αγχωδη διαταραχη

Γεια σε όλουσ,μετά από μήνεσ που παρακολουθώ τισ σκεψεισ και τισ εμπειρίεσ σασ και αφού βέβαια κατάλαβα ότι δεν είαμαι μοναδική που περνάω τοσο άσχημεσ καταστάσεισ,αποφάσισα να μπω και εγώ στην παρέα σασ μήπωσ και αισθανθώ καλύτερα.Πάνω από ένα χρόνο βιώνω κρισεισ πανικού και αγχώδη διαταραχή.Έχω περάσει στιγμέσ φοβερού άγχουσ,να νιώθω ότι πεθαίνω ότι χάνω τα λογικά μου και όλα εκείνα τα δυσάρεστα συμπτώματα που έχουμε βιώσει όλοι εμείσ.Το θέμα είναι ότι μετά από τόσο καιρό έχω μαθει να τα ελέγχω και δεν με π[ιάνουν έντονεσ κρίσεις,όλες είναι πιο ήπιες.Το κακό είανι ότι έχω όλα τα συμπτώματα χωρίς κρίσεισ.Δηλαδη μόνομο άγχος διαρκή ανυσηχία και έντονο φόβο ότι κατι θα πάθω.Ότι εκεί που κάθομαι θα πάθω εγκεφαλικό ή καρδιά χωρίς να πονάω πουθενά ή το καθημερινό που βιώνω είναι ότι θα χάσω τισ αισθήσεισ μου .Έχω φοβερό φόβο για το κάθε ποναλάκι που θα νιώσω για την παραμικρή αδιαθεσία εγώ νομίζω ότι ήρθε το τέλος.Φοβάμαι πάρα πολύ για όλα.Φάρμακα δεν έχω πάρει καθόλου μόνο για καποιο διάστημα ψυχοθεραπεία.Τώρα θα ξαναρχίσω γιατι κάθε μέρα όλο και κάτι έχω.Τώρα εδώ και 3 μέρεσ λεχω ένα πνίξιμο στο λαιμό πλάκωμα και ποναλάκια στο στήθοσ.Σαν να ποναει ο οισοφαγοσ μαο πό τοσ στομάχι έωσ τον λαιμό.Εχω αγχωθεί πολύ με αυτό και ασ ξέρω οτι είναι από το στομάχι (έχω γαστροοισοφαγική παλλινδρόμηση) και από το άγχοσ.Δεν μπορώ να ζήσω συνεχώσ έχω φόβο και σκέφτομαι αρνητικά.Φανταστήτε ότι τώρα είμαι σχετικά καλά σε σχέση με πέρυσι.Πιστεύω όμωσ ότι όλα είναι μέσα στο μυαλό και όλα αλλάζουν με θέληση και υπομονή.δεν πρέπει να πιέζουμε τον εαυτόμασ να γίνει καλά,δεν φταίμε εμείς που είμαστε και νιώθουμε έτσι.Πρέπει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και να αποδεχτούμε την καταάσταση να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να του δώσουμε όσο χρόνο χρειάζεται.Να πιστέψουμε ότι όλα περνάνε και μετά από αυτή την ιστορία θα βγούμε πολύ δυνατοί.Φιλάκια σε όλουσ

εχω ολα αυτα ακριβως τα συμπτωματα που αναφερεις αφου ξεκινησα να εχω κρισεις πριν ενα τριμηνο περιπου και τρεχω ακομα στους γιατρους να αποκλεισω οτι εχω κατι παθολογικο γιατι δε μπορω να ησυχασω. τις τελευταιες μερες ενιωθα συνεχως οτι θα παθω καρδιακο επεισοδιο και ημουν με το χερι να πιανω τους σφυγμους στο λαιμο. δε μπορουσα να κοιμηθω απ αυτο. τι να πω, καλο κουραγιο σε ολους οσους τα περνανε. εγω εχω βαλει στοχο μολις τελειωσω με τους γιατρους να σταματησω να ανυσηχω με το παραμικρο και να προσπαθησω να γινω πιο δυνατος. αυτη η ανυσηχια που εχουμε ειναι παραλογη στην τελικη, και αν δε γιατρεψουμε το τροπο σκεψης μας δε νομιζω να γινουμε καλυτερα ουτε με φαρμακα.

