Απαγορευμένος έρωτας (άλλος ένας...)
40ρης
Συνειδητοποιημένος γκεϊ και πάντα μόνος. Για πολλούς λόγους. Ποτέ μου δεν κατάφερα να είμαι με κάποιον και την τελευταία φορά που βρήκα το κουράγιο να μιλήσω σε κάποιον, με δέχτηκε αρχικά ως συνομιλητή, αλλά ξεκάθαρα αυτός στρεητ.
Και έτσι πορεύομαι.
Ώσπου η ...εισβολή του νέου συναδέλφου ήρθε και πάλι να με ταράξει.
Νέος (νεότερος), επιτυχημένος, όμορφος και με ακτινοβολία και ...παντρεμένος με παιδί.
Πως να το αντιμετωπίσω πάλ, την ίδια στιγμή που κάνω τούμπες να έχω τη φιλία του;
Να μιλήσω; Αδύνατον και άκρως επικίνδυνο και με χαμηλές πιθανότητες. Εξάλλου έχει οικογένεια, δε θα ήταν και ανήθικο να εισβάλλω έτσι;
Να αδιαφορήσω; Σχεδόν αδύνατο, στην καρδιά δεν βάζεις πάγο και χειρουργείο.
Τι είναι αυτό που με τραβάει σε αυτόν; Το ότι είναι εμφανίσιμος και ερωτεύσιμος ; Η επιτυχία του που με κάνει να ζηλεύω μάλλον ; (με την καλή έννοια).
Τα χρόνια που περνάνε και μου υπενθυμίζουν τη μοναξιά μου και τη στεγνή ζωή μου;
Δύσκολο
Για άλλη μια φορά
Κάθε συζήτηση όμως για αυτό το θέμα, με ανακουφίζει...