Αγχος και απελπισια

Καλησπερα! Τα τελευταια τρια χρονια ζω μια πολυ ψυχοφθορα κατασταση, καθως βρισκομαι σε σχεση απο αποσταση με το συντροφο μου. Συναντιομαστε οσο πιο συχνα γινεται και σκοπος μας ειναι καποια στιγμη να καταφερουμε να ζησουμε μαζι. Για να διευκολυνω την κατασταση, αποφασισα να κανω ενα μεταπτυχιακο στο εξωτερικο, οχι ομως εκει που βρισκοταν ο φιλος μου, διοτι αλλαζει συνεχως χωρες. Τωρα θα τελειωνα τις σπουδες μου, αλλα λογω μιας μεγαλης αποτυχιας, οι σπουδες μου μπορουν να συνεχιστουν σε ενα χρονο ξανα. Αυτη την κατασταση ωφειλω να ομολογησω πως δεν μπορω να την διαχειριστω. Ειμαι συνεχως θλιμμενη και δεν γνωριζω τι θα κανω με τη ζωη μου πια. Πρεπει φυσικα να επιστρεψω στη ελλαδα και σε ενα χρονο να ξαναγυρισω στην χωρα οπου σπουδαζω. Αυτο κοστιζει πολλα χρηματα και ενας χρονος απο τη ζωη μου παει χαμενος. Ο συντροφος μου ξερει μονο να λεει πως ολα θα πανε καλα. Δεν περιμενω να βρει λυση κανενας αλλος στο προβλημα μου, αλλα αισθανομαι πως ειμαι εντελως αβοηθητη. Εχω παρει 2 φορες xanax μεσα σε μια εβδομαδα (απο τοτε που εμαθα για την αποτυχια μου). Δεν ξερω αν βοηθαει. Επισης, προσπαθω να βγαινω εξω οσο πιο συχνα μπορω. Τωρα θα επιστρεψω στην χωρα οπου σπουδαζω (μεχρι να ξενοικιασω τον Μαρτιο). Αν εχετε καποια συμβουλη για το πως μπορω να βοηθησω τον εαυτο μου απο την καταθλιψη, θα το εκτιμουσα παρα πολυ!