γιατι νιωθω ενοχες?

Καλησπέρα! πριν από λιγους μηνες ειχα γραψει για πρωτη φορα, αναφορικα με ένα ατομο το οποιο ειχα υποψίες ότι εχει σχιζοφρενεια η είναι ψυχοπαθης, με προβλήματα που αφορουσαν πολλα ψεμματα..και στιγμες βιας..
Λοιπον...χωρισαμε..μετα από αρκετους μηνες και αφου δεν εκοψε επαφη μαζι μου (με εβριζε θεωρώντας πως τον προδωσα), βρεθήκαμε τυχαια και κανονισαμε να βρεθουμε.. εγω δεν προχωρησα στη ζωη μου.στεναχωρηθηκα...αισθανο μουν ότι ισως οντως τον προδωσα, και μου ειπε σε μια στιγμη αδυναμίας ότι εχει σχιζοφρενεια και είναι διπολικος...και ψυχοπαθης...χωρις να καταλαβω αν ηξερε τι σημαινει ψυχοπαθης η το χρησιμοποιησε αντι του ψυχασθενούς.. και μετα δεν ηξερα τι να κανω...απεφυγα να ξαναβρεθούμε χωρις να το αποκλεισω..αλλα στο τελος απογοητευτηκε να περιμενει και εκοψε. Εγω γιατι στεναχωριέμαι?γιατι νιωθω ενοχες? το να επιστρεψω σε μια τετοια κατασταση με την ελπιδα ότι αυτος ο ανθρωπος θα αλλαξει ποσο ΟΥΤΟΠΙΚΟ μπορει να είναι?
....feeling...down...confused...need help,,thanx

προσωπικα πιστευω προκειται για σχιζοσυναισθηματικη διαταραχη...γιατι εάν νιωσει ότι τον μειωνεις σε βριζει ασχημα και το επομενο λεπτο μολις του μιλησεις ομορφα μιλαει για αγαπες...σαν να εναλασσονται συνεχεια 2 προσωπικοτητες

και εχω και μια ακομα απορια...όταν καποιος επισκέπτεται συχνα το νοσοκομειο για αυτό το λογο τι σημαινει?γιατι να πηγαινει καποιος τα βραδυα στο νοσοκομειο?τι θεραπείες υπαρχουν?

Noμίζω επλήγει η αυτοπεποίθηση σου μέσα από αυτή την σχέση ή ήταν ήδη χαμηλή όπως και η αυτοεκτίμηση. Αν τα είχες καλά με τον εαυτό σου δεν θα επέτρεπες να μένεις με έναν άνθρωπο που δεν σου συμπεριφέρεται σωστά και μετά αφού αποφασίσεις να φύγεις να έχεις ενοχές, θα στήριζες την απόφαση σου και θα προχωρούσες παρακάτω γιατί θα ήξερες ότι ήταν το σωστό για σένα την δεδομένη στιγμή.

Φυσικά τα όποια συναισθήματα είχες για αυτόν τον άνθρωπο μπερδεύουν την κατάσταση και ίσως αναρωτιέσαι αν τον αγαπούσες πραγματικά και αμφιταλαντεύεσαι για να εντοπίσεις τα πραγματικά σου συναισθήματα. Όταν βλέπουμε πολλά πρόσωπα και συμπεριφορές από κάποιον σίγουρα μας δημιουργεί σύγχηση και δεν ξέρουμε ποιο μέρος αγαπάμε και ποιο μισούμε. Βιώνουμε αμφιθυμία. Οι τύψεις και οι ενοχές είναι πιστεύω αποτέλεσμα του ότι δεν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου πολλά πράγματα γι'αυτή την σχέση και για τις αποφάσεις σου. Η αυτοεκτίμηση-αυτοπεποίθηση αν δεν είναι δυνατή συντελεί σε αυτό το κομμάτι.

Μετά μπορεί να σκέφτεσαι ηθικά. Για το αν ήταν σωστό να φυγεις από ένα άτομο με ψυχική ασθένεια και αν ήταν αυτός ο μόνος λόγος όπως και να σκεφτεσαι για την συμπεριφορά σου αν είναι ηθική γιατί ίσως έχεις μια πιο ανοιχτή οπτική σε τέτοια κοινωνικά ζητήματα.

