Απόφαση

Πολλή σύγχυση και αμφιθυμία .Τα δεδομένα είναι πολλά και αλλοπρόσαλλα.Όμως η επιθυμία να τα λύσω είναι ζωντανή και έντονη.Δεν ειμαι παραιτημένος.
Χρειάζομαι μια πολύ γενική άποψη:Θεωρώ ότι κατα κανόνα ειναι 2 οι βασικές προσεγγίσεις.

Ο προσανατολισμός της λογικής: Να προσπαθώ να ταξινομήσω το χάος που εχω μέσα μου,και να ερμηνευω,να τοποθετώ,να επανεξεταζω. Να προσπαθώ να διατηρησω μια συνοχή μεσα στον συναισθηματικό αχταρμά,μεσω της παρατηρησης.Να βάζω πισω στο ράφι τα βιβλία που πέφτουν,όσα προλαβαίνω(ενω ταυτόχρονα πέφτουν άλλα) .Ο προσανατολισμος αυτός συνεπάγεται συγκέντρωσης,θα βάλω κόκκινες γραμμες στην προσοχή μου για να μην ενεργοποιώ συνειρμούς ,το σκεπτικό είναι οτι θα ταξινομησω τον εαυτό μου και θα πειθαρχώ.Δεν πιστευω ότι με αυτην την μεθοδο θα φτασω στην ρίζα των προβλημάτων.Όμως θα μάθω να μην παταω λάθος κουμπιά,θα διατηρησω μια συνοχή.

Ο "ψυχωτικός"/εσωτερικός δρόμος: Όσο περναει ο καιρος αντιλαμβάνομαι οτι όλα,ειναι ολο και πιο υποκειμενικά. Αυτό με οδηγεί στο να αποσυνδεομαι ευκολότερα απο σκέψεις/συναισθήματα,και να κάνω άλλες .Να αλλάζω οπτικές.Ή να βυθίζομαι στα προβλήματα προσπαθωντας να αναδυθώ από αυτά.Μια μέρα είμαι αυτό,και την άλλη κάτι άλλο.Οι συναισθηματικές διαστρεβλώσεις ειναι πάρα πολλές,η ελαστικότητα και η δεκτικότητα τεράστια.Ο κίνδυνος μακροπρόθεσμα είναι μεγαλύτερος.Όμως όσο καταφερνω και το διαχειρίζομαι,η ολιστική αντιμετώπιση ειναι εμφανής.Δηλαδή,βουλιάζεις αλλά καθε φορά που αναδύεσαι είσαι πιο σοφός.Τα δεδομένα μειώνονται,γιατί η πραγματική κατανόηση και η διαίσθηση αυξάνονται.Όμως, στιγμιαία, η συναισθηματική και νοητική ενταση,ειναι επικινδυνες σε περίπτωση αποτυχίας.Νομίζω οτι αυτή η περιπτωση οδηγεί στην πλήρη κατανόηση ή στην πληρη αυτοκαταστροφή.Δεν εχει ενδιάμεσα στάδια.

Στην πρώτη περίπτωση το επίκεντρο είναι ο αντικειμενικός κόσμος.Υπάρχει κριτική ικανότητα,αντικειμενικότη τα,σύγκριση.Στην δεύτερη ειναι ο ψυχικός (μου) κόσμος,κυριαρχεί η διαισθηση,το ένστικτο,το πάθος.
Δεν θέλω να αμφιταλαντεύομαι αλλο,γιατι αρχίζω και νομιζω πως δεν ειναι δυνατόν να συνδυαστούν.Εσείς τι θα επιλέγατε?Πιστευετε πως μπορούν πραγματικά να συνδυαστούν?

Καλησπέρα,

μετέφερα το θέμα σε αυτή την ενότητα, διότι η ενότητα "αυτοανάλυση" δεν επιτρέπει μηνύματα/απαντήσεις από άλλα μέλη.
Είναι μόνο για προσωπικές καταθέσεις.

