Originally Posted by
its_me
Καλησπερα φιλοι μου.Εχω μηνες να γραψω.Θα ηθελα να μοιραστω τα νεα μου μαζι σας.Πασχω απο υπερθυροειδισμο και τη νοσο του Graves,που για οσους ξερουν επιφερει ταχυκαρδιες,αγχος,κοπωση,τ� �εμουλο και πολλα αλλα.Επαθα μια υποτροπη της νοσου το καλοκαιρι και εκτοτε ηρθα αντιμετωπη απο αγχωδη διαταρραχη.Τρεμουλο,μυικοι σπασμοι,αγχος,αφαγια,κακες σκεψεις,αποκλεισμος απο φιλους,κρισεις πανικου με ατελειωτες επισκεψεις σε γιατρους και εκτακτα,νοσοφοβια.Τελευται α μεγαλη κριση την ημερα των Χριστουγεννων.Σπασμοι και αγχος 5 μερες.Κρισεις πανικου καθε βραδυ.Τα ειδα ολα.Θεωρησα οτι κατι συνεβη με το θυροειδη μου.Το ελεγξα.Ολα καλα.Φυσικα αποφασισα να παιρνω το χαπακι για τους παλμους που μου εδωσε ο ενδοκρινολογος.Απο εκεινη τη μερα,πατησα ενα κουμπι στο μυαλο μου.Δεν ηξερα οτι το εχω.Να σημειωσω οτι επισκεπτομουν ψυχολογο 5 μηνες.Αυτο.Ποτε χαπια,ποτε ψυχιατρο.Το Δεκεμβρη μετα απο αυτο σκεφτηκα να παω σε ψυχιατρο.Και τοτε πατησα το κουμπι που βρηκα.Γυρισα το μυαλο μου με οση δυναμη ειχα στο restart.Ναι,παραλιγο να με επισκεφθει ξανα η κριση πανικου και η αγχωδης διαταραχη απο τοτε.Αλλα η απλη σκεψη "καλα οκ δε θα πεθανω κι ολας αμα ερθει" την εκανε να μην ερθει ποτε ξανα.Πιεσα τον εαυτο μου να παει για καφε μια.Για ποτο δυο.Σε εμπορικο κεντρο με πολυ κοσμο τρεις.Ξυπνουσα με ταχυκαρδια μερικες φορες.Φοβομουν καποιες αλλες.Και;Αυτο ελεγα. "Και; ".Προβληματα στο περιβαλλον μου πολλα. "Υπαρχουν και χειροτερα".Η σκεψη μου πια παει αυτοματα στο καλο.Μονο στο θετικο.Μονο.Χαμογελαω.Δε σκεφτομαι πια ουτε το αυτοανοσο που εχω ουτε τις ημικρανιες που εχω απο παιδι ουτε τιποτα.Παιρνω την αγωγη μου,και δεν ασχολουμαι αλλο.Γινεται.Εμεις ειμαστε οι φοβοι μας.Εμεις.Εγω τους αγαπαω κι αυτους.Και μ αρεσει που ειμαι ξεχωριστη.Δε με φοβιζουν οι φοβοι μου.Πιεστηκα αλλα τα καταφερα!!
