Το δώρο της Ψυχοθεραπείας (Irvin Yalom)

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
ανοιχτή επιστολή σε μια νέα γενιά ψυχοθεραπευτών και στους ασθενείς τους
-------------------------------------------------------------------------------------

Διάβασα το βιβλίο πριν από αρκετά χρόνια, αλλά παραμένει ένα αγαπημένο μου βιβλίο.
Υπέροχος συγγραφέας -έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του-!

Το δώρο της ψυχοθεραπείας εμπεριέχει πολύ ωραία νοήματα για τη ζωή. Είναι χρήσιμο κατά τη γνώμη μου για οποιονδήποτε αναζητά την προσωπική του ανάπτυξη και ψάχνει αλήθειες για τον εαυτό του, για την ύπαρξη του, για τις ανθρώπινες σχέσεις, για τη ζωή.
Θεωρώ πως είναι "must" ειδικά για όσους έχουν μπει σε κάποια ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Θα αναγνωρίσουν στο βιβλίο (και θα αποκωδικοποιήσουν ίσως) κομμάτια του εαυτού τους και του θεραπευτή τους!

Στα μειονεκτήματα είναι η ορολογία που μερικές φορές είναι "ειδική" και μπερδεύει τον μη ειδικό αναγνώστη.


Αντιγράφω από την περίληψη του βιβλίου:
Οι συμβουλές που υπάρχουν σ' αυτό το βιβλίο προέρχονται από σημειώσεις σαράντα πέντε χρόνων κλινικής πρακτικής. Είναι μια ιδιοσυγκρασιακή μείξη ιδεών και τεχνικών που εγώ βρήκα χρήσιμες στη δουλειά μου. Πρόκειται για τόσο προσωπικές, τόσο υποκειμενικές και μερικές φορές τόσο πρωτότυπες ιδέες, που το πιθανότερο είναι ο αναγνώστης να μην τις ξανασυναντήσει πουθενά αλλού. Ελπίζω πάντως πως κάθε αναγνώστης θα βρει το δικό του δημιουργικό τρόπο για να προσαρμόσει και να εφαρμόσει στις δικές του συγκεκριμένες συνθήκες δουλειάς τα όσα έμαθα εγώ». (Irvin D. Yalom)

Όποιος/α έχει διαβάσει το βιβλίο είναι ευπρόσδεκτος να αφήσει τα σχόλια του, την κριτική του, τι τον άγγιξε, τι όχι.

ΥΓ. Παρακαλώ αποφύγετε συνδέσμους προς βιβλιοπωλεία.

Συμπλήρωμα:

Από τρίτη ιστοσελίδα, κάνω copy-paste μερικά χαρακτηριστικά κείμενα του Yalom από το βιβλίο:

- Μερικές φορές υπενθυμίζω απλώς στους ασθενείς πως αργά ή γρήγορα θ΄αναγκαστούν να παραιτηθούν απ΄το στόχο να έχουν καλύτερο παρελθόν.

- Πίστεψέ με , το πράγμα που μπορεί δυσκολότερα να εγκαταλείψει ένας άνθρωπος , είναι εκείνο που δεν επιθυμεί.

- Έχε υπομονή με ότι δεν έχει επιλυθεί και προσπάθησε ν΄αγαπήσεις τα ίδια τα ερωτήματα.

- Μερικοί φοβούνται το πλησίασμα , γιατί πιστεύουν πως έχουν απάνω τους κάτι θεμελιωδώς απαράδεκτο, κάτι απωθητικό και ασυγχώρητο.

- Κάποιοι ίσως αποφεύγουν την οικειότητα, επειδή φοβούνται ότι οι άλλοι θα τους εκμεταλλευτούν, θα κυριαρχήσουν πάνω τους ή θα τους εγκαταλείψουν.

– Πώς να έχεις μια αυθεντική σχέση μ΄έναν άλλον άνθρωπο, αν παραμένεις τόσο αδιαφανής;

– Οι αποφάσεις στοιχίζουν, γιατί απαιτούν ν΄απαρνηθείς κάτι.

