Κατι δεν παει καλα

Καλησπερα σε ολους :D Εχω αρκετο καιρο να κανω θεμα και θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας καποια πραγματα και να ακουσω την γνωμη σας.Αρχικα,εδω και καιρο εχω παρατηρησει πως η σκεψη μου ειναι πολυ αποδιοργανωμενη και παραλογη..Αναλυτικοτερα, σκεφτομαι συνεχως πολλα πραγματα μαζι τα οποια δεν εχουν καμια σχεση μεταξυ τους..Επισης,ο,τι σκεφτομαι δεν εχει καμια σχεση με την πραγματικοτητα..Για παραδειγμα,εδω και παρα πολυ καιρο μου εχει "κολλησει" στο μυαλο η ιδεα πως ειμαι μονη μου,και πως θα μεινω μονη μου χωρις κανεναν διπλα μου παροτι εχω ατομα τα οποια με νοιαζονται..Γενικα,εχω συζητησει πολλες φορες μαζι τους και παντα μου λενε "εγω ειμαι διπλα σου,μη φοβασαι" και τα συναφη..Παρ'ολα αυτα,η σκεψη μου στρεφεται επανειλλημενα σε αυτο το θεμα με αποτελεσμα να κλαιω πανω απο 4 φορες την εβδομαδα και να νιωθω μια απιστευτη κουραση η οποια με κανει δυσλειτουργικη στην επικοινωνια μου με τους αλλους και στα μαθηματα μου..Επιπροσθετα,νιωθω αχρηστη και χαζη..Συγκεκριμενα,τα πηγαινω παρα πολυ καλα στο σχολειο και ολοι με θεωρουν εξυπνη επειδη παιρνω καλους βαθμους.Ωστοσο,μεσα μου νιωθω ακριβως το αντιθετο,δηλαδη μια εντελως ηλιθια η οποια αν οντως ηταν εξυπνη θα ειχε καταφερει να βγει απο το τρυπακι ολων αυτων των σκεψεων και θα ηταν χαρουμενη...Αποτελεσματικα, εχοντας αυτην την αποψη για τον εαυτο μου θα μπορουσα να πω πως το τελευταιο διαστημα εχω την αισθηση πως πεφτουν και οι επιδοσεις μου στο σχολειο.Αυτο δυστυχως με αγχωνει οχι επειδη δεν θα παρω καλους βαθμους,αλλα επειδη δε θα χτισω καλες βασεις για τις πανελληνιες που δινω του χρονου..Επιπλεον,ζηλευω.. Βγαινω στο δρομο και βλεπω το κοσμο να γελαει,να ειναι χαρουμενος,να διασκεδαζει,βλεπω τα παιδια να παιζουν μεταξυ τους και τα ζηλευω..Ζηλευω που καταφερνουν να βαζουν τα προβληματα τους στην ακρη και να ζουν σαν να μην υπαρχει αυριο..Ζηλευω..Τελος, πραγματικα δε με γεμιζει τιποτα..Ολη τη μερα νιωθω μια απιστευτη μονοτονια..Το μοναδικο πραγμα που ισως να μου φτιαχνει τη διαθεση ειναι η μουσικη..Αλλα δυστυχως δεν μπορω να ασχοληθω με αυτη γιατι δεν εχω ταλεντο..Συμπερασματικα, σχεδον καθημερινα νιωθω απαισια,ενα σκουπιδι θα μπορουσα να πω,κλεινομαι στο δωματιο μου κοιτωντας το ταβανι και καθομαι ετσι για ωρες..Οι γονεις μου με βλεπουν και με ρωτουν συνεχως αν εχω κατι και εγω παντοτε απαντω πως ειμαι καλα γιατι ειλικρινα δε μπορω να περιγραψω αυτα που νιωθω ευκολα..Επισης,ντρεπομαι πλεον να μιλαω στους φιλους μου για το πως νιωθω γιατι πραγματικα πιστευω πως τους τα εχω κανει τσουρεκια και αυτο με στεναχωρει..
ΥΓ δευτερα ξεμερωνοντας τριτη ειχα ενα πονο στη καρδια ο οποιος μου περασε τελικα,με ξαναεπιασε ομως το επομενο βραδυ μαζι με δυσκολια στην αναπνοη..πηγα νοσοκομειο και χωρις πολλα πολλα μου ειπαν οτι επαθα κριση πανικου..οι γονεις μου με ρωτησαν τι ειναι αυτο που αγχωνει,τους ειπα και καλα πως ανησυχω για το ταξιδι που θα φυγω στην ισπανια σε λιγες μερες..
ΥΓ2 αυτο ειναι ενα πολυ μικρο κομματι απο αυτα που εχω στο μυαλο μου και ελπιζω να καταφερω να βαλω και τα υπολοιπα σε μια σειρα..ευχαριστω

