Ζώντας με τη σχιζοφρένεια - προς μη σχιζοφρενικούς

Αλήθεια, σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι φέρονται στο διαφορετικό με διαβολικό τρόπο πως θα νιώθατε αν ήσασταν στη θέση μας; Με την απόρριψη, τη μοναξιά, την δυστυχία σε όλο της το μεγαλείο; Με το να προσπαθούμε να επιβιώσουμε με 1000 φορές περισσότερη δυσκολία από εσάς τους υπόλοιπους; Με το να μας πατάνε όλοι και να μας κοροϊδεύουν και να μην γινόμαστε αποδεκτοί παρά μόνο από λίγους για λίγο χρονικό διάστημα; Να παλεύουμε με τους δαίμονές μας μέσα και έξω από το μυαλό μας και οι άλλοι απλά να χαίρεστε τη ζωούλα σας με τα παιδιά σας και όλους να σας φέρονται ως ίσους; Έχω αυτή την ασθένεια από 7 χρονών, και ακόμα παλεύω με την απόλυτη δυστυχία! Πως θα νιώθατε αν ζούσατε με το φόβο μην σας καταλάβουν οι άλλοι ότι έχετε χάσει τα λογικά σας και αρχίσουν να σας κοροϊδεύουν; Όλα αυτά επειδή δεν υπάρχει ίχνος ανθρωπιάς και γενικότερα αλλά κυρίως προς εμάς; Πως θα νιώθατε να ακούτε για ανθρώπους με την ίδια "πάθηση" με σας να τους λένε ψυχάκηδες, τρελούς, αρρωστημένους και πόσα άλλα; Πως θα νιώθατε αν ζούσατε με το φόβο ανα πάσα στιγμή να μπείτε στο ψυχιατρείο και να σας εκβιάζουν οι άλλοι και να σας παίρνουν τα λεφτα και να σας εκμεταλλεύονται; Μπορείς αλήθεια να ζεις έτσι ή είναι καλύτερα να μην είχες γεννηθεί; Θα σας πω εγώ, καλύτερα να μην είχα γεννηθεί ποτέ, έχω ζήσει τη δυστυχία ίσα με 1.000.000 ζωών, έχοντας κάνει προσπάθεια να τα παραβλέψω όλα και να κάνω καινούρια αρχή, που όμως δεν καρποφόρησε αυτή η προσπάθεια, αλήθεια, γιατί γεννιούνται άνθρωποι σε αυτό τον απάνθρωπο κόσμο αναρωτήθηκε κανείς ποτέ; Για να αναπαράγουμε τη δυστυχία και οι νέες γενιές; Σίγουρα δεν είναι τέλεια η ζωή σας κι εσάς, αλλά καταλάβετε κι εμάς που έχουμε 1000 φορές παραπάνω δυσκολία λόγω της ασθένειας να επιβιώσουμε με όλα αυτά που είπα...........
Ένα κείμενο για να μπείτε και λίγο στη θέση μας, θα σας κάνει καλό..........

Εγώ κάνω ότι δεν καταλαβαίνω όλη μέρα

Δεν το θεωρώ τόσο καλή λύση αυτό...........η καλύτερη είναι αυτή που είπε ο σείριος, ένα βήμα τη φορά. Μέχρι να νιώσεις άνθρωπος και μετά τους γράφεις όλους. Δεν βλέπω κάτι άλλο στον ορίζοντα.

Ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια της πάθησης μετά την τεράστια δυστυχία που προκαλεί είναι το στίγμα και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Είναι ίσως το πιο δύσκολο από όλα. Επίσης και ο αυτοστιγματισμός είναι κάτι που έχει τις επιπτώσεις του.

