Printable View
Αποφάσισα ν' ανοίξω θέμα γιατί με άγγιξε πολύ η περιγραφή του μετατραυματικού στρες το οποίο νιώθω πως βιώνω εν μέρει αλλά έχω μιαν απορία όπως λέει κι ο τίτλος: μπορεί αυτή να κρατήσει ακόμα και πολλά χρόνια μετά το τραυματικό συμβάν ή είναι κάτι που κρατάει μόνο τον πρώτο καιρό;
Την ιστορία μου κάποια μέλη την ξέρουν, κάποια όχι...αυτή τη στιγμή δεν θα ήθελα να την αναφέρω ξανά αν κρίνω πως είναι χρήσιμο ή απαραίτητο ίσως το κάνω αργότερα...
Το ξεπερνασ κάπως κ σου μένει κουσουρι εγώ έτσι νομίζω
Νομιζω μετα απο πολλα χρονια κατι αναβιωνεις στο μυαλο σου και τροφοδοτειται ολο αυτο...Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Αυτό βλέπω κι εγώ σ' εμένα δυστυχώς, ότι μου έχει μείνει κουσούρι κι αναρωτιέμαι αν είναι φυσιολογικό...Quote:
Originally Posted by elis
Μμμ...πολύ πιθανό κι αυτό γιατί τώρα που ανατρέχω στις αναμνήσεις μου μπορεί πάντα να απέφευγα τις ερωτικές σχέσεις λόγω της επίθεσης αλλά το να εμφανιστεί ξανά ο τρόμος που ένιωθα όταν πρωτοσυνέβη σε όλο του το μεγαλείο έγινε μετά από μια περίπτωση που πάλι αισθάνθηκα πίεση από άντρα (αν και δεν ήταν επίθεση αυτή η φορά)Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Το να σ μείνει κουσουρι νομίζω εγώ είναι φυσιολογικό εγώ έχω ένα κάρο κουσουρια κ δεν πιστεύω ότι θα περάσουν ποτέ
Αυτό με απογοητεύει λίγο...δηλαδή δεν θα πάψω ποτέ να φοβάμαι;Quote:
Originally Posted by elis
Συμφωνώ ότι δεν περνάει ποτέ.Μπορείς όμως να ζεις με αυτό και να πάψει να σε ενοχλεί μόνο όταν αποκτήσεις αυτά που στερήθηκες λόγω του γεγονότος που σε σημάδεψε.Οσο βλέπεις ότι στερείσαι πράγματα και τρως χλαπάτσες απο την ζωή,πάντα το μυαλό θα γυρνάει εκεί και θα σε ενοχλεί το γεγονός που συνέβη.Quote:
Originally Posted by elis
Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Κανείς δεν μπορεί να σου απαντήσει με βεβαιότητα. Εσύ κάνε την προσπάθεια και δε νομίζω να βγεις ζημιωμένη.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Όταν λες την προσπάθεια εννοείς την προσπάθεια να πω την ιστορία μου;Quote:
Originally Posted by SB_
χαχαχα δεν ενοει αυτην την προσπαθεια..Quote:
Originally Posted by Κύκνος
ενοει την προσπαθεια να βγεις απο ολο αυτο κυκνε
Κάνε την προσπάθεια να καταπολεμήσεις το μετατραυματικό στρες και πιστεύω πως θα έχεις οφέλει. Αυτό.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Προσπαθώ αλλά δυσκολεύομαι γιατί είναι ακόμα παρόν ο φόβος ότι θα ξανασυμβεί κάτι κακό όπως και τότε...Quote:
Originally Posted by SB_
διάβασε περιπτωσάρα
ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή΄"ελεγχόμενη" όσο καιρό θυμάμαι
κατάθλιψη 2-3 χρόνια πρίν το "συμβάν"
ένα βράδυ δεν ξέρω αν μου ρίξανε κάτι στο ποτό, αν είχα μανιακό επεισόδιο η αν με βάρεσε η (τότε) αυπνία στο κεφάλι
(1 ποτό, δεν ήμουν μεθυσμένος)
ξαπλώνω, σκέφτομαι μια πρώην....συγκεκριμένα το δευτερόλεπτο που σκεφτόμουν την ημερομηνία που τα "φτιάξαμε" χτυπάει το ξυπνητήρι
τι ήταν να χτυπήσει, λες και ήταν σημάδι, target acquired, λόκαρα, πως το λένε....φεύγω όπως ήμουν να παω να την βρώ να της μιλήσω, χαράματα τώρα έτσι...χωρίς να ξέρω κάν αν είναι στο σπίτι της και ενώ ήταν σε άλλη πόλη
στα μισά της διαδρομής "κόβω" κάποιον απο πίσω μου, σταματάω ανάβω ενα τσιγάρο να το σκεφτώ, δεύτερη μαλα$#(% ιδέα: "αν με ακολουθούν θα ακολουθήσουν και με τα πόδια"
παίρνω σβάρνα τα χωράφια, δεν βλέπω την τύφλα μου.....πολύ σύντομα τραυματίζομαι στο πόδι....περπατάω πάνω απο 15 χιλιόμετρα (τα πρώτα τροχάδιν) με διαστρεμμα στο πόδι, χωρίς να έχω πιεί νερό επι 20 ώρες και ενω είναι κατακαλόκαιρο!
