Μου λειπει η φιλη μου τοσο πολυ και νιωθω πενθος?
Γεια σας, δεν ξερω γιατι γραφω αυτο το ποστ, γιατι προκειται γ τετελεσμενη κατασταση αλλα με ανακουφιζει καπως να το γραψω.Πριν απο 4 χρονια ημασταν 3 φιλες πολυ δεμενες και καναμε τρομερη παρεα, ειχαμε απιστευτη χημεια και γενικα περνουσαμε τελεια.Εγω και η μια φιλη απο αυτες ερωτευτηκαμε και τα φτιαξαμε. Τωρα εχουμε σχεση ζωης και ειμαστε απολυτα δεμενες. Οταν το εκμυστηρευτηκαμε στην τριτη φιλη μας, που τη νιωθαμε και οι δυο σαν αδερφη μας, εκεινη απομακρυνθηκε αρχικα για καποιους μηνες, χωρις ομως να κοψει μηνυματα και εξοδους. Απλα αραιωσε πολυ και τα δυο και ηταν πιο ψυχρη. Θορυβηθηκαμε , στεναχωρηθηκαμε, αλλα η κοπελα απεφευγε γενικα να αναλυσει τι ενιωθε για την ολη κατασταση και γιατι ηταν πιο ψυχρη. Απο τα λιγα που μας ειχε πει ηταν οτι ενιωθε πενθος και οτι εχανε τις φιλες της, γιατι εγω και η φιλη μου βγαιναμε οπως ειναι λογικο σε ενα ζευγαρι πολλες φορες οι δυο μας αντι οι τρεις μας και καναμε πολλα δικα μας σχεδια, ταξιδια κλπ. Ομως παντα θελαμε να βγαινουμε με κεινη και την προσεχαμε. Τελος παντων, αυτα εγιναν προπερσι. Εγω περυσι με τη φιλη μου φυγαμε για εξωτερικο για σπουδες ενος ετους και δεν κοψαμε επικοινωνια με τη φιλη μας, ουτε κεινη βεβαια. Οταν ηρθε μαζι με αλλες φιλες μας να μας επισκεφτει, εγω εκανα απιστευτα σκηνικα ζηλιας στη φιλη μου, γιατι η κοπελα αυτη εχιε τρομερη αδυναμια στη φιλη μου και το εδειχνε πολυ συχνα και γω ζηλευα πρωτον ερωτικα και δευτερον φιλικα που δεν ενδιαφεροταν για μενα τοσο οσο για τη φιλη μου. Με λιγα λογια, δεν της μιλουσα καθολου και πιεζα κ τη φιλη μου να κανει το ιδιο. Μετα απο κουβεντα, τα πραγματα αποκατασταθηκαν μεταξυ μας και συνεχισαμε να μιλαμε κανονικα σε μηνυματα απο το εξωτερικο αλλα στην κοπελα αυτη οπως και σε μενα και τη φιλη μου ειχε ηδη δημιουργηθει ενα μεγαλο τραυμα απο το περιστατικο γιατι ηταν απιστευτα οδυνηρο και για τις τρεις μας. Το καλοκαιρι πηγαμε ενα ταξιδι με ολη την παρεα μας και εγω κατεληξα να ειμαι παλι ψυχρη μαζι της, γιατι αισθανομουν οτι δε μ δινει σημασια ενω δεν ηταν πληρως αληθεια (απλως προσκολλουνταν περισσοτερο στη φιλη μου) και γενικα απο αυτο το σημειο και μετα σταματησαμε να μιλαμε. Ξαναπροσεγγισε εμενα πρωτα μετα απο ενα μηνα ζητωντας μου να μιλησουμε. Χαρηκα πολυ αλλα ενιωθα και παλι θυμο και τραυμα, γιατι μου θυμιζε τα πολυ ασχημα επεισοδια που εγιναν στο εξωτερικο οταν ηρθε. Στην κουβεντα μας μου ειπε οτι δε μπορει να ζησει χωρις το παρεακι των 3 μας και οτι ειναι εξαρτημενη απο μας και οτι θελει παρα πολυ να μιλαμε παλι κανονικα και να βγαινουμε. Εγω επειδη ενιωθα παγωμενη οταν τις επομενες φορες την εβλεπα ημουν ψυχρη. Η φιλη μου της μιλουσε κανονικα, αλλα το κλιμα ηταν παγωμενο οσο δεν παει. Ωσπου που δεν αντεξε το κλιμα η κοπελα και εκοψε. Εδω και τρεις βδομαδες βγαινει με την υπολοιπη παρεα μας οταν δεν ερχομαστε και μεις. Πονεσα παρα πολυ για κεινη που το εκανε αυτο. Ηθελα σαν τρελη να τα ξαναβρουμε, να την αγκαλιασω και να της πω συγνωμη που ειμαι ψυχρη, δωσε μου λιγο χρονο και τελικα εκοψε αυτη μια ωρα αρχιτερα! Της εστειλα χθες μηνυμα οτι πλεον δεν ερχεται και μου ειπε οτι δε μπορω να συνεχισω αυτη την κατασταση δυο χρονια τωρα νιωθω ξενη με σας και οτι ο,τι κ να κανω ειναι δωρο αδωρο πλεον. Μ φανηκε πολυ απολυτη και οτι δε θελει πια καμια επικοινωνια μαζι μας. Εχω στεναχωρηθει απιστευτα. Νιωθω οτι περναω πενθος σα να εχω χασει καποιον πολυ κοντινο μου. Δεν το αντεχω, το σκεφτομαι ολη μερα και ποναω. Η φιλη μου το εχιε παρει πιο ψυχραιμα, γιατι μου λεει δεν τραβουσε καθολου οσο και να θελαμε, αλλα εγω δε μπορω να το δεχτω...και σεκφτομαι οτι εγω φταιω που ουσιαστικα μετα την κουβεντα μας πριν δυο μηνες, ημουν ψυχρη και αγενης μαζι της ενω αν ξεπερνουσα τον εαυτο μου κ της εδειχνα αλλο προσωπο τωρα μπορει να ειχαν φτιαξει οι σχεσεις μας. Μου λειπει τοσο πολυ, παω και σε ψυχολογο και μου λεει και αυτη καποια πραγματα με τα οποια νιωθω καλα για καποιες ωρες αλλα μετα πεθαινω παλι απο τη στεναχωρια μου. Τι να κανω ρε παιδια? Εδω και καποιους μηνες που ειμαστε παγος και τωρα με την οριστικη της απομακρυνση, νιωθω οτι μου εχει γινει εμμονη αυτο το θεμα. Δε μπορω να σκεφτω τιποτα αλλο μεσα στη μερα και δεν ειμαι λειτουργικη σε τιποτα. Εχω σιχαθει τον εαυτο μου που ενω ειχα καποιες ευκαιριες πιεσα την κοπελα μου να μην της μιλαει ουτε κεινη και δεν της μιλουσα ουτε γω. Της φερθηκα σα σκουπιδι και μετανιωνω οικτρα! Δεν το αντεχω, ποτε θα περασει ο πονος?
