Αγοραφοβία - Κρίσεις πανικού
Καλυσπέρα! Θα ήθελα την βοηθειά σας. Όλα ξεκίνησαν 6 χρόνια πριν όταν πήγα να σπουδάσω. Έπαθα καποιες κρίσεις πανικού, πήγα σε ψυχίατρο μου έδωσε αγωγή και μετά απο 2 μήνες που ξεκίναγε η σχολή ήμουν αλλος άνθρωπος. Πήγα για σπουδές , γνώρισα καινούριους ανθρώπους και όλα ήταν μια χαρά. Μετά απο 3 μήνες έπαθα κρίση ιλιγγου και τρελάθηκα , νόμιζα οτι θα πεθαινα. Η κρίση αυτη με έπιασε μετά απο μία βδομάδα. Εκει πέταξα τα χάπια και είπα οτι θα τα καταφέρω μόνος μου. Πέντε χρόνια που σπούδαζα ήμουν μια χάρα αλα έκανα πράγματα μόνο με τους φίλους μου. Όταν πήγενα στο ΤΕΙ και δεν είχα καποιον φίλο μαζί μου ένιωθα πολύ άσχημα και είχα έντονο φόβο μήπως πάθω κάτι. Δεν έδινα όμως σημασία και έλεγα οτι θα περάσει. Απο το 2015 που έχω ξενοικίασει τα πράγματα εγιναν πολύ δύσκολα. Ήμουν συνέχεια κλεισμένος στο πατρικό μου σπίτι και φοβόμουν να βγώ έξω. Να σημειώσω οτι όταν ήμουν μέσα στο σπίτι ήμουν δραστήριος , δούλευα πάνω απο 10 ώρες την ημέρα στην μουσική και στην ηχολυψία. Μετά απο ένα χρόνο το αποφάσισα, πήγα σε ψυχολόγο και σε ψυχίατρο. Είδα κάποιες διαφορές αλα όχι μεγάλες. Τον Οκτώβρη ανέβηκα Αθήνα για να παρακολουθήσω ένα σεμηναριο ηχολυψίας. Ημουν πολύ ενθουσιασμένος και έκανα πολλά όνειρα. Την πρώτη μέρα ήταν όλα καλα. Την δεύτερη μέρα με έπιασε κρίση πανικού στον δρόμο , πήρα ταξί και γύρισα σπίτι. Μέχρι σήμερα μένω στην θεία μου, κάνω ραντεβού με ψυχίατρο και συνεχίζω την αγωγή. Μέσα στο σπίτι είναι ολα μια χαρά , όταν όμως βγαίνω έξω απο το σπίτι με πιάνει έντωνη ζαλάδα , μουδιάζουν τα ποδια μου τελείως και έχω φόβο λιποθυμίας. Στην δουλεία μου είμαι πολύ καλός, έχω κερδίσει διαγωνισμούς ηχολυψίας στο εξωτερικο και έχω πολλά όνειρα για την ζωή μου. Η κατάσταση όμως που περνάω δεν με αφήνει να συνεχίσω. Είμαι διατεθημένος να κάνω τα πάντα. Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει?
Ευχαριστώ!
