Κόμπλεξ κατωτερότητας και ζήλεια!!!

Καλησπερα. Ειμαι 20 παω στα 21, αγορι, φοιτητης στην Πατρα.
- Εχω μια φιλη που ειναι πολυ ομορφη κοπελα κ απο οικονομικα δεν παει ασχημα. Καθε μερα να μου λεει "αυτος με γουσταρει", "αυτος μου την πεφτει". Ειχε ενα αγορι 2 χρονια που ΑΥΤΗ τον χωρισε πριν λιγες μερες γιατι της σπαει τα νευρα, την επομενη βδομαδα στο καρναβαλι μπαινει στην παρεα της απο την Αθηνα ενας φιλος φιλης της οπου ειναι αθλητης, πολυ ωραιος και βγαζει πολλα λεφτα και αυτος να την παρακαλαει να κανουν κατι και τελικα ΑΥΤΗ δεχτηκε γιατι της αρεσε. Και τωρα της την πεφτει κ ενας αλλος φιλος που ηρθε για λιγες μερες. Ειναι πολυ καλη κοπελα αλλα αυταρεσκη. Ζηλευω που παιρνει συνεχεια επιβεβαιωση, ζηλευω που εχει την πολυτελεια να διαλεγει το καλυτερο, ζηλευω που ολα της πανε καλα κ εγω δεν εχω ζωη, ζηλευω που εχει ατομα να την παρακαλανε, ζηλευω που εγω οταν γνωριζω καποιον ενθουσιαζομαι κ τελικα με απορριπτει ενω ΑΥΤΗ την κηνηγανε. Νιωθω ασχημα που σε αυτη την κοινωνια το μονο που μετραει ειναι η ομορφια και το χρημα και εγω δεν εχω τιποτα απο τα δυο. Βαρεθηκα να μην εχω ζωη. Βαρεθηκα στις παρεες να ειμαι ο πιο καλουλης κ ο πιο ασημαντος. Ειιμαι γκει, μονος, χοντρος, ασχημος, απελπισμενος, δυστυχισμενος, με χαμηλη αυτοπεποιθηση, με λιγες ερωτικες εμπειριες & ελαχιστες επιτυχιες στο ιδιο φυλο. Συνηθως με απορριπτουν και δεν απορριπτω εγω. Κυριως απογοητευσεις στο ερωτικο κομματι.
- Απο παντα ειχα καποια κομπλεξ αλλα τωρα η διαφορα ειναι ξεκαθαρη. Ειναι αδικο! Εγω αξιζω λιγοτερο δηλαδη; Εχω πολυ καλο χαρακτηρα που ποτε δεν τον εκτιμησε κανεις, δεν εχω πειραξει ουτε μυγα, ειμαι ανεκτικος, εχω χιουμορ, συγχωρω, χαμηλων τονων και εχω βαθος στη σκεψη μου. ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΑΙΡΝΩ αντε να μη πω. Εριξε ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ για δουλεια κ την πηραν σε ενα μαγαζι κ ΑΥΤΗ δεν ηθελε να παει γιατι το θεωρουσε παρακμη το μαγαζι κ εγω το Σεπτεμβρη εψαχνα, εψαχνα και ολο απορριψη παντου. Λοιπον οχι δεν ειναι μονο κομπλεξ κατωτεροτητας. ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΙΑ! Ειμαι αδικημενος και οχι μονο μπροστα στη φιλη μου, μπροστα σε πολλους αλλους που εχουν ολα αυτα που εγω μια ζωη παρακαλαω να εχω. Ουτε μια σχεση δεν καταφερα να κανω γιατι ειμαι για τα μπαζα. Ολο αυτο το επιφανειακο συναφι πετυχαινει και εγω μια ζωη στο περιθωριο ρε. Και οχι δεν μπορω να το δικαιολογω αλλο. ΖΗΛΕΥΩ ΟΛΑ τα ερωτευμενα ζευγαρακια εκει εξω που ειναι ολοι ομορφοι κ πετυχημενοι στη ζωη τους κ εγω το καλυτετρο που παω ειναι να παω σουπερμαρκετ. ΖΗΛΕΥΩ που σκορπανε τα εικοσαευρα σαν χαρτοπετσετες κ εγω θελω να παω χορο κ να κανω καποια πραγματα μες στο μηνα κ δεν μπορω γιατι δεν εχω λεφτα. ΖΗΛΕΥΩ που κανουν σχεδια μαζι και χαμογελανε. ΖΗΛΕΥΩ να βλεπω ωραιους και πετυχημενους παντου γυρω μου και στα σοσιαλ μιντια. ΖΗΛΕΥΩ που για καποιους ειναι ολα τοσο ευκολα στη ζωη τους. Βαρεθηκα κ απο το σπιτι να ακουω να μ λενε δεν εχουμε λεφτα ειμαστε φτωχοι, βαρεθηκα να εμποδιζεται η δημιουργικοτητα μου και τα ονειρα μου απο την ελλειψη χρηματων, βαρεθηκα την ερωτικη μοναξια, βαρεθηκα να σπουδαζω σε μια σχολη που δεν μάρεσει, βαρεθηκα μια ζωη να αισθανομαι και να ειμαι παιδι κατωτερου Θεου. Μια ζωη αποτυχια.

