Mind the GAP- Προσοχή στο κενό
Θα ήθελα να μιλήσω για το κενό που δημιουργείται στην ζωή μας μετά από ένα επεισόδιο ψύχωσης ή και άλλης σοβαρής ψυχιατρικής πάθησης.
Όχι τόσο το συναισθηματικό κενό. Δηλαδή αυτό το αίσθημα όπου αναζητάς νόημα στην ύπαρξη σου και δεν σε γεμίζει η ζωή.
Περισσότερο για το κενό που δημιουργείται σε εμπειρίες,δεξιότητες για ανεξάρτητη ζωή,εργασιακή εμπειρία.
Προσωπικά νιώθω να υπάρχει ένα κενό μιας παραγωγικής δεκαετίας. Ίσως από τις παραγωγικότερες του ανθρώπου. Δηλαδή αυτής μεταξύ 18-30. Σ'αυτήν την ηλικία τοποθετείς τις βάσεις γι'αυτό που θα γίνεις μετέπειτα και η ψύχωση στο κλέβει.
Έχω έλλειψη εμπειριών τόσο από εξειδίκευση σε έναν τομέα,εργασιακή εμπειρία,εφόδια και δεξιότητες για ανεξάρτητη ζωή που προσπαθώ να κτίσω. θα προσπαθήσω να μη νιώσω την ματαιότητα να γεμίσω αυτό το κενό. Ξέρω ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω αλλά αυτό δεν σημαίνει και παραίτηση.
Θα ήθελα εμπειρίες ατόμων. Πως το βλέπετε αυτό το κομμάτι;; Μπορούμε να καλύψουμε έστω λίγο το κενό και να έχουμε μια πιο ήρεμη ζωή ή θα είμαστε μια ζωή με απωθημένα και θα κυνηγάμε την ουρά μας προσπαθώντας να καλύψουμε τα κενά;;