Όταν το μυαλό είναι αγχωμένο σκαλώνει σε διάφορα πράγματα που δεν είναι ρεαλιστικά. Δηλαδή τώρα εσύ που σκέφτεσαι μην μείνεις μόνη, αυτό είναι ένας φόβος που σε καθηλώνει και ουσιαστικά θα δράσει ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία αν το αφήσεις έτσι. Είναι μια αυτοκαταστροφική σκέψη, την οποία την κάνεις γιατί σε "βοηθάει" σε κάτι.

Όταν λέω "βοηθάει", εννοώ ότι ο κακός σου εαυτός κάτι κερδίζει απ'αυτό. Πχ εγώ που φοβάμαι ότι δεν θα με πάρει κανένας για δουλειά, ότι είμαι άχρηστος κτλ, στην ουσία φοβάμαι να εκτεθώ στους ανθρώπους γιατί πιστεύω ότι μειονεκτώ. Αυτή η μηρυκαστική σκέψη με προστατεύει απ'τον κίνδυνο (που είναι μέσα στο μυαλό μου) αλλά ταυτόχρονα μου γαμάει την ζωή.

Έτσι και η δικιά σου σκέψη γίνεται για κάποιο λόγο. Γιατί να σε αφήσουν μόνη σου; Είναι στο χέρι σου να είσαι με όσα άτομα θες.

...

Όσον αφορά το σχόλιο σου για την μουσική, είσαι τελείως φάουλ. Δεν χρειάζεσαι ταλέντο για να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί. Ο στόχος δεν είναι να γίνεις επαγγελματίας καλλιτέχνης! Από προσωπική εμπειρία σου συνιστώ μαθήματα κιθάρας (ή πιάνου). Θα σε κάνουν να νιώσεις λίγο καλύτερα και θα σου δώσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ΣΙΓΟΥΡΑ.

masterridley αρχικα ευχαριστω που απαντησατε!Πραγματικα δε ξερω τι μου συμβαινει αυτον τον καιρο,παντοτε ημουν αγχωδης αλλα πλεον η κατασταση εχει επιδεινωθει..Νιωθω πολυ ασχημα για εμενα..οπως προανεφερα και πριν,νιωθω σκουπιδι..μηδεν αυτοπεποιθηση,μηδεν αυτοεκτιμηση,μηδεν παντου..το να ξεκινησω μουσικη ισως να ειναι μια διεξοδος αλλα αυτο που πραγματικα με ενδιαφερει ειναι να γινω καλα...θελω πραγματικα να σηκωθω ενα πρωι και να χαμογελασω...θελω επιτελους να νιωσω γεματη..
γυρνωντας πισω στην ερωτηση που κανατε,φοβαμαι πως θα με αφησουν μονη επειδη πιστευω πως τους εχω ζαλισει με τα προβληματα μου..ενας απο τους φιλους μου καθε φορα μου λεει πως αυτο που φταιει ειναι πως υπερσκεφτομαι..και δε διαφωνω εχει απολυτο δικιο..ομως δυστυχως δε μπορω να κανω κατι για αυτο..και με σταναχωρει..ειμαι σχεδον καθημερινα σε υπερενταση κοιτωντας ενα ταβανι και η αληθεια ειναι πως εχει καταντησει κουραστικο...πολλες φορες σκεφτομαι πως και η περιοχη που μενω δε με βοηθαει και ιδιαιτερα να ηρεμησω ψυχολογικα...για αυτο θελω να δωσω πανελληνιες και να φυγω απο εδω...αλλα ειμαι τοσο μπερδεμενη..δε ξερω πλεον τι να κανω..

