουμε οτι επιμενει κ πολυ ενας καλος ψυχολογος θα βοηθουσε.
εχω χωρισει κ γω κ εχω καταρρευσει..οχι προσφατα..παλαιοτερα...σιγα σιγα, ενα βημα τη φορα κ το ξεπερασα..
επισης θα σου προτεινα να παρεις ενα νεο σκυλακι...θα σου δειξει οτι η ζωη συνεχιζεται....κ μπορει η καρδια να ξανααγαπησει....ενα νεο ζωακι θα σου δωσει μεγαλη χαρα κ πνοη..
ειμαι σιγουρη..θα πας μια χαρα..η καρδια σου καποια στιγμη θα ξαναχτυπησει για κατι νεο αργοτερα ομως.
δεν τελειωσε η ζωη σου εδω. αυτο ειναι σιγουρο.

Αχ πόσο καλό παιδί είσαι.
Τι όμορφα λόγια μου λες.
Σε ευχαριστώ.
Δυστυχώς είμαι από τα εύθραυστα παιδιά .
Από τα αδύναμα.
Το μόνο που πάντα ήθελα είναι να είμαι δυνατή χωρίς σχέση και είμαι εξαρτημένη δυστυχως από αυτές.
Όνειρό μου είναι μια μέρα να είμαι τόσο ευτυχισμένη από μόνη μου και ολόκληρη και να με λένε τρελή επειδή θα είμαι από αυτές που πάνε μόνες τους διακοπές και πίνουν καφε στο θησείο αγκαλία με βιβλία.
Μέχρι τότε θα περάσω δύσκολες μέρες. Αλλά εστω 2 λόγια που έκαναν καλο.
Ευχαριστώ.

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

υπομονη κ ενας ψυχολογος θα εκανε καλο πιστευω..λογικο να βιωνεις ολα αυτα..ο χωρισμος ειναι ενα πενθος..εδω εγω κ μονο που τα διαβασα πονεσε η ψυχη μου, ποσο μαλλον εσυ που το βιωνεις.
πρεπει να ζησεις την απωλεια κ το πενθος για να φυγει απο μεσα σου...ειναι πολυ νωρις ακομα.βρισκεσαι στο πρωτο σταδιο του πενθους που ειναι η αρνηση..μετα θα αλλαξουν τα συναισθηματα..
προσπαθησε να σε φροντιζεις οσο μπορεις.
αυτη τη στιγμη το θεωρω φυσιολογικο να καταρρεεις..προσπαθιησε να τρως ουσιαστικα φαγητα με βιταμινες..
ασε τον καιρο να απαλυνει τις πληγες....σε αυτα δεν μπορουμε δυστυχως να κανουμε κατι..παρα μονο υπομονη, να το ζησουμε κ αν δουμε οτι επιμενει κ πολυ ενας καλος ψυχολογος θα βοηθουσε.
εχω χωρισει κ γω κ εχω καταρρευσει..οχι προσφατα..παλαιοτερα...σιγα σιγα, ενα βημα τη φορα κ το ξεπερασα..
επισης θα σου προτεινα να παρεις ενα νεο σκυλακι...θα σου δειξει οτι η ζωη συνεχιζεται....κ μπορει η καρδια να ξανααγαπησει....ενα νεο ζωακι θα σου δωσει μεγαλη χαρα κ πνοη..
ειμαι σιγουρη..θα πας μια χαρα..η καρδια σου καποια στιγμη θα ξαναχτυπησει για κατι νεο αργοτερα ομως.
δεν τελειωσε η ζωη σου εδω. αυτο ειναι σιγουρο.

---

τι ειδους προβληματα υπηρχαν, αφου αγαπιεστε?
δεν μπορουν να λυθουν? ολα λυνονται αν το θελουν και οι δυο!

Σίγουρα οταν χωρίζεις είναι φυσικό επακόλουθο να πέφτεις σε κατάθλιψη αλλα εφόσον λες οτι είναι κοινή απόφαση, αυτο με προβληματίζει. Μήπως δεν είναι τοσο κοινή τελικά;

Σε καταλαβαίνω απόλυτα όταν μιλάς για εξάρτηση από τη σχέση σου. Προσφάτως χώρισα κι εγώ... για την ακρίβεια με χώρησε και νιώθω απελπησμένη. Έχω ήδη ιστορικό κατάθλιψης και μέρα με τη μέρα νιώθω να χάνομαι. Μην αφήνεσαι στον πόνο, όσο είναι νωρίς. Χρησιμοποίησε όλη σου την ενέργεια για να ζήσεις, να διασκεδάσεις να νιώσεις ασφαλής. Πρέπει να αντισταθείς δεν πρέπει να αφήσεις την κατάθλιψη να πλησιάσει τη ζωή σου... Δεν είμαι σίγουρη ότι έχει τέλος...