Πιστευω σε μια παραξενη συνυπαρξη αυτων που λες. Κατανοω τις 2 προσεγγισεις και νομιζω οτι λαμβανοντας κανεις καποια στοιχεια και απο τις δυο, μπορει να βελτιωσει πραγματα. Η δικη μου ζυγαριά θα εκλινε περισσότερο στη δευτερη περιπτωση. Αυτη του ψυχικου κοσμου οπου οπως ειπες, οσο πιο πολυ εξεταζεις τα μεσα σου, τοσο διαπιστωνεις την υποκειμενικοτητα τους και βουλιαζοντας ανακαλυπτεις -και γιατι οχι- επουλωνεις πληγές... Η ενταση σε αυτη τη διαδικασία ειναι σιγουρα μεγαλη, οπως επισης και η αισθηση της πιθανής επερχομενης αποτυχίας, αλλα εδω νομιζω πως παιζει μεγαλο ρολο ο χρονος. Χρειάζεται μια χρονικη διαρκεια συγκεκριμένη για τον καθενα μας για να λειτουργήσουν ολα αυτα και να μας οδηγησουν εκει που ποθουμε.

Πιστευω οτι χωρις λογικη δε πας πουθενα...γιατι το ενστικτο μπορεί να ειναι λαθος, γιατι ο ψυχικος σου κοσμος εχει πληγες, ανασφαλειες, φοβους, εγωισμο κόμπλεξ κλπ πως θα τα δεις εσύ? Αρα βαζεις την λογική, αλλα η λογικη δεν λύνει προβληματα πχ φοβαμαι το υψος κ δεν πλησιαζω το μπαλκονι, αν παω με την λογικη και πω δεν υπαρχει περιπτωση να πεσω, θα πλησιασω το μπαλκονι? Οχι...αν κατι μου προκαλεσει το ενδιαφερον ισως πλησιασω το μπαλκονι για να δω απο κατω πχ.....για το αν συνδυαζονται δεν ξερω...οταν εισαι εκτεθειμενος στον φοβο ας πουμε η εισαι θυμωμενος , τσακωνεσαι με καποιον κλπ ή χαιρεσαι για κατι δεν βλεπεις..τα ζεις για αρχη και μετα αναλυεις με την λογικη σου σωστα λαθη , τι ενιωσες γιατι ενιωσες ετσι κλπ.. αυτο που λες μες τις οπτικες ειναι καλο δεν ξερω πολλους να εχουν διαφορες οπτικες κ ειναι κ καλο και για την κατανοηση του εαυτου σου και των αλλων....

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Πιστευω σε μια παραξενη συνυπαρξη αυτων που λες. Κατανοω τις 2 προσεγγισεις και νομιζω οτι λαμβανοντας κανεις καποια στοιχεια και απο τις δυο, μπορει να βελτιωσει πραγματα. Η δικη μου ζυγαριά θα εκλινε περισσότερο στη δευτερη περιπτωση. Αυτη του ψυχικου κοσμου οπου οπως ειπες, οσο πιο πολυ εξεταζεις τα μεσα σου, τοσο διαπιστωνεις την υποκειμενικοτητα τους και βουλιαζοντας ανακαλυπτεις -και γιατι οχι- επουλωνεις πληγές... Η ενταση σε αυτη τη διαδικασία ειναι σιγουρα μεγαλη, οπως επισης και η αισθηση της πιθανής επερχομενης αποτυχίας, αλλα εδω νομιζω πως παιζει μεγαλο ρολο ο χρονος. Χρειάζεται μια χρονικη διαρκεια συγκεκριμένη για τον καθενα μας για να λειτουργήσουν ολα αυτα και να μας οδηγησουν εκει που ποθουμε.

---

Εγω δεν καταλαβα πως βουλιαζετε κ ετσι ανακαλυπτετε διαφορα, εγω οταν ειμαι σε ενταση νομιζω δεν βγαζω ακρη δεν ξερω...

Καλησπέρα!

