Δεν έχω όρεξη για τίποτα πια

Είμαι σε μια φάση, που ενώ όλα δένουν καλώς (περίπου), έχω λύσει τα κύρια θέματα στη ζωή μου. Από δουλειά καλά, και κατ'επέκταση το οικονομικό ζήτημα! Από υγεία μια χαρά. Έχω ολοκληρώσει και τους στόχους μου της φετινής χρονιάς και εντάξει, έχω μερικά προβλήματα, πάντα δηλαδή θα υπάρχουν τα προβλήματα. Έχω φτάσει όμως σε σημείο, που ενώ έχω καταφέρει μέχρι τώρα ότι είχα βάλει στόχο, να μην έχω όρεξη για τίποτα. Να μη βρίσκω ούτε καν νόημα στο να ζω.

Δεν ξέρω αν θεωρείται και κατάθλιψη, διότι πιστεύω πως απλά είναι μια φάση. Αλλά μια μελαγχολία την έχω και δε μπορώ να ευχαριστηθώ το παρών. Νιώθω το μέρος που ζω να με πνίγει, να θέλω να περάσουν οι ώρες, οι μήνες, τα χρόνια όμως χωρίς να ξέρω για ποιο λόγο ακριβώς βιάζομαι. Και ενώ είχα επικεντρωθεί στο τομέα της δουλειάς μου, τώρα δεν με ευχαριστεί. Δεν έχω παρέες βασικά για να βγαίνω. Αλλά τα τελευταία χρόνια κάπως έτσι είμαι. Σπάνια θα βγω. Μέχρι πριν λίγους μήνες δεν με πείραζε αυτό το πράγμα. Και ενώ ξέρω για ποιο λόγο ζω έτσι όπως ζω, δεν ξέρω τι να κάνω για να μπορώ να ευχαριστιέμαι την ημέρα μου. Τις πρωινές ώρες είμαι σχετικά καλά. Κάνω πράγματα, ξεχνιέμαι κάπως. Φτάνει το απόγευμα και σκέφτομαι ένα εκατομμύριο πράγματα.

Σκέφτηκα ίσως αν έβρισκα και μια δεύτερη δουλειά, ή να πήγαινα εκδρομές τα σαββατοκύριακα. Αλλά και πάλι, δεν έχω όρεξη. Από τη μια θέλω να γεμίσω το χρόνο μου για να μη σκέφτομαι και από την άλλη ξέρω πως αυτό δεν είναι λύση. Κάτι ο καιρός, κάτι η σιωπή, κάτι που διαρκώς σκέφτομαι το μέλλον. Δεν ήμουν πάντα έτσι, είχα πάντα υπαρξιακά αλλά δεν είχα φτάσει στο σημείο να μου καταστρέφουν την μέρα μου. Τώρα ότι σκέφτομαι για το μέλλον και γενικά ότι σκέφτομαι δεν είναι αισιόδοξο. Απλά νιώθω πως έχω φτάσει σε αδιέξοδο.

Ρωτας αν ειναι καταθλιψη. Ακομη και να μην ειναι, η κατασταση ειναι σοβαρη και πρεπει να την προσεξεις. Εχεις ακουσει που λενε οτι η καταθλιψη ειναι υπουλη. Για αυτο ακριβως ειναι. Ξεκιναει με μια απλη μελαγχολια που σε κανει να αναρωτιεσαι τι ακριβως γινεται. Ειναι το καμπανακι που δεν ακουγεται. Δεν βρισκεις νοημα, δεν βγαινεις εξω και το χειροτετο λες καπως ετσι εισαι τα τελευταια χρονια, αρχιζεις να το συνηθηζεις. Ετσι ξεκινανε ολοι. Αν το αφησεις κι αλλο ερχεται χιονοστοιβαδα. Καλη η δουλεια, σημαντικο το λυμενο οικονομικο, ομως αυτα δινουν ικανοποιηση ως ενα σημειο, ειναι πρωταρχικες αναγκες. Για αυτο κινητοποιησου, ψαξε βρες δευτερη δουλεια οπως λες, η ξεκινα αθλητισμο. Οσες περισσοτερες ωρες καθεσε και σκεφτεσαι τοσο πιο γρηγορα ερχεται η καταθλιψη, επιστημονικα αποδεδειγμενο. Αφου δεν εχεις φιλους και αν δεν πεζει κατι ερωτικο που ειναι αυτα που μας δινουν νοημα και ευχαριστηση ξεκινα δραστηριοτητες, οτιδηποτε. Μεσα απο αυτες κοιτας παραλληλλα να κοινωνοικοποιθεις με τα ατομα που θα γνωρισεις εκει. Μην καθεσε σπιτι. Σκεψου οτι καποτε δεν υπηρχε το internet και οσοι ηταν στη θεση σου, δεν ειχανε ουτε αυτο να μιλησουν, μενανε να αναρωτιουντε. Τωρα ομως ενημερωνεσε, γνωριζεις, ξερεις που παει το πραμα, θα σου το πουνε κι αλλοι.

