Ψυχαναγκασμοι

Καλησπερα... ειμαι 21 χρονων και ο ψυχιατρος που επισκεπτομαι μου ειπε οτι ειμαι ψυχαναγκαστικη ... νιωθω μονη γιατι δεν μπορώ να πω το τι σκεφτομαι σε κανενα και ολο αυτο μου χει προκαλεσει μεγαλη ζημια... χωρισα ενα παιδι που ημουνα μαζι επειδη η μητέρα εχει καρκινο και δεν αντεχα... μου προκαλουσε σκεψεις αυτοκτονιας αυτο το πραγμα .. ακομα κια τωρα που εχουε χωρισει ακομα κανω τετοιες σκεψεις δεν μπορω να το αποβαλλω .. οι φιλοι μου δεν ξερουν τιποτα το κρυβω καλα με το να απομακρυνομαι μονο στην αδερφη μου το ειπα οτι ειμαι ψυχαναγκαστικη κι μου ειπε οτι το χε καταλαβει ... αυτο μου εδωσε κουραγιο αλλα και παλι ... εχω μια κανονικη ζωη και παλρυω με σκεψεις ... δεν αντεχεται αυτο...

Άν θες να μιλήσεις πες τα εδώ. Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι να μιλήσεις με κάποιο κοντινό σου άτομο. Ξεκινάς σιγά σιγά και βλέπεις πως σε παίρνει η κουβέντα.
Είναι σημαντικό να δεχτείς κάποια βοήθεια. Ο ψυχίατρος σου είναι και ψυχοθεραπευτής? Εμένα με βοηθάει περισσότερο η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία.
Γενικά να ξέρεις πως άλλο οι σκέψεις και άλλο η πραγματικότητα. Οι σκέψεις είναι τρόπος εκτόνωσης και αντιμετώπισης της ευαισθησίας και των φόβων και του άγχους που έχουμε. Δεν μας αντιπροσωπεύουν. Ολοι κάνουν τις πιο παράξενες σκέψεις. Το μυαλό επεξεργάζεται το περιβάλλον με τις σκέψεις. Σημασία έχουν οι πράξεις. Επίσης, για μένα δεν είναι πολύ αποτελεσματικός μηχανισμός 10 χρόνια τώρα ΄δεν κατάφερα να λύσω τους ψυχαναγκασμούς με την λογική και της σκέψεις.
Διάβασε και λίγο μερικά θέματα που έχουμε γράψει όλοι. Θα δεις οτι υπάρχουν και άλλοι που προβληματίζονται σαν εσένα. Ένα κοινό μοτίβο που δεν μας βοηθάει.
Θα είμαστε εδώ τριγύρω σε ότι θέλεις αλλά βγες και λίγο έξω απ' τη φούσκα σου. Μίλα στους φίλους σου και κάνε πράγματα που σε κάνουν να ξεχνιέσαι.

σε ευχαριστώ πολυ Αντωνη, στο ψυχιατρο δεν πηγα μονη λου με πηγε η μητερα μου υστερα απο μια εκρηξη που ειχα ( ειχαν βγει οι ψυχαναγκασμοι...) ουσιαστικα λοιπον τωρα γινεται η διαγνωση... δεν παιρνω καποια φαρμακευτικη αγωγη, καταλαβαινεις λοιπον ολο αυτο ειναι καινουριο για μενα ειμαι κοπελα που κανει πολλα στη ζωη της ... μπαλετο, σπουδαζω στο παντειο εχω πτυχια σε δυο γλωσσες και αλλα πολλα... οποτε ειναι δυσκολο να δειξω και αλλο στον κοσμο... τπ ειχα δειξει στο παιδι που χωρισα (ειχε δει τους ψυχαναγκασμους, αλλα με εκανε χειροτερα η κατασταση με τον καρκινο και γινομουν ολο κι χειροτερα) . Γι αυτο μπηκα και στο φορουμ ειμαι σιγουρη οτι κι αλλοι ειναι σαν εμενα ... ελπιζω τελικα τωρα που τουλαχιστον εδωσαν ονομα σε αυτο που νιωθω να το αντιμετωπισω