Καινουργια αρχη ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ σκυλος. Οταν πεθανε ξαφνικα ο δικος μας σε μια βδομαδα εφερα εναν "αλητακο" να την κανει παρεα . Στην αρχη την πειραζε ,αλλα σε λιγο καιρο (και πολυ πιο γρηγορα απο το να τον κλαιμε καθε μερα) τον αγαπησε και αυτον. Αλλωστε τα σκυλια σε αγαπανε ανευ ορων .Δεν τα λενε τυχαια καλυτερο φιλο του ανθρωπου....

δεμ συμφωνω στο να αντισταθεις απο την καταθλιψη σου αυτη τη στιγμη...ζησε το..δεν θα παθεις κατι αν κλαψεις κ ουρλιαξεις στην τελικη..βγαλτο ολο απο μεσα σου να μη μεινει ουτε σταγονα.
δεν θα πεθανεις απο αυτο. θα σε κανει πιο δυνατη...αυτο πυο ονειρευεσαι να γινεις ανεξαρτητη, θα γινει μονο αν μαθεις να ξεσπας κ να βγαλεις ολα τα υπολλειματα πενθους, οταν συνελθεις θα καταλαβεις οτι εισαι πολυ δυνατη τελικα...κ οτι δυναμωσες ακομα περισσοτερο.
οταν χωρισα..δεν καταπιεσα τιποτα..εκλαιγα σταματητα για 6 μηνες, ειχα παθει υστερια...ενιωθα απαισια παντου, μονη χωρις κοσμο γυρω μου. ερμαιο συναισθηματων, κακων παντα εννοειται, να με κανουν ο.τι θελουν...το ζησα κ με το παραπανω, σιγα σιγα σταδιακα ο πονος μειωνοταν, ενα βημα τη φορα εκανα κ γω..κ τελικα βρεθηκα σε μια παρεα να κανουμε εκδρομες , να περναμε τελεια, μονη ανεξαρτητη χωρις κανεναν, να βγαινω στα Πετραλωνα κ να τα σπαω...να γελαω με ολη μου την ψυχη...εμεινα μονη 6 χρονια ..οχι επειδη δεν ειχα υποψηφιους..απλα επειδη το ηθελα ΕΓΩ.
κ τελικα μετα απο 6 χρονια ξαναρθε ο ερωτας.
ασε τη ζωη να σου δειξει τον δρομο της..κ λεγε απο μεσα σου οτι καθε εμποδιο για καλο ειναι...σοφη κουβεντα.
καποιος λογος υπαρχει που εγινε αυτο ....δεν τελειωσε η ζωη σου ΕΔΩ.
οταν εχουμε μια πληγη στο σωμα μας, θελει τον χρονο της να γινει καλα...δεν γινεται εσυ να την βιασεις για να γινει καλα αμεσα...εχει τον χρονο της κ ειναι σοφη η πληγη, ξερει αυτη ποτε θα γιανει..το ιδιο ισχυει κ για την ψυχη μας..οκ?

Συμφωνώ με την anxious, πάρε ένα καινούργιο σκυλάκι για αρχή, υπάρχουν πολλά αδέσποτα που ψάχνουν για οικογένεια που θα τα αγαπήσει και θα σε βοηθήσει πολύ να νιώσεις καλύτερα και να νιώσεις πως η ζωή συνεχίζεται. Μπορείς να το κάνεις από τώρα, πριν ακόμα φύγει αυτό που έχεις.
Είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάς έτσι κι αλλιώς με τον χωρισμό, μην αφήσεις να σε ρίξει και η απομάκρυνση του σκύλου.
Είναι πολύ φρέσκο τώρα και όλα σου φαίνονται βουνό, το ξέρω, αλλά ο χρόνος σε αυτές τις περιπτώσεις βοηθάει.
Προσπάθησε να μην κλειστείς στον εαυτό σου, να είσαι με φίλους, να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν και σιγά σιγά θα δεις πως η διάθεση σου θα αλλάζει. Θα περάσει κι αυτό...