Δεν αντιμετώπισα στίγμα μέχρι στιγμής αλλά νομίζω ότι κάποια στιγμή ίσως γίνει κ αυτό. Το πρόβλημα μου το έχω πει στους κολλητούς μου κυρίως. Από όσο ξέρω το γνωρίζουν κάπου στα 6 άτομα. Τώρα αν μαθεύτηκε με κάποιον τρόπο και σε άλλους δεν το ξέρω. Πάντως είχα πολύ καλή αντιμετώπιση και έτσι ευάλωτος που ήμουν χωρίς αυτοπεποίθηση ήταν βασικός παράγοντας για την ανάρρωση μέχρι στιγμής. Και η οικογένεια με υπολογίζει και με σκουντάει για να κάνω βήματα. Όλοι βλέπουν δυνατότητες που εγώ ίσως δεν είμαι σε θέση να δω.

Πάντως από μια κοινωνία που συμπεριφέρεται σε άστεγους, μετανάστες, ανάπηρους με τόση αδιαφορία και πολλές φορές σκληρότητα δεν περίμενα να φερθούν καλύτερα σε κάποιον πάσχοντα από ψυχιατρική ασθένεια. Είναι ένα θέμα ταμπού και παρεξηγημένο. Σίγουρα υπάρχουν κάποια σημεία που πατάνε και ισχυροποιούν το στίγμα όπως η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά που μπορεί να έχουμε σε επεισόδιο αλλά νομίζω είναι άδικο για πολλούς από μας. Όταν κάτι δεν μπορεί να κατανοηθεί είναι εύκολο να διαστρεβλωθεί και η άγνοια φέρνει το στίγμα. Είναι στο χέρι μας μέσα από την προσωπική προσπαθεια του καθενός να δείξουμε ένα διαφορετικό πρόσωπο.

Serie, εγώ αυτό που βλέπω σε σένα είναι πολύ μυαλό και υγιές μπορώ να πω και πολύ καλή χρήση του λόγου. Από κει και πέρα διαφωνώ σε κάποια θέματα ή έχω να επισημάνω κάτι. Πρώτον συμφωνώ ότι το στίγμα και ο αυτοστιγματισμός είναι ότι χειρότερο. Δεύτερον, τώρα κατάλαβα γιατί τα πας τόσο καλά με την ανάρρωση, λόγω ότι δεν ένιωσες στίγμα, και σίγουρα αυτό είναι πολύ ελαφρυντικό και πολύ σημαντικός παράγοντας για να "νικήσεις" την ασθένεια. Αλλά μου κάνει εντύπωση το ότι ήσουν ευάλωτος και χωρίς αυτοπεποίθηση λειτούργησε θετικά; Πως, αν μπορείς να μου το εξηγήσεις; Δυνατότητες σίγουρα έχεις βάλτο καλά στο νου.
Τρίτον και η πιο σημαντική "παρατήρηση" που ήθελα να σου κάνω. Δεν είναι άδικο για πολλούς από μας το ότι κάποιοι φέρονται "αλλοπρόσαλλα". Είναι άδικο για όλους μας που έχουμε αυτή την ψυχική ασθένεια να μας φέρονται με τέτοιο τρόπο και σίγουρα περνάμε πολύ χειρότερα από τους άστεγους και τους μετανάστες γιατί αυτοί τουλάχιστον έχουν την υγεία τους που είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο.

Edit: Εννοώ ότι περνάμε πολύ χειρότερα όταν είναι σε έξαρση η αρρώστια, έχω συγκρίνει τον εαυτό μου σε τέτοια φάση με έναν άστεγο και λυπόμουν τον εαυτό μου.....