Γεια σου unhappy.Θέλω να σου πω πως καταλαβαίνω πως νιώθεις και πως πολλοί κάνουμε τέτοιες σκέψεις καθημερινά.Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι εστιάζεις πολύ στο τι κάνουν οι άλλοι και όχι στο τι κάνεις εσύ.Δεν γίνεται να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους γιατί δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης, ο καθένας μας είναι διαφορετικός με διαφορετικές ικανότητες και πρέπει να προσπαθεί να βελτιώνεται σε σχέση με τον εαυτό του και όχι με τους άλλους.Τώρα το τι προβάλλεται στα μίντια και έξω στην κοινωνία ασ'το είναι μεγάλη συζήτηση αλλά πίστεψε με είναι όλα μία βιτρίνα.Προσπάθησε να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν,να βρεις ενδιαφέροντα και να περνάς όμορφα χωρίς να χρειάζεται να ξοδεύεις χρήματα.Αν πιστεύεις ότι θέλεις να αλλάξεις το σώμα σου και δεν έχεις χρήματα γιατί δεν ξεκινάς περπάτημα,τρέξιμο,ποδήλατο ότι σου αρέσει εσένα.Τώρα που θα φτιάξει και ο καιρός θα είναι ωραία.Επίσης τι σπουδάζεις?Και τι θα ήθελες να σπουδάζεις?Δεν υπάρχει κάποιος γνωστός να σε βοηθήσει με το θέμα δουλειά?

Αρχικά είσαι πολύ μικρός και γι'αυτό τόσο χαμένος!
Θα πρέπει να δεχτείς μία ΑΡΧΗ.Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΗ
Οχι μόνο για σένα,αλλά για το 90-95% της ανθρωπότητας.

Από την άλλη,θα πρέπει να σκεφτείς πολύ καλά ότι η αυτυχία κατα κάποιον τρόπο εξαρτάται από εμάς.
Αλλαξε τα πράγματα στον εαυτό σου,που μπορείς ωστε να νιώσεις καλύτερα-όπως να τρως λιγότερο ας πουμε,να ηρεμήσεις,να καταλάβεις ότι έτσι έτυχε για σένα μεχρι τώρα η ζωή και να προχωρήσεις μπροστα.
Την ζωή την διαμορφώνουμε μεχρι ενός σημείου εμείς.

Αν δεν σου αρέσει η σχολή σου,δεν είσαι αναγκασμένος να την παρακολουθήσεις
Το ότι είσαι γκέι σε αυτό δεν μπορώ να σε βοηθήσω-προφανώς το εχεις εκ γενετής και δεν είναι κάτι που πρέπει να αλλάξεις προφανώς!

Οσο για την φίλη σου που συνέχεια κοκορεύεται,μάλλον πρέπει λίγο να αραιώνεις παρτίδεςμαζί της.Η σχέση σου μαζί της μάλλον κακό σου κάνει,και λιγότερο καλό!

Και κάτι τελευταίο....έχω βάσιμες υποψίες ότι η κακομοιριά σου οφείλεται στον τρόπο που μεγάλωσες στην οικογένειά σου και λιγότερο σε όλα τα παραπάνω που ανέφερες.......................

Επίσης συμφωνώ με απάντηση Mary93.

