Φοβαμαι οτι θα λιποθυμησω..

Καλησπερα ,

Ειμαι καινουρια στο forum ..αντιμετωπιζω εδω και χρονια μια φοβια η οποια ειναι οτι θα λιποθυμησω.
Αυτο σχετιζεται με 2 παλιοτερες εμπειριες
Α) ειχα λιποθυμησει στα 20
Β) ειχε λιποθυμησει καποιος στην δουλεια μου
Εδω και ενα μηνα συνειδητοποιησα οτι εχω φοβια και αυτο διοτι αρχισε να δυσχεραινει την καθημερινοτητα μου..Καθε τι που συμβαινει ( πχ ποναει το μικρο μου δαχτυλακι το θεωρω προεορτιο λιποθυμιας ).
Αποτελεσμα αυτου ειναι οταν βγαινω εξω να εχω ενα συνεχομενο αισθημα λιποθυμιας .
Εχω κανει ολες τις απαραιτητες εξετασεις ( θυροειδη , καρδια , σιδηρο , Β12 κλπ κλπ ) οι οποιες ειναι πολυ καλες..
Την δευτερα ξεκινησα τη πρωτη μου συνεδρια με ψυχολογο ωστοσο νιωθω οτι δεν εχω υπομονη..

Εχει αντιμετωπισει κανεις απο εσας παρομοιο ζητημα ;

Κανε κάθε βράδυ έναν διαλογισμό(θα βρεις άπειρους στο youtube)
και ένα ζεστό μπάνιο.

Αν είσαι συνεπής σε αυτή την άσκηση σε λίγο καιρό θα δεις αποτελέσματα!
Εμένα με βοηθάειι να κρατάω αγκαλιά και ένα μικρό μαξιλάρι.

Διαλογισμο ;; εχεις να μου προτεινεις κατι ;

φοβια εχεις και εχει μπει στο υποσυνηδειτο πλεον....
προσπαθησε να χαλαρωσεις και δεν θα παθεις τπτ...εφοσον τοσα δεν εχεις παθει
αμα δεν την αντιμετωπισεις και ενδιδεις καθε φορα θα διογκωνεται

Εχω την ιδια φοβία για χρονια και επηρεάζει ολη τη ζωη μου. Υπαρχουν περίοδοι που εξαφανίζεται και δεν με απασχολεί ολα τα παιρνω χαλαρα και περίοδοι που μονο οταν κοιμάμαι δεν το σκεφτομαι. Το περίεργο είναι οτι εγω δεν εχω λιποθυμήσει ποτε απλα το φοβαμαι επειδή χάνεις τον ελεγχο και δεν μπορω να δεχτώ ότι δεν θα ελέγχω το σωμα μου. Πραγματικα μολις γινει κατι και στεναχωρηθω και με παρει απο κατω αρχιζω παλι οκη μερα να σκέφτομαι οτι κ αν κανω ακομα κ μεσα στο σπίτι οτι θα λιποθυμήσω μου κόβονται τα ποδια απο το φοβο και τρέμουν οταν περπατάω μονη στο δρομο μου κοβεται η ανασα στην ουσια επειδη σφιγγομαι το νομιζω αυτο! Στην πραγματικότητα αν ειναι να λιποθυμησεις σου ρχεται εκει που δεν το περιμένεις κι απλα πεφτεις είναι σαν να λες καθε μερα σημερα θα πάθω εγκεφαλικό έτσι χωρις λογο και να το σκέφτεσαι ολη την ωρα τωρα θα το παθω μετα θα το πάθω. Πιστεύω οτι το καλύτερο είναι να διώχνουμε τις σκέψεις μας μακρυα και ολες οι άσχημες εικόνες που μας έρχονται στο μυαλο οπως εμεις να είμαστε πεσμενοι στο δρομο αβοήθητοι και ολοι να μας κοιτάνε. Τι ρεζιλίκι θεε μου ολοι οι αγοραφοβικοι αυτο φοβουνται το ρεζίλι οχι την αληθινή λιποθυμία! Εχω κανει ψυχοθεραπεία αλλα αυτο που πιστευω οτι βοηθάει πιο πολύ απ ολα ειναι το λεγόμενο group therapy να λεμε οσοι εχουμε τις ίδιες σκέψεις και να συνειδητοποιησουμε οτι δεν ειμαστε οι μονοι κι άλλοι βιωνουν τα ιδια με εμας! Θα παρουμε πολυ κουραγιο και θα νιώσουμε καλυτερα βλέποντας οτι τελικα ειναι μονο σκέψεις! Αν ξεραμε τη δυναμη του μυαλού μας ολα θα ήταν αλλιως!!!!