Έχω σκεφτεί πολλές φορές το θέμα της σχιζοφρένειας, η αλήθεια είναι βέβαια πως δεν ξέρω πολλά... Οι γνώσεις μου προέρχονται καθαρά από ότι έχω διαβάσει και από ότι έχω συζητήσει με τον ψυχίατρο μου, δεν έχω ζήσει κοντά σε κάποιον που έχει τη συγκεκριμένη διαταραχή. Εγώ είμαι καταθλιπτική κι έχω πολλές φορές αναρωτηθεί πόσο δυσκολότερα είναι τα πράγματα σε μία τέτοια κατάσταση και πόσο μπερδεμένα. Αν κρίνω από τον πρώην μου, που με έλεγε τρελή λόγω της κατάστασης μου κι ένιωθα απαίσια, δεν ξέρω αν μπορώ να καταλάβω έστω και στο ελάχιστο πως νιώθεις εσύ.... κι αν καταλάβαινα δεν ξέρω αν θα το άντεχα. Πολλές φορές ντρέπομαι, που μιζεριάζω αγκαλιάζοντας τη μαυρίλα και την κατάθλιψη μου, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν για σοβαρότερα προβλήματα από μένα. Όσον αφορά τον κοινωνικό περίγυρο ίσως γνωρίζεις καλύτερα από μένα ότι οι άνθρωποι είναι σκληροί και συνηθίζουν να δείχνουν την κακία και την υπεροχή τους σε ανθρώπους που θεωρούν πιο αδύναμους. Δεν σε λυπάμαι, γιατί έχεις μάθει να παλεύεις καλύτερα απο μένα και από άλλους και είσαι δυνατός, γι αυτό ίσως δεν αντέχεις να σε αντιμετωπίζουν ως αδύναμο.

Έρις καταρχάς ευχαριστώ και εσένα και τους προηγούμενους για τις απαντήσεις σας. Καταρχάς είμαι γυναίκα. Το να ζεις με την αρρώστια σαν αρρώστια είναι πάρα πολύ άσχημο δεν περιγράφεται, σκέψου απλά αυτό. Πως είναι να έχεις "χάσει" το μυαλό σου, να μην μπορείς να σκεφτείς λογικά έστω και ανα (μεγάλα) διαστήματα. Να μην ζεις μες στην πραγματικότητα, να ζεις μέσα σε έναν δικό σου κόσμο, να φαντάζεσαι πράγματα που δεν υπάρχουν, να μην μπορείς να συγκεντρωθείς να διαβάσεις ένα βιβλίο, να μην έχεις όρεξη για τίποτα, να σου φαίνονται όλα βουνό, να ακούς φωνές επικριτικές τις πιο πολλές φορές, να έχεις χάσει τον εαυτό σου για πάντα, να αισθάνεσαι χίλια κομμάτια, να μην μπορείς να κοιμηθείς ή να κοιμάσαι συνέχεια, να αντιμετωπίζεις τις παρενέργειες των χαπιών που είναι πάρα πολλές και πολλές φορές μόνιμες, από το να πάρεις βάρος μέχρι να μην έχεις όρεξη να κάνεις σεξ, να έχεις απάθεια, ανηδονία και άλλα πολλά.
Από κει και πέρα η κατάθλιψη δεν μου λέει κάτι. Η κατάθλιψη είναι μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι της σχιζοφρένειας, και αυτό θα το δεις και από τα συμπτώματα που σου ανέφερα προηγουμένως, είναι παρόμοια ή ίδια με κάποια από αυτά. Το "τρελή" κάποτε με ενοχλούσε, τώρα έχω περάσει τόσα πολλά που την κακή συμπεριφορά την θεωρώ δεδομένη και αυτό περιμένω και από τους άλλους (να μου φερθούν άσχημα και ίσως το προκαλώ και εγώ γιατί έχω πάρα πολύ χαμηλά τον εαυτό μου - αυτοστιγματισμός). Αν και έχω καλό χαρακτήρα από ότι μου λένε, τον εαυτό μου τον έχω και τον έχουν σαν σκουπίδι. Σίγουρα αν δεν είσαι προετοιμασμένος δεν το αντέχεις γι'αυτό και πολλοί αυτοκτονούν. Εγώ δεν έζησα για πολύ καιρό καλά αρρώστησα σε πολύ μικρή ηλικία και δεν είχα άλλη επιλογή δυστυχώς ή ευτυχώς. Μαυρίλα έχω πάρα πολλή όπως καταλαβαίνεις. Αλλά δεν μπορώ να πάρω αντικαταθλιπτικά, γιατί θα πάρω βάρος. Αυτά που λες στο τέλος πόσο ισχύουν μακάρι να τα έβλεπαν αυτοί οι "άνθρωποι" που τους αρέσει να δείχνουν την υπεροχή τους για να βάλουν μυαλό, αλλά που.......