Αφού είναι μόνο 3 μήνες η κατάσταση αυτή σε συμβουλέυω να προσπαθήσεισ πολύ να το ξεπεράσεισ μην το αφήσεισ γιατι αυτό όλο θα μεγαλώνει και μετά θα είναι πιο δύσκολο.Καταπολέμησε το όπως μπορείς, να είσαι δυνατός και θα σκέφτεσαι ότι δεν πρόκειται να πάθεις κάτι ούτε καρδιά΄ούτε εγκεφαλικό ούτε πεθαίνουμε από αυτό.Και εγώ τα ίδια λέω στον εαυτό μου ,κάποιες φορές με βοηθάνε κάποιες όχι.Ειναι μία προσπάθεια πάντως.Πρέπει να πάρουμε τα πάνω μας να μην το αφήσουμε να μας διαλύσει.ʼλλοι άνθρωποι περνάνε πιο δύσκολες καταστάσεις και βγαίνουν νικητές και εμείς δεν μπορούμε να νικήσουμε μία ιδέα.Γθ=ιατί ιδέα του μυαλού μας είαναι τίποτα άλλο.

elpizw apo dw kai pera na pane ola kala kai na vreis pragmatika tin dunami na to xeperaseis!!!!!:):)

χαιρομαι που σκεφτεσαι ετσι tinalost73 γιατι ετσι ειναι τα πραγματα και θα το δεις κιολας!!!!!!

Σαν να διαβαζω τα δικα μου συμπτωματα !!!

Υπομονη ,επιμονη και οποτε αισθανεσαι οτι πρεπει κατι να ρωτησεις να ερχεσαι σε αυτο το φορουμ...
Μονο κ μονο που βλεπεις οτι υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι που περναν τα ιδια με εσενα αισθανεσαι καλυτερα ...

Ευχαριστώ παιδια,ξέρω ότι με καταλαβαίνετε .Είναι τόσο άσχημο συναίσθημα να φοβάσαι ότι κάτι θα συμβεί ξαφνικά και θα χάσεις τις αισθήσεις σου από εγκεφαλικό ή καρδιά ή απλά από μία απλή λιποθυμία.Όσο κα να προσπαθώ να τα βγάλω από το μυαλό μου ,τσουπ πετάγεται κάποιο άλλο σύμπτωμα κα άντε μετά να σκέφτομαι αυτό.Μου δίνει πο΄λυ κουράγιο που βλέπω ότι υάρχουν τόσα άτομα που βιώνουν αυτά που βιώνω εγώ ΄και πραγματικά λυπάμαι για αυτό.Τελικά είναι μία ασθένεια ,έιναι κάτι μόνο του μυαλού μας ή απλά δίνουμε σημασία παραπάνω σε ορισμένα πράγματα.Εγώ συνεχώς όταν αισθάνομαι κάτι και μου μιλάει κάποιος δεν τον ακούω,εστιάζομαι τόσο πολύ σε αυτό που νιώθω και σκέφτομαι\"τι να ναι αυτό τώρα,γιατί το παθα,λες να πάθω καρδιά,λες να λιποθυμήσω \"και άλλες τέτοιες βλακείες.Προσπαθώ να σκεφτώ θετικά όπως μου λέει κα ο ψυχωθεραπευτής μου όμως εκεί που πάω να σκεφτώ κάτι καλό,αμέσως έρχεταιη κακή σκέψη και τα γκρεμίζει όλα.Νιώθω σαν εγκλωβισμένη μέσα σε αυτό,και δεν βλέπω την ώρα να πάρω λίγο αέρα....

Τίνα, όλα αυτά τα συμπτώματα τα χω ζήσει πολύ-πολύ έντονα, μα τελικά τα ξεπέρασα!! Και συ θα γίνεις καλά, είμαι σίγουρη..
Γνώμη μου είναι να επικεντρωθείς σε στόχους που για σένα αξίζουν (πχ δουλειά ή οικογένεια), προσπαθώντας να παραμερίσεις όλα τα άλλα.Θέσε έναν εφικτό και ευχάριστο στόχο και ρποσπάθησε να τον πετύχεις...Και (θα το ξαναγράψω μέχρι σημείου να γίνομαι βαρετή!!) ξεκίνα κάποια σωματική δραστηριότητα πχ γυμναστική ή κάποιο σπορ,βρες το χρόνο, εμένα με βοήθησε πάραπολύ!!!
Φιλιά και καλή δύναμη

Σε ευχαριστώ πολύ imagine μακάρι να τα ξεπεράσω και εγώ κάποτε.Έχω επικεντρωθεί στο να κάνω ένα παιδάκι μιας και είμαι 7 μήνες παντρεμένη.Είχα μια παλλίνδρομη κύηση 2 μήνες πριν και με έριξε πάρα πολύ.Ελπίζω να μείνω γρήγορα έγκυος για να ποκτήσει νόημα η ζωή μου πια.Φοβάμαι βέβαια πάρα πολύ την εγκυμοσύνη.μην με πιάνουν πανικοί και τέτοια ,όμως δεν με νοίαζει ,.Θέλω τόσο πολύ ένα μωράκι που θα κάνω τα πάντα.Σκέφτομαι να αρχίσω γυμναστήριο αν και ψιλοφοβάμαι λίγο.

