Καινούργιο μέλος της διπολικης παρέας!!!
Καλησπέρα σε όλους,
Μετά από πάρα πολύ καιρό είπα να ξαναμπώ στο Φόρουμ, αφού έχω πλέον στα χέρια μου μια σωστή διάγνωση,την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή,τακτικές συνεδρίες με ψυχολόγο και ένα σταθερό πρόγραμμα καθημερινότητας -όσο αυτό είναι εφικτό.- Θα πάρω τα πράγματα όμως από εκεί που τα άφησα. Όπως είχα εξηγήσει την πρώτη φορά που δημοσίευσα στο Φόρουμ, η δική μου ιστορία ξεκινάει από την ηλικία των 17. Σε λίγους μήνες κλείνω τα 21 και συνειδητοποιώ ότι έχασα σημαντικά χρόνια από τη ζωή μου. Έμεινα πίσω σε πολλά θέματα και τώρα μαζεύω τα κομμάτια μου επαναπροσδιοριζοντας σχεδόν τα πάντα. Έχοντας όλα τα συμπτώματα που ειχα αναφέρει και σε προηγούμενα post, έβλεπα ότι η φαρμακευτική αγωγή δεν με έπιανε, παρόλο που ήμουν συνεπής...η καθημερινότητα μου κυλούσε ανιαρα και δίχως κανένα νόημα. Αποστασιοποιημένος απο τους πάντες και τα πάντα,ξυπνάω ένα πρωί του Σεπτέμβρη που μας πέρασε θολωμενος,θυμωμένος και ταυτόχρονα αποφασισμένος. Είπα "ή θα αυτοκτονήσω και θα τελειώσει το πανηγύρι ή θα κάνω κάτι να αλλάξω την τραγική αυτή κατάσταση". Πήρα τον διαλυμένο εαυτό μου με όσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει και πηγαίνω στην πανεπιστημιακή ψυχιατρική κλινική του "Αττικού Νοσοκομείου". Χωρίς ραντεβού και -με μεγάλη έκπληξη- χωρίς τσακωμούς στην Γραμματεία, με δέχτηκε Ένας αναπληρωτής Καθηγητής ψυχιατρικής στα εξωτερικά ιατρεία. Προσπαθώντας να του εξηγήσω με κάθε λεπτομέρεια την ιστορία μου από την αρχή,και με το άγχος μη τυχόν ξεχάσω τίποτα από όλα αυτά που είχα μαζεμένα μέσα μου...η απάντηση του ήταν επί λέξει: "Αγόρι μου δεν έχεις κατάθλιψη. Η δική σου περίπτωση είναι πολύ περισσότερο πολύπλοκη από αυτό. Είσαι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που μπορώ με ασφάλεια και σιγουριά, να βγάλω διάγνωση μέσα σε 1 ώρα, καθώς είναι ολοφάνερο και από τα όσα περιγράφεις και από την εικόνα σου αυτή τη στιγμή. Δεν είσαι αντιμέτωπος με την κατάθλιψη,αλλά με την Διπολική διαταραχή." Το κορμί μου μουδιασε. Την συγκεκριμένη πάθηση την γνώριζα εξ ονόματος,αλλά όχι επί της ουσίας. Δεν γνώριζα τα χαρακτηριστικά της, τα συμπτώματα, τη θεραπεία...δεν γνώριζα τίποτα. Πήρα όμως την απαραίτητη ενημέρωση από τον γιατρό, αμέσως τροποποιεί την φαρμακευτική αγωγή και έτσι εδώ και λίγους μήνες παίρνω: quepin 200mg, seropram 40 mg, milithin 300mg κάθε μέρα!!! Αμέσως με έστειλε σε εναν από τους ψυχολόγους του νοσοκομείου για να φτιάξω ένα πρόγραμμα θεραπείας ψυχοθεραπευτικου τύπου για την περίπτωση μου. Με λίγα λόγια κάθε μήνα επισκέπτομαι τον γιατρό στο νοσοκομείο, και κάθε 15 μέρες βρίσκομαι με την ψυχολόγο για την διαλεκτική θεραπεία. Το αποτέλεσμα με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς μέσα σε 2 μήνες είδα σημαντικότατες διαφορές επάνω μου και μέσα μου. Η σύγχυση και οι αλλόκοτες- τρομακτικές σκέψεις που με διακατειχαν μειώθηκαν στο ελάχιστο και πλέον φαντάζουν ανεπαίσθητες!!! Το γρανάζια του θολωμενου μου μυαλού άρχισαν ξανά να λειτουργούν με "κανονικές" στροφές. Δραστηριοποιηθηκα σημαντικά αποφασίζοντας να βάλω σε πρόγραμμα τη σχολή μου ,με τακτικό διάβασμα,ένα σταθερό πρόγραμμα ύπνου, προσπαθώ να αποκαταστήσω τις φθαρμένες φιλικές μου σχέσεις, εξηγώντας μόνο στους πολύ κοντινούς τι ακριβώς μου συμβαίνει και να σταθώ στα πόδια μου. Εν κατακλείδι, μετά από τον Γολγοθά αυτόν, είναι ίσως η πρώτη φορά που νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου. Περήφανος για εκείνο το μοιραίο πρωινό που πήρα την κατάσταση στα χερια μου. Περήφανος για την αρκετά καλή πορεία που έχω δείξει μέχρι στιγμής. Προσπαθώ να μην αναλωνομαι σε σκέψεις του στυλ "γιατι σε μένα;" κλπ. Κάνω μια συνειδητοποιημένη προσπάθεια να αντιμετώπισω αυτή την χρόνια και συνάμα ύπουλη πάθηση,πάντα με τη βοήθεια των ειδικών. Το ενδεχόμενο των υποτροπων με τρομάζει αρκετά, καθως δεν μπορείς να ξέρεις κάθε φορά που θα σε οδηγήσουν!!!!! Λειτουργεί όμως ταυτόχρονα και προτρεπτικα για να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω με σύνεση, έτσι ώστε να μειώσω τη συχνότητα και τη βαρύτητα των υποτροπων που σίγουρα κάποια στιγμή θα έρθουν. Για την ώρα όμως συνεχίζω τη ζωή μου,όντας πλέον αρκετά ισορροπημένος, σαν να μη συμβαίνει τίποτα!!!Μπορεί να μην είναι πάντα εύκολο αλλά το παλεύω. Ελπίζω να μην σας κούρασα. Είπα πολλά. Θα ήθελα να σχολιάσετε πάνω σε αυτά που έγραψα και να πείτε κι εσείς τις δικές σας αντίστοιχες εμπειρίες. Πιστεύω ότι μοιράζομαι με αρκετούς από εδώ μέσα κοινούς προβληματισμούς και κοινές ανησυχίες!!!!!
Καλή συνέχεια σε ο,τι κι αν κάνετε!!!!!!!