Φένια η αξία σου φαίνεται αυτό στο λέω εγγυημένα από εκεί κ πέρα θα νιώσεις γεμάτη όταν αγαπήσεις κ σε αγαπήσουν κατά τα άλλα έχεις τα υπαρξιακά ενός ενήλικα που δεν έχει γονείς για να του κάνουν πλάτες
Επίσης θα σου πω μία ιστορία κι άμα θες την πιστευεισ είμαι με το καλύτερο γκομενάκι της πόλης στα δικά μου μάτια κ με λέει καμένο που την λέω ιστορίες κι εγώ της λέω αφού είσαι το καλύτερο γκομενάκι της πόλης τι θεσ να κάνω μαλακιεσ θα σ πω αυτό στο λέω για να καταλάβεις ότι η συμπεριφορά των άλλων δεν είναι πάντα ενδεικτική για την αξία μας

Quote:

---

Originally Posted by fenia99

Καλησπερα σε ολους :D Εχω αρκετο καιρο να κανω θεμα και θα ηθελα να μοιραστω μαζι σας καποια πραγματα και να ακουσω την γνωμη σας.Αρχικα,εδω και καιρο εχω παρατηρησει πως η σκεψη μου ειναι πολυ αποδιοργανωμενη και παραλογη..Αναλυτικοτερα, σκεφτομαι συνεχως πολλα πραγματα μαζι τα οποια δεν εχουν καμια σχεση μεταξυ τους..Επισης,ο,τι σκεφτομαι δεν εχει καμια σχεση με την πραγματικοτητα..Για παραδειγμα,εδω και παρα πολυ καιρο μου εχει "κολλησει" στο μυαλο η ιδεα πως ειμαι μονη μου,και πως θα μεινω μονη μου χωρις κανεναν διπλα μου παροτι εχω ατομα τα οποια με νοιαζονται..Γενικα,εχω συζητησει πολλες φορες μαζι τους και παντα μου λενε "εγω ειμαι διπλα σου,μη φοβασαι" και τα συναφη..Παρ'ολα αυτα,η σκεψη μου στρεφεται επανειλλημενα σε αυτο το θεμα με αποτελεσμα να κλαιω πανω απο 4 φορες την εβδομαδα και να νιωθω μια απιστευτη κουραση η οποια με κανει δυσλειτουργικη στην επικοινωνια μου με τους αλλους και στα μαθηματα μου..Επιπροσθετα,νιωθω αχρηστη και χαζη..Συγκεκριμενα,τα πηγαινω παρα πολυ καλα στο σχολειο και ολοι με θεωρουν εξυπνη επειδη παιρνω καλους βαθμους.Ωστοσο,μεσα μου νιωθω ακριβως το αντιθετο,δηλαδη μια εντελως ηλιθια η οποια αν οντως ηταν εξυπνη θα ειχε καταφερει να βγει απο το τρυπακι ολων αυτων των σκεψεων και θα ηταν χαρουμενη...Αποτελεσματικα, εχοντας αυτην την αποψη για τον εαυτο μου θα μπορουσα να πω πως το τελευταιο διαστημα εχω την αισθηση πως πεφτουν και οι επιδοσεις μου στο σχολειο.Αυτο δυστυχως με αγχωνει οχι επειδη δεν θα παρω καλους βαθμους,αλλα επειδη δε θα χτισω καλες βασεις για τις πανελληνιες που δινω του χρονου..Επιπλεον,ζηλευω.. Βγαινω στο δρομο και βλεπω το κοσμο να γελαει,να ειναι χαρουμενος,να διασκεδαζει,βλεπω τα παιδια να παιζουν μεταξυ τους και τα ζηλευω..Ζηλευω που καταφερνουν να βαζουν τα προβληματα τους στην ακρη και να ζουν σαν να μην υπαρχει αυριο..Ζηλευω..Τελος, πραγματικα δε με γεμιζει τιποτα..Ολη τη μερα νιωθω μια απιστευτη μονοτονια..Το μοναδικο πραγμα που ισως να μου φτιαχνει τη διαθεση ειναι η μουσικη..Αλλα δυστυχως δεν μπορω να ασχοληθω με αυτη γιατι δεν εχω ταλεντο..Συμπερασματικα, σχεδον καθημερινα νιωθω απαισια,ενα σκουπιδι θα μπορουσα να πω,κλεινομαι στο δωματιο μου κοιτωντας το ταβανι και καθομαι ετσι για ωρες..Οι γονεις μου με βλεπουν και με ρωτουν συνεχως αν εχω κατι και εγω παντοτε απαντω πως ειμαι καλα γιατι ειλικρινα δε μπορω να περιγραψω αυτα που νιωθω ευκολα..Επισης,ντρεπομαι πλεον να μιλαω στους φιλους μου για το πως νιωθω γιατι πραγματικα πιστευω πως τους τα εχω κανει τσουρεκια και αυτο με στεναχωρει..
ΥΓ δευτερα ξεμερωνοντας τριτη ειχα ενα πονο στη καρδια ο οποιος μου περασε τελικα,με ξαναεπιασε ομως το επομενο βραδυ μαζι με δυσκολια στην αναπνοη..πηγα νοσοκομειο και χωρις πολλα πολλα μου ειπαν οτι επαθα κριση πανικου..οι γονεις μου με ρωτησαν τι ειναι αυτο που αγχωνει,τους ειπα και καλα πως ανησυχω για το ταξιδι που θα φυγω στην ισπανια σε λιγες μερες..
ΥΓ2 αυτο ειναι ενα πολυ μικρο κομματι απο αυτα που εχω στο μυαλο μου και ελπιζω να καταφερω να βαλω και τα υπολοιπα σε μια σειρα..ευχαριστω

