Έχω κατάθλιψη?

Καλησπέρα είμαι 19 χρονών τους τελευταίους 6 μηνες είμαι χάλια παραιτήθηκα από την δουλειά μου πριν 3 μηνες χωρίς ιδιαίτερα σοβαρό λόγο απο τοτε εχω αλλάξει τελείως ψυχολογικα και σωματικα ακόμα και σήμερα κλαιω σχεδόν κάθε μερα νιώθω τόσο ευαισθητη ενω δεν ήμουν έτσι εχω μείνει χωρίς φιλους νομιζω θα τρελαθώ όλη μερα μονη δεν μιλαω με κανεναν έχω πάρει 20 κιλα σε πολυ μικρό χρονικό διάστημα στεναχωριεμαι παρα πολυ βλέπω συνέχεια εφιαλτες πετάγομαι στον ύπνο μου και ενω θελω να προσπαθησω για μια νεα αρχή είναι τοσα πολλα άσχημα πράγματα πού έχουν συμβεί το τελευταίο 6μηνο και νιωθω κολλημενη στο παρελθόν και κλεισμενη απολυτως στον εαυτό μου έχω φτάσει σε σημείο ν μην με αναγνωρίζω..τ ν κανω;;

καλω;ηρθεσ κουκλα στο φορουμ για αρχη...

αυτο που περιγραφεις ισως να μοιαζει και με μια αδυναμια εαυτου...ισως και με θλιψη ,ισως και καταθλιωη ......
γτ εμεινες χωρις φιλους?
εισαι κλεισμενη δλδ ολη μερα σπιτι?
καμια δραστηριοτητα εχεις?
σπουδαζεις?
μενεις σε χωριο η πολη?
τι αλλα ασχημα εχουν συμβει που σε ριξανε?

παιζουν πολλα ρολο για να σπασει ψυχολογικα ενας ανθρωπος........
εγω θα σου προτεινα η να αρχισεις δρατησριοτητες,να αρχισεις γυμναστικη,να αρχισεις κατι που θα σ αρεσει,,,,,η να πας για αρχη σε καποιον ψυχολογοο....
παντως κατι πρεπει να κανεις και γρηγορα μαλλον μην αφηνεις τον εαυτο σου αλλο

Καλησπερα και ευχαριστώ..χωρίς φίλους έμεινα λόγο δουλειάς Γτ έλειπα σεζόν και όταν παραιτηθηκα και γυρισα δεν μου εδιναν τόσο σημασία και επειδή χρειάστηκα να ξαναβρώ δουλειά γ ν πληρώνω την σχολή δεν ειχα πολυ χρόνο ν βγαινω μαζι τους και σταματησαμε ν κάνουνε παρεα ενω ήμασταν χρονια φιλοι πλέον είμαι κλεισμένη όλη μέρα φοβάμαι για το μέλλον εχω κουραστεί αισθάνομαι ότι η ζωή θα είναι μόνο δουλεια και εξαιτίας της πεσμενης ψυχολογίας το έριξα στο φαι και πάχυνα τόσο

Quote:

---

Originally Posted by Lenale

Καλησπερα και ευχαριστώ..χωρίς φίλους έμεινα λόγο δουλειάς Γτ έλειπα σεζόν και όταν παραιτηθηκα και γυρισα δεν μου εδιναν τόσο σημασία και επειδή χρειάστηκα να ξαναβρώ δουλειά γ ν πληρώνω την σχολή δεν ειχα πολυ χρόνο ν βγαινω μαζι τους και σταματησαμε ν κάνουνε παρεα ενω ήμασταν χρονια φιλοι πλέον είμαι κλεισμένη όλη μέρα φοβάμαι για το μέλλον εχω κουραστεί αισθάνομαι ότι η ζωή θα είναι μόνο δουλεια και εξαιτίας της πεσμενης ψυχολογίας το έριξα στο φαι και πάχυνα τόσο

---

ακουσε με μην αγχωνεσαι ολα διορθωνονται....
σχολη πας? αν πας γτ δεν κανεις και απο εκει καμια παρεα καινουργια?
με τους παλιους ξαναπαρτους τηλ..ειναι δυνατον να χαλασε τοσο ευκολα η φιλια?προσπαθησε να ξαναφτιάξεις τις σχεσεις σας...παρε κανα τηλ..
οσο για το φαι δεν ειναι τιποτα..λιγο γυμναστικη μαζι με διαιτα και θα εισαι κομπλε...