Για κατάθλιψη δουλειά διατροφή κ γυμναστική και όχι ξενύχτι

ερωτικό παίζει, είναι αυτά τα προβλήματα που ανέφερα, είναι στα καράβια! όσο για τις παρέες μου είναι αρκετά δύσκολο να ανοιχτώ, τις περισσότερες φορές που είναι να μιλήσω με άνθρωπο δεν βρίσκω κάτι να πω μαζί του

Διατροφή όταν λέω εννοώ καλομαγειρεμενα ποιοτικά φαγητά όχι απέξω κανένα τσαγακι χαμομήλι το απόγευμα γυμναστική από περπάτημα είκοσι λεπτά μία βόλτα δηλαδή μέχρι σε γυμναστήριο κανονικό αλλά χαλαρά δε θα γίνουμε αθλητές αυτά είναι σίγουρο ότι βοηθάνε μακροπρόθεσμα βοηθάνε σίγουρα

Από διατροφή δεν τρώω φουλ υγιεινά, αλλά δεν τρώω από έξω. Τσάι έχω δοκιμάσει εκατό φορές αλλά δεν μου αρέσει. Όσο για την γυμναστική, ε λίγο μετά τη δουλειά μου είναι δύσκολο, παρόλα αυτά υπήρχαν διαστήματα που έκανα yoga, αλλά όταν δεν μπορώ να αδειάζω το μυαλό μου δεν μπορώ να ασχοληθώ με τίποτα άλλο.

Εγώ είμαι οπαδός της υγιεινής ζωής παρόλο που καπνίζω αν ποτέ πάρεις φάρμακα θα δεις ότι δεν φτάνουν γι αυτό στα λέω από τώρα

δεν εχεις ορεξη για τπτ...γτ δεν βγαινεις εξω να χαρεις την ζωη....καθεσαι ολη μερα..λογικο να παθεις μελαγχολια και υπαρξιακα......
η ζωη δεν ειναι μονο δουλεια....πρωτα ειναι τα αλλα και μετα η δουλεια....

παρεες δεν εχεις για να βγεις?αγορι?

Quote:

---

Originally Posted by OuraniaK

ερωτικό παίζει, είναι αυτά τα προβλήματα που ανέφερα, είναι στα καράβια! όσο για τις παρέες μου είναι αρκετά δύσκολο να ανοιχτώ, τις περισσότερες φορές που είναι να μιλήσω με άνθρωπο δεν βρίσκω κάτι να πω μαζί του

---

Ειναι φορες δηλαδη που μπορει να βρεις καποιον να μιλησεις ή σου λενε να βγειτε και αποφευγεις; Θελεις αλλα αποφευγεις;

Και γω ειμαι σε παρομοια, αλλα πολυ χειροτερη φαση. Εχω φτασει σε σημειο να ελπιζω να παθω καρδια στον υπνο μου αν και λιγο δυσκολο στα 25 για να σταματησω να υποφερω.
Τα οικονομικα μου χαλια, ολοι ανεργοι, ζουμε απο ενα ταμειο ανεργιας που δουλευει ο ενας μου ο γονιος μονο τα καλοκαιρια + βοηθηεια απο την μικρη συνταξη του παππου μου. Χρεη σε καθε ειδους ιδιωτικο και δημοσιο ιδρυμα μεχρι το λαιμο κ τακτικα δικαστηρια οι γονεις μου για τη ρυθμιση οφειλων.
Κοπελα δεν εχω, εχασα ολες τις παρεες μου λογω σοβαρης κοινωνικης φοβιας εδω και κανα χρονο, δεν εχω κανενα να βγω εξω. Γονατο διαλυμενο απο αγωνιστικη ποδηλασια και τρεξιμο που ηταν τα μονα χομπυ μου.
Δουλεια ετσι οπως ειναι τα πραγματα στην Ελλαδα πολυ δυσκολο, και αυτες τις μερες τρεχω για να παρω την τελευταια αναβολη μου για το στρατο πριν παω για απαλλαγη, το αγχος εξοντωτικο. Και φυσικα κανενας δεν σε παιρνει σε δουλεια εαν δεν εχεις τελειωσει με το στρατο.
Καταθλιψη να το πω ? Ναι, αλλα οφειλεται σε φυσικα αιτια και οχι χημικα. Εχω κλαταρει τελειως απο το στρες .