Προσπάθησα να το ερμηνεύσω αλλά αυτή είναι η δική μου και μόνο οπτική.
Σίγουρα είναι υποκειμενική. Μονη σου είναι ανάγκη να το ξεκαθαρίσεις.

Εγώ σου λέω όμως προχώρα παρακάτω!!

ευχαριστω.. ναι οντως η αυτοπεποιθηση μου δεν είναι στα πανω της. πιστευω ότι ηταν η τελευταια μου προσπαθεια σχεσης.
ισως αγαπαω τη μια πλευρα αυτου του ανθρωπου και δεν μπορω να σκοτωσω μεσα μου την ελπιδα ότι δεν μπορει να αλλαξει η άλλη του πλευρα. η ειδικος που ειχα παει καποτε μου ειπε ότι συνηθως σε αυτές τις περιπτώσεις τα συναισθηματα είναι φλατ και να φυγω, εφυγα και τιποτα δεν αλλαξε προς το καλυτερο μεσα μου. δεν μπορω να πιστεψω ότι δεν μαγαπουσε, και δεν μπορω να σταματήσω να κατηγορω τον εαυτο μου ότι ηθελε ειδικη μεταχειρηση και αν του εδειχνα περισσοτερη αγαπη δεν θα μου συμπεριφεροταν ασχημα. μα λυση δε βρηκα. και παλι σαν να ζω δευτερο χωρισμο. και ολοι μου λεν ότι η σχιζοφρενεια δεν γιατρευεται...και ότι πρεπει να φυγω...

Eίναι δύσκολες καταστάσεις. Και εγώ σχιζοφρενής είμαι και είχα χωρίσει από την κοπέλα μου επειδή υποτροπίασα. Πάλευα να καταλάβω τα συναισθήματα μου πάνω στο επεισόδιο γιατί είχαν παγώσει και όταν με ρωτούσε αν την αγαπώ της είπα όχι. Απλά ήμουν ειλικρινής για κείνη και μόνο στιγμή,γιατί ένιωθα ότι δεν είχα αγάπη μέσα στον χαμό που ζούσα. Της είπα να χωρίσουμε γιατί απλά δεν μπορούσα να της προσφέρω κάτι καλύτερο.

Πιστεύω είναι σύνθετο το ζήτημα της συμπεριφοράς που πρέπει να έχουμε σε άτομα σαν εμάς. Προσωπικά δεν θα έβαζα τον αυτοσεβασμό τον δικό μου και της κοπέλας μου κάτω από την επιθυμία να είμαστε μαζί για να καλύψω ίσως την μοναξιά μου και τις ανάγκες μου. Πιστεύω στην ελευθερία σε μια σχέση και στον σεβασμό. Αν αυτά δεν καλύπτονται τότε καλύτερα να αποχωρούμε.

Ετσι ίσως πρέπει να σκεφτείς το τι λάμβανες από αυτό το άτομο. Σίγουρα κάποιες συμπεριφορές είναι συμπτώματα μιας πάθησης αλλά αν δημιουργούν τοξικό περιβάλλον πρέπει να σκέφτεσαι και την δική σου υγεία και ανάγκες.

Quote:

---

Originally Posted by personalmatter

η ειδικος που ειχα παει καποτε μου ειπε ότι συνηθως σε αυτές τις περιπτώσεις τα συναισθηματα είναι φλατ και να φυγω, εφυγα και τιποτα δεν αλλαξε προς το καλυτερο μεσα μου.