Πάντως Έρις πρέπει να "εκμεταλλευτούμε" όσοι έχουμε την αρρώστια κάτι που είπες, και μπορεί να μας δώσει απίστευτη δύναμη. Δυνατοί είμαστε εμείς που παλεύουμε με την υγεία μας και με τους άλλους συνεχώς και όχι οι υγιείς άνθρωποι, αυτοί προσπαθούν μόνο να "κλέψουν" λίγη δύναμη από εμάς............

Στην διαπίστωσή σου ότι με βοήθησε το ότι δεν είχα στίγμα είναι φυσικά σωστό.Είναι βασικός παράγοντας.
Στο κομμάτι της αυτοπεποίθησης εννοούσα ότι με την χαμηλή αυτοπεποίθηση,τον φόβο,τον αυτοστιγματισμό αν δεν είχα αυτή την συμπεριφορά από τους δικούς μου και αντιμετώπιζα αποκλεισμό θα δυσκολευόμουν να πατήσω στα πόδια μου. Δεν εννοούσα ότι με βοήθησε σε κάτι η χαμηλή αυτοπεποίθηση.

Το στίγμα απλά το κατανοώ γιατί υπάρχει,δεν το δικαιολογώ. Γι'αυτό είπα για ''πατήματα''. Κακά τα ψέματα όταν ένας υγιής έχει απέναντι του μια διαφορετική λογική και κόσμο και βλέπει ένα άτομο που πολλές φορές συμπεριφέρεται περίεργα δεν μπορεί να συμπάσχει. Θα το διακωμωδήσει και θα το περιθωριοποιήσει.
Πόσες φορές ερχόμαστε σε δύσκολη θέση να συμπάσχουμε με κάποιον για ένα πρόβλημα του. Καταλαβαίνω την δυσκολία της κοινωνίας να κατανοήσουν κάτι τόσο τρομερό και έξω από τα όρια του φυσιολογικού. Φυσικά δεν δικαιολογώ φαινόμενα καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται και οι συνθήκες στα ψυχιατρεία πολλές φορές θυμίζουν μεσαίωνα.

Σείριε κατάλαβα τι εννοείς στην πρώτη παράγραφο, δν έχω να προσθέσω κάτι.......
Όσο για τη δεύτερη παράγραφο, εγώ πιστεύω δύο παίζουν........Ή έχουμε "κληρονομήσει" από παλαιότερες γενιές αυτές τις "συμπεριφορές", ή απλά είναι στη φύση του ανθρώπου να αντιδρά έτσι στο διαφορετικό.
Ο λόγος που έγραψα αυτό το θέμα, είναι για να μπουν λίγο στην πλευρά μας και οι υγιείς άνθρωποι, να δουν πόσο κακό κάνουν με την περθιθωριοποίηση και την διακωμώδηση όπως λες. Ελπίζω και εύχομαι να μας καταλάβουν όσοι περισσότεροι γίνεται και όσοι δεν καταλαβαίνουν το πόσο κακό κάνουνε, να τιμωρηθούν από την ίδια τη ζωή ή σε μια επόμενη ζωή, γιατί μόνο έτσι η ζωή θα είναι δίκαιη. Το να μας κλέβουν τη χαρά και την αυτοπεποίθηση καθώς και τη δύναμη δεν τους τιμά, τους υποτιμά.

Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους πως οι πράξεις μας έχουν και συνέπειες, δεν είμαστε μωρά...............Και το να κλέβεις κάποιου στοιχεία που τον κάνουν να αισθάνεται καλά εκτός ότι δεν σε κάνει ανώτερο αλλά αντίθετα κατώτερο, προκαλεί κακό και πρέπει να το γνωρίζει αυτός που το κάνει. Όπως και όταν σκοτώνει κάποιος έχει συνέπειες (τύψεις, φυλακή), έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει και με το θάνατο της ψυχής του άλλου. Δεν είμαστε ζώα να μην ξέρουμε από συνέπειες στην ψυχή του άλλου αν και νομίζω πως πολλές φορές αυτά είναι ανώτερα.