για να στεκεσαι ορθια πρεπει να εχεις φαει κατι πιο πριν.

Προσπαθείτε να το σκεφτείτε αλλιώς: Κι αν λιποθυμήσεις μές στην μέση του δρόμου, τι έγινε; Τι πάει να πει αβοήθητος; Αβοήθητος θα είσαι αν λιποθυμήσεις εκεί που δεν έχει κόσμο και χτυπήσεις άσχημα όπως πέφτεις. Αν έχει κόσμο κάποιος θα βρεθεί να ξέρει πρώτες βοήθειες ή/και κάποιος θα τρέξει να φωνάξει ασθενοφόρο. Που είναι το ρεζιλίκι; Επίτηδες δηλαδή το έκανες να λιποθυμήσεις; Θέμα υγείας είναι, γιατί να ντρέπεσαι;

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Εχω την ιδια φοβία για χρονια και επηρεάζει ολη τη ζωη μου. Υπαρχουν περίοδοι που εξαφανίζεται και δεν με απασχολεί ολα τα παιρνω χαλαρα και περίοδοι που μονο οταν κοιμάμαι δεν το σκεφτομαι. Το περίεργο είναι οτι εγω δεν εχω λιποθυμήσει ποτε απλα το φοβαμαι επειδή χάνεις τον ελεγχο και δεν μπορω να δεχτώ ότι δεν θα ελέγχω το σωμα μου. Πραγματικα μολις γινει κατι και στεναχωρηθω και με παρει απο κατω αρχιζω παλι οκη μερα να σκέφτομαι οτι κ αν κανω ακομα κ μεσα στο σπίτι οτι θα λιποθυμήσω μου κόβονται τα ποδια απο το φοβο και τρέμουν οταν περπατάω μονη στο δρομο μου κοβεται η ανασα στην ουσια επειδη σφιγγομαι το νομιζω αυτο! Στην πραγματικότητα αν ειναι να λιποθυμησεις σου ρχεται εκει που δεν το περιμένεις κι απλα πεφτεις είναι σαν να λες καθε μερα σημερα θα πάθω εγκεφαλικό έτσι χωρις λογο και να το σκέφτεσαι ολη την ωρα τωρα θα το παθω μετα θα το πάθω. Πιστεύω οτι το καλύτερο είναι να διώχνουμε τις σκέψεις μας μακρυα και ολες οι άσχημες εικόνες που μας έρχονται στο μυαλο οπως εμεις να είμαστε πεσμενοι στο δρομο αβοήθητοι και ολοι να μας κοιτάνε. Τι ρεζιλίκι θεε μου ολοι οι αγοραφοβικοι αυτο φοβουνται το ρεζίλι οχι την αληθινή λιποθυμία! Εχω κανει ψυχοθεραπεία αλλα αυτο που πιστευω οτι βοηθάει πιο πολύ απ ολα ειναι το λεγόμενο group therapy να λεμε οσοι εχουμε τις ίδιες σκέψεις και να συνειδητοποιησουμε οτι δεν ειμαστε οι μονοι κι άλλοι βιωνουν τα ιδια με εμας! Θα παρουμε πολυ κουραγιο και θα νιώσουμε καλυτερα βλέποντας οτι τελικα ειναι μονο σκέψεις! Αν ξεραμε τη δυναμη του μυαλού μας ολα θα ήταν αλλιως!!!!

---

Περνάω ακριβώς το ίδιο. Έχεις βρει κάποια λύση;

Καλησπέρα, έχω κι εγώ ακριβως την ίδια φοβία οτι θα λιποθυμησω, χωρίς να έχω λιποθυμήσει ποτε. Πηγαίνω σε ψυχίατρο και παίρνω ζαναξ, αλλά και μονο στη σκέψη οτι θα πρεπει να πάω κάπου μονη μου, με λούζει κρύος ιδρώτας. Οτάν περπαταω δεν το έχω τόσο, αλλά αν πρεπει να πάω σε κάποια υπηρεσία ή σε πολυκαταστήματα με πολύ κοσμο και πρεπει να είμαι όρθια, αρχίζω να τρεμω. Δεν παει άλλο αυτή η κατάσταση.