---

Υποτιθεται οι ειδικοι προσπαθουν με ενημερωση να διωξουν την προκαταληψη. Σε αποθαρρυνε αμεσως. Ειμαι σιγουρος οτι αν πηγαινε ο φιλος σου στον ιδιο ειδικο για την περιπτωση σας θα του ελεγε να κανει μια προσπαθεια, να μην τα παρατησει. Γιατι θα το πιστευε; Γιατι θα τον πληρωνε; Δεν ξερω. Θα τον παροτρυνε παντως. Απο την απεναντι πλευρα ομως βλεπει μονο την αρνητικη πλευρα της σχιζοφρενειας. Δεν λεω ότι πρεπει να συνεχισεις οπωσδηποτε κι εγω μπορει να εκανα πισω, αναλογως την περιπτωση. Απο εναν ειδικο ομως περιμενουμε περισσοτερη διαλακτικοτητα απεναντι σε αυτο που υποτιθεται θελει να βοηθησει, να γιατρεψει. Τελικα η προκαταληψη δεν ξεκιναει μονο απο τους απεξω, αλλα και απο τους ιδιους τους ψυχικα ασθενεις, αλλα και τους ειδικους.

ισως δεν είναι θεμα προκατάληψης. επειδή εμπλέκεται μεσα η βιαιη συμπεριφορα, σαν να θελουν να μου πουν ολοι..γιατι βαζεις τη δικη του υγεια και προσωπικοτητα..πανω από τη δικη σου. αυτό πιστευω τα εχει μπλεξει όλα..

Εσυ τον ξερεις καλυτερα. Αν ειναι βιαιος ειδικα, τοτε σηκωνει πολυ συζητηση αν πρεπει να συνεχισεις. Φυσικα η δικη σου υγεια πανω απο ολα. Αν καταλαβεις οτι αρχιζεις να επηρεαζεσαι τοτε καλυτερα να σταματησεις.
Απλως το ανεφερα γιατι το εχω δει κι αλλες φορες να ξαναγραφετε για ειδικους που αποτρεπουν κοσμο να κανει σχεσεις με ατομα με ψυχικο προβλημα.

Quote:

---

Originally Posted by Anti-pression

Εσυ τον ξερεις καλυτερα. Αν ειναι βιαιος ειδικα, τοτε σηκωνει πολυ συζητηση αν πρεπει να συνεχισεις. Φυσικα η δικη σου υγεια πανω απο ολα. Αν καταλαβεις οτι αρχιζεις να επηρεαζεσαι τοτε καλυτερα να σταματησεις.
Απλως το ανεφερα γιατι το εχω δει κι αλλες φορες να ξαναγραφετε για ειδικους που αποτρεπουν κοσμο να κανει σχεσεις με ατομα με ψυχικο προβλημα.

---

Δεν είναι θέμα ρατσισμού ή προκατάληψης. Όταν επισκέπτεσαι έναν ειδικό το κάνεις για να βοηθήσει εσένα τον ίδιο, γιαυτο πληρώνεται. Αν βλέπει λοιπον οτι επηρρέαζεσαι από μια τετοια κατάσταση έχει καθήκον να σε βοήθησει να απομακρυνθείς. Δεν σε προτρέπει ούτε σε αποτρέπει από κάτι, αλλά οφείλει να είναι ειλικρινής μαζί σου. Αν μένεις σε μια σχέση με έναν άνθρωπο με τέτοιο πρόβλημα με την ελπίδα οτι το πρόβλημα θα εξαφανιστεί και θα κρατήσεις μόνο την θετική του πλευρά, οφείλει να σου πει έξω από τα δόντια οτι αυτό είναι ουτοπικό.
Είναι φανερό οτι η θεματοθέτρια δεν άντεχε αυτή την κατάσταση που ζούσε και ακόμα ελπίζει οτι το πρόβλημα θα εξαφανιστεί. Δεν έχουμε ολοι οι άνθρωποι τις ίδιες αντοχές και η μεγαλύτερη ευθύνη που έχουμε είναι αυτή του εαυτού μας, το να είμαστε καλά.