Κεφάλαιο ως προς την «διαφάνεια του θεραπευτή και καθολικότητα». Ως προς την καθολικότητα δεν μπορώ να αναφερθώ γιατί δεν έκανα ομαδική ψυχοθεραπεία.
Το γεγονός ότι μπορεί ο θεραπευτής να μοιραστεί κάποια αισθήματα παρόμοια με τον θεραπευομενο το βρίσκω σημαντικό. Ο θεραπευτής δεν είναι άγαλμα απλά για να ακούει, ούτε κάτι μη ανθρώπινο, κάτι τέλειο και αλάνθαστο.
Στην προσωπική μου ψυχοθεραπευτική σχέση όταν άκουγα είτε θετικά αισθήματα για ένα γεγονός είτε αρνητικά με έκανε να νιώθω λιγότερο μπερδεμένη για τον κόσμο γενικώς, ένα αίσθημα ισάξιας ανθρωπιάς ( έχει βιώσει ανάλογα αισθήματα ο άνθρωπος που εμπιστεύομαι τα σωψυχα μου ) και εδραίωση μιας μεγαλύτερης άνεσης να δείξω και άλλες μου πλευρές.


«Η ψυχοθεραπεία ως γενική πρόβα για τη ζωή» σε αυτό το κεφάλαιο νομίζω γίνεται εμφανέστατα ξεκάθαρο το τι είναι ψυχοθεραπεία και τι όχι. Συγκεκριμένα όταν αναφέρει πως η ψυχοθεραπευτική σχέση «είναι μέσο για την επίτευξη ενός σκοπού» δεν είναι το ζήτημα πόσο στενή σχέση θα επιτύχεις με τον θεραπευτή σου όσο πόσα διδάχτηκες, ένιωσες, αφομοίωσες από αυτή την σχέση και μπορείς έξω από το γραφείο με άλλους ανθρώπους να αναπαράγεις ή να δημιουργήσεις μια ανάλογη σχέση.

Ομολογουμένως βιβλίο οδηγός για ψυχοθεραπευτές.

Eχω διαβασει αυτο το βιβλιο κ αλλα του Γιαλομ.Ειναι πολυ καλο.
Επισης ενα αλλο βιβλιο που διαβασα πριν χρονια'' Ο ασθενης που θεραπευσε τον θεραπευτη του''ειναι εξαιρετικο αλλα επειδη το εχω δανεισει δεν θυμαμαι τον συγγραφεα.

απο Γιαλομ, εχω διαβασει μονο το 'στο ντιβανι".
το οποιο μου αρεσε και ηταν και πολυ ενδιαφερον, αλλα μου δημιουργησε μια αποψη για τον γιαλομ (λογω της αγνοιας μου στην θεωρια της ψυχοθεραπειας) οτι ειναι στα ορια του ανατρεπτικου για να μην πω και του αντιδεοντολογικου, ως θεραπευτης. πιθανον να κανω λαθος λογω ασχετοσυνης.

τα αποσπασματα που επελεξε ο ΑΕΟΝ μου φανηκαν παρα πολυ ενδιαφεροντα. με πρωτη ευκαιρια θα το διαβασω.

Έχω το βιβλίο στην βιβλιοθήκη μου και το είχα διαβάσει πολύ παλαιότερα που το μυαλό μου ήταν ακόμα "απροπόνητο" στο να αποκωδικοποιήσει τέτοια βιβλία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι απλά γραμμένο. Αυτό που με άγγιξε πολύ ήταν το βιβλίο του ιδίου "Στον κήπο του Επίκουρου" που διάβασα και έκανα έγχρωμο από τα stabilo πέρσι. Πραγματεύεται τον θάνατο, ο ψυχίατρός μου μου πε να το αποφύγω γιατί μπορεί να με ρίξει διότι το θεώρησε βαρύ το θέμα. Προσωπικά δεν επηρεάστηκα παρά μόνο θετικά, τουλάχιστον σε συνειδητό επίπεδο. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Υ.Γ. Εννοείται ότι έχω αρχίσει να ξεσκονίζω ήδη το "Το δώρο της ψυχοθεραπείας" τώρα με αφορμή αυτό το παρόν thread!