Για μενα, καλά τα λες. είναι παρόμοιοι προβληματισμοί όλων μας. και μια χαρά τους εκφράζεις για την ηλικία σου. και ναι, δεν είναι ζήλια, είναι αίσθημα αδικίας. το λέω αυτό, γιατί πάει κανείς να εκφράσει έναν τέτοιο υγιή προβληματισμό και υπάρχει το πρόβλημα να βαφτιστείς εγωιστής, ζηλιάρης κλπ. Μπορείς να πηγαίνεις να τρέχεις.

Ντιανα 1982, θες να αναπτύξεις λίγο παραπάνω την σκέψη σου για το οικογενειακό περιβάλλον. Με ενδιαφέρει και εμένα. Κατανοητή είναι, απλά, αν θες, πρόσθεσε κάτι ακόμα.

Δυστυχώς, πιστεύω ότι η καθημερινότητα μόνο για άτομα με βάθος σκέψης δεν είναι. Χαζογκόμενες και βώδια και εγώ πιστεύω ότι καλοπερνάνε χωρίς να αξίζουν. και αυτό που μου τη δίνει είναι ότι πιστεύουν ότι τους αξίζει να έχουν ωραία καθημερινότητα.

Quote:

---

Ντιανα 1982, θες να αναπτύξεις λίγο παραπάνω την σκέψη σου για το οικογενειακό περιβάλλον. Με ενδιαφέρει και εμένα. Κατανοητή είναι, απλά, αν θες, πρόσθεσε κάτι ακόμα.

---

Εννοώ ότι οι πιο σύγχρονες μελέτες και οι πιο σύγχρονοι μελετητές καθώς και ψυχολογοι,υποστηρίζουν ότι η προσωπικότητα ενός ανθρώπου δημιουργείται από το οικογενειακό περιβάλλον.Τα περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν σε κακοποιητικά περιβάλλοντα,άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο.Δυστυχώς κανένας γονιός δεν έχει διδαχθεί πώς να μεγαλώνει παιδιά και δυστυχώς δεν είναι πάντα εύκολο.....Αυτό εννοώ,από κει ξεκινάει η ρίζα του κακού....ακόμα και αυτή η παρακμή που υπάρχει στον κόσμο από κει ξεκινάει..από την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων,που ως λογικόν ξεκινάει από που αλλού,αν όχι από την οικογένεια;Οι κοινωνίες πώς διαμορφώνονται;
Αν όλα τα 8χρονα του κόσμου ξεκινούσαν να κάνουν διαλογισμό,μέσα σε μία γενιά θα σταματούσαν και οι πόλεμοι.

Quote:

---

Δυστυχώς, πιστεύω ότι η καθημερινότητα μόνο για άτομα με βάθος σκέψης δεν είναι. Χαζογκόμενες και βώδια και εγώ πιστεύω ότι καλοπερνάνε χωρίς να αξίζουν. και αυτό που μου τη δίνει είναι ότι πιστεύουν ότι τους αξίζει να έχουν ωραία καθημερινότητα.

---

Εντάξει όσο λιγότερο σου κόβει τόσο καλύτερα περνάς,αυτό είναι νόμος!

Ευχαριστώ, και εγώ το ίδιο πιστεύω για το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά αν και τα σκέφτομαι όλα αυτά, μόλις πριν λίγο καιρό παραδέχτηκα το προφανές, ότι πολλά άσχημα πηγάζουν από το οικογενειακό περιβάλλον. καμιά φορά λέω να μην ενοχοποιούμε τους εύκολους στόχους, όμως νομίζω πρέπει κανείς να είναι αντικειμενικός στην κρίση του.