Τινα μου,καμοια φορα πιστευουμε οτι δεν μπορουμε να κανουμε τπτ για τον εαυτο μας,αυτο που λεει ο ψυχοθεραπευτης σου ειναι πολυ σωστο και μενα προσφατα μια φιλη μου ,μου το ειπε και εδω και 3 μερεσ κανω μια μικρη προσπαθεια να σκεφτω λιγο θετικα για ενα περιστατικο που μου συνεβει και πιστεψε με εκανε πολυ δυνατη που δεν πιστευα καθολου στον εαυτο μου ......το μεγαλυτερο λαθοσ των ανθρωπων ειναι οτι δεν δινουμε αξια στον εαυτο μας.προσπαθησε να βαλεισ στο μυαλο σου πραγματα και καταστασεισ που θα σε κανουνε χαρουμενη..ειναι πολυ δυσκολο και το καταλαβαινω προσπαθησε ομωσ να πεισεισ τον εαυτο σου οτι μπορεις...και αν δεν τα καταφερεις να σκεφτεις θετικα μετα απο καποιες προσπαθειες....να εισαι αισιοδοξη που εκανες εστω και αυτες τισ προσπαθειες γιατι ουσιαστικα ειχες ΘΕΛΗΣΗ!!!Ειναι βεβαια λυπηρο το γεγονος με την παλλινδρομη κυηση αλλα πιστευω οτι ενα παιδι θα σου φερει τα πανω κατω στην ζωη σου γιατι θα μπεις σε αλλες δραστηριοτητες αρκει να μην σκετεσαι αρνητικα....κανε δραστηρια πραγματα οπωσ λες και μονη σου οτι θελεις να πας σε ενα γυμναστηριο...παρε μια φιλη σου και ξεκινα!!!!μην χανεις χρονο!!!!!

Οπως βλεπεις λιγο πολυ , ολοι εδω μεσα εχουμε τα ιδια συμπτωματα και ο ενας δινει θαρος στον αλλον ...
Δυστυχως ή ευτυχως ειναι μια \"ασθενεια\" του μυαλου ...τη ς προσωπικοτητας μας και δεν περναει \"απλα\" με μια εγχειρηση ή ενα φαρμακο ..
Μονο εμεις πρεπει να καταλαβουμε και να πολεμησουμε το ειδικο εκεινο \"προβλημα\" που μας εφερε σε αυτο το σημειο ...

Ξεκινωντας π.χ εγω εφτασα -πιστευω- σε αυτο το σημειο (ενας απο τους λογους )γιατι ηθελα παντα να ειμαι δικαιος και σωστος με ολους και στεναχωριομουν υπερβλοκικα οταν δεν ειχα την αναλογη συμπεριφορα απο τους αλλους ...
Για να μην πολυλογω , μαλλον ειμαστε υπερβολικα ευαισθητοι σε καποια πραγματα και αυτο μας οδηγει σε αυτες τις κρισεις ..
Σιγουρα παντως ειναι κατι που ανα το ψαξεις πρεπει να ξεκιναει η εξελιξη του απο πολυ παλια ...
Εγω το καταλαβαινω τωρα 1 χρονο και κατι μετα την πρωτη μου κριση ...οταν ημουν 37...

Συμφωνώ μαζί σου nopanic και εγώ έτσι ήμουν και συνεχίζω δυστηχώς να είμαι,πάντα οι άλλοι και σε τελευταία μοίρα ο εαυτός μου.Σίγουρα φταίει η ευαισθησία μας και πολλά πράγματα τα παρατηρούμε περισσότερο από όσο πρέπει.όλα τα παιρνω μέσα μου και στεναχωριέμαι και αγχώνομαι.Το θέμα για μένα δεν είναι να βρω από που ξεκίνησε αλλά πότε σταματάει,εξάλου ξέρω ήδη τι φταίει και με ογήγησε σε αυτήν την κατάσταση.Δεν πειράζει που το κατάλαβες τώρα αρκεί που ξέρεις τι φταίει.Εσύ πως το αντιμετωπίζεις nopanic?
Αγαπημένη ριρίνα είσαι πολύ καλή και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια .Σκέφτομαι ν απάρω μι αφίλη μου που την αγαπώ πολύ να πάμε γυμναστήριο.Χαι΄ρομαι για σ΄ενα γιατί βλέπω να χεις δύμανη και αισιοδοξία μέσα σου.Πρέπει όμως αυτά που λες στους άλλους να τα κάνεις πράξη και στον εαυτόσου έτσι?Συνέχισε να είσαι δυνατή και να αποδεχτείς τον εαυτό σου γιατί αξίζει πολλά...