Γεια σας φίλοι,
Αποφάσισα να γράψω αυτό που με προβληματίζει εδώ και χρόνια καθώς είναι καθαρά ψυχολογικό και ίσως μπορέσετε να με βοηθήσετε.
Το πρόβλημα είναι ότι εδώ και αρκετά χρόνια δε μπορώ να γελάσω καθόλου, κυριολεκτικά. Σαν να ξέχασα πως γίνεται. Έχασα τελείως τον αυθορμητισμό μου. Ειδικά όταν είμαι λίγο κουρασμένος,νυσταγμένος χωρίς διάθεση είναι αδύνατο έστω και να χαμογελάσω ψεύτικα, καθώς είναι προφανές στους άλλους ότι το κάνω ψεύτικα και παρεξηγούνται. Αυτό με αγχώνει πάρα πολύ και χάνω τον έλεγχο, σαν να με πιάνει αγοραφοβία και ένα είδος πανικού κάποιες φορές, αν και αυτά σε μικρό βαθμό πλέον. Έχω χάσει αρκετούς ανθρώπους από αυτό καθώς δε μπορώ να τους το πω, επειδή δε θέλω να το συζητάω. Είχα καταλάβει από την αρχή πόσο θα με ταλαιπωρήσει καθώς έχανα συνεχώς άτομα που χρειαζόμουν από την κατάσταση αυτή. Πόσο μάλλον σχέσεις με γυναίκες καθώς δε μπορούσα να είμαι χαμογελαστός και εύχαρος όταν μιλούσαμε. Σκέφτηκα να δοκιμάσω να μάθω και να προσποιούμαι πολύ καλά σαν επαγγελματίας, αλλά ήταν κι αυτό πολύ δύσκολο και δεν ήταν του χαρακτήρος μου. Μόνο σε πάρα πολύ σπάνιες περιπτώσεις -δε θυμάμαι πάνω από τρεις για την ακρίβεια σε αρκετά χρόνια- που θα πρεπε ούτως ή άλλως να νιώθω πολύ καλά με βάση το χαρακτήρα και τα συναισθήματά μου, μπορώ κάπως να είμαι πιο αυθόρμητος και να μου βγαίνει πιο αληθινό το χαμόγελο ή το γέλιο.
Και το ερώτημά μου είναι αν είναι απλά ένα μέρος της δυσθυμίας, πιθανώς και κατάθλιψης. Είχα πάρει φάρμακα από γιατρό στην αρχή για να μη το σκέφτομαι αλλά πραγματικά με κάνανε χειρότερα. Έχω πάει σε διάφορους ειδικούς. Κανένας δε μπόρεσε να βοηθήσει γιατί δεν είχε βιώσει κάτι τέτοιο. Είναι ανυπόφορο. Σκέφτομαι από την πρώτη μέρα -ντρέπομαι που το λέω έτσι απλά αλλά έτσι είναι- να δώσω το τέλος και να νιώσω για λίγο ελεύθερος και όσο περνάνε τα χρόνια το νιώθω και περισσότερο έντονα, όλα πάνε στραβά και γίνομαι χειρότερα με εκθετική αύξηση. Ξέρω ότι μόλις μου δωθεί η παραμικρή ευκαιρία θα το κάνω, αλλά είπα μήπως πάρω την λύση που ψάχνω εδώ μέσα. Μία ακόμα προσπάθεια.
Αυτά είχα να πω... Ξέρει κάποιος κάτι που μπορεί να βοηθήσει; Το νιώθει κανένας αυτό που ανέφερα; Είναι σύμπτωμα της κατάθλιψης απλά; Μακάρι να ξερα...
Σας ευχαριστώ που ακούσατε...