Quote:

---

Originally Posted by Mary93

Γεια σου unhappy.Θέλω να σου πω πως καταλαβαίνω πως νιώθεις και πως πολλοί κάνουμε τέτοιες σκέψεις καθημερινά.Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι εστιάζεις πολύ στο τι κάνουν οι άλλοι και όχι στο τι κάνεις εσύ.Δεν γίνεται να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους γιατί δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης, ο καθένας μας είναι διαφορετικός με διαφορετικές ικανότητες και πρέπει να προσπαθεί να βελτιώνεται σε σχέση με τον εαυτό του και όχι με τους άλλους.Τώρα το τι προβάλλεται στα μίντια και έξω στην κοινωνία ασ'το είναι μεγάλη συζήτηση αλλά πίστεψε με είναι όλα μία βιτρίνα.Προσπάθησε να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν,να βρεις ενδιαφέροντα και να περνάς όμορφα χωρίς να χρειάζεται να ξοδεύεις χρήματα.Αν πιστεύεις ότι θέλεις να αλλάξεις το σώμα σου και δεν έχεις χρήματα γιατί δεν ξεκινάς περπάτημα,τρέξιμο,ποδήλατο ότι σου αρέσει εσένα.Τώρα που θα φτιάξει και ο καιρός θα είναι ωραία.Επίσης τι σπουδάζεις?Και τι θα ήθελες να σπουδάζεις?Δεν υπάρχει κάποιος γνωστός να σε βοηθήσει με το θέμα δουλειά?

---

Καλησπερα Μαιρη, ευχαριστω για την απαντηση σου. Ενταξει ναι κανονικα ετσι πρεπει να το βλεπω αλλα δεν μπορω. Το ξερω οτι η ζωη ουτε ο Θεος ουτε κανενας δεν μου χρωσταει αλλα γενικα εχω συνηθισει να το βλεπω ετσι. Και δεν μπορω να δω θετικα καποια πραγματα που δεν ειναι ή αυτο που λενε να προσπαθεις κ μεσα στις αποτυχιες θα ερθει και καποια επιτυχια. Γιατι ομως αυτο δν ισχυει για ολους; Θεωρω αδικο οτι καποιοι εχουν μονο επιτυχιες.
Σπουδαζω Λογοθεραπεια. Δεν ξερω τι αλλο θα ηθελα να κανω. Μου αρεσουν πολλα αντικειμενα οπως ψυχολογια, φιλολογια, μου αρεσει κ ο χορος αλλα σγιουρα δεν μ αρεσει να κανω επαγγελμα ζωης τη λογοθεραπεια. Στο θεμα της δουλειας δεν βρισκω κυριως γιατι δεν εχω εμπειρια κ ειμαι αγορι. Στις περισσοτερες δουλειες καφε- μπαρ, ακομα και καταστηματα ζητανε κοπελες κ μαλιστα εμφανισημες γ αυτο κ η φιλη μου βρισκει πανευκολα και δεν της ζητανε καν εμπειρια της λενε θα σου μαθουμε εμεις. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ?

Diana1982 και psy me καλησπερα, σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας!

- Η αληθεια ειναι οτι οχι μονο παιζει ρολο αλλα κατα ενα μεγαλο ποσοστο φταιει το οικογενειακο μου περιβαλλον για το μανδυα της κακομοιριας που με ακολουθει μια ζωη. Με μεγαλωσε η γιαγια μου μαζι μεναμε τοσα χρονια κ οι γονεις μου δυο σπιτια πιο περα. Οι γονεις μου ειναι καπνιστες κ επδ μικρος ειχα ασθμα κ η μανα μου ετρεχε κ με τη δουλεια της σε νησια απο τοτε με πηρε η γιαγια μου κ με μεγαλωσε. Η μανα μου μετα επαθε ψυχωση κ σταματησε τη δουλεια, εγω ημουν δημοτικο κ απο τοτε εχει κλειστει σπιτι κ εχει παρατησει τον εαυτο της. Με τον πατερα μου εχω μια περιεργη σχεση αγαπης και μισους. Απο τη μια απο μικρο με λεει χοντρο, ηλιθιο κ.λ.π. (τις περισσοτερες φορες για πλακα κ αλλες με μειωνει πολυ ασχημα οταν νευριαζει) κ απο την αλλη και εχω γελασει μαζι του κ με εχει βοηθησει σε καποια πραγματα αλλα γενικοτερα με μειωνει κ μου βγαζει λιγο τη ψυχη, πως να το πω, βγαζει τα κομππλεξ του πανω μου κ μετα ζηταει συγνωμη κ με χαιδολογαει. Καπως ετσι ειναι η σχεση μας απο παλια. Στο λυκειο ειχα τσακωθει πολυ ασχημα μαζι του, ουρλιαζα κ του ελεγα οτι δεν θελω να τον ξαναδω ποτε κ χτυπιομουν, μετα επαθα ενα προβλημα υγειας κ αναγκαστικα μετα απο μηνες ξαναμιλησαμε. Ελεγα οτι οταν παω φοιτητης θα ξεφυγω, θα ΖΗΣΩ αλλα τελικα ειναι χειροτερα ολα. Και επισης πριν λιγες μερες επαψα να προσευχομαι στο Θεο, τι να το κανω; Σαμπως μ'ακουει; Οτι του ζηταω τοσα χρονια ποτε δεν μου τα εδωσε, μονο καποιες στιγμες χαρας που μετα μου τις εκλεψε.
- Επισης στην οικογενεια μου απο παλια εχουν καταλαβει τα κομπλεξ μου θειοι κ ξαδερφια κ με πειραζουν κ με κοροιδευουν πανω σε αυτα. Αντιθετως την ξαδερφη μου μια ζωη την παινευουν κ την εχουν κανει πολυ δυναμικια. Ειναι 17 χρονων κ μπροστα της αισθανομαι μικροτερος, με μειωνει κ αυτη κ λυγιζω μπροστα στο δυνατο χαρακτηρα ολων τους. Εγω ειμαι ο πιο αδυναμος κρικος της οικογενειας. Ο τεμπελης, ο χοντρος, ο χαζος, ο ανωριμος. Κανεις ομως δεν εκατσε ποτε να με καταλαβει πραγματικα. Μου λεγανε οτι φταιω κ απο πανω.