αλλα μην τα παρατας γτ θα γινεσαι χειροτερα...
χτιζεις μια ζωη ολοκληρη κατι και σ περνει μολις λιγο καιρο να το διαλυσεις....
εαν εισαι σε πολη μπορεις να απευθυνθεις και σε κντρο ψυχικης υγειας ειναι δωρεαν....εαν δεν εχεις λεφτα για ψυχολογο....
αλλα κοινητοποιησου αμεσα...μηνα φηνεις την ζωη σου.....

Δεν θελω να τα ξαναβρω μαζί τους δεν μου άρεσει να κυνηγάω εφόσον εκείνοι με παρατησαν τοσο εύκολα ενα άλλο πρόβλημα πού εχω και με οδηγησε στην παραίτηση το καλοκαίρι είναι ότι η καινουρια παρεα που είχα βρει με ζηλευαν πολύ Γτ τα πηγαινα καλα στην δουλειά και ένα βράδυ που βγήκαμε μου έριξαν κάτι στο ποτό με αποτέλεσμα κοντεψα να πεθάνω με παρατησαν στο νοσοκομείο ακόμα θυμάμαι την ημέρα εκείνη και μετά με κάναν ρεζίλι στην δουλειά με αποτέλεσμα ν φύγω ταραγμένη και από τότε μου έχει δημιουργηθεί ενα κόμπλεξ φόβου ότι δεν μπορώ ν εμπιστευτω κανεναν κι όλοι Θ μ κάνουν κακο

Quote:

---

Originally Posted by Lenale

Δεν θελω να τα ξαναβρω μαζί τους δεν μου άρεσει να κυνηγάω εφόσον εκείνοι με παρατησαν τοσο εύκολα ενα άλλο πρόβλημα πού εχω και με οδηγησε στην παραίτηση το καλοκαίρι είναι ότι η καινουρια παρεα που είχα βρει με ζηλευαν πολύ Γτ τα πηγαινα καλα στην δουλειά και ένα βράδυ που βγήκαμε μου έριξαν κάτι στο ποτό με αποτέλεσμα κοντεψα να πεθάνω με παρατησαν στο νοσοκομείο ακόμα θυμάμαι την ημέρα εκείνη και μετά με κάναν ρεζίλι στην δουλειά με αποτέλεσμα ν φύγω ταραγμένη και από τότε μου έχει δημιουργηθεί ενα κόμπλεξ φόβου ότι δεν μπορώ ν εμπιστευτω κανεναν κι όλοι Θ μ κάνουν κακο

---

Lenale, δεν σε κανάνε ρεζίλι,η δική σου στάση σε αφησε με αυτην την εντύπωση.Επέτρεψε στον εαυτό σου να αντιδράει,μην υπεραμύνεσαι,γιατί συνήθως ανθρωποι με αυτήν την συμπεριφορά είναι κότες που θα σου ζητάνε συγγνώμη από φόβο,αν αντιδράσεις.Μπορούν να σου κάνουν κακό,μόνο όσο εσύ το επιτρέπεις.
Καλό σου κάνει για ένα διαστημα να μείνεις απομονωμένη.Έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη απέναντι στον εαυτό σου,νοιώθεις αδύναμη.Επαναπροσδιόρισε την εμπιστοσύνη απέναντί στον εαυτό σου,και προσπάθησε να χειριστείς αυτές τις πολύ κακές αναμνήσεις.Όταν τις διαχειριστείς,και νοιώσεις πιο σταθερή και σίγουρη ,ενεργοποιήσου σιγά σιγά και στον έξω κόσμο

Eγω παλι πιστευω οτι χρειαζεσαι στηριξη αυτη την εποχη κ επειδη απο ιδιαν πειρα γνωριζω οτι η απομονωση δεν κανει καλο στην ψυχολογια μας κ επισης καταλαβαινω πολυ καλα το θεμα των κιλων(για μενα ηταν η ευκολη καταφυγη κ πηρα παρα πολλα)πιστευω πως πρεπει να ζητησεις βοηθεια σε καποιον ειδικο.Καποιον-α που θα αισθανεσαι ανετα κ θα μπορεις να μιλας.Νομιζω οτι οσο πιο γρηγορα το κανεις τοσο καλυτερα.Ταχω ζησει κ τα ξερω.

*Απομονωμένη εννοούσα όσον αφορά τις φιλίες και τον κοινωνικό περίγυρο-τουλάχιστον όσο είσαι υπερευαίσθητη και ανασφαλής- για να μην συνάψεις αθελά σου τοξικές σχέσεις.
**Συμφωνώ κι εγώ στο ότι θα σου κάνει καλό να μιλήσεις σε κάποιον πολύ έμπιστο ή ειδικό,που θα νοιώθεις κατανόηση

http://www.in2life.gr/wellbeing/heal...athlipshs.html