Κάθε εμπόδιο για καλό!!

Και πάλι γεια σε όλους,

Όπως σας έχω πει μόλις πριν λίγες μέρες έκανα τις πρώτες κρίσεις πανικού και δεν έχω μεγάλη εμπειρία από αυτά (ευτυχώς δηλαδή). Από ότι μου λένε και οι άλλοι και τώρα το σκέφτομαι και μόνη μου εδώ και μήνες ήμουν ιδιαιτέρως νευρική, οι σφυγμοί μου όποτε τους μετρούσα ήταν πάνω από 100 ακόμα και σε ήρεμη κατάσταση, οι φλέβες μου πετάγονταν σε όλο μου το σώμα κτλ. Προσπάθησα να σκεφτώ τι είχε αλλάξει τον τελευταίο χρόνο στη ζωή μου και ανακάλυψα τα εξής:
1.Έπινα τουλάχιστον 2 σκέτους καφέδες την ημέρα με 2 κουταλιές καφέ ο καθένας (για να λειτουργήσω!!)
2.Τις 5 από της 7 μέρες της εβδομάδας έτρωγα έξω (σουβλάκια, Fast food κτλ)
3.Κάπνιζα περισσότερο
4.Έπαιρνα τη δουλειά πολύ προσωπικά λες και ήμουν το αφεντικό!
5.Πάλευα να κάνω πολλά πράγματα ταυτοχρόνως
6.Πάλευα να λύσω τα προβλήματα όλης της οικογένειας
7.Υποχωρούσα σε πράγματα που για μένα ήταν σημαντικά (δέχτηκα να παντρευτώ και να κάνω παιδί ενώ δεν νοιώθω έτοιμη ακόμα)
8.Δεν έκανα καθόλου γυμναστική
9.:DΔεν είχα χόμπυ
Αυτό που μου συνέβη με βρήκε απροετοίμαστη τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά. Κανονικά θα έπρεπε να το περιμένω. Εγώ η ίδια είχα εξουδετερώσει τις άμυνές μου.
Συζητώντας με το αφεντικό μου αυτές τις μέρες (ο οποίος μου στάθηκε πολύ όπως και όλοι οι συνάδελφοι) ανακάλυψα αυτά τα βασικά μου λάθη. Σταμάτησα τελείως τους καφέδες (πίνω νερό ή γάλα ή χαμομήλι) περιόρισα το τσιγάρο στα 4-5 την ημέρα, τρώω μαγειρευτό φαγητό και πίνω αρκετά μεγάλες ποσότητες B Complex και σε συνδυασμό με μαγνήσιο που βοηθάει στην απορρόφηση τους. Ξεκαθάρισα σε όλους ότι θα κάνω πια ότι νοιώθω (π.χ αν πάω κάπου και θέλω να φύγω γιατί βαρέθηκα απλά θα φύγω), είπα στον σύντροφό μου την ανησυχία μου για τον γάμο και το παιδί και μου είπε ότι φυσικά δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα αν δεν νοιώθω έτοιμη και ότι με αγαπάει έτσι και αλλιώς (τελικά ήταν ποιο εύκολο από ότι πίστευα!!) γενικά άρχισα να λέω ΟΧΙ ήρεμα και πολιτισμένα και προς μεγάλη μου έκπληξη κανείς δεν θύμωσε!
Αυτή η τελευταία εβδομάδα ήταν η ποιο γεμάτη στη ζωή μου. Πιστεύω ότι αυτό μου έτυχε ήταν για καλό γιατί είναι μια ευκαιρία να ξεφορτωθώ ότι με ενοχλεί, να ξεκινήσω να ζω διαφορετικά και να γνωρίσω τις πραγματικές μου ανάγκες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα αναζητήσω και τη βοήθεια ενός καλού θεραπευτή ο οποίος θα με οδηγήσει και θα μου δώσει τα εργαλεία για αυτή την προσπάθειά μου.
Έχω απόλυτη πίστη ότι όλα θα πάνε καλά και ότι αυτή τη στιγμή αρχίζει για μένα ένα τρομαχτικό και δύσκολο ταξίδι που όμως αξίζει τον κόπο!

Εύχομαι και εσείς να το δείτε έτσι και να μην χάνετε το κουράγιο σας.

Μαρία ;)