Εγω δεν ζητησα πολλα ποτε, αυτο ειναι το θεμα. Και οσο για το θεμα γκει τα πραγματα ειναι αθλια και εκει, μονο η εμφανιση μετραει κ το κυριο ζητουμενο ειναι το σεξ κ οι γνωριμιες γινονται κυριως μεσα απο μια σελιδα που ειμαι μεσα απο 16 χρονων. Και καθε γνωριμια κ μια απογοητευση. Εχω βαρεθει. Τα παντα. Μια ζωη κατεστραμμενος ημουν ειμαι κ θα ειμαι οπως φαινεται. Αν συνεχισουν ετσι τα πραγματα θα τελειωνω μια ωρα αρχυτερα. Δεν μου αξιζει τοση ατυχια!!!!

Quote:

---

Originally Posted by psy me

Για μενα, καλά τα λες. είναι παρόμοιοι προβληματισμοί όλων μας. και μια χαρά τους εκφράζεις για την ηλικία σου. και ναι, δεν είναι ζήλια, είναι αίσθημα αδικίας. το λέω αυτό, γιατί πάει κανείς να εκφράσει έναν τέτοιο υγιή προβληματισμό και υπάρχει το πρόβλημα να βαφτιστείς εγωιστής, ζηλιάρης κλπ. Μπορείς να πηγαίνεις να τρέχεις.

Ντιανα 1982, θες να αναπτύξεις λίγο παραπάνω την σκέψη σου για το οικογενειακό περιβάλλον. Με ενδιαφέρει και εμένα. Κατανοητή είναι, απλά, αν θες, πρόσθεσε κάτι ακόμα.

Δυστυχώς, πιστεύω ότι η καθημερινότητα μόνο για άτομα με βάθος σκέψης δεν είναι. Χαζογκόμενες και βώδια και εγώ πιστεύω ότι καλοπερνάνε χωρίς να αξίζουν. και αυτό που μου τη δίνει είναι ότι πιστεύουν ότι τους αξίζει να έχουν ωραία καθημερινότητα.

