Originally Posted by
Mar86
Γεια σας. Πριν από 9 χρόνια είχα αρχίσει να δουλεύω για πρώτη φορά σε φροντιστήριο και είχα άγχος για το άν είμαι καλή ή όχι. Η δασκάλα που με προσέλαβε ήταν πολύ αγχωτική και με εκθείαζε στους μαθητές μου. Με παρουσίαζε σαν Einstein και όλα αυτά με έκαναν να νιώθω ανασφαλής ώσπου μερικούς μήνες αργότερα έπαθα γενικευμένη αγχώδη διαταρραχή και κατάθλιψη. Πήρα χάπια για κάποιους μήνες και συνήλθα, αλλά όταν τα σταμάτησα είχα παρενέρεγεις: Ηλεκτρικές κενώσεις. Τελικά, αναγκάστηκα να παίρνω φάρμακα εδώ και 9 χρόνια και δεν λέει να σταματήσει η όλη κατάσταση.
Πρόσφατα ανακάλυψα από που πηγάζει το άγχος μου. Εγώ ως άτομο δεν ήμουν ποτέ αγχωμένη. Είχα έναν πατέρα που πριν από κάθε μου βήμα στην ζωή με τρομοκρατούσε. Μόλις έφυγα από το δημοτικό, με τρομοκρατούσε για το γυμνάσιο, μετά για το Λύκειο και έπειτα για το Πανεπιστήμιο. Καθόλη την διάρκεια των σπουδών μου με έλεγχε όλη την ώρα και ενώ μου έλεγε ότι στο Πανεπιστήμιο θα με αφήσει ήσυχη είπε ψέματα. Είχα κι εκεί έλεγχο. Πραγματικά είμαι φοβερά εκνευρισμένη με τον πατέρα μου και ακόμη και τώρα που έχω φτάσει 31 ετών δεν αντέχω να μένω στο ίδιο σπίτι μαζί του.
Μπορεί κάποιος να μου πει πώς μπορώ να σβήσω τις αναμνήσεις του παρελθόντος και να σταματήσω να αγχώνομαι για το καθε τι; Έχω υιοθετήσει έναν μηχανισμό πανικού που δεν είναι δικός μου και που με κάνει να μην ξεχνάω τι πέρασα στο παρελθόν.
Ευχαριστώ
