Φοβος θανάτου

Καλησπέρα.
Με έχει πιάσει ένας φοβερός φόβος θανάτου της τελευταίες μέρες...δεν ξέρω νοιώθω χάλια.
Και δεν εννοώ πως φοβάμαι μην πεθάνω αυτήν την στιγμή...αλλά με τρομάζει μόνο και μόνο ότι θα πεθάνω κάποια στιγμή και μετα τι; κενό....άρα γιατί να γεννηθώ γιατί να έρθω σε αυτήν την ζωή.

γινε χριστιανος να εχεις να περιμενεις τον παραδεισο... η καλυτερα ισλαμιστης εχει και παρθενες για αυτους...

περαν της πλακας.. τους περισσοτερους ανθρώπους τους φοβιζει το αγνωστο το τι γινετε μετα τον θανατο... θα μας φανε απλα τα σκουλήκια ή υπαρχει κατι περισσοτερο... οποτε βρες κατι καλο να πιστεψεις.. (εγω θα επαιρνα τις παρθενες) και πορευσου με αυτο

Επικουρος(αν θυμαμαι καλα):Ο θανατος δεν με απασχολει.Γιατι οταν ειμαι εγω,αυτος δεν υπαρχει κ οταν αυτος υπαρχει εγω δεν ειμαι.
Αν αυτο δεν σε παρηγορει διαβασε η δες στο u-tube μαρτυριες απο εμπειριες που ειχαν ανθρωποι που ειχαν πεθανει κ επανηλθαν στην ζωη.

^ Ο Επίκουρος είναι σίγουρα ο πιο γαμάτος φιλόσοφος που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα. Αν και η θεώρησή του για τον θάνατο (την οποία συμμερίζομαι 100%) είναι πολύ "εγκεφαλική". Δηλαδή είναι δύσκολο να την "νιώσεις" μέσα σου, να την εμπεδώσεις και εν τέλει να την χρησιμοποιήσεις για να νικήσεις το φόβο σου για το θάνατο.

Μπορώ βέβαια να φανταστώ χαλαρά ότι οι μαθητές του και οι υπόλοιποι Επικούριοι μια χαρά το νιώθανε όταν μαζεύονταν μαζί στην εξοχή και συζητούσαν για ώρες επί παντός επιστητού. Όταν συζητάς με τον άλλο αυτά τα πράγματα σε βάθος, τότε νικάς το φόβο σου γι'αυτά, η δύναμη τους εξαφανίζεται. Τα αναλύεις διεξοδικά και τα "βγάζεις από μέσα σου".

Εξάλλου όπως είπε ο Επίκουρος (παραφράζω τώρα): "Η καλή ζωή είναι να ζεις με αρετή και με καλούς φίλους". Η έμφαση στο 2ο κατά τη γνώμη μου. Και με το "καλός φίλος" εννοώ κάποιον που θα χαίρεται να φιλοσοφήσει μαζί σου ΚΑΙ για το θάνατο και για όλα.

Δυστυχώς στην σύγχρονη ζωή έχει καταντήσει taboo αυτό το θέμα και κανένας δεν μιλάει στον διπλανό του για τον φόβο του για το θάνατο. Όλοι το κρατάνε μέσα τους και η φοβία μεγαλώνει.

...

Τώρα, η δική μου άποψη για τον θάνατο είναι η εξής:

Ο θάνατος είναι σαν ένας "μεγάλος ύπνος χωρίς όνειρα". Όπως δεν θυμάμαι τι έγινε και γενικά δεν έχω αίσθηση του εαυτού όταν κοιμάμαι (χωρίς όνειρα), έτσι θα είναι και μετά το τέλος της συνείδησής μου. Ένα τίποτα δηλαδή που δεν θα βιώσω γιατί... δεν θα υπάρχω.

Επομένως εμένα ο φόβος μου δεν είναι ο θάνατος. Αλλά ο κίνδυνος να χάσω τη ζωή μου χωρίς να ζήσω. Κάτι που μπορείς να πάθεις αν... φοβάσαι τον θάνατο!

η επικουρεια αποτροπη του φοβου του θανάτου
http://www.epicuros.gr/arthra/a_arthra_thanatos.htm