---

psy me συμφωνω απολυτα με την τελευταια σου προταση. Επιβεβαιωνεται δυστυχως καθημερινα οτι ο καλος καλο δεν εχει. Δεν παρουσιαζω τον εαυτο μου ως αγγελο αν ειναι δυνατον, απλα θεωρω οτι αξιζω παραπανω απο αυτα που παιρνω απο τη ζωη. Και επισης δεν θεωρω οτι ειμαι τοσο μπαζο αλλα και να ημουν κ παλι ειναι αδικο. Γενικα το παραδεχομαι οτι κ εμενα μ αρεσουν οι ωραιοι αντρες αλλα με εκνευριζει που η εμφανιση παιζει ρολο σε ολα ενω υπαρχει υποκρισια οτι δεν ισχυει κατι τετοιο. ΝΑΙ ΚΑΛΑ! Και μονο στο facebook φαινεται η αληθεια! Πληθος μηνυματων, like και σχολιων κατω απο ωραιες και ωραιους, πιο ευκολη προσληψη σε δουλεια μιας πολυ ωραιας κοπελας, οι ωραιοι επισης με τα ωραια σωματα σχεδον ολοι δουλευουν σε καποιο κλαμπακι μονο κ μονο απο γνωριμιες. Και οι πιο πολλες ειναι χαζογκομενες οπως ειπες (δεν βαζω μεσα τη φιλη μου εννοειται δεν τη θεωρω χαζογκομενα) και τουβλα. Εμενα το μονο που μ εχουν πει γενικα ειναι "εισαι πολυ καλο παιδι" κ "εισαι πολυ καλο παιδι", η φωνη μου, η αποψη μου, το εγω μου δεν κανει αισθηση προς τα εξω, ενω εχω τοσα πραγματα που θελω να μοιραστω, να δειξω. Κανεναν δεν συγκινει η προσωπικοτητα μου. Ουτε στην οικογενεια μου καλα καλα. Περναω αδιαφορος σε ολους. Κ εχω κ χαμηλη αυτοπεποιθηση κ γενικα κλαφτα χαραλαμπε σε ολους τους τομεις. Τι να πρωτοφτιαξω. :(

Κι εγω είμαι πολύ καλό παιδί και είμαι εδώ και αρκετά χρόνια μόνος. Μόνο που μπάζο δεν είμαι. Βεβαια έχω δει σχεδόν μπάζα να κυκλοφορούν με ωραίες επειδή διαθέτουν τον κατάλληλο χαρακτήρα (κι όχι απαραίτητα την τσέπη!).

Είσαι 21 χρονών λέβεντη! Το μεγάλο σου ατού συτό είναι! Το επίσης θετικό είναι που πήρες χαμπάρι το χάλι σου! Αυτό που σου απομένει είναι να συνηδητοποιήσεις ότι χρειάζεται να αλλάξεις και να μπεις στην αναλογη διαδικασία.

Το να χάσεις κιλά είναι το πιο εύκολο πράγμα, δλδ απλά μειώνεις τη μερίδα στο πιάτο! Τίποτα άλλο. Και ξεκινάς κι ενα τζιμ για να βελτιωθει το σώμα σου. Μετα θα πρέπει να γίνεις πιο δεικδικητικός και γενικά να καλλιεργήσεις τη σκέψη, το χαρακτήρα σου, την ευστροφία σου, να είσαι σε θέση να διαμορφωνεις άποψη για το κάθε τι και να τη λες. Η κοινωνικοποίηση, τα χόμπις και το διαβασμα βοηθανε προς αυτη την κατευθυνση. Να εκθέτεις στον εαυτο σου σ αυτα που κολώνεις να κάνεις, τότε εξεικοιώνεσαι με το αντικειμενο και σου φεύγουν κόμπλεξ και φοβίες.

Με την κοπέλα τι έκανες? Της μίλησες? Ή απλά κάθεσαι και τη βλέπεις κι όλο την ονειρεύεσαι? Συνηθως αυτοι που ονειρευονται στο τελος τους έμεινε το όνειρο.

Άσε και λόιγο το πνευμα σου ελεύθερο, δεν ειναι η μόνη ωραία και ελεύθερη. Αμα την σκέφτεσαι συνεχεια θα την ερωτευτεις εμμονικά κι αμα δεν την πλησιαζεις ή δεν ενδιαφερεται τότε χειρότερα για σενα διοτι στο μεταξυ θα μπορουσες να βρισκες αλλη και θα σου μεινει και η απογοητευση.

Η χαμηλη αυτοπεποιθηση φευγει με το να εκτιθέμεθα σ αυτα που μας φοβιζουν, με το να μην κολωνουμε να κανουμε αυτα που μας κομπλάρουν, με το να βελτιωνουμε τον εαυτο μας με τους τροπους που σου ειπα και κανοντας τα αυτα με τις θετικες εμπειριες που αποκομίζουμε απο αυτα.
Επίσης, με τις σπουδες πως τα πας?

