Χαιρεται εχω το εξης θεματακι.Πρωτα απ ολα δεν πιστευω στον θεο.Στον θεο που μας μαθανε στα σχολεια,στην εκκλησια,στην κοινωνια.
Πιστευω ποιο πολυ σε εμενα (δεν πιστευω)αλλα καταλαβατε τι εννοω.Γενικα σαν οικογενεια στην ζωη μας ειχαμε αρκετες κακες εμπειριες πεινα,φτωχια,τοξικομανεια περα αυτου ομως και οι 2 μου οι γονεις ειναι αξιαγαπητοι και ψυχουλες.Γενικα οι ηθικες αξιες παιζουν πολυ στο σπιτι.Με μαθανε να απεχθανομαι την πουστια την διαφθορα με μαθανε ισως να κανω τον μαλακα σε περιεργες περιστασεις.Μου το τονιζε ο πατερας μου καλυτερα να σε εχουν για μαλακα(να μην καταλαβενεις τι πα να σου κανουν)παρα να το παιζεις γατα.Με τα πολλα για καποιο λογο οποτε εφτανε ο κομπος στο χτενι παντα κατι εξ ουρανου ερχοταν και μας εσωζε απο τις μεγαλες τραγωδιες.Εκει που πιαναμε πατο παντα κατι υπηρχε τελευτεα στιγμη πανω στην απελπισια και την κακομοιρια ΠΑΝΤΑ το λεω και βουρκωνω ηταν κατι εκει να μας δωσει κινητρο να συνεχησουμε.Ποτε αυτοι οι ανθρωποι δεν πατησαν επι πτωματων για να καταφερουν κατι και παντα στηριζοντουσαν ο ενας στον ωμο του αλλου.Με τα πολλα τα τελευτεα 2 χρονια αφου ειδαμε φυλακες νιωσαμε την αποτυχια στο πετσι μας παλι ηρθε το καλο εξ ουρανου και πεσαμε απο τα συννεφα.Για μυστηριο λογο μερικες φορες που ξαπλωνω φοβαμαι πως κατι κακο θα συμβει σε εμενα η στην οικογενεια.Ακομα ειμαι πεπεισμενος πως υπαρχει η ροδα και πως μετα απο 1-2 καλα θα ερθει η συντελεια να μας φαει.Ακουγεται χαζο αλλα ετσι ειναι.Πραττω αναλογος οποτε με πιανει αυτο το συναισθημα:Ευχαριστω και ξανα ευχαριστω καποιον εκει πανω για τις καλες που μας ερχοντε και μας βγαζουν απο την ταλαιπωρια.Χωρις ομως να απευθυνομαι σε καμια απο τις γνωριμες θεοτητες.Σαν να ευχαριστω το συμπαν νιωθω πως εχω την αναγκη να το κανω ειδικα οταν ερχετε οπως ειπα εξ ουρανου χωρις εμεις να εχουμε κανει κατι για αυτο.Ειχα διαβασει περι νομο της ελξης ε και δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια.Εχω την εντυπωση πως σε αυτην την ζωη εντελως ανεξηγητα εαν εισαι καλος και δεν κανεις ασχημα πραγματα οσον αφορα την πονηρια και την πουστια εαν δεν καταστρεφεις τους γυρο σου και βοηθας ασχετος αν εσυ δεν εχεις παντα κατι ειναι εκει αγνωστο στην γωνια να σου δωσει το χερι και να ορθοποδισεις.
Θυμαμαι χαρακτηριστικα την μητερα μου να πηγαινει για καταθεση στην γαδα.Η γυναικα το εχει ξαναζησει το σκηνικο.Η ιδια πιστευει στον θεο αλλα οχι οπως οι θειες που κουτσομπολευουν και πανε στην εκκλησια για τα ματια του κοσμου η μητερα μου πιστευει πως εχει ψυχικη συνδεση ασχετος αν ειναι ο νομος τις ελξης.Τις το εχω εξηγησει και δεν το απορριπτει τελειως.Ε με τα πολλα πολλα μου ειχε πει πως φοβοταν απιστευτα αγχος πολυ αγχος για την καταθεση σε φαση να θελει να τα κανει πανω της.Μου τονησε ενα πραγμα:Λιγο πριν φτασω ειπα απο μεσα μου απιστευτα φοβισμενη ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΕ ΜΟΥ ΒΟΗΘΑΜΕ.Και απο εκει που ηταν σαν μικρο ποντικακι ξαφνικα μου ειπε και δακρυσε πως πηρα μια απιστευτη δυναμη τρομερη δυναμη σαν να εβαλε το χερι του καποιος και μπηκε μεσα και αφησε αφωνους Δοιηκιτες,ανακριτες,δικαστ ες!!!Καταλαβα απο εκει και επειτα πως κατι (μαγικο) συμβαινει με εμας τους ανθρωπους.Ειναι η δυναμη της θελισης.Πες το συμπαν πες το θεος δεν ξερω τι απ ολα ειναι.Οπως ειπα στην αρχη πιστευω στον ανθρωπο.Εγω θα συνεχιζω να ευχαριστω το απεραντο για τις καλες τους στιγμες που μας προσεφερε!!!!Διχως να ανηκω σε καμια θρησκεια και κανενα δογμα.
Υ.Γ Ελπιζω ολα να μας πανε καλα!!!Δεν με ενοχλουν τα κακα πια αλλα τα φοβαμαι.Ελπιζω πως εαν μας βρει καποιο κακο καποια στιγμη να μην ειναι τραγικο.Ακουγεται χαζο μα να που το πιστευω.
Αυτο που νιωθω δεν μπορω να το αποτυπωσω σαφεστατα στο γραπτο μου.Δεν τα παω πολυ καλα με το γραπτο ισως φταιει η αμορφοσια παρ ολα αυτα προσπαθησα να γινω οσο ποιο κατανοητος ακομη και ανακατεμενα.
Θα ηθελα να ακουσω γνωμες πραγματικα!Εχει καποιος παρομοια αντιληψη?Τι να κανω να τα αφησω ολα στην τυχη τους?Οπως και να εχει αν κατι ειναι να γινει θα γινει δεν μπορω να το αποτρεψω νομιζω.