Quote:

---

Originally Posted by personalmatter

Καλησπέρα! πριν από λιγους μηνες ειχα γραψει για πρωτη φορα, αναφορικα με ένα ατομο το οποιο ειχα υποψίες ότι εχει σχιζοφρενεια η είναι ψυχοπαθης, με προβλήματα που αφορουσαν πολλα ψεμματα..και στιγμες βιας..
Λοιπον...χωρισαμε..μετα από αρκετους μηνες και αφου δεν εκοψε επαφη μαζι μου (με εβριζε θεωρώντας πως τον προδωσα), βρεθήκαμε τυχαια και κανονισαμε να βρεθουμε.. εγω δεν προχωρησα στη ζωη μου.στεναχωρηθηκα...αισθανο μουν ότι ισως οντως τον προδωσα, και μου ειπε σε μια στιγμη αδυναμίας ότι εχει σχιζοφρενεια και είναι διπολικος...και ψυχοπαθης...χωρις να καταλαβω αν ηξερε τι σημαινει ψυχοπαθης η το χρησιμοποιησε αντι του ψυχασθενούς.. και μετα δεν ηξερα τι να κανω...απεφυγα να ξαναβρεθούμε χωρις να το αποκλεισω..αλλα στο τελος απογοητευτηκε να περιμενει και εκοψε. Εγω γιατι στεναχωριέμαι?γιατι νιωθω ενοχες? το να επιστρεψω σε μια τετοια κατασταση με την ελπιδα ότι αυτος ο ανθρωπος θα αλλαξει ποσο ΟΥΤΟΠΙΚΟ μπορει να είναι?
....feeling...down...confused...need help,,thanx

---

Θυμάμαι το θέμα σου και λυπάμαι που νιώθεις ακόμα έτσι και βασανίζεσαι.
Συμφωνώ με όσα σου είπε ο serios, ίσως νιώθεις ενοχές γιατί σκέφτεσαι ηθικά οτι έπρεπε να μείνεις για τον βοηθήσεις. Πιο πολύ νομίζω οτι έχεις κολλήσει στο να πιστέυεις οτι αυτη η κατάσταση θα μπορουσε να αλλάξει, οτι εξαρτιόταν κάπως από σένα όμως το ξέρεις κατά βάθος οτι δεν είναι ετσι.
Καμιά φορά όταν βλέπουμε δυο τελείως αντικρουόμενες πλευρές από ένα άτομο, έχουμε την τάση να τις διαχωρίζουμε, αυτό είναι το καλό κομμάτι που μας αρέσει, το άλλο είναι το κακό που δεν εντέχουμε και προσπαθούμε μετά μανίας να κρατήσουμε το καλό. Όμως ο κάθε άνθρωπος είναι ένας, με τα άσχημα και τα καλά του ή τον δεχόμαστε ολόκληρο ή καθόλου. Εσυ έχεις κολλήσει τωρα στο μισό του που ήταν όπως ήθελες και ναι είναι ουτοπία να πιστευεις οτι μπορεις να εχεις μονο αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Δεν είναι θέμα ρατσισμού ή προκατάληψης. Όταν επισκέπτεσαι έναν ειδικό το κάνεις για να βοηθήσει εσένα τον ίδιο, γιαυτο πληρώνεται. Αν βλέπει λοιπον οτι επηρρέαζεσαι από μια τετοια κατάσταση έχει καθήκον να σε βοήθησει να απομακρυνθείς. Δεν σε προτρέπει ούτε σε αποτρέπει από κάτι, αλλά οφείλει να είναι ειλικρινής μαζί σου. Αν μένεις σε μια σχέση με έναν άνθρωπο με τέτοιο πρόβλημα με την ελπίδα οτι το πρόβλημα θα εξαφανιστεί και θα κρατήσεις μόνο την θετική του πλευρά, οφείλει να σου πει έξω από τα δόντια οτι αυτό είναι ουτοπικό.

---

Συμφωνω Elisabet οπως το θετεις. Όπως εγραψα κι εγω μαλλον θα εκανα πισω. Ή μαλλον θα εκανα οτι περιπου και η θεματοθετρια. Θα εδινα μια δευτερη ευκαιρια, δεν θα εγκατελειπα αμεσως. Ως ενα σημειο ομως, μεχρι να μην επηρεαζομαι εγω.