Quote:

---

Originally Posted by unhappy

Καλησπερα Μαιρη, ευχαριστω για την απαντηση σου. Ενταξει ναι κανονικα ετσι πρεπει να το βλεπω αλλα δεν μπορω. Το ξερω οτι η ζωη ουτε ο Θεος ουτε κανενας δεν μου χρωσταει αλλα γενικα εχω συνηθισει να το βλεπω ετσι. Και δεν μπορω να δω θετικα καποια πραγματα που δεν ειναι ή αυτο που λενε να προσπαθεις κ μεσα στις αποτυχιες θα ερθει και καποια επιτυχια. Γιατι ομως αυτο δν ισχυει για ολους; Θεωρω αδικο οτι καποιοι εχουν μονο επιτυχιες.
Σπουδαζω Λογοθεραπεια. Δεν ξερω τι αλλο θα ηθελα να κανω. Μου αρεσουν πολλα αντικειμενα οπως ψυχολογια, φιλολογια, μου αρεσει κ ο χορος αλλα σγιουρα δεν μ αρεσει να κανω επαγγελμα ζωης τη λογοθεραπεια. Στο θεμα της δουλειας δεν βρισκω κυριως γιατι δεν εχω εμπειρια κ ειμαι αγορι. Στις περισσοτερες δουλειες καφε- μπαρ, ακομα και καταστηματα ζητανε κοπελες κ μαλιστα εμφανισημες γ αυτο κ η φιλη μου βρισκει πανευκολα και δεν της ζητανε καν εμπειρια της λενε θα σου μαθουμε εμεις. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ?

---

Kοιτα εδω που τα λεμε δεν σε εχει βρει και κανα μεγαλο κακο, εισαι 21 και εχεις καποιες λιγες εμπειριες ερωτικα, παρότι εισαι γκει αρα υπαρχει μια δυσκολια... δηλαδη τι θα ήθελες απο τα 21 σου να χεις σχεσεις ζωης??
Για την φιλη σου κλπ δεν ξερεις τι σταυρο κουβαλαει ο καθενας..αμα βλεπεις την ευτυχια τους δες και την δυστυχια τους τοτε..και ο αλλος πχ που καθηλωνεται σε ενα καροτσακι αδικο δεν ειναι? Θα μου πεις τι με νοιαζει για τους αλλους...η τους βλεπεις ολους η κανενα...

Ενας αγωνας ειναι η ζωη αγωνας να αδυνατίσεις, αγωνας να βρεις δουλεια, αγωνας να κρατησεις μια σχεση, να τελειωσεις ενα πανεπιστημιο..για αλλους τεραστιος για καποιους πιο μικρός..ε τι να κανουμε...η ζωή σου δινει διαφορα καλα κ κακα κ σου λεει προσαρμόσου, αλλιως παει στον επομενο , χεστηκε....θεωρω οτι οι αλλοι ευθύνονται για τα κομπλεξ μας και την αυτοπεποιθηση που δεν εχουμε, αλλα και η οικογενεια ισως ειναι στα κακα που σου δωσε η ζωη σου...και που τωρα κανει τον κινεζο...

ναι κ μενα με βλεπουν να κανω ενα σωρο πραματα, εχω μια ομορφη σταθερη ζωη, εχω σχεση, εχω φτιαξει σπιτι,εχω δουλεια αυτοκινητο, τελειο κινητο κ ρουχα...εχω μια αξιοπρεπη εμφανιση..δεν ειχα ποτε βιωσει απορριψη απο το αντιθετο φυλο, ποτε ομως...κ ομως πασχω απο αγχωδη διαταραχη κ καταθλιψη, παιρνω φαρμακα μια ζωη...μαλιστα το ελεγα σε ενα παιδι, εναν φιλο τις αποκριες, τι 'σταυρο εχω κουβαλησει' κ εμεινε μαλακας κ μου απαντησε το εξης: "καλα εσυ?που ολοι σε θαυμαζουν κ θελουν ολοι να κανουν οσα κανεις?που εισαι τοσο ομορφη κ κανεις τοσα πραματα?" κ εμεινα κ γω με ανοιχτο το στομα....
μεγαλωσα σε ενα σπιτι με βια κ κακοποιηση, μικρη κοιμομουν στους δρομους με την μαμα, δεν ειχαμε ποτε λεφτα κ παλεψα να γινω αυτο που ειμαι, δουλευω απο τα 16 κ σπουδαζα παραλληλα, κλωτσοσκουφι με ολη την εννοια..κ οι αλλοι βλεπουν τωρα μια εικονα κ νομιζουν οτι τα βρηκα ετοιμα..οτι ειμαι καλοπερασακιας...επειδη εχω μακρυ μαλλι, ωραιο σωμα , χορευω κ γελαω...