---

εγω ενα καταλαβα...εκθεση πανελλαδικες θα πιασεις 16αρακι στανταρ!!!

elis αν αξιζα δεν θα βρισκομουν σε αυτην την θεση τωρα..

madiwasp νταξει η εκθεση ειναι σιγουρακι :p

Αχ κούκλα δεν ξέρεις τι άνθρωποι υπάρχουν γι αυτό μιλάς έτσι για τον εαυτό σου αλλά δεν έχεις την εμπειρία να καταλάβεις τους ανθρώπους και να αποκτήσεις άμυνες στη βλακεία βασικά μία κοπέλα μεγαλύτερη σου ίσως σε βοηθήσει περισσότερο εγώ απλά βλέπω το λόγο σου που είναι καλός που αυτό δεν είναι δεδομένο κι επίσης βλέπω τους προβληματισμούς σου που είναι νορμάλ τις απαντήσεις θα τις βρεις στα τριάντα σου γτ νομίζεις ότι μεγαλώνουμε για να απαντάμε σε αυτά τα ερωτήματα αυτή είναι η εξέλιξη μεγαλονωντασ

elis ας ελπισουμε οτι θα τις βρω τις απαντησεις!!αυριο φευγω για ισπανια

Καλά να περάσεις

εχω το ιδιο προβλημα μονο που ειμαι αγορι και δεν ζηλευω τους αλλους σε αυτο που λες πρεπει να παω σε ψυχολογο η σε ψυχιατρο αν,ναι ξερετε κανεναν καλο εδω στην βεροια?

Quote:

---

ΥΓ δευτερα ξεμερωνοντας τριτη ειχα ενα πονο στη καρδια ο οποιος μου περασε τελικα

---

αυτο το παθαινα οταν δε κοιμομουν καποτε...