Quote:

---

Originally Posted by Vasiliki_L

Καλησπερα ,

Ειμαι καινουρια στο forum ..αντιμετωπιζω εδω και χρονια μια φοβια η οποια ειναι οτι θα λιποθυμησω.
Αυτο σχετιζεται με 2 παλιοτερες εμπειριες
Α) ειχα λιποθυμησει στα 20
Β) ειχε λιποθυμησει καποιος στην δουλεια μου
Εδω και ενα μηνα συνειδητοποιησα οτι εχω φοβια και αυτο διοτι αρχισε να δυσχεραινει την καθημερινοτητα μου..Καθε τι που συμβαινει ( πχ ποναει το μικρο μου δαχτυλακι το θεωρω προεορτιο λιποθυμιας ).
Αποτελεσμα αυτου ειναι οταν βγαινω εξω να εχω ενα συνεχομενο αισθημα λιποθυμιας .
Εχω κανει ολες τις απαραιτητες εξετασεις ( θυροειδη , καρδια , σιδηρο , Β12 κλπ κλπ ) οι οποιες ειναι πολυ καλες..
Την δευτερα ξεκινησα τη πρωτη μου συνεδρια με ψυχολογο ωστοσο νιωθω οτι δεν εχω υπομονη..

Εχει αντιμετωπισει κανεις απο εσας παρομοιο ζητημα ;

---

Καλησπέρα Βασιλική.
Παθαίνεις αυτό που παθαίνουν όλοι όσοι έχουν κρίση πανικού. Καλά έκανες και ξεκίνησες συνεδρίες με ψυχολόγο. Θα σε βοηθήσουν σίγουρα αρκεί να κάνεις υπομονή και να βάζεις το μυαλό σου να σκεφτεται. Κγω αυτό αντιμετωπίζω όπως κσυ. Όσο περισσότερο το σκέφτεσαι τόσο ενεργοποιείται η ζαλάδα και αισθάνεσαι χάλια όταν είσαι έξω. Να τρως καλά να γυμνάζεσαι και να κοιμάσαι ήρεμα το βράδυ. Η γυμναστική θα σε βοηθήσει πολύ...

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Εχω την ιδια φοβία για χρονια και επηρεάζει ολη τη ζωη μου. Υπαρχουν περίοδοι που εξαφανίζεται και δεν με απασχολεί ολα τα παιρνω χαλαρα και περίοδοι που μονο οταν κοιμάμαι δεν το σκεφτομαι. Το περίεργο είναι οτι εγω δεν εχω λιποθυμήσει ποτε απλα το φοβαμαι επειδή χάνεις τον ελεγχο και δεν μπορω να δεχτώ ότι δεν θα ελέγχω το σωμα μου. Πραγματικα μολις γινει κατι και στεναχωρηθω και με παρει απο κατω αρχιζω παλι οκη μερα να σκέφτομαι οτι κ αν κανω ακομα κ μεσα στο σπίτι οτι θα λιποθυμήσω μου κόβονται τα ποδια απο το φοβο και τρέμουν οταν περπατάω μονη στο δρομο μου κοβεται η ανασα στην ουσια επειδη σφιγγομαι το νομιζω αυτο! Στην πραγματικότητα αν ειναι να λιποθυμησεις σου ρχεται εκει που δεν το περιμένεις κι απλα πεφτεις είναι σαν να λες καθε μερα σημερα θα πάθω εγκεφαλικό έτσι χωρις λογο και να το σκέφτεσαι ολη την ωρα τωρα θα το παθω μετα θα το πάθω. Πιστεύω οτι το καλύτερο είναι να διώχνουμε τις σκέψεις μας μακρυα και ολες οι άσχημες εικόνες που μας έρχονται στο μυαλο οπως εμεις να είμαστε πεσμενοι στο δρομο αβοήθητοι και ολοι να μας κοιτάνε. Τι ρεζιλίκι θεε μου ολοι οι αγοραφοβικοι αυτο φοβουνται το ρεζίλι οχι την αληθινή λιποθυμία! Εχω κανει ψυχοθεραπεία αλλα αυτο που πιστευω οτι βοηθάει πιο πολύ απ ολα ειναι το λεγόμενο group therapy να λεμε οσοι εχουμε τις ίδιες σκέψεις και να συνειδητοποιησουμε οτι δεν ειμαστε οι μονοι κι άλλοι βιωνουν τα ιδια με εμας! Θα παρουμε πολυ κουραγιο και θα νιώσουμε καλυτερα βλέποντας οτι τελικα ειναι μονο σκέψεις! Αν ξεραμε τη δυναμη του μυαλού μας ολα θα ήταν αλλιως!!!!

---

Πολύ σωστά τα λες. Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που αναφέρεις. Το μυαλό μας φτιάχνει όλα αυτά τα σενάρια. Ας αντικαταστήσουμε τις αρνητικές σκέψεις με δημιουργικότητα ...να βγουμε βόλτα, να πάμε για περίπατο στη θάλασσα, να βρεθούμε.με φίλους, να διαβάσουμε ένα βιβλίο, να κάνουμε σεξ η ότι σας κάνει να νιώθετε όμορφα. Μη δίνουμε τροφή στο άγχος και το φόβο.