Μια εξωστρεφής οπτική

Αναλύσεις επί αναλύσεων,σκέψεις επί σκέψεων ..Λέω-γίνεται λόγος συνέχεια για την επίγνωση,την κατανόηση,την συνείδηση,και γενικά για την φροντίδα που θέλει ο ψυχικός κόσμος ,τα τραύματα,οι πληγές,η καταπίεση και η απειλή της.Όλα αυτά, διαδικασίες υπερβολικης εσωστρέφειας και αυτεπιγνωσης,όπου βαση ειναι η ατομικη ψυχοσυνθεση και κριτήριο της υγειας της ειναι η τριβή που εχει με τον εξωτερικό κόσμο.

Χθες από το μυαλό μου σημερα μια εξαιρετικά απλή σκέψη.Μήπως ο εξωτερικός κοσμος δεν είναι ο δυνάστης,αλλά ο φίλος?Τουλάχιστον,δεν είναι φάντασμα,μου φανερώνεται όπως είναι.Ότι με ενοχλεί,ψυχαναγακστικό,συν αισθηματικό η οτιδηποτε ,προκύπτει από την αυτο-συνειδηση σε σημείο υπερβολής.Μία υπερβολικη αίσθηση αυτοπαρατήρησης.Πιάνω τον εαυτό μου να φιλτράρει συνεχως τα έξω ερεθίσματα και να προδικάζει αντιδράσεις,να με βάζει σε συγκεκριμένη θεση ανάλογα με το τι μου έχει συμβεί .Κάνει ευφυέστατους συσχετισμούς,φοβίες,υψώνει άμυνες πανω από τις φοβίες,χρησιμοποιεί φανταστικές αποδράσεις ,και συνεχώς συγκρίνει και συσχετίζει,κανει συνειρμούς,υποπτεύεται και ανησυχεί συνέχεια. Νευρικότητα. Πίστευα ως τωρα πως φταίει οτι δεν ήμουν ποτέ ως τωρα πολύ συνειδητός.Μήπως ήμουν υπερβολικά?

Μήπως κατα παράδοξο τρόπο πρέπει η προσοχή να μάθει να στρέφεται μόνο προς τα έξω?Μόνο ο εξωτερικός κόσμος?Και καθόλου μέσα.Χωρίς να συγκρίνει,θα βλέπει αντικειμενικά,όχι μπαμπούλες και δεν θα φοβάται το λάθος.Τουλάχιστον έτσι,δεν θυμάται,δεν συσχετίζει,δεν φοβάται,δεν ανακαλεί μνήμες και ρόλους,δεν θα ψάχνει βασανιστές και ανάγκη αποδοχής. Υπακοή στο πρώτο επιπόλαιο,και ανώριμο συναίσθημα. Θα γεννιέται και θα κρίνεται μόνο σε καθε νεο γεγονός.

Καμία αίσθηση ρόλου/ταυτότητας .Βρισκω πια ψυχαναγακστική αυτην την υπερβολικη αίσθηση αυτο-εικόνας ,δεν ξερω πως αλλιώς να το περιγράψω.
Καμία καταπίεση,κανένας χρόνος για ενοχές ,θυματοποίηση,κανένας σχηματισμός ταυτότητας,κανένας ρόλος,και κυρίως κανενα ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΜΟΤΙΒΟ

Απροβλεπτότητα και αστάθεια,ναι, μα αυθεντικότητα όχι ψυχαναγκαστικά και πολύπλοκα νοητικα κατασκευάσματα ,όχι αλλη αυτο-αμφιβολια

Συμφωνω απολυτα, 1000%.
Μακαρι να το μπορουσα κι ολας. Δεν ξερεις ποσο κουραστηκα.

Εγώ να δεις!!!
Και προφανώς δεν ξέρω κι εγω αν μπορώ,όλα αυτα θεωρητικά
μου προσφερουν λίγο ανακουφιση

...ευαισθητες χορδες Σαπουνακι...