Nεφέλη ,ο χρόνος, ειναι απαραίτητος συμφωνώ.Μέχρι να καταλάβουμε πως λειτουργεί ο ψυχισμός,πως αναπαράγει τα ίδια "μαθήματα" μέχρι να κοιταξουμε μέσα μας και αλλάξουμε κάτι..Και εγώ σαν ιδιοσυγκρασία τείνω προς το δεύτερο. Το βρίσκω πιο συναρπαστικό,πιο αγωνιώδες αλλα και πιο ουσιαστικό .Το ρισκο είναι μεγαλύτερο για την μακροπρόθεσμη ψυχική υγεία,αλλά η συνολικη ανταμοιβή το υπερκερνάει για μένα.Ο συνδυασμός θα ήταν το ιδανικό.Αν έβρισκα τον ιδανικό"συνδυασμό" θα χρησιμοποιούσα τον δεύτερο τρόπο κυρίως..αλλά θα εβαζα λογικές παρεμβάσεις σε σημεία που θα με εμπόδιζαν να χαθώ στην παρορμητικότητα,και θα με εκαναν να εχω καλύτερη διαχείριση αντοχών.

Cube, καταλαβαίνω.Συνολικά θεωρω ελλιπές εργαλείο την λογική για να μπορούμε να ερμηνεύουμε μονο με αυτην τον ψυχισμό. Οι συναισθηματικες διεργασίες ειναι άπειρες και η καθε προσωπικότητα πολύπλοκη . Θεωρώ προϋπόθεση ο καθένας ως ενα βαθμό να "βυθιστεί" στον εαυτό του ,για να αναπτύξει κατανόηση και μετά να βγει σοφότερος.Ναι,υπάρχουν ανασφάλειες,φόβοι,κόμπλεξ κλπ , αλλά η λογική μόνη της,θα τα κρίνει και θα πάει να τα αλλάξει.Επειδη λειτουργεί με συγκρίσεις,κριτήρια, προσαρμοστικότητα.Η αποδοχη δεν έρχεται από το "λογικό" κομμάτι.Η συναισθηματική κατανόηση μάλλον δεν μπορει να έρθει μονο με την λογική ανάγνωση. Επίσης,η λογική εξετάζει το εμφανές,το φαινόμενο, δεν μπορεί να διεισδύσει τόσο στην "αιτία" . Πάντως, σου δινει αίσθηση μεγαλύτερης σταθερότητας.


... Αλλά θα ηθελα προσωπικά να χρησιμοποιω καλύτερα την λογικη για να πειθαρχώ και να ταξινομω καλύτερα δεδομένα στο κεφάλι μου.Να έχω μια μικρή καχυποψία,να ήμουν λίγο περισσότερο εξυπνος και λιγότερο παρορμητικός σε στιγμές όπου κρινεται η επαναληψη λαθών.Όσο γι αυτό που λες για την ένταση,οκ .Δεν είναι όλοι ίδιοι.Ίσως ο δικος σου τρόπος σκεψης να ειναι ισχυρότερος στο "αντικειμενικό κομμάτι" ,το διανοητικό.

Ευχαριστώ κι εσένα Aeon για την μεταφορά θέματος,δεν προσεξα ότι εκεί που τοποθέτησα το θέμα,δεν δίνονται απαντήσεις .

Η αποδοχη ειναι κ η θεραπεια ισως, επουλωση κλπ
Ισως με την λογικη βλεπεις το προβλημα (αντικειμενικα με σωστη κριση ) με το αλλο το λυνεις...
Για την λογικη που "παει να το αλλαξει" δεν ξερω αν ειναι η λογικη η ο "εσωτερικος δρομος "μεταμφιεσμενος σε λογικη...
Η λογικη μπορει να λεει "αστο μην το αλλαξεις, απλα αποδεξου το" και το λεει στον "εσωτερικο δρόμο" , ο δρόμος δεν θελει να το δεχτει από την λογικη, θελει μονος του..ισως....η λογικη το δεχεται, αφου εσυ την ελεγχεις ..