Καινούριο διπολικό μέλος

Γεια σας! Καινούρια λοιπόν. Σας έχω ανακαλύψει εδώ και λίγο καιρό κι αποφάσισα να γίνω πιο ενεργή και να σας πω και εγώ με λίγα λόγια την ιστορία μου. Προφανώς και βρίσκομαι σε κατάθλιψη αυτή τη στιγμή :p Σε μανία ή νόρμα δε θα ήθελα να μιλήσω γι αυτό.
Είμαι πλέον 25 και διαγνώσθηκα με διπολική στα 19 αν κι το πρόβλημα είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα πιστεύω. Αυτά τα χρόνια είχα κάθε χρόνο καταθλίψεις μερικές απ αυτές αρκετά βαριές άλλες ήρθαν κι έφυγαν γρήγορα. Αυτή τη στιγμή νομίζω ότι διανύω τη πιο βαριά. Αν και είναι η πρώτη φορά που αποφάσισα να δεχτώ να με βοηθήσουν γιατί όλα αυτά τα χρόνια το πάλευα μόνη. Ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή απ το Σεπτέμβρη. Είμαστε ακόμα στο ψάξιμο ως προς το τι μου κάνει. Αυτό που θέλω να σας πω πέρα απ το αναμενόμενο ότι δεν αντέχω άλλο να ζω έτσι που ισχύει κιόλας είναι ότι ακόμα παλεύω να το αποδεχτώ. Σκέφτομαι συνέχεια ότι με αυτή την ιστορία δικαιολογώ τον κακό μου εαυτό. Ότι δεν έχω τίποτα κι απλώς είμαι δειλή και κακομαθημένη. Για σας ήταν εύκολη η αποδοχή της κατάστασης; Εγώ ίσως έχω επηρεαστεί και λίγο απ τα λόγια της πρώτης γιατρού που συνάντησα η οποία είχε πει κάτι παρόμοιο και συμφώνησα γιατί τότε ήμουν πολύ αρνητική και κατηγορηματική στο ότι δεν έχω τίποτα.

Εσύ θα αποφασίσεις αν θεσ να έχεις κάτι ή άμα δεν θεσ άσχετο αυτό με το αν παίρνεις φάρμακα τα φάρμακα είναι μία επιλογή για να ζεις καλύτερα άμα δε θεσ τα κοβεισ εγώ ασ πούμε πάνε δεκαπέντε χρόνια δεν το δέχτηκα με όλες τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται αυτό

Καταρχήν καλώς ήρθες.Συγνώμη σου είπε η γιατρός σου ότι είσαι κακομαθημένη?

Quote:

---

Originally Posted by elis

Εσύ θα αποφασίσεις αν θεσ να έχεις κάτι ή άμα δεν θεσ άσχετο αυτό με το αν παίρνεις φάρμακα τα φάρμακα είναι μία επιλογή για να ζεις καλύτερα άμα δε θεσ τα κοβεισ εγώ ασ πούμε πάνε δεκαπέντε χρόνια δεν το δέχτηκα με όλες τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται αυτό

---

Δεν είμαι σε φάση να πάρω αποφάσεις αυτή τη στιγμή. Είναι αρκετά σοβαρή η κατάθλιψη που βρίσκομαι και σίγουρα χρειάζομαι βοήθεια. Δεν έχω βρεθεί ακόμα σε μανία αυτό το διάστημα που παίρνω αγωγή αλλά φαντάζομαι πως θα τα αρνιέμαι όλα όπως κάθε φορά.

Quote:

---

Originally Posted by Mary93

Καταρχήν καλώς ήρθες.Συγνώμη σου είπε η γιατρός σου ότι είσαι κακομαθημένη?

---

Καλώς σας βρήκα! Αυτό μου το είπε η πρώτη γιατρός που επισκέφτηκα.

Ρωτάω γιατί το να στο πει ένας επαγγελματίας αυτό είναι πολύ βαρύ.Συνήθως λένε να αποφεύγεις τις ταμπέλες.Τώρα είσαι καλύτερα με τα φάρμακα που παίρνεις?

Quote:

---

Originally Posted by nataliapp

Καλώς σας βρήκα! Αυτό μου το είπε η πρώτη γιατρός που επισκέφτηκα.

---

Σε καταλαβαινω απολυτα.
Ακουσα κι εγω "διαπιστώσεις" για μενα απο εναν ψυχοτετοιο και μονο χειροτερα με εκαναν.
Δεν ειναι ευκολο να αποδεχτουμε σχεδον τιποτα για τον εαυτο μας. Φυσικά και δεν εισαι η μονη που νιωθει ετσι. Ολα αυτα χρειάζονται χρονο, ζυμωσεις εσωτερικες και υπομονη.
Με σωστη καθοδηγηση και αγωγη παντως θα βοηθηθείς.
Μην κατηγορεις τον εαυτο σου και μην τον θετεις σε ανακριση, αλλα σε θεση κατανοησης για να βρεις πράγματα για σενα που θα σου δώσουν το επόμενο βημα.
Εχω κι εγω κατάθλιψη, αναμεσα σε άλλα, δεν ειναι ευκολο. Νιωθω ομως πιο πολυ απο ποτε οτι χρειάζεται να μεινω συνδεδεμενη στενα με τον εαυτο μου, ακομα κι αυτον τον άρρωστο εαυτο, για να με ακουσω, να με εξετάσω, να με αποδεχτω και να δω τι θα με κανω...