-
Καλημέρα Helena,
αν και δεν πάσχω από κατάθλιψη, παρά μόνο στοιχεία αυτής μπορεί να συνυπάρχουν με τον πανικό και το άγχος μου τα τελευταία χρόνια, θα ήθελα να σου πω ότι καταλαβαίνω τι περνάς. Και τούτο γιατί σε μια από τις παραλλαγές του άγχους μου, εκδηλώθηκε σε δύο τρεις περιπτώσεις μια στενοχώρια ανυπόφορη, πολύ βαρειά θα έλεγα, έτσι χωρίς λόγο. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι αυτό το πράγμα, το μόνο που ήξερα ήταν ότι δεν μπορούσα να το αντέξω.
Στην κατάσταση αυτή την πρωτόγνωρη, κάτι έπρεπε να κάνω, το μυαλό μου έπρεπε να αποφασίσει, να επιλέξει αν θα άφηνε αυτό το συναίσθημα να κυριαρχήσει. Μου ήρθε λοιπόν στο μυαλό, η εικόνα μου ως ενός ανθρώπου λυπημένου, καταβεβλημένου, κακομοίρη, να τριγυρνάει και να ζει έτσι χωρίς σκοπό, ηττημένου από τις καθημερινές καταστάσεις (οι οποίες όμως είναι φυσιολογικές για όλους μας) και σκέφτηκα: γιατί να επιλέξω την υπερβολή και τη μεγιστοποίηση όλων καταστάσεων, όταν αυτή είναι η πορεία της ζωής μας; Σε όλους τους ανθρώπους τα συναισθήματα εναλλάσσονται, από τη χαρά περνάμε στη στενοχώρια και αντίστροφα, είναι κάτι το απόλυτα φυσιολογικό, άρα δεν υπάρχει λόγος να μένουμε σε μια κατάσταση η οποία θα μας επισκεφτεί ξανά, όπως άλλωστε και οι ευτυχισμένες στιγμές. Δεν υπάρχει όφελος και δεν κερδίζουμε τίποτα έτσι. Σκέψου ότι με το να αποδεχτείς ότι έχεις κατάθλιψη, ήδη χειροτέρεψες τα πράγματα και ας λένε οι ειδικοί ότι αυτή είναι η διάγνωση.
Στο σημείο αυτό, σου προτείνω να διαβάζεις το βιβλίο του Ρίτσαρντ Κάρλσον \" Μην το σκέφτεσαι, ζήσε\" εκδόσεις Καστανιώτη\", όπου ούτε λίγο ούτε πολύ ο ψυχολόγος αυτός λέει ότι οι σκέψεις μας δεν είναι πραγματικές, απλά εμείς ντύνουμε έτσι τα πράγματα και τις καταστάσεις γύρω μας με τον μανδύα της απαισιοδοξίας (παραφράζει εδώ τον αρχαίο Επίκτητο). Ένα μικρό απόσπασμα: \"Αν δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα με θετικό τρόπο σκέψης, δεν πρόκειται ποτέ να το λύσεις όταν σκέφτεσαι αρνητικά\".
Συμφωνώ απόλυτα μαζί του, ότι τον ασθενή ποτέ δεν τον βοηθάει να γνωρίζει ότι η διάγνωση είναι κατάθλιψη, πως θα πολεμήσει μετά αυτό το τέρας; Και ας λένε τις χίλιες δυο παπαριές περί του δικαιώματος του ασθενούς να γνωρίζει την αλήθεια. Και το ψέμα χρήσιμο είναι καμιά φορά, γι΄αυτό άλλωστε υπάρχει κιόλας.
Είμαι σίγουρη ότι δεν πέρασες χειρότερα από τον οποιονδήποτε σε αυτό το φόρουμ, όλοι τραβάνε τον γολγοθά τους και συνεπώς δεν σε βοηθάει η σκέψη ότι \"να απολύθηκα, ατύχησα με τον τάδε, ο άλλος μου είπε αυτό κ.ο.κ.\" Να σκέφτεσαι τον εαυτό σου ως μέρος του όλου, το οποίο δέχεται την ίδια επίδραση θετικών και αρνητικών δυνάμεων, ακολουθώντας την αρχή ότι η δράση φέρνει αντίδραση.
Επίσης, ποιος σου είπε ότι εσύ τράβηξες το λαχνό της κακοτυχίας και ότι θα είσαι μια ζωή έτσι; Ποιος σου είπε ότι εσένα δεν σε περιμένουν όμορφες στιγμές, μια καινούργια δουλειά πολύ καλύτερη από αυτήν που είχες, ένας καλύτερος σύντροφος από τον προηγούμενο, οικογένεια, νέοι φίλοι; Θα θυμάσαι τα παλιά και θα γελάς, όπως το έχεις κάνει ήδη στη ζωή σου για άλλες καταστάσεις.
Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου, μην δίνεις σημασία στις αρνητικές σκέψεις, δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια αλλά στον τρόπο που έχεις μάθει και συνηθίσει να σκέφτεσαι. Τώρα είναι καιρός να συνηθίσεις σιγά σιγά σε νέο τρόπο σκέψης πιο θετικό, ο παλιός άλλωστε δεν σου προσέφερε τίποτε αξιόλογο, έτσι δεν είναι;
Όσο για τους φίλους και τη μοναξιά που νιώθεις, μην σε απασχολεί,
ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ
-
Καλη μου Helena,
αν εστω και ένας εχει σωθεί από άποια ασθένεια , σίγουρα μπορούμε να σωθούμε και όλοι οι άλλοι.
Ακόμα και αν κανένας δεν έχει σωθεί από κάποια ασθένεια κανείς δεν μπορεί να στερήσει στον καθένα μας την ελπίδα να ειναι αυτός ο πρώτος.
Καταννοω το νεαρό της ηλικίας των περισσοτέρων εδω. Ποιος νεος άνθρωπος θα είχε την υπομονη στα 20 στα 30 του να ανέχεται την οποιαδήποτε ασθένεια αντί να διασκεδάζει, να χαίρεται και να δημιουργεί τη ζωή του?
Η ανυπομονησία πολλές φορές αυξάνει το άγχος και τα συμπτώματα.
Helana, εισαι εδω σε αυτό το φορουμ γιατι αναζητάς βοήθεια και υποστήρικη να σωθείς. Ισως αυτό δεν το εχεις συνειδητοποιήσει. Ειναι το πρωτο σου βημα .
Χρειάζεσαι οποσδήποτε ιατρική βοήθεια γιατί -από ότι εχω καταλάβει από τα δικα μου βασανα- κάποια ουσία μπλοκάρει τον εγκέφαλό μας , μας αποσυντονίζει, μας βραχυκυκλωνει και δεν μπορουμε να αποφασίσουμε. Μας παραλύει τη θέληση.
Μόνο ο γιατρός και η θεραπεία μπορούν να μας βοηθήσουν σε αυτό το στάδιο.
Τα επόμενα βήματα τα ξέρεις, έχεις διαβάσει πολλές ιστορίες εδω μέσα. Δεν εισαι μόνη σε αυτή τη κόλαση που περνάς. Ουτε και εμείς που γίναμε καλά ξέρουμε τι μας επιφυλάσει το αύριο. Ολοι προσπαθουμε να γινουμε καλά, θέλουμε να γίνουμε καλά, αγωνιζόμαστε να είμαστε καλά.
Δίνεις τη μάχη για τη δική σου ζωη τώρα! Είσαι ο μονομάχος! Δική σου η μάχη , δική σου και η νίκη! ΑΠοφάσισε για τα όπλα σου!
Είμαστε όλοι κοντά σου! Περιμενουμε με αγωνία τα επόμενα βήματά σου. Οι εμπειρίες σου και δικές μας εμπειρίες, οι αγωνίες σου αγωνίες μας, ο αγώνας σου αγώνας μας, οι ελπίδες σου ελπίδες μας.
Δώσε μας δύναμη και κουράγιο. Προχώρα για να προχωρήσουμε και εμείς!
-
Ξερεις κατι.... Διαβασα την ιστορια σου προσεκτικα οπως και τις απαντησεις των αλλων.
Οτι και να σου πω, οση αυτοπεποιθηση και αν προσπαθησω να σου δωσω λεγοντας σου πραγματα που ισως και να μην τα εννοω απλα πρεπει να στα πω γιατι ετσι ειναι το σωστο ξερω οτι θα ειναι ματαια. Οσο και αν εχω σκεφτει και εγω ετσι συχνα οσο και αν σε καταλαβαινω ξερω οτι δεν χρειαζεσαι λογια απο \'\'δηθεν\'\' γιατρεμενους ανθρωπακους που σου λενε λογια συμπονοιας και δυναμης, δεν θες υποσχεσεις και κενα λογια, δεν θες υποδειξεις για το πως να ξεφυγεις. Θες εργα, αποδειξεις απο αυτην την ζωη οτι ειναι ομορφη και ανθρωπους να ειναι διπλα σου.
