Αγχος?

Καταθλιψη?Κοινωνικη φοβια?Ψυχολογικα?
Επρεπε να διαβασω αρκετα ισα με 3 χρονακια να ψαχτω γυρο απο την ψυχολογια να ζησω το παρον και να συγκρινω καταστασεις να δοκιμασω και να πειραματιστω με τα ναρκωτικα να τσακωθω με φιλους να χτισω νεους να γνωρισω κοπελα να κανω μια σχεση να πολεμαω με τον εαυτο μου και να τα ξαναβρισκω να ρισκαρω με τις φοβιες μου και να τις ξεπερναω.
Και ολα αυτα γιατι στα 16 μπηκα στον πειρασμο να την ψαξω με τις ταμπελες και να καρφοσω μια πανω μου απογοητευμενος.
Τελικα μετα απο καιρο μετα απο μπολικη χρηση και κριση εκατσα και συλογιστικα και εβγαλα το εξης συμπερασμα πως τελικα ειμαι ανθρωπος και οχι καποια κατηγορια της ψυχιατρικης.Ειμαι ανθρωπος με αδυναμιες ισως λιγο ποιο ευαλοτος και ανασφαλης απο τους υπολοιπους.
Ναι τα φαρμακα με βοηθανε ο ναι εδω και καιρο εχει φυγει το σκοτεινο συνεφο πανω απο το κεφαλι μου μα ακομα τρεχω δεν σταματησα ποτε και ουτε πιστευω πως θα γινει.Ναι ειμαι ο κλαsic μαλακεν που κανει τον γιατρο μονο του χωρις την βοηθεια ψυχολογου.Γιατι οπως ειπα ειμαι ανθρωπος ε και επειδη υπαρχει το καλο και το κακο υπαρχει και το λαθος οποτε δεν μασαω να κανω λαθος ανθρωπινο ειναι.
Μπορει να κοψω μπορει οχι αλλα ακομα καλα κρατω.Δεν θελω δεν μου αρεσει να πω Α ειμαι αυτος και εχω αυτο.Γιατι οπως αποδειχτικε ουτε κοινωνικη φοβια εχω ουτε φοβιες οπως νομιζα.Ναι δεν εχω αυτοπεποιθιση ναι εννοειτε πως κατι δεν παει καλα με εμενα αλλα οχι κυριε ψυχιατρε δεν ανηκω σε καμια απο τις κατηγοριες σας.Γιατι τοσο μισος για τους γιατρουλιδες αι ντοντ νοου.
Ακομα θυμαμαι εκεινο το αλβανακι που με το που το ρουφιξα ξαφνικα ειδα τα αλογα να τρεχουν σε σλοου μοσιον με πολυ φορα καταπανω μου και κατι θεατες να κοιτανε παραξενα.Το μπαμ εγινε τελικα και σε μικρη ηλικια αλλα νταξη η συνηθεια ειναι συνηθεια πλεον δεν με τρομαζει...Απλα ξερω πως θα ρουφιξω και μετα απο 3-2-1 αρχιζει το παγωμα και η ρομποτικη κινηση το τραυλισμα και ολα τα συναφι.Αλλα πλεον δεν με τρομαζει...Πιστευω στις εμπειριες και στις αλλαγες