και εδω είναι που λες "παέι αυτός το έχει χάσει"
αλλά έλα που ήμουν σωστός, εγώ μπορεί να είχα μανιακό επεισόδιο....να το δεχτώ...αλλά συγχρόνως με παρακολουθούσαν
επαληθεύτηκα, ποιοί, πως και γιατί, δεν έχει σημασία (για όσους διαβάζουν), κάποιος ήθελε να μου κάνει κακό εκείνο το βράδυ.
για 2-3 χρόνια μετά το συμβάν ήμουν θύμα ψυχολογικού πολέμου, που αν συναντήσω ποτέ τον εγκέφαλο δεν ξέρω αν πρέπει να τον συγχαρώ η να του ρίξω μπουνιά στον λαιμό
τώρα δεν λέω για κάποια "μπιχτή" στο facebook που νομίζεις πως απευθύνεται σε εσένα η διαβολικές συμπτώσεις, μιλάω για σίγουρες καταστάσεις, ξύσιμο στις πληγές, στοχευμένα
το τέλειο έγκλημα αν θέλεις να δολοφονήσεις κάποιον είναι να τον κάνεις να αυτοκτονήσει! οχι;
κάποιο βράδυ κάνουν ζημιά στο μαγαζί που δούλευα, με παίρνουν τηλ απο την σεκιούριτι να παω να τσεκάρω και όταν κατέβηκα το αμάξι μου είχε κάποιο αέριο μέσα, τι, άγνωστο (οχι δεν πήγα στην αστυνομία, έχουμε CSI και δεν το ξέρω;.....σοβαρά πιστεύει κάποιος πως μπορεί να τα φαντάστηκα αυτά; φαντάστηκα και την μυρωδιά που είχε το αμάξι επι μια βδομάδα;)
για 3-4 χρόνια είχα κρίσεις πανικού, κάθε φορά που προσπαθούσα να αναλύσω την κατάσταση με πιάνανε ταχυκαρδίες, ψυχοσωματικά μέχρι αηδίας, τάσεις φυγής, να νομίζω πως θα μπουκάρουν στο σπίτι, να πετάγομαι μεσα στην νύχτα, στην κυριολεξία, οχι ξύπνησα απότομα, να πηδάω απο τον ύπνο μου!
αλλά σκέψου πως δεν σταμάτησε στο κυνηγητό στα χωράφια ο "γολγοθάς" μου αλλιώς θα το ξεπερνούσα νωρίτερα πιστεύω
ακόμα και σήμερα (έχουν περάσει πάνω απο 5 χρόνια) καμιά φορά θα σκεφτώ τι έγινε και θα με πιάσει πόνος στο πόδι, πέρα απο αυτό δεν έχουν απομείνει άλλα συμπτώματα PTSD άλλα έχω μείνει κουφάρι σχεδόν, αποτέλεσμα όλων των παραπάνω...
φόβος δεν υπάρχει ούτε για δείγμα πλέον, για αρκετό καιρό έβγαινα νύχτα με το αυτοκίνητο και περίμενα με τις ώρες στην ερημιά μόνος μου.
δεν ήταν κάποιο είδος θεραπείας για να ξεπεράσω το ptsd, ήθελα "να τελειώνει" αυτή η ιστορία και οτι ειναι να γίνει θα γίνει (ναι αυτό που φαντάζεσαι θα γινόταν αν κάποιος έκανε το λάθος να τα βάλει μαζί μου χέρι με χέρι)
τώρα είμαι σε μια ζεν κατάσταση αναισθησίας που και βόμβες να πέφτουν έξω δεν θα αγχωθώ
έχω αποδεχτεί πως υπάρχουν 1000 τρόποι να μου κάνουν κακό και πως κάποια πράγματα (όπως η ζωή μου) είναι πέρα απο τον έλεγχο μου, αρκετά προβλήματα ύπνου έχω δεν θα βαράω και σκοπιές
exm.. τι εννοεις με το "φυσιολογικο"?Quote:
Originally Posted by Κύκνος
οταν κατι επιμενει μετα απο καιρο, και σου καθοριζει την καθημερινοτητα, ετσι κι αλλιως δεν θεωρειται "φυσιολογικο"..