Μπορει να μην ειναι προκαταληψη, δεν οδηγει στην απομονωση ομως αυτων των ατομων; Και φυσικα δεν ειναι μονο οι ερωτικες σχεσεις, ειναι και οι φιλικες. Και οι φιλοι με την ιδια λογικη απομακρυνονται απο τετοια ατομα. Σαν αυτοι οι ανθρωποι να ειναι καταδικασμενοι. Ειναι δυσκολο θεμα. Απο την μια βλεπουμε τους ειδικους να κανουν καμπανιες, να λενε οτι η περιθωριοποιηση και η απομονωση ειναι μεταδοτικη και οχι η ψυχικη ασθενεια, και απο την άλλη βλεπουμε παλι τους ειδικους να δινουν συμβουλες για απομακρυνση απο τετοια ατομα. Αυτο ειναι που πααρατηρω συχνα και εγραψα το ποστ. Ειναι αντιφατικο. Ποσα αρθρα εχουν γραφτει, ακομη κ εδω στο πορταλ, 'Οι σχιζοφρενεις δεν κρατανε αλυσοπριονο, μην τους περιθωριοποιητε', 'Οι ερευνες δειχνουν οτι οταν τα ψυχωσικα ατομα βρισκονται με κοινωνικο περιγυρο πηγαινουν πολυ καλυτερα, ενω οταν τα απομονωνουμε υποτροπιαζουν' κτλ. Τελικα ομως, μήπως κατα βαθος ολοι το αντιθετο κανουμε; Μαζι κ αυτοι που τα γραφουν..;

Quote:

---

Originally Posted by Anti-pression

Συμφωνω Elisabet οπως το θετεις. Όπως εγραψα κι εγω μαλλον θα εκανα πισω. Ή μαλλον θα εκανα οτι περιπου και η θεματοθετρια. Θα εδινα μια δευτερη ευκαιρια, δεν θα εγκατελειπα αμεσως. Ως ενα σημειο ομως, μεχρι να μην επηρεαζομαι εγω.

Μπορει να μην ειναι προκαταληψη, δεν οδηγει στην απομονωση ομως αυτων των ατομων; Και φυσικα δεν ειναι μονο οι ερωτικες σχεσεις, ειναι και οι φιλικες. Και οι φιλοι με την ιδια λογικη απομακρυνονται απο τετοια ατομα. Σαν αυτοι οι ανθρωποι να ειναι καταδικασμενοι. Ειναι δυσκολο θεμα. Απο την μια βλεπουμε τους ειδικους να κανουν καμπανιες, να λενε οτι η περιθωριοποιηση και η απομονωση ειναι μεταδοτικη και οχι η ψυχικη ασθενεια, και απο την άλλη βλεπουμε παλι τους ειδικους να δινουν συμβουλες για απομακρυνση απο τετοια ατομα. Αυτο ειναι που πααρατηρω συχνα και εγραψα το ποστ. Ειναι αντιφατικο. Ποσα αρθρα εχουν γραφτει, ακομη κ εδω στο πορταλ, 'Οι σχιζοφρενεις δεν κρατανε αλυσοπριονο, μην τους περιθωριοποιητε', 'Οι ερευνες δειχνουν οτι οταν τα ψυχωσικα ατομα βρισκονται με κοινωνικο περιγυρο πηγαινουν πολυ καλυτερα, ενω οταν τα απομονωνουμε υποτροπιαζουν' κτλ. Τελικα ομως, μήπως κατα βαθος ολοι το αντιθετο κανουμε; Μαζι κ αυτοι που τα γραφουν..;

---

Χτυπάς ευαίσθητη χορδή φίλη/ε (σόρυ δεν γνωρίζω το φύλο σου :) ) Δεν είναι εύκολο θέμα... είναι τέτοια η φύση της ασθένειας που χτυπά ακριβώς εκεί που είναι το βασικό συστατικό των ανθρώπινων σχέσεων, στην επικοινωνία. Δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με τον αλλον, είναι σα να έχεις απέναντι σου ένα διαφορετικό πρόσωπο, ξένο και τρομαγμένο. Και ακριβώς επειδή είναι τρομαγμένο είναι και επιθετικό κάποιες φορές. Συν οτι τα ατομα αυτά συνηθως είναι πανέξυπνα και γίνονται χειριστικοί ειδικα οταν απέναντι τους έχουν έναν άνθρωπο με χαμηλη αυτοεκτιμήση ίσως ή πιο αδύναμο χαρακτήρα.

Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή πάντως, δεν είναι μια άσθενεια που έχει σε όλους τα ίδια συμπτώματα ούτε προκαλεί τις ίδιες αντιδράσεις. Θεωρώ οτι όταν κάποιος είναι ρυθμισμένος και παρακολουθείται από ειδικό, μπορεί να κάνει σχέσεις είτε φιλικές είτε ερωτικές... όταν όμως βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο και δεν έχει σταθεροποιηθεί είναι πολύ δύσκολο να αντέξει κάποιος.
Ακούγεται πολύ σκληρό και ζητώ συγνώμη αν κάποιοι νιώθουν οτι προσβάλλονται ή πληγώνονται με αυτό που λέω, όμως είναι ένας αγώνας νομίζω πολύ προσωπικός και μοναχικός για τον καθένα τους. Πρώτοι εκείνοι πρέπει να δώσουν αυτόν τον αγώνα με τον εαυτό τους και μετά θα έρθουν οι άλλοι. Οι σχέσεις (όλες ανεξαιρέτως) είναι δίνω- παίρνω, αμφίδρομες και δυστυχώς οταν είμαστε σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση (όλοι ασχέτως της ασθένειας) δεν μπορούμε να δώσουμε γιατί επικεντρωνόμαστε στην σχεση με τον εαυτό μας. Μέχρι να επέλθει μια ισορροπία λοιπόν, είμαστε μόνοι σε αυτό γιατί μπορεί να γίνουμε τοξικοί για τους άλλους άθελα μας.

ναι ετσι είναι... ποιο είναι το οριο όμως?...ουτε οι ειδικοι πιστευω μπορουν να το διαχωρισουν... εγω μιλαω από την πλευρα αυτων που εχουν να αντιμετωπισουν τετοια ατομα και τα αγαπουν και θελουν να προσπαθησουν να λειτουργησει η σχεση και να μην φυγουν με την πρωτη δυσκολια. αλλα...αλλα.αλλα.δεν είναι θεμα αντοχης. είναι θεμα αυτοσεβασμου ισως που δεν ξερεις ποτε θα πληξεις τον εαυτο σου. γιατι στο ονομα της αγαπης μπορει να ανεχτεις διαφορα... αλλα...αλλα... όταν εχεις πει απειρες φορες στον άλλο να μην αντιδρα βιαια αλλα αντιδρα... χωριζετε και σου ζηταει πισω τα χρηματα που εδωσε υποτίθεται για σενα (?), σου στελνει φωτογραφιες από άλλες κοπελες που υποτίθεται είναι μαζι του και κανει κάθε προσπαθεια να σε μειωσει, πιανει τους φιλους σου και προσπαθει να σε κατηγορησει σε αυτους... οκ είναι τρομαγμένος ότι σε εχασε.... αλλα εσυ τρομαζεις ότι σε μια στιγμη τρελας κανεις δε σου εγγυατε ότι θα μπορεσει να συγκρατησει τα νευρα του. ετσι πως τα γραφω ακούγεται μονόδρομος το να φυγεις από μια τετοια σχεση...όταν όμως εχεις μπει μεσα σε αυτή την κατασταση τα βλέπεις αλλιως...και θελεις να τον βοηθήσεις να αλλαξει...και λες να ειμαστε 2 χωριστοι ανθρωποι μονοι μπορει και όχι ευτυχισμένοι...η να προσπαθουμε μαζι με την ελπιδα και το φοβο μαζι?... από αυτά που γραψατε συνειδητοποιώ ότι οντως ένα ατομο με χαμηλη αυτοπεπειθηση ανεχετε τέτοιες καταστασεις που δε βρισκει τροπο να συνεχισει τη ζωη του...και πνίγεται από τη στεναχωρια και τις ενοχες όπως και ο τιτλος... το λυπηρο είναι ότι περασαν τοσοι μηνες και πιανω τον εαυτο μου να θετει τα ιδια ερωτήματα με τοτε...ευχαριστω για τα post...πολύ καθαρες οι θεσεις ολων... γιατι εγω νιωθω σαν να εχω θολωσει. . .