Παντως οσο ειχα παρεες ειχα και γω το ιδιο θεμα, ποτε δεν εβρισκα πραγματα να μιλησουμε. Ενδιαφεροντα δεν ειχαμε και πολλα κοινα, αλλα καθε φορα η εξοδος δεν ηταν τιποτα αλλο απο μια εξαιρετικα στρεσογονα κατασταση γιατι λογω της κοινωνικης φοβιας ημουν εκτεθειμενος σε αγχος + το οτι δεν ηξερα για τι πραγμα να μιλησω και εψαχνα πραγματα απο πριν για το τι να πω.

Νομιζω περνας τη φαση απομυθοποιησης του στοχου, αφου τον πετυχες! ειναι σα να λες, και τωρα τι? Αυτος ο στοχος μου εδινε φτερα να πεταξω, τωρα τι θα κανω?

Αυτο θα το βιωνεις μεχρι να θεσεις τον επομενο στοχο, ισως καποια δραστηριοτητα, παντως κατι που θα σου δινει νοημα και κινητρο. Θα σε γεμιζει απολυτα.
Σκεψου τι θελεις να κανεις, τι δεν εχεις κανει μεχρι τωρα, με τι θα ηθελες να απασχοληθεις, δοκιμασε, ψαξε, και σιγουρα θα βρεις πολλες εναλλακτικές.

Υπήρξαν φορές που μου πρότειναν να βγω, αλλά δεν με τράβηξε η όλη κατάσταση! Δεν έχω την άνεση να πω σε όλους πως αποφεύγω μαγαζιά με πολύ κόσμο και θόρυβο, οπότε όταν μου προτείνουν να βγούμε απλά λέω όχι γιατί δεν ξέρω που θέλουν να πάμε. Από εκεί και πέρα έχω μερικούς ακόμα στόχους, αλλά είναι μακροπροσθεσμοι και ενώ καθημερινά κάνω ότι χρειάζεται για να φτάσω κοντά στους στόχους μου πάλι το νιώθω κουραστικό και αδιάφορο. Και δεν είναι πως δεν έχω και καθόλου ενδιαφέροντα ή θέλω να μένω κλεισμενη στο σπίτι μου και να μην μιλάω με κανέναν. Απλά αρνούμαι τα πάντα

Quote:

---

Originally Posted by OuraniaK

Και δεν είναι πως δεν έχω και καθόλου ενδιαφέροντα ή θέλω να μένω κλεισμενη στο σπίτι μου και να μην μιλάω με κανέναν. Απλά αρνούμαι τα πάντα

---

Αυτο σημαινει οτι υπαρχουν καταστασεις που τις θελεις αλλα τις αποφευγεις. Θες να βγεις απο το σπιτι. να μιλησεις με κοσμο και το αποφευγεις. Σου το λεω γιατι οπως λενε και οι ειδικοι, αν ειναι επιλογη τοτε οκ, αν ειναι ομως κατι που κατα βαθος το θελουμε και το αποφευγουμε, τοτε εχουμε προβλημα.
Ειπες ακομη οτι υπαρχει ερωτικο, ομως δεν εχεις τι να πεις με τον κοσμο. Κατα την γνωμη μου, ακομη κι αν δεν εχεις, θα παθεις καταθλιψη! Γιατι απλως δεν γινεται να μπορουμε να μιλαμε μονο με εναν ανθρωπο, οσο κι αν μας ευχαριστει αυτο. Πρεπει να επικοινωνουμε και με αλλους. Δεν εχω κατι να πω ως λυση, ειναι δυσκολο, αλλα πρεπει να το κοιταξεις. Με καποιον ειδικο μαλλον, πρεπει να λυθει. Χωρις επικοινωνια η καταληξη ειναι μονο μια..