Ναι..
Πιθανότατα ειναι απατηλή σκεψη,χωρις ουσιαστικά δυνατη πρακτική εφαρμογή
Ο μηχανικός τρόπος ζωης δεν ευνοει τον αυθορμητισμό

εκτός αμα ζούσαμε σε ενα τροχόσπιτο σαν ανέμελοι γυρολόγοι
:P

Ναι...κι οσο πιο αναλυτικοι και εσωτερικοι ειμαστε σαν ιδιοσυγκρασιες, τοσο χάνεται ο αυθορμητισμός, η πρωτη σκεψη, το εξωτερικο περιβαλλον.
Κλωθογυρναμε στα εσωτερικα, σκιώδη μονοπατια. Πηγαινουμε στο περιπου, αφου δεν είμαστε σιγουροι για το που ειναι ο δρόμος. Ατελειωτες εικασιες για ολα.
Κι υστερα, αυτη η κούραση....

Ανησυχία-αγχος,ανάγκη, κούραση,ότι πιο ψυχοφθορο,
Το βασικό προβλημα ειναι η επαφη με τους άλλου ανθρωπους
Χρειαζεται χρόνος, 3-4 ωρες μες την μέρα που θα κλεινουμε υπολογιστες,κινητα,αυτιά
και θα εχουμε αποφασισει οτι αυτες τις ωρες οτι θα πετάμε στον καδο ανακύκλωσης του μυαλού μας σκέψεις ψυχαναγκαστικές
όσο απειλητικες κι αν φαινονται .Πρέπει αυτες τι ωρες να κανουμε μονο οτι θελουμε και να κοιταμε μονο οπου θέλουμε
Τις αλλες βλέπουμε.

Συμφωνω . Εχω παρατηρησει πως οταν αναμασαω τα ιδια κ τα ιδια οδηγουμαι σε αδιεξοδο.

Quote:

---

Originally Posted by lessing

Συμφωνω . Εχω παρατηρησει πως οταν αναμασαω τα ιδια κ τα ιδια οδηγουμαι σε αδιεξοδο.

---

Welcome to the club,lessing

Ωραίο ποστ Σαπουνάκι! Είναι αυτό που λέω καμιά φορά χρειάζεται να το δαμάζουμε το μυαλό, να το ησυχάζουμε, να το ξεκουράζουμε γενικώς... δεν μας δόθηκε για να μας ταλαιπωρεί, κι όμως το αφήνουμε έτσι να καλπάζει συνέχεια σε όλα αυτά που τόσο γλαφυρά περιγράφεις.
Το να είσαι συνειδητός σημαίνει ότι μαθαίνεις να ζεις χωρίς να μπουκώνεις με όλα αυτά... συνεχόμενες σκέψεις, φοβίες, σενάρια και χίλια δυο. Μαθαίνεις να ζεις το τώρα, ναι και να νοιώθεις καλύτερα τον εξωτερικό κόσμο και πιο αυθόρμητα όπως λες, χωρίς τόσα άγχη. 'Ισως να σου αρέσει και ένα βιβλίο που λέγεται "Η Δύναμη του Τώρα" του Τόλε, αν δεν το έχεις διαβάσει, και επίσης σχετικά θέματα που ασχολούνται με την ενσυνειδητότητα (mindfulness), βοηθάνε.

Κρατώ αυτό που έγραψες, καλή πρόταση... και παραπάνω ώρες αν γίνεται!...
Χρειαζεται χρόνος, 3-4 ωρες μες την μέρα που θα κλεινουμε υπολογιστες,κινητα,αυτιά
και θα εχουμε αποφασισει οτι αυτες τις ωρες οτι θα πετάμε στον καδο ανακύκλωσης του μυαλού μας σκέψεις ψυχαναγκαστικές
όσο απειλητικες κι αν φαινονται .Πρέπει αυτες τι ωρες να κανουμε μονο οτι θελουμε και να κοιταμε μονο οπου θέλουμε

H οποιαδηποτε συγκριση η υοποταγη στις παραινεσεις της εποχης , ειναι καταστροφικη , δεν ακουω κανεναν , εχω την πολυτελεια να μην εχω αναγκη κανεναν , ακολουθω τον δικο μου δρομο , δεν παρασυρομαι απο τιποτα , εχω τον δικο μου χαβα , και ετσι πετυχαινω να μην αισθανομαι οτι καπου πρεπει να ενταχθω , ειναι ενας μοναχικος δρομος , αλλα ο μονος που σε κανει να αισθανεσαι απελευθερωμενος , τους εχω ολους γραμμενους , δεν υπακουω σε προσταγες , απ οπου κι αν αυτες προερχονται .........................