Μπορουσα να σου γραψω εκατονταδες σελιδες με παραμυθακια του στυλ \"η ζωη ειναι ωραια\",\"πιστεψε στον εαυτο σου\",\"αποκτησε αυτοπεποιθηση\" αλλα δεν θα το κανω γιατι δεν μπορω να στο αποδειξω οπως κανεις δεν το εχει αποδειξει σε μενα ακομα. Αυτα τα λενε οι ανθρωποι που νικανε παντα στη ζωη εστω και τετοιες αρρωστιες που ετυχε να τους πεσουν, που για αυτους η ζωη ειναι πραγματικα απροβλεπτη και οχι μια κακογουστη ταινια που βαριεσαι να δεις. Εγω αυτα τα ακουω βερεσε. Οσο και αν σε καταλαβαινουν οι αλλοι κανεις δεν εχει ζησει την δικη σου ζωη να ξερει πως ειναι. Δεν εχει δει την ζωη μεσα απο τα δικα σου ματια να δει τι βλεπεις. Οι αερολογιες και οι γραπτες ψευτικες υποσχεσεις ειναι πανευκολες. Μπορω να σου γραψω τα βασικα που πρεπει να κανεις και που θα σου πει και ενας γιατρος να κανεις αλλα δεν θα το κανω γιατι θα με περιφρονησεις και θα εχεις και δικιο. Ελπιδα ποιος θα σου δωσει αλλα οχι απλα να την δεις γραμμενη αλλα με τα ματια σου.
Αλλα ποτε δεν θα συμφωνουσα με την αυτοκτονια. Αυτη δεν ειναι λυση. Η καθε λυση πρεπει να εχει και ενα αποτελεσμα και αυτη δεν εχει ή τουλαχιστον δεν το ξερεις. Οσο σκατα και αν περνας σε αυτη την ζωη κανεις δεν μπορει να σου εγγυηθει οτι εκει που θα πας θα ειναι καλυτερα...
Καλη δυναμη....
One more medicated peaceful moment...........
-
οταν διαβαζα αυτα που εγραψες νομιζα οτι τα ειχα γραψει εγω τρεις-τεσσερις μηνες πριν. Ακριβως ιδια ιστορια χωρις υπεβολη!
Η μονη μεγαλη και σημαντικη διαφορα ειναι οτι δεν ηθελα να αυτοκτονησω.
Ηθελα να γινω καλα .Δεν ηξερα τον τροπο ,δεν ηξερα ουτε καν αν μπορουσα να ελπιζω σε κατι . Δεν πιστευα καν οτι θα τα καταφερω αλλα το ηθελα.
Αν μου επιτρεπεις πιστευω οτι και εσυ το θελεις αλλα φοβασε γιατι δεν ξερεις πως να ξεφυγεις απο αυτο το μαυρο συννεφο κι αυτο κανει τα πραγματα ακομα χειροτερα.Ισως ακομα να μην πιστευεις οτι μπορεις...
Κι ομως υπαρχει τροπος¨.
Στην αρχη εψαχνα στο internet,βρηκα αυτη τη σελιδα και μερικες αλλες .
Προσπαθησα να καταλαβω τι μου συμβαινει γιατι αν και ειχα ξανα καταθλιψη δεν ηταν τοσο ασχημα οσο αυτη τη φορα.
Μετα πηγα σε γιατρο και μου εδωσε φαρμακα.Δεν τα πηρα γιατι ξερω οτι τα φαρμακα θα θεραπευανε μονο τα συμπτωματα και οχι τις αιτιες.
Εψαξα και βρηκα εναν ομοιοπαθητικο.Μου ξεκαθαρισε οτι μπορει να με βοηθησει να επανελθω σωματικα αφου η κατασταση μου ηταν πολυ ασχημη και μου ειπε οταν αρχισω να νιωθω καλυτερα να επανεξετασω τη ζωη μου ,να την οργανωσω καλυτερα ,να τα βρω με τον εαυτο μου.
Σιγα σιγα γινομουν καλυτερα(σωματικα) ,ουσιαστικη αλλαγη αρχισα να αισθανομαι εναμιση μηνα μετα.Παρολα αυτα οι σκεψεις μου με μπερδευαν συχνα και δεν με βοηθουσαν και καπου εκει ξεκινησα ψυχαναλυση.
Σημερα δεν ειμαι ακομα τελιως καλα αλλα ειμαι πολυ καλυτερα απο οσο ημουν.Αυτες τις μερες ξεκινησα να εργαζομαι λιγες ωρες κι εβαλα στοχο να πραγματοποιησω οσα ονειρα ειχα ξεγραψει .Ακομα και το να σπουδασω ψυχολογια .
Θελω ακομα αρκετο χρονο για να αφησω ολες τις αρνητικες καταστασειες της ζωης μου και τα καταλυπα τους...φοβιες ,πανικους κτλ(γιατι ειχα και τετοια) πισω μου, αλλα καθε στιγμη που νιωθω καλα μου δινει δυναμη για να συνεχισω την προσπαθεια.
Αυτα απο μενα
Ευχομαι να κανεις καποιο βημα για να παρεις απο καπου βοηθεια
Θα χαιρομουν ιδιαιτερα να ενημερωθω μεσω αυτης της σελιδας για την προοδο σου
