Ψυχώσεις και ερωτικές σχέσεις

Ανοίγω ένα θέμα το όποιο νομίζω ότι μας απασχολεί όλους εμάς που έχουμε περάσει κάποιο ψυχωσικό επεισόδιο.
Θα κάνω μερικά ερωτήματα και μετά θα πω την άποψη μου.

1. Κατά πόσο είναι κληρονομικές οι ψυχώσεις;
2. Πρέπει ένας ψυχωσικός να κάνει παιδιά;
3. Με ποιο θάρρος ένας ψυχωσικός μπορεί να προσεγγίσει ερωτικά κάποια/ον;
4. Κατά πόσο στιγματίζεται ένα ζευγάρι που ο ένας ή και οι δύο έχουν περάσει κάποια ψυχωσική διαταραχή;
5. Έχει καλές επιδώσεις στο sex ένας που είχε κάποιο ψυχωσικό επεισόδιο;

Υπάρχει λοιπόν πρόβλημα εφ όσων νοιώθεις φυσιολογικός ακόμα από τη στιγμή της προσέγγισης. Αναρωτιέσαι πώς θα το πάρει αν το μάθει κλπ. Εδώ δε μιλάω για εφήμερες σχέσεις στις οποίες δε χρειάζεται να αναφερθεί τίποτα.
Έχω παρατηρήσει ότι σχέσεις γίνονται πιο εύκολα σε νοσοκομεία που ο άλλος έχει μεγαλύτερη άνεση να εκφραστεί ερωτικά λόγω του ότι γνωρίζει ότι θα γίνει κατανοητός από τη άλλη πλευρά.
Είναι γεγονός ότι τα φάρμακα μειώνουν τη στύση/οργασμό. Οπότε η προσέγγιση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.
Είναι μεγάλο το θέμα και περιμένω τις απόψεις σας για να επεκταθούμε στη συνέχεια.

1. http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=871

εχει ενα διαγραμμα για τη σχιζοφρενεια που νομιζω ειναι η πιο \"κοινη\" νοσος.

2.Απο το παραπανω νημα να παραθεσω την απαντηση του nikosD. που μου αρεσε ιδιαιτερα.

Quote:

---

nwnimi, τα αίτια της σχιζοφρένειας δυστυχώς δεν είναι -ακόμη- γνωστά. Υποθέσεις υπάρχουν πολλές, όμως τίποτα ξεκάθαρο ακόμη. Η έρευνα πάνω στο θέμα αυτό, συναντά πολλές δυσκολίες.
Εάν εγώ κάνω ένα μικρό ψυχωσικό επεισόδιο στα 40 μου χρόνια ή μια σχιζοφρένεια, τότε ποιος μπορεί και με τι κριτήρια να με βεβαιώσει πως ευθύνεται ο κληρονομικός παράγοντας και όχι μια εμπειρία που έζησα λίγο καιρό πριν? (ή ένας συνδυασμός των δύο)

Σε γενικές γραμμές, με τις μέχρι τώρα έρευνες, η κληρονομικότητα φαίνεται να παίζει ένα κάποιο ρόλο. Συγκεκριμένα, όταν υπάρχει ιστορικό μιας ψυχικής πάθησης, τότε υπάρχει πιθανότητα οι απόγονοι να αναπτύξουν μια ψυχική διαταραχή, ΟΧΙ όμως απαραίτητα την ίδια.

anwnimi, καμιά εξέταση δε θα μπορέσει να σε βεβαιώσει ότι τα παιδιά σου θα βγουν ψυχικά υγιή. Οτιδήποτε κι αν υπάρχει σε γονιδιακό επίπεδο, ΜΠΟΡΕΙ να ανατραπεί από τον παράγοντα περιβάλλον.
Αν θέλεις τη γνώμη μου -και ενδεχομένως κάποιοι να διαφωνούν-,
άδικα θα μπεις σε μια διαδικασία εξετάσεων για κάτι που η επιστημονική κοινότητα, δεν μπορεί ακόμη να δώσει απαντήσεις. Η μία έρευνα, αναιρεί την άλλη.

Ας υποθέσουμε ότι μαθαίνεις τώρα πως το παιδί σου, έχει 10% πιθανότητες να αποκτήσει μια ψύχωση ή μια συναισθηματική διαταραχή ή μια αγχώδη διαταραχή.
Ξέρεις πόσα -άπειρα- ακόμη πράγματα έχει το παιδί σου 10% πιθανότητες να αποκτήσει, άλλα καλά, άλλα κακά, άλλα όμορφα, άλλα άσχημα?
Και μπορείς άραγε να ξέρεις ποιο αλληλεπιδρά με ποιο, ποιο μπορεί να εξουδετερώσει το άλλο και ποιο μπορεί να ενισχύσει κάτι άλλο?
Θα μπεις σε μια χαοτική κατάσταση, anwnimi όπου η μία έγνοια θα φέρνει την άλλη και στο τέλος θα χαθείς μέσα σε όλα αυτά τα σενάρια.

---

3. Ναι χρειαζεται συνηθως θαρρος να προσεγγισεις τον αλλο ειτε εισαι υγιης είτε εχεις ψυχωση...δεν εχω καποια απαντηση.
4. Δεν τιθεται θεμα στιγματισμου αν δεν αρχισεις να το λες...γνωμη μου μη λες τι εχεις περασει εκτος ποια αν εμπιστευεσαι καποιον απολυτα...και αν ζεις σε κλειστη κοινωνια και το ξερουν τι να πω?Εσυ θα συνεχισεις τη ζωη σου κανονικα και δεν θα δινεις σημασια στους κακεντρεχεις που σιγουρα θα υπαρχουν και θα τους διαψευδεις με την συμπεριφορα σου.
5.Χμμμ τα φαρμακα ειναι προβλημα πολλες φορες αλλα οχι πολλες φορες αλυτο.Εαν σου δημιουργουν προβλημα στυσης πχ μπορεις να παρεις viagra ή να δοκιμασεις να αλλαξεις σε μια αλλη πιο συμβατη φαρμακευτικη αγωγη ή δεν ξερω τι.
Περα απο αυτο, δεν νομιζω να υπαρχει προβλημα γενικα στις επιδοσεις...αλλα ειναι και ερωτηση που την απαντηση δεν θα την μαθουμε ποτε...εκτος ποια αν καποιος εχει τοσσες πολλες σεξουαλικες εμπειριες με υγιεις και ασθενεις ωστε να εχει κανει στατιστικη:)
Πρεπει να φυγω τα λεμε.

μεγαλώνοντας σ ένα περιβάλλον όπου υπάρχει ψυχωσική συμπεριφορά είναι πιθανό να συμπεριφέρεται και το παιδί ψυχωσικά. Είναι κι αυτός ένας τρόπος προσαρμογής στις καταστάσεις.

Θα συμφωνήσω με keep στα υπόλοιπα με έμφαση στο ότι κανείς δε μπορεί να υποσχεθεί ότι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες ένα παιδί δε θα εκδηλώσει ψύχωση.

Καλύτερα να λέμε την προσωπική θεώρηση πάνω στο θέμα. γιατί πιστεύω ότι αν πεις σε κάποιον που δεν το έχει πάθει για τη σχιζοφρένεια για παράδειγμα θα νομίζει ότι είναι σαν τον καρκίνο και ότι είσαι \"τελειωμένος\".
Θα συμφωνήσω ότι κανείς δε μπορεί να υποσχεθεί ότι ένα παιδί δε θα εκδηλώσει ψύχωση αλλά εγώ θέλω τη γνώμη σας αν πρέπει να αποφύγει να το κάνει ή όχι.