Quote:

---

Originally Posted by Σαπουνάκι μπάνιου

Ανησυχία-αγχος,ανάγκη, κούραση,ότι πιο ψυχοφθορο,
Το βασικό προβλημα ειναι η επαφη με τους άλλου ανθρωπους
Χρειαζεται χρόνος, 3-4 ωρες μες την μέρα που θα κλεινουμε υπολογιστες,κινητα,αυτιά
και θα εχουμε αποφασισει οτι αυτες τις ωρες οτι θα πετάμε στον καδο ανακύκλωσης του μυαλού μας σκέψεις ψυχαναγκαστικές
όσο απειλητικες κι αν φαινονται .Πρέπει αυτες τι ωρες να κανουμε μονο οτι θελουμε και να κοιταμε μονο οπου θέλουμε
Τις αλλες βλέπουμε.

---

Αυτη ειναι η λυση για πολλα.
Τα λες ωραια Σαπουνακι. Πραγματι, οσοι βασανιζομαστε απο καταναγκασμους κ σκεψεις κ υπεραναλυσεις, το ξερουμε οτι αυτη ειναι μια σοβαρη μορφη λυσης στο προβλημα μας. Δεν εχουμε μάθει/εξασκηθει να ζουμε στο τωρα, χρησιμοποιωντας συνειδητα τις δυναμεις μας γι'αυτο το σκοπο.
Αναλωνομαστε σε ασκοπες αναλυσεις παρελθοντικων στιγμών, σε ανούσιες διαπραγματεύσεις με τον εαυτο μας, σε βασανιστικές πολυωρες αναμοχλευσεις που δεν οδηγούν πουθενά...
Χρειαζόμαστε κάποιες ωρες μονο για εμας, συνειδητά και κατ'επιλογη στο ΤΩΡΑ.

Βασικά ο λόγος που είμαστε χαρούμενοι όταν είμαστε παιδιά (πέρα απ'το ότι όλα τα ερεθίσματα είναι καινούρια), είναι ότι κάνουμε πολλή παρέα με τ'άλλα παιδιά. Δηλαδή δεν κλεινόμαστε στον εαυτό μας τόσο πολύ.

Όταν μεγαλώνουμε ΚΑΙ μιλάμε λιγότερο ΚΑΙ λέμε λιγότερα για τα πράγματα που πραγματικά μας απασχολούν, πχ για το θάνατο, την μοναξιά, την ευτυχία και την επιδίωξη της. Τα κρατάμε μέσα μας αυτά (οι περισσότεροι).

Νομίζω το έχω ξαναπεί αλλά το νόημα το είχε βρει απόλυτα ο Επίκουρος όταν είπε "η ευτυχία είναι να έχεις καλούς φίλους και να ζεις ενάρετα". Τότε δηλαδή που οι Επικούρειοι πήγαιναν για "καφέ" ώρες ολόκληρες αλλά αντί να μιλάνε για επιφανειακά πράγματα (ποιος γαμάει ποιον), φιλοσοφούσαν για το νόημα της ζωής, για το θάνατο κτλ. ...είχαν βέβαια και τους σκλάβους να δουλεύουν γι'αυτούς ώστε να έχουν τον ελεύθερο χρόνο! Αλλά θα μπορούσαν να παίξουν τον ίδιο ρόλο και οι μηχανές στο μέλλον.

Οπότε η δική μου πεποίθηση είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα μόνος του, μόνο χειρότερα γίνονται με ενδοσκόπηση. ΑΛΛΑ όταν πηγαίνεις στον ψυχολόγο σου κάνει καλό γιατί στην ουσία τα βγάζεις έξω, δεν τα αναμασάς μες το μυαλό σου...