Συμφωνώ ξανά με την anxious!
Είναι ένα λάθος που έκανα συνεχώς παλιότερα να μην αφήνομαι να ζήσω το πένθος και την απώλεια και δεν λύνει τίποτα, απλώς κουκουλώνει και μετά όλο αυτό ξεσπάει κάπου αλλού (βλέπε ψυχοσωματικά) . Τώρα ξέρω πως είναι λυτρωτικό να αφήνεσαι να σε κατακλύζει το συναίσθημα, είναι τρομακτικό στην αρχή και ίσως μοιάζει και λίγο οτι το δραματοποιείς, αλλά και έτσι να είναι που είναι το κακό; Αν δεν αφήσεις τωρα να βγει όλο αυτό το αρνητικό που είναι μέσα σου, θα γυρίσει προς εσένα. Έχασες κάποιον που αγαπούσες, έχεις δικαίωμα να είσαι χάλια, να κλαις και να πενθείς! Και μετά φυσικά έχεις δικαίωμα να ξανασηκωθείς και να αγαπήσεις πάλι όταν θα νιώσεις έτοιμη.

δεν υπαρχει μεγαλυτερη αγαπη απο αυτη που αναπτυσσεται μεταξυ σκυλου κ ανθρωπου! ανδιοτελης, παντοτινη, πολυτιμη, σπουδαια!
τα πιο υπεροχα πλασματα που δινουν πνοη κ ψυχη στον ανθρωπο!
μη το καθυστερεις....ενα καινουριο σκυλακι θα ειναι το ιδανικοτερο για εσενα!!!
παρεουλα,χαρες κ παιχνιδια..κ αγκαλιτσες οταν θα θες να πλανταζεις στο κλαμα!!!
εχω δυο σκυλακια κ ξερω!! ειναι ο.τι πιο ομορφο μου εχει συμβει!

Quote:

---

Originally Posted by Alikaki14

Το μόνο που πάντα ήθελα είναι να είμαι δυνατή χωρίς σχέση και είμαι εξαρτημένη δυστυχως από αυτές.
Όνειρό μου είναι μια μέρα να είμαι τόσο ευτυχισμένη από μόνη μου και ολόκληρη και να με λένε τρελή επειδή θα είμαι από αυτές που πάνε μόνες τους διακοπές και πίνουν καφε στο θησείο αγκαλία με βιβλία.

---

Αυτο προυποθετει να εχεις ενδιαφεροντα περα απο το πως θα βρεις γκομενο ή πως θα λυσεις τα προβληματα με το γκομενο.
Εχεις?Ρωταω γιατι 9/10 ειστε στην κατηγορια που περιγραφω.

Συγγνώμη, άλλα είναι λίγο απόλυτο αυτό που λες Αλαφροίσκιωτε. Είναι δύσκολο να παλέψεις τη συναισθηματική εξάρτηση από το σύντροφο σου. Εγώ τώρα βιώνω μία παρόμοια κατάσταση, έχω βεβαρημένο παρελθόν κατάθλιψης και μου φαίνεται σχέδον αδύνατο. Πέρασα για δεύτερη φορά στο πανεπιστήμιο με πανελλάδικες φέτος, για ένα διάστημα δούλευα ταυτοχρόνως και γενικότερα έχω να κάνω πράγματα, άλλα το ρημάδι το μυαλό μου δεν ξεκολλάει από αυτόν. Τέτοιου είδους εμμονές είναι απάλευτες γιατί παίζουν με το κεντρικό σημείο της ασφάλειας.

κανε οτι νιωθεις δεν υπαρχει πρεπει σε τετοιες στιγμες.δε γινεται να κρατησεις εσυ το σκυλι?εγω δε θα μπορουσα να κρατησει καποιος αλλος το σκυλι μου

Καθε πρωι οι επιλογες μου στρεφονται στο <τι αλλιως μπορω>οταν κατι παει στραβα και σιγα σιγα η ζωη σου αλλαζει αποκτας μια αλλη οπτικη κ βλεπεις μονο το φως κ το σκοταδι εξαφανιζεται γιατι δεν το αντεχει το φως. Ναι εμεις κ μονο ευθυνομαστε για οτι μας συμβαινει κραταμε το κοντρολ της ζωης μας στο χερι μας κ δεν μενει παρα να αλλαξουμε συχνοτητα.

έχεις την δύναμη να καταφέρεις πολλά... αρκεί να πιστέψεις στον ευατό σου πραγματικά χωρίς να το βάλεις ούτε μια στιγμή κάτω. :)