Η περιγραφή σου πάντως για το πως είναι να έχεις αυτή την πάθηση καλύπτει ένα μεγάλο μέρος του τι βιώνουμε. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος διαβάζοντας τα συμπτώματα να καταλάβει του τι σημαίνουν όλα αυτά να τα ζεις στο πετσί σου. Για κάποιους είναι απλά κάποιες λέξεις αλλά ο αντίκτυπος είναι τραγικός για την ζωή μας.

Λυπάμαι serios αλλά δεν μπορώ να τα αναλύσω περισσότερο, κάνεις πολύ καλά που τα αναφέρεις. Τα έγραψα όντως πολύ απλοποιημένα, πχ λέω πως δεν μπορούμε να διαβάσουμε ούτε ένα βιβλίο, αυτό είναι υπερβολή για μας το να μπορούμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο, εδώ δεν μπορούμε να διαβάσουμε μια σελίδα πολλοί από μας και εγώ μέσα, και όσοι βιαστούν να γελάσουνε, προτείνω να μπούνε λίγο σε αυτή τη θέση, να μην μπορούν να διαβάσουν ποτέ στη ζωή τους κάτι που τους ενδιαφέρει, και αυτό φυσικά είναι ένα από τα πάρα πολλά συμπτώματα και από τα πιο "ελαφριά". Οπότε κάθε άλλο παρά ελαφριά μπορεί να χαρακτηριστεί η πάθησή μας αλλά αυτό δεν μας καθιστά ανάπηρους εμάς, αλλά αυτούς που μας θεωρούν ανάπηρους, ή το διακωμωδούν, γιατί αυτοί έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα από εμάς και είναι στην ψυχή όχι στο μυαλό.

Καταρχήν πολύ ωραίο θέμα!
Μιας και αναφέρεσαι σε μη σχιζοφρενικούς θα σου απαντήσω όσο πιο ειλικρινά μπορώ. Συμφωνώ ότι είστε πιο δυνατοί από μας τους υπόλοιπους, έχετε να παλέψετε κάθε μέρα με θέματα που εμείς ούτε φανταζόμαστε και σας θαυμάζω για αυτό. Έχεις απόλυτο δίκιο να θυμώνεις με όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς και με το στίγμα που υπάρχει και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Θα σου πω που το αποδίδω εγώ αυτό :στην άγνοια. Οι άνθρωποι τρομάζουμε με το διαφορετικό, με ο, τι δεν καταλαβαίνουμε και όταν τρομάζουμε φερόμαστε ηλίθια. Είναι ο ίδιος ρατσισμός (σε διαφορετικό βαθμό κάθε φορά) που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες, οι ανάπηροι, οι άνθρωποι με νοητική στέρηση, οι παχύσαρκοι... οτιδήποτε διαφορετικό από το μέσο όρο τρομάζει.

Επιπλέον στις ψυχ ασθένειες η εικόνα που επικρατεί είναι οτι οι άνθρωποι αυτοί είναι επικίνδυνοι (βλέπε ο σχιζοφρενής με το πριονι κτλ) κι έτσι ο φόβος γίνεται ακόμα μεγαλύτερος. Εγώ πρόσφατα έμαθα ότι στατιστικά οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια είναι πιο πιθανό να υποστούν οι ίδιοι βία, παρά να ασκήσουν! Χρειάστηκε να έρθω η ίδια στην προσωπική μου ζωή αντιμέτωπη με παρόμοιο θέμα για να ενημερωθώ και να αλλάξω γνώμη και δεν σου κρύβω οτι διαβάζοντας τις εμπειρίες πολλών εδώ, πολλές φορές έχω νιώσει ντροπή για την εικόνα που είχα παλιότερα και την "αναισθησία" μου. Ο άνθρωπος που συναντάς στον δρόμο και σε κοιτάζει περίεργα ή τον βλέπεις να απομακρύνεται βιαστικά το κάνει από φόβο που προέρχεται από άγνοια! Είμαι σίγουρη πως το μεγαλύτερο ποσοστό αν είχαν την παραμικρή ιδέα για το τι περνάτε καθημερινά, θα είχαν εντελώς διαφορετική συμπεριφορά.