οκ...ποτε δεν ξερεις φιλε μου τι τραβαει ο καθενας κ ποσο εχει μοχθησει για να γινει αυτο που ειναι..
κ μικρη που ημουν παλι στα 19,20,25 κλπ ολοι με εβλεπαν κ θαυμαζαν επειδη χαμογελουσα κ χορευα κλπ...ομως εγω ειχα ηδη περασει μαι βολτα απο το δρομοκαιτειο λογω βαριας καταθλιψαρας και στα 17 μου βαραγαν στεντον για να περασει το αγχος....κ εκανα ψυχοθεραπεια, καταχρεωθηκα στην τραπεζα με δανεια για να ξεχρωσω τον ψυχοθεραπευτη μου κ ακομα πληρωνω κ κινδυνευω να μου παρουν το σπιτι μου, το πατρικο μου..

εσυ βλεπεις μια εικονα...εναν ανθρωπο κεφατο που αγαπαει την ζωη...αυτο δεν ειναι κακο, που αγαπαει η κοπελα αυτη, τοσο πολυ την ζωη κ την ζει κ την ρουφαει..νεα ειναι γιατι οχι..ποτε ομως απο πισω δεν ξερεις αυτη η κοπελα τι μπορει να εχει περασει..οποτε ....μηπως θα επρεπε να αναρωτηθεις, εσυ τι κανεις για σενα?εχεις πχ παλεψει να αποκτησεις ζωη? εχεις παλεψει να χασεις τα κιλα σου που σε θεωρεις χοντρο?εχεις γενικα ασχοληθει με εσενα??
η κοπελα αυτη μπορει να σταθει μια καλη αφορμη για να αλλαξεις οσα σε ενοχλουν...
οχι δεν ειναι αδικια...δεν το θεωρω αδικια...ο καθενας στην ζωη παιρνει αυτο που αξιζει..
κ αν εχει γκομενους , που κ εγω παντα ειχα κ τους εκανα κ ο.τι ηθελα( κ αυτο επειδη παρολλα τα χτυπηματα που επαθα, παντα χαμογελουσα μετα), τους εχει επειδη ειναι θετικη...γιατι κ κουκλα να ηταν, αν ηταν μπαζο στην ψυχη της δεν θα ειχε κανεναν γκομενο...
εσυ εχεις σκεφτει ποτε θετικα γενικα???
προσπαθησε να αλλαξεις κοσμοθεωρια κ ολα θα ερθουν οπως τα θελεις...

Quote:

---

Originally Posted by cube

...
Για την φιλη σου κλπ δεν ξερεις τι σταυρο κουβαλαει ο καθενας..αμα βλεπεις την ευτυχια τους δες και την δυστυχια τους τοτε.... Θα μου πεις τι με νοιαζει για τους αλλους...η τους βλεπεις ολους η κανενα...

...

---

Υπάρχουν άνθρωποι που όντως είναι ευτυχισμένοι! Όχι μόνο σε αυτο που δείχνουν προς τα έξω αλλά και σε αυτό που ζουν μέσα τους. Άρα μην το αποκλείεις. Έχω γνωρίζει πολλούς τέτοιους. Λίγη συναναστροφή μαζί τους μαζι με τη γαλήνη που σου εκπέμπουν είναι η απόδειξη ευτυχίας τους. Μην πάει ο νους σου ουτε στο πολλή χρήμα, ουτε στην ομορφιά, έστω κι αν στη ζωη τους συμβαίνουν που και που στραβα. Ίσως δεν γνώρισαν ποτέ στη ζωη τους θέματα ψυχολογιας αλλα έζησαν σε ένα θετικό περιβάλλον. Ούτε αυτο αποκλείεται και έχω γνωρίσει τετοιους ανθρωπους.