Ο αυτοστιγματισμός επίσης θεωρώ οτι παίζει πολύ ρόλο. Ακούγεται σκληρό, αλλά αν εσύ δεν αποδεχτείς τον εαυτό σου και την ασθένεια, κανείς άλλος δεν θα το κάνει. Αν εσύ σε απορρίπτεις, θα σε απορρίψουν και οι άλλοι. Αν εσύ ντρέπεσαι για τον εαυτό σου, μη περιμένεις να σε αποδεχτεί κανείς. Και αυτό ισχύει για όλους μας. Για ο, τι "διαφορετικό" έχει ο καθένας μας μέσα του.

Διαβάζοντας το ποστ σου, νιώθω την ανάγκη να σου ζητήσω συγνώμη εκ μέρους όλων των "υγιών" που σου φέρθηκαν ηλίθια και σου πρόσθεσαν ένα ακόμη πρόβλημα με το φέρσιμο τους στον ήδη δύσκολο δρόμο σου.

pillow μην αυτοστιγματιζεσαι και επειδη ζεις σε μικρη κοινωνια ειναι πολυ χειροτερο το στιγμα.

νομιζω περισσοτερο αυτοστιγματιζεσαι και θα επρεπε να εχεις μεγαλυτερη αυτοπεποιθηση.

επισης γελαω με οσους στιγματοποιουν γιατι δειχνουν οτι ειναι χαμηλου πνευματικου επιπεδου και αμορφωτοι και δεν εχουν ιδεα για τον ιδιο τους τον εγκεφαλο και τον εαυτο τους.

στην τελικη μια ουσια ειναι ολη η υποθεση οπως ο αλλος εχει διαβητη, υπερταση κλπ. και τοσες αλλες ασθενειες.

να ζουσαμε στον μεσαιωνα ενταξει θα ηταν δυσκολο, αλλα στην σημερινη εποχη εχουν εξηγηθει τοσα πολλα και εχουμε μαθει τοσα πολλα ηδη..

και αυτοι μπορουν να παθουν ψυχωση αμα παθουν κανενα εγκεφαλικο ή αλτσχαϊμερ εν τελει.

μην κρατας κακια και γραψτους κανονικα. κοιτα να κανεις παρεα με καλα ατομα αλλιως καλυτερα να εισαι μονη σου.

επισης οσο μεγαλωνεις σε ηλικια τοσο περισσοτερο θα ησυχαζουν.

επισης τωρα με την κριση εχει αυξηθει ραγδαια η χρηση ψυχοφαρμακων στην Ελλαδα οποτε δεν ειμαστε μικρη μειονοτητα.

Quote:

---

Σύμφωνα και με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για την υγεία των Ελλήνων το 2014:

• Το 47,4% των Ελλήνων έχουν πάρει κάποιο φάρμακο με συνταγή τις τελευταίες δύο εβδομάδες.

• Το 49,7% του ενήλικου πληθυσμού έχει κάποια χρόνια πάθηση (αύξηση κατά 25,5% σε σχέση με το 2009).

• Το 4,7% του ενήλικου πληθυσμού έχει κατάθλιψη (αύξηση 80,8% σε σχέση με το 2009). Το 33% είναι άνδρες και το 67% γυναίκες.

• Το 7,6% του ενήλικου πληθυσμού έχει αγχώδεις διαταραχές.

---

κοιτα εσυ να εισαι στα λογικα σου οσο μπορεις και ολα τα υπολοιπα θα ερθουν απο μονα τους.

ο κοσμος αυτος ειναι αδικος και ποτε δεν ειπε κανεις οτι ειναι δικαιος για αυτο κοιτα εσυ να επιβιωσεις και να ζησεις οσο καλυτερα μπορεις.